To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque

To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
0

Σε μια εποχή που οι εκδόσεις βιβλίων και τα βιβλιοπωλεία είναι από τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης, η bibliotheque κάνει τον δικό της αγώνα για να επιβιώσει αξιοπρεπώς μέσα «στην εποχή των Πάγων». Το πολιτιστικό site και ο εκδοτικός με την ιδιαίτερη αισθητική που κυκλοφορεί βιβλία «κοσμήματα», κάνουν σχέδια για έναν δικό τους εξειδικευμένο μικρό χώρο που θα μπορείς να εμπιστευτείς αυτά που θα σου προτείνουν. Ο Βάσος Γεώργας, ένας εκ των τεσσάρων συνεργατών του bibliotheque, μας μίλησε για τη φιλοσοφία της ομάδας και μοιράστηκε μαζί μας το όραμά τους.  

«Εδώ και έξι χρόνια έχουμε αυτό το site, το bibliotheque (www.bibliotheque.gr), κάποιοι άνθρωποι. Όταν το φτιάξαμε είχαμε δύο πράγματα στο μυαλό μας: το πρώτο ήταν να κάνουμε όσα μας αρέσουν μέσα στα πλαίσια της διάθεσης της ημέρας –γιατί η διάθεσή μας αλλάζει κάθε μέρα και σαν αναγνώστες και σαν άνθρωποι- και το δεύτερο ήταν να δούμε κείμενα που τα βρίσκεις σε μια ενημερωμένη βιβλιοθήκη πώς μπορούν να ταιριάξουν με κάποια εικαστικά, visual, και αυτή ήταν η διαφορά της bibliotheque από οποιοδήποτε ανάλογο site υπήρχε μέχρι τότε.

To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
Με μια τρελή σοδειά... Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.

Στο χώρο του βιβλίου η κρίση έφερε μια ανήθικη συμπεριφορά των εκδοτών απέναντι στους συγγραφείς και ποιητές, μια ανήθικη συμπεριφορά των εκδοτών προς τα βιβλιοπωλεία, μία πιο ανήθικη συμπεριφορά των βιβλιοπωλείων προς τους εκδότες -και ιδιαίτερα προς τους νεαρούς- και έφερε μία περίεργη αναστάτωση.

Στο χώρο του βιβλίου η κρίση έφερε μια ανήθικη συμπεριφορά των εκδοτών απέναντι στους συγγραφείς και ποιητές, μια ανήθικη συμπεριφορά των εκδοτών προς τα βιβλιοπωλεία, μία πιο ανήθικη συμπεριφορά των βιβλιοπωλείων προς τους εκδότες -και ιδιαίτερα προς τους νεαρούς- και έφερε μία περίεργη αναστάτωση. Έχουμε και ένα Υπουργείο Πολιτισμού το οποίο παλεύει εναντίον του πολιτισμού με το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) διαλύοντας θεσμούς όπως το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, καταφύγιό μας είναι αυτό το site, για να δώσουμε ένα βήμα σε νέους ανθρώπους και κυρίως στους νέους ποιητές, σε μια χώρα όπου όλοι γράφουν ποιήματα για να εκδώσουν μια ποιητική συλλογή –που κοστίζει 3,5 χιλιάρικα, 2,5 χιλιάρικα, 1500 ευρώ, ανάλογα με τον εκδοτικό οίκο που διαλέγεις, χρήματα τα οποία πληρώνει ο ποιητής ή ο συγγραφέας. Έτσι ζουν πάρα πολλοί εκδότες, κυκλοφορώντας με τα βιβλία τους σε σακούλες του σουπερ μάρκετ και λέγοντας στα βιβλιοπωλεία την ώρα που μπαίνουν «αυτά είναι τα ψώνια». Αυτή η εικόνα είναι εντελώς ανήθικη. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι αυτή τη στιγμή που βγάζουν 10 με 12 πληρωμένα βιβλία το μήνα και ζουν πάρα πολύ καλά απ’ αυτό. Ενώ άλλοι εκδοτικοί οίκοι κλείνουν τα βιβλιοπωλεία τους, συρρικνώνονται, διώχνουν τους υπαλλήλους τους, ιστορικοί εκδοτικοί οίκοι, με αξία και προσφορά που δεν την αναγνωρίζει κανείς.

