Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Το καινούργιο παιδικό τμήμα, το οποίο στήνεται σε ένα εξωτερικό λιλιπούτειο κτίσμα, που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως αποθήκη, δεν θα θυμίζει σε τίποτα το προηγούμενο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
7

Η Αθήνα, παγκόσμια πρωτεύουσα του βιβλίου; Άλλοι ενθουσιάστηκαν ή, τουλάχιστον, αναθάρρησαν με το νέο κι άλλοι το εισέπραξαν ως σύντομο ανέκδοτο. Για τον Δήμο Αθηναίων, πάντως, ήταν μια απρόσμενη επιτυχία και η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Γιώργος Καμίνης ήταν πανηγυρική. Η δωδεκάμηνη γιορτή με τις φιλαναγνωστικές δράσεις που θα ξεκινήσει την άνοιξη υπό τις ευλογίες της Ουνέσκο παρουσιάστηκε ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη μετάλλαξη της Αθήνας σε μια πόλη «φιλική προς το βιβλίο», σ' ένα «χωνευτήρι ιδεών», και οι προσδοκίες που εκστομίστηκαν καλύπτουν από την «αύξηση του συνεδριακού τουρισμού» ως τη «μετάφραση Ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό»...

Ας μη μεμψιμοιρούμε. Και μόνο το γεγονός ότι η έγνοια για την προώθηση της ανάγνωσης έρχεται στην επιφάνεια της δημοτικής ατζέντας έχει τη σημασία του. Για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, όμως, κουβέντα δεν ειπώθηκε. Λογικά, θα 'πρεπε να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή την υπόθεση. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, εξορισμένη από την πλατεία Κοτζιά στον Σταθμό Λαρίσης, στεγασμένη σ' ένα κτίριο που αντί για αίγλη αποπνέει μιζέρια, χωρίς τακτική ροή εσόδων και με τις συλλογές της αθέατες για το κοινό, η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη, όσες απόπειρες εξωστρέφειας κι αν έχει επιχειρήσει, μοιάζει καταδικασμένη να ζει στο περιθώριο.


Στα χαρτιά υπάρχει από το 1835. Ιδρύθηκε από τον πρώτο δήμαρχο της πόλης, τον Ανάργυρο Πετράκη, με την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοελληνικού κράτους, αλλά χρειάστηκε να περάσει ένας αιώνας μέχρι να διαμορφωθεί ο πρώτος πυρήνας των συλλογών της και να αποδοθεί στο κοινό. Περιπλανώμενη επί δεκαετίες, το 1985 εγκαταστάθηκε στον δεύτερο όροφο του δημαρχιακού μεγάρου και, εκεί, δέκα όλοι κι όλοι βιβλιοθηκονόμοι ανέλαβαν να καταγράψουν και να ταξινομήσουν ογδόντα χιλιάδες τόμους που είχαν συσσωρευτεί ως τότε, κυρίως από δωρεές. Ανάμεσά τους, πλήθος βιβλίων και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για την ιστορία της Αθήνας, καθώς και αρχείο εφημερίδων από το 1863 και αρχείο εννιακοσίων τίτλων περιοδικών από το 1834. (Σήμερα γίνεται λόγος για 55.000 τόμους και τα παραπάνω αρχεία φτάνουν ως το 1999).

Αντίστοιχη απογοήτευση ένιωσε η Μάρω Δούκα βλέποντας τι είδους βιβλία ήταν απλωμένα στους πάγκους, στην αίθουσα των δανεισμών. «Ανάμεσά τους, είδα πολλά αισθηματικά μυθιστορήματα του συρμού – ως και τις "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι". "Σας το έστειλε ο εκδότης;" ρώτησα. "Όχι", μου είπαν, "εμείς το αγοράσαμε γιατί είχε μεγάλη ζήτηση"


