Αποστολή στις Κάννες: Ο Τοντ Χέινς κόλλησε, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ απογειώθηκε

Αποστολή στις Κάννες: Ο Τοντ Χέινς κόλλησε, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ απογειώθηκε Facebook Twitter
H Τζούλιαν Μουρ στο Wonderstruck
1

Με το Wonderstruck, ο Τοντ Χέινς επιστρέφει στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Καννών δύο χρόνια μετά το Κάρολ, έναν θρίαμβο εικαστικής διαύγειας και απέριττου περιεχομένου, με ένα παράξενο γι’ αυτόν project, που μου θύμισε, ως ένα βαθμό, την συγκινητική αφέλεια του Κικουτζίρο του Τακέσι Κιτάνο- που είχαμε δει επίσης εδώ. Διασκευάζοντας το παιδικό μυθιστόρημα του Μπράιαν Σέλζνικ, γνωστού από τις περιπέτειες του Hugo Cabret, δεν φτάνει στο όλον του Σκορσέζε, τη συνδυασμένη μαγεία του ταξιδιού στο χρόνο, την τεχνολογική τελειότητα και την ενδιαφέρουσα υπόθεση εκείνου. Μοιράζοντας δύο ιστορίες στο 1927 και το 1977, ανάμεσα σε ένα κωφό κορίτσι κι ένα αγόρι που χάνει από το χτύπημα ενός κεραυνού την ακοή του, τυλίγει όσο πιο σφιχτά μπορεί τις δύο διαδρομές των δυο μικρών φυγάδων στην αναζήτηση της γονικής αγάπης, δείχνοντας βιρτουόζικα δύο τελείως διαφορετικές όψεις της Νέας Υόρκης, την παλιά σε ασπρόμαυρο χωρίς ήχο αλλά με την πλούσια μουσική του Κάρτερ Μπεργουέλ, και την νεότερη, με ένα κιτρινωπό, σαρκικό φίλτρο ελευθεριότητας (κοντά στο ιδρωμένο Καλοκαίρι του Σαμ, του Σπάικ Λι), χάρη στην ακόμη μια φορά θεϊκή δουλειά του Εντ Λάκμαν στη φωτογραφία. Κι ενώ τεχνικά, το Wonderstruck φαίνεται ευλογημένο από το ταλέντο και τις ειδικές γνώσεις, όπως για παράδειγμα την χρήση puppets και χαρτοκοπτικής από τον Τοντ Χέινς, παραπέμποντας στο πρωτόλειο αριστούργημα του, Superstar, the Karen Carpenter Story, το στόρι φαντάζει φτωχό και προφανές. Ευγενές μεν, αξιοπρόσεχτο στις λεπτομέρειες της εποχής και τα σημάδια που βάζουν τα τραγούδια της περιόδου, από τον Ντέιβιντ Μπόουι μέχρι τον Εουμίρ Ντεοντάτο, αλλά ελλιπές στην διεύθυνση των ηθοποιών και μελιστάλαχτο στις στροφές της πλοκής, με ένα φινάλε που επεξηγεί παρά “σκηνοθετεί”, μια εύκολη λύση που σίγουρα δεν ταιριάζει στο δημιουργό του I am not There και του Safe

 

Αντίθετα, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ φορτσάρει με την ολύμπια υπομονή του στην ανέλιξη της ιστορίας ενός ζευγαριού που βρίσκεται στα χωρίσματα, ώσπου το μοναχοπαίδι τους χάνεται μυστηριωδώς. Ο Ρώσος σκηνοθέτης μιλάει πάντα για τη χώρα του, βαθιά και κριτικά, χωρίς να αγορεύει, έχοντας εμπιστοσύνη στους ρυθμούς και τις ιστορίες που επιλέγει να αφηγηθεί, Τολμώ να πω πως η προηγούμενη ταινία του, το διακεκριμένο Λεβιάθαν, μου είχε φανεί βαρύ στο συμβολισμό του, ενώ το Loveless ξετινάζει τα πάντα, από το χριστιανισμό και το νεοπλουτισμό, ως τον άρρητο καπιταλισμό και τη σκιά του κομμουνισμού για να φτάσει σε ένα συμπέρασμα που όλοι υποψιαζόμαστε: πως στη σύγχρονη Ρωσία τίποτε δεν έχει τελεσίδικα ανακηρυχθεί απαγορευμένο ή τελειωμένο, νεκρό ώστε να το θρηνήσουν όσοι το έζησαν, αλλά η ψυχή έχει εξαφανιστεί, χωρίς επίσημη ταφή, άρα και κανονική παραδοχή του τέλους, και αιωρείται σαν φάντασμα σε πολίτες σαστισμένους σε συστήματα καθόλου αφομοιωμένα. Κυρίως, ο Σβιάγκιντσεφ κάνει τρομερή δουλειά με τους χώρους: το Loveless δεν είναι μόνο για ένα παιδί που δεν βρήκε ανταπόκριση και πάει άκλαυτο, από εγκληματική ανευθυνότητα, αλλά για τη διάκριση ανάμεσα στο σπίτι και το σπιτικό, σε μια σκηνογραφική βεντάλια που κυμαίνεται από το διαμέρισμα που στέγασε ένα λάθος ταίριασμα, και το παράπηγμα της μάνας, της παλιάς, θεοφοβούμενης και σκοταδιστικής Ρωσίας, στη μέση του πουθενά, μέχρι τα στιλιζαρισμένα, δυτικοπρεπή αλλά μετά από ζορισμένη μίμηση, σπίτια των νυν συντρόφων του ανδρόγυνου.