Μέσα σε όλα αυτά προσπαθεί να επιβιώσει η bibliotheque και ήταν επακόλουθο, μοιραίο, να κάνουμε μερικές εκδόσεις. Η διαφορά της bibliotheque είναι ότι δεν βγάζει βιβλία σε μεγάλα τιράζ, δεν θέλει να γίνει popular, δεν κυνηγάει best seller, δεν θέλει να είναι παντού, δεν θέλει να σκορπιστεί, να εξαπλωθεί. Μοιράζεται από συγκεκριμένα βιβλιοπωλεία, σε συγκεκριμένο αριθμό αντιτύπων, και συνήθως όταν κάτι τελειώνει δεν το ανατυπώνουμε, για να έχει αξία συλλεκτική. Κι ελπίζουμε τα βιβλία που βγάζουμε να μην καταλήξουν στο Μοναστηράκι στα παλαιοπωλεία. Ελπίζω αυτοί οι λίγοι που μας διαβάζουν να συνειδητοποιούν τη μοναδικότητά τους. Θα μου πεις, εδώ καταλήγουν στα παλαιοπωλεία σπουδαία βιβλία, με αυτόγραφα πάνω τους και αφιερώσεις, σπουδαίων συγγραφέων, που αν είσαι λίγο ψιλιασμένος καταλαβαίνεις την αξία τους.

Κυκλοφορούμε δύο σειρές: η μία έχει να κάνει αποκλειστικά με ποίηση. Συνήθως το κριτήριο είναι πόσο σημαντικό είναι αυτό που πρόκειται να βγάλουμε, όπως εμείς το νιώθουμε. Το δεύτερο είναι να βγάζουμε πράγματα που πιστεύουμε ότι δεν θα τα έβγαζε ποτέ ένας νορμάλ εκδοτικός οίκος. Νορμάλ με την έννοια του mainstream, δηλαδή που έχει το δίκτυό του, τους πωλητές του κ.ο.κ. Όταν ήμουν μικρός θαύμαζα πάρα πολύ τις Εκδόσεις Κείμενα του Βλάχου. Είχε μια τρομερή αισθητική. Επίσης, με συγκινούσε πάντοτε το εγχείρημα του Κάτου, στη Θεσσαλονίκη. Τα μικρά Tραμάκια. Η παρέα αυτή είχαν το τυπογραφείο, μαζεύονταν, έπιναν τσίπουρα και τύπωναν μια ποιητική συλλογή. Εκείνη την εποχή αυτά τα μικρά Τραμάκια λίγοι τα εκτιμούσαν. Τυπώνονταν σε 500 κομμάτια, από τα οποία τα 200 έπαιρνε ο εκάστοτε ποιητής ή συγγραφέας και τα μοίραζε στους φίλους του. Σήμερα, όμως, είναι μία ιστορική κίνηση στα πλαίσια του ότι «ιστορία γράφουν οι παρέες». Τα ζήλευα όλα αυτά και με τον Βασίλη Λαλιώτη, τον Αντώνη Αντωνάκο και τον Γιάννη Ζελιαναίο που συμπορεύομαστε πολλά χρόνια αυτά θέλαμε να κάνουμε. Θέλαμε να είμαστε μια παρέα που να αφήσει ένα μικρό στίγμα πίσω της. Ένα μικρό ίχνος. Κατά τ’ άλλα, έχουμε πολύ μεγάλη γνώση του τι είμαστε και ποιοι είμαστε, με την έννοια ότι Ρεμπό είναι ένας στο ένα τρισεκατομμύριο. Και δεν τυχαίνει να είναι κανείς ανάμεσά μας. Από την άλλη, όλο αυτό το πράγμα που λέγεται ποίηση, γράψιμο κτλ. το έχει σκάψει στα θεμέλια το ίντερνετ. Η ευκολία με την οποία μπορείς να την απλώσεις σε κοινή θέα όπως παλιά απλώνονταν οι εφημερίδες, τα πρωτοσέλιδα, στα περίπτερα είναι τρομακτική. Και το βιβλίο, λόγω αυτής της ευκολίας, έχει ουσιαστικά απαξιωθεί. Πολλοί λένε ότι θα πάμε στα e-book, σε μια ηλεκτρονική μορφή του βιβλίου, εγώ δοκίμασα να χρησιμοποιήσω e-reader και δεν έχει καμία σχέση. Η μυρωδιά του βιβλίου είναι κάτι μοναδικό και αναντικατάστατο.