Στα μέσα της δεκαετίας του '80 η προοπτική να επεκταθεί η βιβλιοθήκη και στο ισόγειο του δημαρχείου φάνταζε ακόμα εφικτή. Στα μέσα της επόμενης δεκαετίας, ωστόσο, και ενώ ως δανειστική είχε καταφέρει ν' αποκτήσει γύρω στα 6.000 μέλη, οι ελπίδες για την επέκτασή της άρχισαν να μαραίνονται. Όχι μόνο δεν ενισχύθηκε οικονομικά σε μια εποχή που πακτωλοί χρήματος διοχετεύονταν σε φιέστες και δεξιώσεις, όχι μόνο δεν φρόντισε κανείς ώστε να καταθέτουν οι εκδότες από ένα αντίτυπο κάθε καινούργιας έκδοσης, αλλά τόσο οι χώροι όσο και το προσωπικό της συρρικνώθηκαν. Οι μισές από τις αίθουσές της χρησιμοποιήθηκαν για να στεγαστούν γραφεία δημοτικών αρχόντων, οι διάδρομοί της έπηξαν από κιβώτια και άχρηστα μηχανήματα και, ουσιαστικά, έπαψε να λειτουργεί.

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Τα σκήπτρα στις προτιμήσεις των μεγάλων κρατάνε συγγραφείς όπως η Μαντά και η Δημουλίδου, ο Νέσμπο, ο Ζουργός, ο Καλπούζος, αλλά και ο Καζαντζάκης και ο Καραγάτσης, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλή τελευταία είναι και τα ιστορικά μυθιστορήματα του Δημήτρη Κυριαζή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Το τελικό χτύπημα ήρθε με τους σεισμούς του '99, οπότε και κρίθηκε επιβεβλημένη η μεταφορά της αλλού. Ήταν πια μια βιβλιοθήκη-φάντασμα: οι συλλογές της στριμώχνονταν μέσα σε κούτες, στις αποθήκες του δήμου στο ρέμα της Χελιδονούς. Κι ενώ όλα έδειχναν πως θα στεγαζόταν σε ένα από τα ανακαινισμένα κτίρια της Τεχνόπολης στο Γκάζι, τελικά αποφασίστηκε να μεταφερθεί στο παλιό Βρεφοκομείο της οδού Δομοκού, στο ίδιο κτίριο που είχαν χρησιμοποιήσει οι Γερμανοί ως κρατητήριο επί Κατοχής, σε μια γειτονιά γεμάτη οίκους ανοχής και συνεργεία αυτοκινήτων, όπου μόλις σκοτεινιάζει δεν κυκλοφορεί ψυχή.


«Κι εμένα με σόκαρε αυτή η επιλογή», ομολογεί η Άβα Χαλκιαδάκη, αντιπρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Άθλησης και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και επικεφαλής της ομάδας που κατάφερε να αποσπάσει από την Ουνέσκο το χρίσμα της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Βιβλίου για την Αθήνα. Χωρίς λαϊκό έρεισμα –δεν είναι εκλεγμένη–, αλλά μια ζωή αφοσιωμένη στη θεσμική προώθηση της ανάγνωσης, παλιά συνεργάτιδα της Μυρσίνης Ζορμπά στο ΕΚΕΒΙ και πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού σωματείου «Διαβάζοντας Μεγαλώνω», με το οποίο ο δήμος συνεργάζεται στενά, η ίδια έχει πλήρη συνείδηση της κατάστασης. «Προφανώς και η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη θα έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και όχι σε μια τόσο δύσκολη περιοχή. Αυτό όμως έχουμε, μ' αυτό θα πορευτούμε. Αν μη τι άλλο, η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, δυο βήματα από τον σταθμό του μετρό. Θέλω να πιστεύω πως αναβαθμίζοντας τη βιβλιοθήκη, θα αναβαθμιστεί και η γειτονιά. Είναι μια πρόκληση».

 
Κυοφορείται, άραγε, κάποιο σχέδιο που αγνοούμε; Προβλέπεται κάτι για τη μετεκπαίδευση του προσωπικού της, για τον ψηφιακό εκσυγχρονισμό της, τη σηματοδότησή της, την ανακαίνιση των εσωτερικών χώρων της; Κι αφού τα οικονομικά περιθώρια του δήμου είναι περιορισμένα, έχει γίνει κάποια σοβαρή απόπειρα να εξασφαλιστούν χορηγίες για χάρη της; Σύμφωνα με την Άβα Χαλκιαδάκη: «Προχωράμε αργά-αργά, αλλά νομίζω πως χτίζουμε πράγματα. Χορηγίες, όχι, δεν έχουν συγκεντρωθεί. Μέσα στην τελευταία τριετία, όμως, έγιναν πολλές αλλαγές. Πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και για παιδιά και για ενήλικες, δόθηκαν χρήματα για αγορές βιβλίων, καινούργιου εκτυπωτή και πέντε υπολογιστών, στο δυναμικό της προστέθηκαν δύο νέοι βιβλιοθηκονόμοι, το πιλοτικό πρόγραμμα για εφήβους που στηρίζεται στα χειρόγραφα συγγραφέων που διαθέτει η βιβλιοθήκη θα συνεχιστεί και με τη δημιουργία ξεχωριστού παιδικού τμήματος, που θα έχει ολοκληρωθεί ως τον Ιανουάριο, οι εσωτερικοί της χώροι θα βαφτούν και θα αναδιαμορφωθούν».


