Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter
Από το Pink, της Μέμης Κούπα
1

Δεν έχασα ούτε μία. Κάθε μέρα σε όλες τις προβολές (και τη μία μέρα που έπρεπε να φύγω και δεν μπορούσα να πάω στο Ολύμπια πήγα και είδα τα προγράμματα στο video room) και η εμπειρία ήταν συναρπαστική. 

Δεκάδες -νέοι κυρίως- σκηνοθέτες μας παρουσίασαν δουλειές που έφτιαξαν με κόπο, θυσίες και έμπνευση (άλλοτε λιγότερη κι άλλοτε περισσότερη). 

Ακόμα κι απ' τις ταινίες που δεν βάζω στην τελική μου εντεκάδα, μου έμειναν πολλά και σημαντικά: Η χαμηλόφωνη, υπέροχη ένταση του εξαιρετικού Καρδιές για Φάγωμα της Ειρήνης Κούτουλα, η τεχνική αρτιότητα και η ευαισθησία της Ροζαλίας της Κατερίνας Γιαννακοπούλου, η Εύα Κουμαριανού και η σκηνοθεσία του Μαμά, Γύρισα του Δημήτρη Κατσιμίρη (όμως το θέλω οπωσδήποτε και σε ταινία μεγάλου μήκους!), το πραγματικά σημαντικό ντοκιμαντέρ Με Ανοιχτά Φτερά της Βίβιαν Παπαγεωργίου, η βρετανική ματιά του All of Me της Δάφνης Σμον (πρέπει να το κάνει ταινία μεγάλου μήκους!), η σούπερ ελπιδοφόρα ματιά του Mr. Null του Δαρείου Χαλίλι, ο Αλέξανδρος Πασπαρδάνης - πρωταγωνιστής του Hominid του Αλέξανδρου Σαλίμη, η Μαρκέλλα Γιαννάτου - πρωταγωνίστρια του Bourbon με Γάλα του Πάρη Πατσουρίδη, η δυνατή εκτέλεση της Προετοιμασίας της Σοφίας Γεωργοβασίλη, το συγκινητικό τέλος της Ιφιγένειας της Αλίκης Τσακούμη, η απολαυστική ιδέα στα Σουτζουκάκια του Χρυσόστομου Μπάρμπα, το εκπληκτικό τελευταίο πλάνο στο Heimlich του Κώστα Μπακούρη, ο φοβερός μικρός πρωταγωνιστής του πολύ ωραίου Brazuca του Φαίδωνα Γκρέτσικου, η γλύκα του Μελτεμιού της Ζέτας Σπυράκη, η υπνωτιστική συγκίνηση του Memento Mori του Ανδρέα Σαμαρά, ο κ.α.τ.α.π.λ.η.κ.τ.ι.κ.ό.ς πειραματικός συνδυασμός ήχου και εικόνας στο 2x3 Ασύμμετρο του Αγγελου Χαραλάμπους (αν ήταν μικρότερο και άρα λιγότερο επαναλαμβανόμενο θα ήταν σίγουρα στην εντεκάδα μου), η εξαιρετική Επίσκεψη του Γιάννη Ζαφείρη, η ντοκιμαντερίστικη ειλικρίνεια της Ασήμαντης Ζωής της Ελένης Παυλή του Μιχάλη Χαπέσιη, η απίστευτη φωτογραφία (εκτός των άλλων) στο Φράγμα του Γιώργου Τελτζίδη, ο Στάνκογλου και η γάτα στο Η Ζωή Μετά του Χρήστου Σαγιά, η δικαίως πολυβραβευμένη, κοφτερή Κατάψυξη του Δημήτρη Νάκου, οι διάλογοι των δύο αστυνομικών στο πολύ ενδιαφέρον και ατμοσφαιρικό Η Χάρις του Θεού του Παρίση Πάνου... 

