Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια

Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια Facebook Twitter
1

Τα 89 τους χρόνια κλείνουν φέτος τα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας και όπως είναι λογικό, όσο μεταλλάσσονταν με τα χρόνια το σινεμά τόσο τα βραβεία της άλλαζαν μορφή για να ικανοποιούν τις τάσεις της περιόδου. Τα Όσκαρ ξεκίνησαν σε μια κομβική περίοδο για το μέσο, τη στιγμή που έμπαινε σε αυτό ο ήχος, και ειδικά τα πρώτα χρόνια υπήρξαν διάφοροι τίτλοι βραβείων που ήταν προπομποί αυτών που ξέρουμε σήμερα (όπως το Best Story πριν μεταλλαχθεί στα 2 σενάρια) και σχετίζονταν με τα είδη, τη διάρκεια (υπήρχαν πχ βραβεία για μικρού μήκους κωμωδίες) και το χρώμα (για χρόνια το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας έσπαγε σε ασπρόμαυρη και έγχρωμη). Μέσα σε αυτά, 5 πολύ ιδιαίτερες κατηγορίες, μία εκ των οποίων σχετικά σύγχρονη, αναφέρονται πια σήμερα μόνο για ιστορικούς λόγους όμως για κάποια εποχή κρίθηκαν αναγκαίες.

Καλύτερος Νεαρός Ηθοποιός

Από όσα βραβεία θα δούμε, ήταν αυτό που δόθηκε τις περισσότερες φορές, συνολικά 10, σε ένα διάστημα 26 χρόνων (1934-1960). Ήταν ένας τρόπος της Ακαδημίας να πει το δικό της μπράβο σε ανήλικους ηθοποιούς, κάτι που το έκανε όποτε έβλεπε εξαιρετικές περιπτώσεις, γι’ αυτό και δεν δίνονταν υποχρεωτικά κάθε χρόνο. Με τη λογική της εποχής, ένα παιδί δε μπορούσε να συγκριθεί με τους μεγάλους αστέρες της οθόνης και η λύση για την ηθική ανταμοιβή τους ήταν αυτό το βραβείο, που πολλές φορές μάλιστα δεν ήταν καν ίδιο με τα υπόλοιπα, αφού δίνονταν στα παιδιά μια μικρή ρεπλίκα του αγαλματιδίου. Η πρώτη που το κέρδισε ήταν η Σίρλεϊ Τεμπλ το 1934, λίγο πριν κλείσει τα 7 της χρόνια, ενώ δόθηκε για τελευταία φορά στην Χέιλι Μιλς για την ερμηνεία της στην Πολυάννα της  Ντίσνεϊ. Τρία χρόνια αργότερα, το 1963, η 16χρονη Πάτι Ντιουκ έσπαγε τα ηλικιακά όρια ως η πρώτη ανήλικη που κέρδιζε βραβείο ερμηνείας – Β Γυναικείος Ρόλος για το Θαύμα της Άννι Σάλιβαν.

Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια Facebook Twitter
Σίρλεϊ Τεμπλ, Κλοντέτ Κολμπέρ

Καλύτερος Βοηθός Σκηνοθέτη

Σε 4 απονομές, αρκετά πίσω στην ιστορία του θεσμού (1934-1937), τιμήθηκαν οι ήρωες που πολλές φορές κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά, εξασφαλίζοντας τις καλύτερες συνθήκες για τον σκηνοθέτη. Καταργήθηκε όμως μάλλον σωστά, αφού πληροφορίες για τη δουλειά του βοηθού σκηνοθέτη κυρίως μπορούσαν να αντληθούν από τα εσωτερικά κάθε παραγωγής και όχι τόσο από το τελικό αποτέλεσμα που έβλεπαν οι θεατές στην οθόνη. Άλλωστε το ότι δόθηκε εκείνη την περίοδο δεν ήταν τυχαίο, αφού βρισκόμασταν χρόνια πριν τις διάσημες σήμερα θεωρίες περί του σκηνοθέτη-δημιουργού και η Ακαδημία, μην έχοντας σαφή εικόνα για τον καθοριστικό ρόλο του σκηνοθέτη, πειραματίζονταν ακόμη στα βραβεία της – πχ είχε δώσει για μία χρονιά και βραβείο για σκηνοθεσία κωμωδίας, στα πρώτα Όσκαρ του 1929.