To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
Ο Βάσος Γεώργας σε μια παρουσίαση βιβλίου του... Φωτ.: Αρχείο Βάσου Γεώργα

Όλα έχουν να κάνουν με την αφετηρία έναρξης του καθενός, που δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η προσωπική φιλοδοξία για προβολή. Η δίψα για δημοσιότητα. Αφενός στον χώρο του βιβλίου, για αυτό έχει εκδηλωθεί το φαινόμενο αυτό που πληρώνεις και σου βγάλουν το βιβλίο σου, και αφετέρου στον χώρο των νέων παιδιών που θέλουν να γράψουν, για αυτό θέλουν όλοι να ακουστούν πιστεύοντας ο καθένας στην μοναδικότητά του. Θέλουν να βάλουν το όνομά τους και να δουν τη φωτογραφία τους. Εγώ λατρεύω πάρα πολύ τους μπλόγκερ. Έχουμε βγάλει αρκετά βιβλία από μπλόγκερ γιατί πιστεύω ότι η πραγματική λογοτεχνία θα προέλθει από τέτοιους τύπους . Η αφετηρία του Old Boy, του Σραόσα, του ΚΚ Μοίρη, δεν είναι να δεις το πρόσωπό τους ή να ακούσεις το όνομά τους. Όταν κάναμε την παρουσίαση του βιβλίου του ΚΚ Μοίρη, ο ίδιος δεν εμφανίστηκε, γιατί θέλει να κρατήσει μυστικό το πραγματικό του πρόσωπό. Αν το πεις αυτό σε ένα πιτσιρίκι σήμερα, γράψε με ψευδώνυμο και δεν θα ξέρει κανείς ότι είσαι εσύ, δεν τον ενδιαφέρει, δεν θα το έκανε με τίποτα.

Είμαστε στο σημείο -10, έχουμε ξεπεράσει το μηδέν. Έρχεται η εποχή των Πάγων. Μιλάμε για παραίτηση σε όλα τα επίπεδα. Για παραίτηση στο σχολείο, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, για παραίτηση στο θέατρο, για παραίτηση στο σινεμά. Και φυσικά ισχύει και για το χώρο του βιβλίου αυτό που είχε πει ο Θωμάς Γκόρπας –«τι να το κάνεις που οι μισοί έλληνες γράφουν, αφού οι υπόλοιποι μισοί δεν διαβάζουν τίποτα…». Και οι εξαιρέσεις όπως ο Λάνθιμος και άλλοι στο σινεμά, ο Παπαμάρκου και άλλοι στο βιβλίο δεν είναι παρά η επιβεβαίωση του κανόνα. Βουλιάζουμε χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες, μόνο που κάθε χρονιά επιδεινώνεται, και συνεχίζουμε. Μόνο που τώρα όλοι γράφουν και δεν υπάρχει ουδείς αναγνώστης. Αν μπεις στο facebook θα δεις εν δυνάμει εκατομμύρια συγγραφείς που επανεγράφουν την ιστορία της ζωής τους κάθε μέρα.