Κι αυτές είναι μόνο κάποιες απ' τις ωραίες ταινίες - ξεχνάω σίγουρα αρκετές που είχαν πολύ αξιόλογα στοιχεία...

Και τώρα, οι 11 που μου έμειναν περισσότερο (με τυχαία σειρά)

Καουμπόης / Γιάννης Χαριτίδης

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Ο Καουμπόης, ερμηνευμένος εκπληκτικά απ' τον Μανώλη Μαυροματάκη, ετοιμάζεται να διαγωνιστεί σε τάλεντ σόου και η κάμερα τον ακολουθεί για να γνωρίσουν οι τηλεθεατές την αδερφή του, τους φίλους του και τους μαγαζάτορες της γειτονιάς. Γυρισμένο σαν ψευδοντοκιμαντέρ, το φιλμ είναι απλά ιδιοφυές. 

 

Νομίζω ότι θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο αν το είχα δει στο σινεμά, μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους αντί μόνο με τον Γ. στο video room. (Όπως κατάλαβα απ' τα παιδιά του Flix o κόσμος γελούσε τρελά στην αίθουσα - και πολύ θα ήθελα να το ζήσω αυτό.) Όμως ακόμα και μόνοι μας σε ένα μικρό δωμάτιο του Δημοτικού Ωδείου με μια τηλεόραση μπροστά μας, γελάσαμε σαν τρελοί.

Θα προτιμούσα να μην τελείωνε έτσι, αλλά απ' την άλλη, εδώ που τα λέμε, θα προτιμούσα να μην τελείωνε και ποτέ, γενικώς.

Play / Βαγγέλης Λυμπερόπουλος

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Κέρδισε το μεγάλο βραβείο - και δίκαια. 

Μια παρέα εργαζομένων δε μπορεί να δεχτεί πως η μία ώρα παιχνιδιού που είχε θεσπίσει το πρώην αφεντικό τους καταργήθηκε απ' τον γιο του, και συνεχίζουν να επινοούν όλο και πιο ακραία παιχνίδια. Σταδιακά μετατρέπονται σε παιδιά τέρατα. Ασχέτως απ' την ουσία και το πολύ ενδιαφέρον σενάριο και το σούπερ καστ, το Play πρόκειται για μια απίστευτη παραγωγή, ένα κινηματογραφικό επίτευγμα για τα ελληνικά δεδομένα. 

 

Κι αυτό σε μια μικρή τηλεόραση στο videoroom το είδα (με μια ξαφνική, κοψοχολιαστική διακοπή λόγω της εισβολής του Ερρίκου Λίτση που είχε μπει σε λάθος δωμάτιο!), και δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πιο απολαυστικό θα ήταν στη μεγάλη οθόνη. Ελπίζω ότι θα το δω εκεί σύντομα.

Έλλη / Μιλτιάδης Χρηστίδης

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Καθώς η ανοιχτή τηλεόραση περιγράφει το αληθινό περιστατικό με τον ληστή που ως μέλος σπείρας λήστεψε και τρομοκράτησε ηλικιωμένη κι έμεινε 14 ώρες στην ντουλάπα μέχρι να προδοθεί απ' τη μυρωδιά, η ηλικιωμένη Έλλη μόλις που προλαβαίνει να κρυφτεί όταν βλέπει έναν κουκουλοφόρο να ξεκλειδώνει την πόρτα του σπιτιού της και να μπαίνει μέσα. Ο αγώνας της να καλέσει τηλέφωνο το σύζυγό της για να της στείλει βοήθεια θα πάρει μια αναπάντεχη (για μένα, τουλάχιστον) τροπή. 

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Κινηματογραφημένη άψογα, η Έλλη έχει τρυφερότητα, αγωνία και χιούμορ σε ίσες δόσεις κι ένα κοινωνικό μήνυμα σημαντικό, το οποίο, ευτυχώς, δεν καπελώνει την κινηματογραφική απόλαυση αλλά την ενισχύει.

