«Midnight Express»: Επιτέλους ένα συστηματικό μεταμεσονύχτιο σινεφιλικό ραντεβού στην Αθήνα

«Midnight Express»: Επιτέλους ένα συστηματικό μεταμεσονύχτιο σινεφιλικό ραντεβού στην Αθήνα Facebook Twitter
«Christine» (1983) του Τζον Κάρπεντερ. H «Christine» είναι μία από τις καλτ ταινίες-διαμάντια που θα προβληθούν στο μεταμεσονύκτιο φετινό πρόγραμμα του Ααβόρα.
1

Το «Midnight Express» είναι μία άτυπη κινηματογραφική λέσχη που τα μέλη της χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

Αυτοί που έζησαν τις θρυλικές μεταμεσονύκτιες προβολές στο Αλφαβίλ, στο Σινε-Δεξαμενή και σε άλλες αίθουσες, με τις ευλογίες του Βαγγέλη Κοτρώνη και του Βάσου Γεώργα, και αυτοί που δεν τις έζησαν –οι σημερινοί δεκαοχτάρηδες βασικά– και, έχοντας ακούσει ιστορίες, θα ήθελαν να γνωρίσουν την εμπειρία.

Έτσι, δεν προξενεί εντύπωση που τις τελευταίες εβδομάδες το φεϊσμπουκικό ανοιχτό γκρουπ με τον τίτλο «Midnight Express» έχει συγκεντρώσει ένα σημαντικό αριθμό μελών-ακόλουθων-παρατηρητών, οι οποίοι σχολιάζουν τα τρέιλερ των πιο καλτ ταινιών φαντασίας και τρόμου και ζητείται η γνώμη τους για το στήσιμο του προγράμματος.

Ένα πρόγραμμα που, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν περιορίζεται στη χρήση των social media, αλλά σύντομα, από τις 3 Μαρτίου συγκεκριμένα, θα φιλοξενείται σε κεντρική αθηναϊκή αίθουσα!

Απολαυστικές ερωτήσεις διατυπώνονται στο διαδικτυακό «Midnight Express» σαν αυτήν εδώ: «Παιδιά, θυμάται κανείς ποια ταινία ήταν αυτή που ο Βίνσεντ Πράις στην τελευταία σκηνή είχε πληγή στο χέρι του και η γυναίκα του καταλάβαινε πως είχε γίνει βρικόλακας;»


Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε με πρωτοβουλία του μουσικού και κινηματογραφικού κριτικού Άκη Καπράνου για λόγους καθαρά συναισθηματικούς.

Διότι, για τους μεγαλύτερους, ορισμένες ταινίες του είδους μπορούν ακόμη να τους θυμίζουν συνοικιακούς κινηματογράφους που έγιναν σούπερ μάρκετ ή προβολές του «θρίλερ του Σαββάτου» στην κρατική ασπρόμαυρη τηλεόραση.

Προσωπικά, η νοσταλγία μου χτύπησε κόκκινο, ενθυμούμενος ξεχασμένα b-movies περασμένων δεκαετιών με μάλλον αστείους εξελληνισμένους τίτλους, όπως το Ενοικιάζεται στοιχειωμένη βίλα δίπλα στο νεκροταφείο (1981) του Λούτσιο Φούλτσι ή το λίγο παλαιότερο Φέρετρο του βρικόλακα (1969) του Γκόρντον Χέσλερ.

Κι όταν κάποιος σχολιαστής του γκρουπ αναζητά μία ταινία που δε γνωρίζει - θυμάται τον τίτλο της, οι υπόλοιποι αναλαμβάνουν να τον βοηθήσουν.

«Midnight Express»: Επιτέλους ένα συστηματικό μεταμεσονύχτιο σινεφιλικό ραντεβού στην Αθήνα Facebook Twitter
Ο κινηματογράφος Ααβόρα φιλοξενεί το «Midnight Express». Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Απολαυστικές ερωτήσεις διατυπώνονται στο διαδικτυακό «Midnight Express» σαν αυτήν εδώ: «Παιδιά, θυμάται κανείς ποια ταινία ήταν αυτή που ο Βίνσεντ Πράις στην τελευταία σκηνή είχε πληγή στο χέρι του και η γυναίκα του καταλάβαινε πως είχε γίνει βρικόλακας;».

Μία σκηνή, λοιπόν, εντυπωμένη στη μνήμη κάποιου από μία ταινία που θα ήθελε να την ξαναδεί με διαφορετική πλέον ματιά.

Υπάρχουν όμως και ιδέες πρωτότυπες που ρίχνονται στο τραπέζι για ορισμένες ταινίες που δε θα μπορούσε να σκεφτεί ο δημιουργός του γκρουπ: Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ζούρας, λόγου χάριν, πρότεινε το Labyrinth (1986) του Τζιμ Χένσον με τον Ντέιβιντ Μπόουι!

Η αλήθεια είναι πως ο Καπράνος προσπαθούσε για πολύ καιρό να πείσει τους αιθουσάρχες να αναβιώσουν τις μεταμεσονύκτιες προβολές, αλλά συναντούσε εμπόδια, καθώς δεν πίστευαν στην επιτυχία του εγχειρήματος.

Έτσι, αποφάσισε να ξεκινήσει μόνος του και γρήγορα είδε πώς κοινό υπάρχει και ιδιαίτερα φανατικό κιόλας!

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει προβολές δέκα ταινιών τρόμου του Πολάνσκι, του Φούλτσι, του Ρομέρο κ.ά. ενώ το φετινό πρόγραμμα που ξεκινάει σε λίγες εβδομάδες είναι σαφώς πιο διευρυμένο και περιλαμβάνει καλτ διαμάντια σαν το εντελώς εξαφανισμένο Hardcore του Πολ Σρέιντερ, την πιο mainstream Christine του Τζον Κάρπεντερ, ακόμη και το θρυλικό Rocky Horror Picture Show του Τζιμ Σάρμαν.