Μέχρι να συνδεθεί με το Future Library και τις καλοκαιρινές εκστρατείες του, η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν ήταν σε θέση να εξυπηρετεί μικρούς αναγνώστες. Το 2012, εντούτοις, από το μηδέν και εκ των ενόντων, μια μικροσκοπική της αίθουσα μεταμορφώθηκε σε «παιδικό τμήμα», στο οποίο συγκεντρώθηκαν, από δωρεές, σχεδόν εννιακόσιοι τίτλοι. Φέτος, όμως, επισημαίνει η κ. Χαλκιαδάκη, «εκταμιεύτηκαν 50.000 ευρώ, το 90% των οποίων διοχετεύτηκε σε αγορές 3.500 παιδικών βιβλίων».

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Το καινούργιο παιδικό τμήμα, το οποίο στήνεται σε ένα εξωτερικό λιλιπούτειο κτίσμα που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως αποθήκη, δεν θα θυμίζει σε τίποτα το προηγούμενο. Η αισθητική του θα παραπέμπει σ' εκείνη των παιδικών παραρτημάτων που υλοποιήθηκαν με ΕΣΠΑ και εγκαινιάστηκαν πρόσφατα στους Αμπελόκηπους – χάρμα οφθαλμών και τα δύο. Το ένα απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά και εφήβους και το άλλο –μια πρωτιά για την Ελλάδα– έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για βρέφη και νήπια. Στις συλλογές τους βρίσκει κανείς από κόμικς και ξενόγλωσσες εκδόσεις μέχρι επιτραπέζια παιχνίδια και το γεγονός ότι μένουν ανοιχτά τα πρωινά του Σαββάτου έχει βοηθήσει στην εδραίωσή τους στη γειτονιά. Μέσα σε λίγους μήνες έχουν αποκτήσει πάνω από 500 μέλη και κάθε μέρα πραγματοποιούν περίπου πενήντα δανεισμούς. Ποιος να το αρνηθεί; Το ν' ανοίγουν περιφερειακά παραρτήματα, και μάλιστα για τρυφερές ηλικίες, είναι απολύτως θετικό. Δεν θα έπρεπε όμως να έχει προηγηθεί η ριζική αναβάθμιση της Κεντρικής Βιβλιοθήκης που υποτίθεται πως συντονίζει τις δράσεις και των υπόλοιπων;


Αυτός ήταν και ο στόχος της Μάρως Δούκα, όταν στις τελευταίες δημοτικές εκλογές αποφάσισε να κατέβει υποψήφια με την «Ανοιχτή Πόλη» και σ' αυτόν διοχέτευε τις δυνάμεις της ως τον περασμένο Ιούνιο, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί. Στη Δούκα οφείλονται τ' αφιερώματα στον Χατζή, στον Χάκκα, στον Αλεξάνδρου, στην Τ. Γκρίτση- Μιλλιέξ, στον Φραγκιά και στον Ιωάννου που οργανώθηκαν στο κτίριο της οδού Δομοκού, καθώς και μια σειρά συνομιλιών με νέους πεζογράφους –από τον Δημοσθένη Παπαμάρκου, τον Μάκη Τσίτα και την Κάλλια Παπαδάκη, ως τον Γιάννη Τσίρμπα, τη Μαρία Φακίνου ή τη Λένα Κιτσοπούλου–, στις οποίες συνέβαλε και ο Σωτήρης Δημητρίου. «Είχα πιστέψει», λέει η ίδια, «πως με τέτοιες πρωτοβουλίες η βιβλιοθήκη θ' αποκτούσε μια θέση στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης, διευρύνοντας έτσι το κοινό της, αλλά διαψεύστηκα. Την πρώτη χρονιά, στα αφιερώματα για τους κλασικούς συγγραφείς υπήρξε μια σχετική ανταπόκριση, αλλά τις εκδηλώσεις με τους νεότερους τις παρακολούθησαν ελάχιστοι. Το κοινό αποτελείτο κατά κανόνα από φίλους και γνωστούς των πεζογράφων και οι τελευταίοι, σε άλλη βραδιά από τη δική τους, δεν εμφανίστηκαν. Ούτε το προσωπικό της βιβλιοθήκης ούτε οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι έδειξαν ν' αγκαλιάζουν με ζέση αυτή την προσπάθεια. Ακόμα και για τα προσχήματα, θα 'πρεπε να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον».