 

Αποστολή στις Κάννες: Ο Τοντ Χέινς κόλλησε, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ απογειώθηκε Facebook Twitter
Loveless

 

Στο Jupiter’s Moon του Ούγγρου Κορνέλ Μουντρουκσό (στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα είχαμε δει πρόπερσι το αξιοσημείωτο White God), όχι μια ιδέα, ένα αλληγορικό σχήμα ή η εθνική καρδιά όπως στο προαναφερθέν Loveless, αλλά ένας άγγελος/πρόσφυγας είναι αυτός που αιωρείται πάνω από μια χώρα αμετάκλητα λαβωμένη. Μπορεί ο νέος Σύριος που έψαχνε, όπως τόσοι, μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, να πυροβολήθηκε τρεις φορές, αλλά αναστήθηκε και άρχισε να ίπταται, προκαλώντας, εκτός από το δέος όσων γίνονται μάρτυρες στο ένθεο φαινόμενο, το έμπρακτο ενδιαφέρον ενός κυνικού γιατρού, ο οποίος στοιχειώνεται από τις τύψεις για τον θάνατο ενός παιδιού, από δικό του κακό ιατρικό υπολογισμό. Ο Άριαν (όχι τυχαίο το όνομα του, αραβικό μεν αλλά και τόσο…άρειο, ηχητικά) έχει χάσει τον πατέρα του, συνοδοιπόρο του στην απόδραση, και ο γιατρός επιτέλους βρήκε, ή έτσι νομίζει, μια καθαρή ψυχή, για να “κάνει την Ουγγαρία και πάλι μεγάλη”, όπως είπε με περισσή ειρωνεία, σε δύο πλασιέ της Βίβλου που τόλμησαν να του πουλήσουν ελπίδα. Η ματιά του Μουντρουσκό στην κατάσταση που επικρατεί (ας μην ξεχνάμε την απάνθρωπη στάση της Ουγγαρίας στο θέμα των μεταναστών) είναι πεσιμιστική, εκτός από μια και μοναδική αναλαμπή, κρίσιμη μέσα στο ζόφο μιας κοινωνίας χαφιέδων και κυνηγών κεφαλών. Ωστόσο δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, σκηνοθετικά μιλώντας: η κάμερα του δαιμονίζεται σε πολλά σημεία, με ιλλιγγιώδεις καταδιώξεις αυτοκινήτων, και τις πολλές εναέριες λήψεις του σαστισμένου Άριαν, που συμπαρασύρουν στο πέρασμα τους όποιον άπιστο αμφισβητεί την πιθανότητα ενός θαύματος στον 21ο αιώνα. Η Σελήνη του Ερμή, όπως είναι ο τίτλος του φιλμ, δεν είναι άλλη από την Ευρώπη, και ο Μουντρουκσό είχε ένα παράξενο όραμα για το μέλλον της. Κρίμα που περιπλέκει τα στοιχεία του προσφυγικού νουάρ του με ένα μείγμα διαφημιστικού μπαρόκ…

 

Αποστολή στις Κάννες: Ο Τοντ Χέινς κόλλησε, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ απογειώθηκε Facebook Twitter
Jupiter’s Moon

 

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση

Οθόνες / Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση

Όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο πιο ενδιαφέρον σημείο της Νότιας Γαλλίας: καινοτομίες, αντιπάθειες και παραλειπόμενα από το Φεστιβάλ που φέτος επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με το Χόλιγουντ
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