Καλύτερη Μουσική για Κωμωδία ή Μιούζικαλ

Η πιο σύγχρονη από τις καταργημένες σήμερα κατηγορίες, ήταν μια προσπάθεια της Ακαδημίας να βάλει στο παιχνίδι των υποψηφιοτήτων περισσότερους συνθέτες, αφού έσπασε το κλασικό βραβείο της Καλύτερης Μουσικής για Ταινία σε δύο, έχοντας ως «σοβαρότερο» μεν αυτό για δραματική ταινία και πρόσθεσε και ένα ακόμη που αφορούσε μόνο τις κωμωδίες και τα μιούζικαλ – και τον πιο ελαφρύ τους τόνο. Αυτό συνέβη για 4 χρονιές (1995-1998) με αντίστοιχους νικητές τον Άλαν Μένκεν για την Ποκαχόντας (1995), την Ρέιτσελ Πόρτμαν για την Έμμα (1996), την Αν Ντάντλεϊ για το Full Monty (1997) και τον Στίβεν Γουόρμπεκ για τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ (1998).

Καλύτερη Συγγραφή Μεσότιτλων

Δόθηκε μια μόλις χρονιά, στην πρώτη απονομή βραβείων του 1929, γιατί κάπου εκεί τέλειωσε και η ζωή του βωβού κινηματογράφου. Λίγο πριν την έλευση του ήχου, που θα ενεργοποιούσε αμέσως και το βραβείο για καλύτερη ιστορία που μετά υποδέχθηκε και το καλύτερο σενάριο ως το 1957 που μονιμοποιήθηκαν οι 2 κατηγορίες σεναρίου που ξέρουμε σήμερα, οι κάρτες με τους μεσότιτλους ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας του κοινού με την ταινία. Το μοναδικό βραβείο της κατηγορίας το κέρδισε ο Τζόζεφ Φάρναμ, πιθανά για το Telling the World, κάτι που αναφέρεται μόνο σε παλαιότερες πηγές, καθώς σήμερα ακόμη και στη σελίδα της Ακαδημίας αναφέρεται μόνο το όνομά του, χωρίς τίτλο ταινίας.

Καλύτερη Διεύθυνση Χορογραφιών

Κράτησε μόλις τρία χρόνια (1935-37). Και εδώ η αιτία ήταν ο «θολός» ρόλος που είχαν ακόμη οι σκηνοθέτες με αποτέλεσμα να σπάνε στοιχεία της δουλειάς τους σε μικρότερες υποκατηγορίες. Έγινε πάντως σε μια εποχή που αναδείχτηκαν μεγάλοι χορογράφοι, στην πρώτη χρυσή εποχή των μιούζικαλ για το Χόλυγουντ. Τελευταίος το κέρδισε ο βασικός συνεργάτης του Φρεντ Αστέρ, Ελληνοαμερικανός Χέρμις Παν (ή Ερμής Παναγιωτόπουλος όπως ήταν το ελληνικό όνομά του), για το A Damsel in Distress. Η Ακαδημία αναγνώρισε τότε πως ακόμη και αν υπάρχει ξεχωριστό άτομο υπεύθυνο για τις χορογραφίες, ο σκηνοθέτης έχει τον τελικό λόγο, καταργώντας έτσι το σχετικό βραβείο.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Νομίζω πως ο τίτλος είναι "βοηθός σκηνοθέτης" κι όχι "βοηθός σκηνοθέτη",διότι το άτομο αυτό έχει την επαγγελματική ιδιότητα του σκηνοθέτη και εργάζεται στην ταινία ως βοηθός του βασικού σκηνοθέτη ΜΟΝΟ στα καθήκοντά του,τα σχετικά με την σκηνοθεσία του έργου.Δεν πρέπει να συγχέεται με το άτομο που προσελήφθη στην παραγωγή για να,παραδείγματος χάρη,φέρνει τον καφέ στον σκηνοθέτη.Αυτός είναι ο "βοηθός του σκηνοθέτη".Ο βοηθός σκηνοθέτης είναι απολύτως απαραίτητος στην παραγωγή ταινιών,δίχως αυτόν δεν θα υπήρχαν ταινίες,τόσο απλά:εάν αναθέταμε την ταινία αποκλειστικά στον σκηνοθέτη,χωρίς βοηθούς σκηνοθέτες,τα γυρίσματα θα διαρκούσαν πολύ-πολύ περισσότερο και τα αποτελέσματα θα μας έκαναν να μην θέλουμε να ξαναδούμε όχι μόνο ταινίες,αλλά ούτε καν home video!Είναι περίεργη η εργασία αυτή διότι δεν μπορείς να της καταλογίσεις ουσιώδη καλλιτεχνικό αντίκτυπο επί του τελικού αποτελέσματος:ο βοηθός έχει τον άχαρο ρόλο του χαμάλη,δίχως τον οποίο ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να δημιουργήσει.Ο λόγος του δεν περνάει,οι προτάσεις του δεν λαμβάνονται υπόψιν,τουλάχιστον θεωρητικά.Τα όσκαρ βραβεύουν τις νοητικές εμπνεύσεις του σκηνοθέτη & το αποτέλεσμα επί της οθόνης κι όχι τον αφανή σωματικό κόπο και τις μετρημένες εργατοώρες.