Το ΤΕΡΑΣ Κοιμάται / Κωστής Χαραμουντάνης

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter
 

Ίσως δεν ήταν για όλους αυτή η ταινία, αλλά σίγουρα ήταν για μένα. Μου είναι όμως δύσκολο να την περιγράψω. Ξεκίνησα να γράψω/περιγράψω πέντε φορές πόσο ξεχωριστή τη βρήκα, αλλά κάθε φορά τα σβήνω.

 

Ας μας τα πει λοιπόν ο Μανώλης Κρανάκης: «Πιστός σε μια δική του θεώρηση του queer σινεμά που μπορεί να είναι ποπ, χαριτωμένο, αστείο, σατιρικό και ανατρεπτικό μαζί, ο Κωστής Χαραμουντάνης ανεβάζει τα στάνταρτ παραγωγής εδώ σε σχέση με την πρώτη του ταινία με μια δυστοπική εφηβική και εθνογραφική κομεντί που εκτυλίσσεται σε ένα ελληνικό νησί και δεν συνδέεται τυχαία με την εικονογραφία μιας παράδοσης που έρχεται από ένα σκοτεινό, βίαιο και διαρκώς σε στάση "ανάτασης" παρελθόν. Ανισο σε σημεία, αφοπλιστικά ρομαντικό σε άλλα, αστείο με μια πηγαία αίσθηση του χιούμορ, φορτωμένο τόσο που σε στιγμές καταρρέει κάτω από το ίδιο του το βάρος και τρελαμένο σχεδόν όσο και οι ήρωές του (άλλοτε για καλό και άλλοτε για καλό), το "τέρας" του πληθωρικού σύμπαντος που οικοδομείται από τον Χαραμουντάνη τρέφεται από την υπερβολή και τις σινεφιλικές διασταυρώσεις που ξεπερνούν τα προφανή, αλλά καταφέρνει ακόμη και έτσι να μην σε κάνει να κοιμηθείς λεπτό μπροστά σε μια εν τη γενέσει πρωτότυπη και μη σοβαροφανή γραφή που λείπει από το ελληνικό σινεμά.»

Μάνεκι Νέκο / Μανώλης Μαυρής

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Επιστροφή στο λιμάνι από διακοπές, ένας άντρας και μια γυναίκα -άγνωστοι, απ' ό,τι μας λένε, μεταξύ τους- μοιράζονται ένα ταξί προς το κέντρο της Αθήνας, αυτός κοιμάται και ο εφιάλτης (;) του ξεκινά και είναι γεμάτος ασύνδετα γεγονότα, υποσυνείδητα μηνύματα και θρίλερ σύμπαντα του Ντέιβιντ Λιντς. 

 

Ακριβώς όσο κατανοητό/ακατανόητο το ήθελα, το Μάνεκι Νέκο ήταν το αριστουργηματικό, ψυχαναλυτικό mindfuck που χρειαζόμουν στη ζωή μου τη δεδομένη στιγμή. Το ότι οι ηθοποιοί του ήταν πολύ καλοί ή το ότι τεχνικά ήταν θεσπέσιο -κέρδισε κι ένα σωρό τέτοια βραβεία συν της μουσικής- ήταν απλά κάτι σαν ευπρόσδεκτο μπόνους. 

Προσωπικά θα ήθελα ο Μανώλης Μαυρής, όποιος κι αν είναι, να συνεχίσει να κάνει ταινίες είτε μικρού ή -ακόμα καλύτερα- μεγάλου μήκους.

Προφιτερόλ / Χρυσάνθη Καρφή Κώη

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Μα, τι ωραίο που ήταν αυτό! Η κωμικοτραγική απεικόνιση ενός Κυριακάτικου οικογενειακού τραπεζιού είχε φρεσκάδα, ακρίβεια και απολαυστική ένταση. 