Οι περισσότεροι στο facebook κάνουν σχόλια και like βλέποντας απλά τον τίτλο, κανείς δεν διαβάζει. Συγνώμη, εδώ κάνουν share βλέποντας μόνο τον τίτλο. Κάνουν like και share με βάση τη φωτογραφία. Βάζεις ωραία φωτογραφία τρελαίνονται όλοι, βάζεις μια φωτογραφία λίγο αδιάφορη, αδιάφορο και το κοινό. Ζούμε στην εποχή της εικόνας και του πιασάρικου τίτλου. Του σλόγκαν. Αυτό που κάποτε ήταν η διαφήμιση έγινε η καθημερινή μας συμπεριφορά. Το σλόγκαν και η εντύπωση της πιασάρικης φωτογραφίας  είναι πια η καθημερινή μας φιλοσοφία.

Το facebook το χρησιμοποιούν όλοι σχεδόν μόνο για διαφήμιση. Κι εγώ μόνο για διαφήμιση το χρησιμοποιώ, για τίποτα άλλο. Για να επικοινωνήσω, όχι ευχαριστώ, έχω τους φίλους μου, αυτούς τους λίγους, θα μιλήσω μαζί τους και δεν χρειάζεται να ανταλλάξουμε εκεί μηνύματα. Ο κόσμος μας όλος χώρεσε στο τηλέφωνο, και η μουσική και το σινεμά και όλα. Θυμάμαι που έλεγα πολλά χρόνια πριν σε μια παρουσίαση ενός διαφημιστικού σε μια διαφημιστική εταιρία ότι θα έρθει μια μέρα που όλα θα τα χωρέσουν τα τηλέφωνα. Και οι άνθρωποι που θα κρατάνε όλα τα μέσα στα χέρια τους, θα είναι οι πάροχοι δικτύων. Και γελάγανε μαζί μου.

To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.
To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.

Ο σταθμός στο site από αρχές Ιουνίου παίζει όλη μέρα non stop μουσική που αρέσει σε μας σε αυτή την παρέα που το κάνουμε και έχει μία εκπομπή κάθε βράδυ 10-12 πλην Δευτέρας και Σαββάτου, που έχει δύο. Θα ξαναλειτουργήσει το Σεπτέμβρη, τώρα προσανατολιζόμαστε στην ιδέα η bibliotheque να αποκτήσει ένα δημόσιο σπίτι, ανοιχτό. Σκεφτόμαστε κάπου εδώ κοντά στα Εξάρχεια, να είναι μισό βιβλιοπωλείο, να στεγάζει και το ραδιόφωνο, και θα είναι και καφέ-αναγνωστήριο. Κάτι πολύ μικρό.

Τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου με τρομάζουν πολύ τα μεγάλα, επιθυμώ πολύ τα μικρά πράγματα. Θέλω να φτιάξω ένα βιβλιοπωλείο καφέ σαν τα μικρά που υπάρχουν πέριξ της όπερας στο Παρίσι. Ένα τέτοιο πράγμα. Μικρός τρελαινόμουν για τα μεγάλα, όσο περνάει ο καιρός κατάλαβα ότι το μέγεθος δεν κάνει τη διαφορά. Η ουσία κάνει τη διαφορά. Και άλλωστε, παντού κλονίζονται τα μεγάλα βιβλιοπωλεία αλά σούπερ μάρκετ, και στο εξωτερικό συμβαίνει αυτό, όλα τα μεγάλα μαγαζιά κατέρρευσαν πριν την κρίση. Όταν ήρθε η κρίση είχαν ήδη κλείσει. Η τάση είναι μικροί χώροι πολύ εξειδικευμένοι. Να έχεις μόνο βιβλία ποίησης. Μόνο νέους συγγραφείς, και τίποτα άλλο. Κάτι τέτοιο ονειρεύομαι. Ένα μικρό βιβλιοπωλείο όπου δεν θα πας να πάρεις το νέο βιβλίο του τάδε, αλλά θα πας να δεις τι έχει να σου προτείνει. Γιατί έχεις εμπιστοσύνη στην προσωπικότητά και το γούστο του συγκεκριμένου βιβλιοπωλείου. Να ξέρει όποιος θέλει να αγοράσει ένα είδος βιβλίου πού να πάει και γιατί να πάει εκεί.