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Αντίστοιχη απογοήτευση ένιωσε η Μάρω Δούκα βλέποντας τι είδους βιβλία ήταν απλωμένα στους πάγκους, στην αίθουσα των δανεισμών. «Ανάμεσά τους, είδα πολλά αισθηματικά μυθιστορήματα του συρμού – ως και τις "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι". "Σας το έστειλε ο εκδότης;" ρώτησα. "Όχι", μου είπαν, "εμείς το αγοράσαμε γιατί έχει μεγάλη ζήτηση". Σύμφωνοι, ο κόσμος αυτά θέλει. Δεν θα όφειλε, όμως, η βιβλιοθήκη να συμβάλει και στη διαμόρφωση του γούστου των ανθρώπων, να καθοδηγεί τις αναγνωστικές τους συνήθειες; Θα όφειλε!».


Το 2011 οι ενήλικες που δανείζονταν τακτικά βιβλία από την Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν ξεπερνούσαν τους 500. Σήμερα ο αριθμός τους έχει ξαναφτάσει τους 6.000, ενώ σ' αυτούς έχουν προστεθεί και 650 παιδιά. Τα σκήπτρα στις προτιμήσεις των μεγάλων κρατάνε συγγραφείς όπως η Μαντά και η Δημουλίδου, ο Νέσμπο, ο Ζουργός, ο Καλπούζος, αλλά και ο Καζαντζάκης και ο Καραγάτσης, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλή τελευταία είναι και τα ιστορικά μυθιστορήματα του Δημήτρη Κυριαζή. Στους πάγκους εκτίθενται συνήθως τα νέα αποκτήματα της βιβλιοθήκης, τα οποία δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με την τρέχουσα εκδοτική παραγωγή και μπορεί κανείς να πετύχει, ανάκατα, από αστυνομικά του Λευτέρη Καπώνη μέχρι έργα των Μάρκες, Καλβίνο και Γκράχαμ Γκριν. Με αφορμή τις εκδηλώσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω, προέκυψε ένα κονδύλι της τάξης των 10.000 ευρώ, με το οποίο αγοράστηκαν σε πολλαπλά αντίτυπα βιβλία όλων των συγγραφέων που παρουσιάστηκαν σ' αυτές. Για τη φετινή χρονιά, ωστόσο, μέχρι να ολοκληρωθεί η μετακόμιση του παιδικού τμήματος τουλάχιστον, άλλες τέτοιες εκδηλώσεις στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν προβλέπονται. Μένει να δούμε με ποιον τρόπο θα συμμετάσχει στις δράσεις του Αθήνα - Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου, από τον Απρίλιο του '17...

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη των Αθηνών μαραίνεται εκεί κοντά στον Σταθμό Λαρίσης Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια πρώτη ματιά στο προσωπικό αρχείο του ποιητή Νίκου Καρούζου

Βιβλίο / Μια πρώτη ματιά στο προσωπικό αρχείο του ποιητή Νίκου Καρούζου

Είναι από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ποιητές μας κι ας μην προβάλλεται από την επίσημη Πολιτεία και τη διανόηση όσο άλλοι μεγάλοι ομότεχνοί του. Ίσως επειδή ήτανε πάντοτε «απέξω», προσηλωμένος στον δικό του ορίζοντα, μακριά από λογής ομαδοποιήσεις και «φατρίες». Δεν επιθυμούσε «μια πραγματικότητα φαγωμένη από τα έλκη της ιδεολογίας», όπως έγραφε. Πρόσφατα, το αρχείο του δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, κατόπιν δικής του επιθυμίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