 

Οι μικροτσακωμοί μεταξύ των αδερφιών και των γονιών (τα βλέμματα που σκοτώνουν και οι ατάκες - μαχαιριές στην καρδιά) οπτικοποιούνται με απόλυτη κυριολεξία και μετά την αρχική έκπληξη προκαλούν αβίαστο γέλιο. Έχουμε σίγουρα βρεθεί σε τέτοια τραπέζια, έχουμε πλακωθεί οικογενειακώς, έχουμε πληγώσει και πληγωθεί τόσο που λες δεν υπάρχει επιστροφή, κι όμως, όπως και στην ταινία εκεί που πίστευες πως όλα έχουν γαμηθεί οριστικά, μέχρι το τέλος του τραπεζιού η υποβόσκουσα οικογενειακή αγάπη μας έχει ξαναενώσει, πάνω από ένα νοστιμότατο πιάτο επιδορπίου. 

Αν αυτή θεωρείται σπουδαστική ταινία (κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο) μακάρι οι συντελεστές της να μην αποφοιτήσουν ποτέ.

Pink / Μέμη Κούπα

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Μια κοπέλα (Ιρις Μπαγλανέα) 'μαζεύει' από το δρόμο μια άστεγη και την βάζει σπίτι της. Μιλάει πολύ και χαριτωμένα καθώς η άστεγη, ερμηνευμένη εξαιρετικά απ' την Γιούλικα Σκαφιδά, είναι αμίλητη στην μπανιέρα με το πιο ανεπιτήδευτα εκφραστικό πρόσωπο του κόσμου. Και στους μονολόγους της Μπαγλανέα είναι, κατά τη γνώμη μου και η μεγάλη δύναμη της ταινίας. Γιατί δεν παίζουν ρόλο τόσο όσα λέει, αλλά όσα δεν λέει και όσα σκέφτεσαι εσύ καθώς την ακούς.

Η μουσική της Kid Moxie είναι απόλυτα ταιριαστή, το σενάριο είναι δυνατό και σύγχρονο, χωρίς κοινωνικούς μελοδραματισμούς ή συναισθηματικούς εκβιασμούς, η Ιρις Μπαγλανέα είναι μια αποκάλυψη -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Η δε σκηνή του τέλους, παρότι ομιχλώδης κρύβει μια σπάνια ομορφιά: σα να είσαι ένα βήμα πριν τη μεταμόρφωση και να νιώθεις την έξαψη - ασχέτως αν θα πετάξεις ή αν θα γκρεμοτσακιστείς.

Χορεύοντας το Όνειρο / Γιώργος Μαντάς

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Η ανέλπιστη ποπ ευεξία που μας έδωσε το Χορεύοντας το Όνειρο ήταν καλοδεχούμενη σ' ένα φεστιβάλ γεμάτο με σοβαρές ή/και πένθιμες ταινίες. Στην αρχή κοιταζόμασταν μεταξύ μας μη μπορώντας να πιστέψουμε ότι είχε περάσει μια τόσο αφελής ταινία, όμως στο τέλος -και χωρίς να παραβλέψουμε την αφέλειά της- το χειροκρότημα ήταν πηγαίο, ενώ υπήρξε και δεύτερο χειροκρότημα μαζί με γέλια, όταν στην οθόνη εμφανίστηκε ο σκηνοθέτης σ' ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο.

 


 

Πρόκειται για ένα εφηβικό μιούζικαλ, υπερβολικά cheesy μεν, καλοκουρδισμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια δε.

Με δυο λόγια, ό,τι και να νιώσεις βλέποντάς το, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να βαρεθείς: Το Χορεύοντας το Όνειρο ξεχώριζε απ' τις υπόλοιπες ταινίες όπως η μύγα μες το γάλα, ή καλύτερα όπως ο ροζ μονόκερος μέσα στο βροχερό νεκροταφείο.