«Midnight Express»: Επιτέλους ένα συστηματικό μεταμεσονύχτιο σινεφιλικό ραντεβού στην Αθήνα Facebook Twitter
Ο Βίνσεντ Πράις στο «Φέρετρο του βρικόλακα» (1969) του Γκόρντον Χέσλερ


Η αίθουσα που φιλοξενεί το όραμα του Καπράνου είναι η Ααβόρα στην Ιπποκράτους, ένας κινηματογράφος με μία παλιακή vintage ατμόσφαιρα.

Πόσο απαραίτητη είναι τελικά αυτή η ατμόσφαιρα για να ξαναδείς ταινίες τρόμου που τα φανερά τέρατα της μπορεί να μοιάζουν...λαστιχένια, σίγουρα όμως τρομάζουν περισσότερο από τα σημερινά, τα οποία θυμίζουν παιδικά video games, μάλλον κουραστικά;

Σύμφωνα με τον Καπράνο, υπάρχουν ταινίες που διασώθηκαν όπως-όπως, από κατεστραμμένες κόπιες και κασέτες VHS με φθαρμένα χρώματα, με αλώβητη όμως από τον χρόνο την αισθητική τους απόλαυση.

Διόλου τυχαίο που οι πρώην μαθητές του από τη σχολή Σταυράκου, παιδιά δηλαδή που ασχολήθηκαν με τον κινηματογράφο, αναγνωρίζουν ως μεταμοντέρνα τα στοιχεία ταινιών ακόμη και από τις μακρινές δεκαετίες του 1930 και του '40.

Οι θεατές είναι αυτοί, άλλωστε, που καθορίζουν το πρόγραμμα, πάντα μέσα από το γκρουπ «Midnight Express», ψάχνοντας ανάμεσα σε σκονισμένα ζόμπι, βρικόλακες, φτερωτά πιράνχας, υπερφυσικούς καρχαρίες, φαντάσματα, μάγισσες και ψυχοπαθείς δολοφόνους.


Το πρόγραμμα δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνεται πολύ νωρίτερα από τις προβολές στην Ααβόρα. Ελλοχεύει ο κίνδυνος του downloading, δηλαδή του να κατεβάσει ο άλλος τις ταινίες και να μην τραβηχτεί στο σινεμά μετά τα μεσάνυχτα, κοινώς να κάτσει σπίτι του και να στερηθεί τελικά την όλη εμπειρία.

Έτσι, μόνο μία εβδομάδα πριν θα γνωστοποιείται το περιεχόμενο της προβολής: Μία ταινία κάθε Σάββατο στις 00.30 με έναν πρόλογο από τον Καπράνο κάθε φορά για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Ο πρόλογος προβλέπεται να είναι σύντομος, βέβαια, εφόσον ο επιμελητής του προγράμματος λέει με χιούμορ πως οι μεταμεσονύκτιες προβολές συστήνουν μία εμμονική κατάσταση και μεταξύ εμμονικών ανθρώπων η μπάλα χάνεται στο άψε-σβήσε.

«Midnight Express»: Επιτέλους ένα συστηματικό μεταμεσονύχτιο σινεφιλικό ραντεβού στην Αθήνα Facebook Twitter
Αφίσα της ταινίας «Porno Holocaust» (1981) του Τζο Ντ' Αμάτο


Ανέκαθεν θεωρούσα πως το πορνό και το σινεμά του τρόμου είναι δύο συγγενή κινηματογραφικά είδη. Το δεύτερο, μάλιστα, είναι πιο προχώ, αν υποτεθεί πως στο πορνό βλέπεις τα γυμνά σώματα των ανθρώπων, στο σπλάτερ όμως περνάς στα... ενδότερα, σαν ένα μάθημα ανατομίας στο λίγο πιο βίαιο, να το πούμε.

Ο Καπράνος συμφωνεί απόλυτα. Αυτό άλλωστε στήριξαν διανομείς και αιθουσάρχες με τα περιβόητα drive-in σινεμά της δεκαετίας του 1970 κυρίως, αλλά και με ταινίες που συνδύασαν και τα δύο είδη, όπως το Porno Holocaust (1981) του Τζο Ντ' Αμάτο, που επίσης θα προβληθεί στην Ααβόρα κάποιο Σάββατο.

Όσο ταμπού αποτελεί το γυμνό σώμα, άλλο τόσο ταμπού αποτελεί και το εσωτερικό του σώματος. Με λίγα λόγια, το σπλάτερ είναι το πιο χαρντκόρ πορνό από καταβολής κινηματογράφου, με την απέχθεια να είναι στην ουσία απόρροια συντηρητισμού και όχι φοβίας με την κλασική έννοια.


Οι προβολές ποτέ δεν γίνονται στη ζούλα, σπεύδει να ξεκαθαρίσει ο Καπράνος. Τα δικαιώματα των ταινιών είναι εξασφαλισμένα και πάντα ζητούνται κόπιες σε φιλμ ή σε high definition, αν μιλάμε για ψηφιακή προβολή.

Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει κερδοσκοπικός χαρακτήρας. Το φτηνό εισιτήριο καλύπτει τα έξοδα ενοικίασης των ταινιών και όλο αυτό γίνεται με ένα και μοναδικό ζητούμενο: Τη θέαση τους μέσα σε μία γεμάτη αίθουσα, καθώς το συναίσθημα είναι ασύλληπτο και η σινεφιλία αποτελεί άθλημα συλλεκτικό!

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