Φτάνουμε στο σημείο τα περισσότερα μεγάλα βιβλιοπωλεία εκτός από τους υπαλλήλους που έχουν κι εξυπηρετούν τους πελάτες, να έχουν στο payroll και κριτικούς και δημοσιογράφους. Οι οποίοι είναι εκεί ώρες ατελείωτες, συστήνονται στους πελάτες και τους προτείνουν να πάρουν κάτι συγκεκριμένο. Εντυπωσιάζεται ο πελάτης και παίρνει αυτό που του προτείνεται. Και μια και θίξαμε το θέμα της κριτικής, έχουμε πήξει στην παρουσίαση των βιβλίων. Βλέπεις βγαίνει ένα βιβλίο και το παρουσιάζει ο τάδε, και μετά του γράφει μια κριτική σε ένα έντυπο που είναι στην ουσία τα λόγια που είπε ή μάλλον τα διάβασε, στην παρουσίαση του βιβλίου. Και μετά παρουσιάζει ένας άλλος το βιβλίο του και παίρνει αυτόν που του παρουσίασε το δικό του. Sex group therapy το λες. Και δεν υπάρχει καμία πραγματική κριτική. Υπάρχουν μόνο έπαινοι. Φοβεροί έπαινοι σε υπερθετικό βαθμό. Χάρηκα που βάλαμε στη bibliotheque τις προάλλες μια κριτική του Ζήση Αϊναλή  για μια ποιητική συλλογή που δεν του άρεσε, 18 σελίδες κείμενο, να την αποδομεί λέξη προς λέξη. Μου έχουν λείψει τέτοια κείμενα γεμάτα ψυχραιμία και ειλικρίνεια. Δεν έχω διαβάσει ποτέ μια αρνητική κριτική για βιβλίο τα τελευταία χρόνια και αναρωτιέμαι : μα ό, τι κυκλοφορεί είναι ένα αριστούργημα;

Βλέπουμε τη bibliotheque σαν ένα σύνολο από ενέργειες πολιτισμού και παίρνουμε τη πρωτοβουλία να προτείνουμε για φέτος το καλοκαίρι τρείς αγαπημένες της ταινίες σε επανέκδοση με καινούργιες κόπιες: "ΚΑΤΩ ΑΠ¨ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ" του Τζών Χιούστον, "Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΕΤ" του Γκάμπριελ Αξελ και "ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ" του Ντάντλεϊ Νίκολς με τους Κατίνα Παξινού και Κέρκ Ντάγκλας. Ετοιμάζουμε αρκετές εκδηλώσεις για το χειμώνα που ήδη σχεδιάζουμε με πολύ προσοχή ελπίζοντας στη συμμετοχή ανθρώπων που έχουν το ίδιο τρόπο σκέψης μαζί μας, γνωρίζοντας πως το περιβάλλον είναι μάλλον εχθρικό. Αλλά τι υπάρχει στη ζωή που να μην είν’ αίνιγμα, γρίφος και βάσανο;


Μας αρέσουν οι εκπλήξεις. Στην 13η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης μοιράσαμε απ’ το περίπτερό μας σαν δωράκι 1000 CD με το πρώτο άλμπουμ του πολυαγαπημένου μας γκρουπ ΧΕΙΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ με special guest τον Γιάννη Παλαμίδα " Η μουσική που παίζουν στο βυθό". Απ’ τον Οκτώβρη σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε μια νέα σειρά με τον τίτλο «Χ Α Ρ Μ Α   Ι Δ Ε Σ Θ Α Ι» με μικρά σε μέγεθος βιβλία, με πραγματικά ασήμαντη λιανική τιμή, που θα κυκλοφορούν σε 500 αντίτυπα -όλα υπογεγραμμένα από τον κάθε ποιητή- εκ των οποίων τα 200 θα διατίθενται δωρεάν σε δημόσιες βιβλιοθήκες και σε αυτόνομες ομάδες, προκειμένου να τα διαθέσουν με σκοπό τα έσοδα να διατεθούν γα κοινωνικούς σκοπούς. Υιοθετούμε αυτό που γράφει ο φίλος μας Ίκαρος Μπαμπασάκης: «Στις κατακόμβες της επίσημης πραγματικότητας, αθέατοι και όμορφοι, γλεντάμε ξεγελώντας τη θλίψη, λέμε τα τραγούδια μας ελισσόμενοι μες στη μελαγχολία».