Στάση / Μαύρα Πεπονή

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Μια γυναίκα φτάνει στο νησί, έχοντας χάσει (αναγκαστικά) την κηδεία και τα εννιάμερα του ανεπίσημου συντρόφου της. Ο θάνατός του την έχει συνταράξει και η ταινία την ακολουθεί στο ταξίδι που κάνει καθώς αδειάζει το σπίτι του και επιλέγει αντικείμενα που θα κρατήσει. 

 

Η αίσθηση της απώλειας περιγράφεται αριστοτεχνικά, με τρόπο λιτό αλλά ουσιαστικό. Η ερμηνεία της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου είναι αξιομνημόνευτη, όπως και η σκηνοθετική ματιά που με σταθερό βλέμμα και χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς μας κάνει όλους για λίγο ήρωες του φιλμ, καθώς μέσα απ' τα μάτια της πρωταγωνίστριας βιώνουμε μια κατάσταση πικρή αλλά και λυτρωτική. Στο φινάλε, μας μένουν μόνο τα σημαντικά.

Ουρανία / Δέσποινα Κούρτη

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Η Ουρανία, μεγαλοκοπέλα που πενθεί ακόμα τον πατέρα της, βοηθά έναν νεαρό και όταν αυτός της ανταποδίδει τη χάρη βρίσκεται μαζί του σε μια βόλτα που της ξυπνάει ξεχασμένα συναισθήματα. Διστακτική στην αρχή, τελικά αφήνεται στο ανέλπιστο και ζει την ομορφότερη στιγμή της εδώ και πολλά χρόνια.

 

Δεν γίνεται βέβαια όλα να πάνε καλά, και δεν πάνε. Πέρα απ' την μελαγχολική απογοήτευση που προσφέρει η εξέλιξη της ιστορίας στην Ουρανία, θέλουμε να ελπίζουμε ότι της προσφέρει και νέες δυνάμεις, μια καινούργια, δικαιολογημένη όρεξη για ζωή. Η ανάμνηση του πώς ήσουν κάποτε νέος (η Ουρανία βλέπει τυχαία τον εαυτό της στην παλιά φωτογραφία της ταυτότητας) μπορεί να σε καταρρακώσει ή να σου δώσει φτερά. Η αίσθηση που αφήνει το γλυκόπικρο τέλος της ταινίας είναι πως υπάρχει ελπίδα στην Ουρανία να συμβεί το δεύτερο. 

Διόλου τυχαία η Φωτεινή Μπαξεβάνη κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας και μπράβο της: ήταν υπέροχη όπως και όλη η ταινία. 

Το Μανάβικο / Μιχάλης Μαθιουδάκης

Είδα και τις 65 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στη Δράμα. Να οι 11 που ξεχώρισα Facebook Twitter

Ρετρό αισθητική, ένας μανάβης και ένας λαχειοπώλης που λύνουν σταυρόλεξα με το δικό τους τρόπο, το μαναβόπαιδο που τριανταρίζει αλλά ζει ακόμα με τους γονείς -παιγμένο απολαυστικά απ' τον Διονύση Κλάδη- και είναι ένα βήμα (ή ξεμάτιασμα) πριν κάνει τη δική του μίνι επανάσταση, πάλι η Φωτεινή Μπαξεβάνη παίζοντας όμως έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, κι ο Χριστόδουλος στην τηλεόραση να κάνει το κήρυγμα του.  

 

Μια αλλοπρόσαλλη κωμωδία που μ' έκανε να γελάσω δυνατά και ήταν απολαυστική μέσα στην παραξενιά της. Χρειαζόμαστε περισσότερες ιδιοσυγκρασιακές φωνές όπως είναι αυτή του Μιχάλη Μαθιουδάκη .

Θα ήθελα να δω το σύμπαν της να επεκτείνεται και να εξελίσσεται σε μία ταινία μικρού μήκους - ή και, γιατί όχι, σε τηλεοπτική σειρά. 

(Και του χρόνου!)

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