Μην περιμένεις να δεις σε λίστες με τα ‘50 βιβλία για το καλοκαίρι’ εκδόσεις της biblioteque. Έχουμε βγάλει βιβλία σημαντικά, τον Κάιν του Λόρδου Βύρωνα σε μετάφραση Βολανάκη που το θεωρώ αριστούργημα, τον Βλαδίμηρο Βισότσκι, τον Ματσούο Μπασό, τον Χούλιο Κορτάσαρ, τη Γλυκερία Μπασδέκη, τη Μήδεια και τον Οδοίποδα σε μετάφραση Μίνου Βολανάκη, τώρα ετοιμάζουμε τέσσερα έργα του Ζενέ, τέσσερα έργα του Μπέκετ, τέσσερα έργα του Σαίξπηρ σε ογκώδεις εκδόσεις σε μετάφραση Βολανάκη, ετοιμάζουμε ένα βιβλίο με κείμενα του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, έχουμε δυο υποψηφιότητες για καλύτερη μετάφραση σε ισπανόφωνα βιβλία του Βασίλη Λαλιώτη. Όλα αυτά νιώθουμε πως είναι σημαντικά πράγματα, αλλά δεν περιμένουμε τίποτα. Ό, τι κάνουμε δεν το κάνουμε για οποιοδήποτε είδους αναγνώριση, το κάνουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας. Για να κρατηθούμε όρθιοι, να πούμε ότι κάτι κάνουμε, σε μια εποχή που δεν κινείται φύλλο και ελάχιστοι ρισκάρουν για να πάνε τα πράγματα δυο βήματα εμπρός.

Περιέργως πώς, έχουν πάει όλα πάρα πολύ καλά. Πήγαν πάρα πολύ καλά τα ποιήματα του Θάνου του Ανεστόπουλου λόγω της ειδικής κατάστασης, είναι η ποιητική συλλογή που ίσως έχει πουλήσει περισσότερο από όλες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Με νούμερο απίστευτο για τα δικά μας δεδομένα. Έχουν πάει πολύ καλά τα ποιήματα του Cortazar, έχει πάει πολύ καλά τα χαικού του Μπασό, Το βιβλίο των Ερωτήσεων του Λόρκα, η Γλυκερία Μπασδέκη, τα ποιήματά της και τα τέσσερα της θεατρικά έργα. Το βιβλίο «Ο ανθρωπος του ήθελε να γίνει Ευγένιος στη Θέση του Αρανίτση» της Μαρίας Πετρίτση. Όλα τα βιβλία των μπλόγκερ, γενικώς δεν έχουμε κανένα παράπονο από κανένα βιβλίο μας, με την έννοια να καλύψουμε το κόστος. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί αν αφήνεις χρέη πίσω σου, αργά ή γρήγορα θα σκοντάψεις. Είναι πρόβλημα που έχουν όλοι οι μικροί εκδοτικοί. Υπάρχει ένα πολύ τραγικό σημείο στην πορεία ενός μικρού εκδοτικού οίκου, το οποίο δεν θα ήθελα να ζήσω, κι είναι το εξής: την ώρα που κλείνεις και φωνάζεις τον χονδρέμπορα για να πάρει το στοκ σου και σου λέει ‘ένα χιλιάρικο όλα, είσαι;’. Θα προτιμούσα ένα ένδοξο τέλος για τη bibliotheque – όπως έκανα και με τις μικρού μήκους ταινίες μου- ένα πάρτι στην πλατεία Εξαρχείων και να μοιράσουμε ό, τι βιβλία έχουν απομείνει δωρεάν στους περαστικούς. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό – ένα πράγμα σαν τη δωρεά ανθρώπινων οργάνων».

www.bibliotheque.gr

To ρομαντικό πείραμα των εκδόσεων bibliotheque Facebook Twitter
Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