Η Αθήνα ενός Θεσσαλονικιού είναι χτισμένη στην ονειροφαντασιά του σαν η δυναστική αλλά πανέμορφη και οργιαστική πρωτεύουσά του που για πολλά έχει, δίκαια ή άδικα να την ψέξει και για πολλά, δίκαια, να την ζηλέψει. Ο Παπαδιαμάντης στον καιρό του -μαζί με την ομολογημένη οφειλή του σ’ αυτήν- δήλωσε πως «είναι η πόλις της δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών». Αλλά οι τσάρκες της! Και τα αρχαία της κάλλη! Ακροπόλεις και Ηρώδεια! Που να την παραβγούμε εμείς με το σκοτεινό Βυζάντιο και τους Ησυχαστές! Όμως την αγαπάμε! «Πατρίδα μας είναι» μου είπε κάποιος παλιογκαιρίσιος πρόσφυγας που δεν θα πατούσε ποτέ εκεί. Κάποιοι βέβαια την καθυβρίζουν ακόμη με συμπλεγματικό μένος. Είναι πολλά….. Και δεν πιστεύω η Αθήνα να άφηνε να «καθαρίσουν» στο χώμα της έναν Λαμπράκη!
Πώς να τραφείς πνευματικά σ' ένα βαλτωμένο επαρχιακό μόρφωμα ενός εκατομμυρίου; Όταν είσαι μάλιστα δημιουργός; Αν δε σε πάρουν χαμπάρι απ' το Άθενς, δε μνημονεύει τη δουλειά σου κανείς. Σχιζοφρένεια!
Δεν ξέρω κανένα Αθηναίο, πανεπιστημιακό, συγγραφέα, φοιτητή, και προπαντός δημόσιο υπάλληλο, που να μην πέρασε καλά στην «συμπρωτεύουσα». Στο τέλος όμως όλοι την αρνούνται και γυρίζουν να ιδιωτεύσουν στην ανασφαλή ασφάλεια της γενέτειράς τους. Εδώ επιφανείς Θεσσαλονικιοί που έθεσαν την πολύτιμη ψηφίδα τους στο κάδρο της νεότερης μυθολογίας της μετοίκησαν στο «κλεινόν άστυ», όπου και ετελεύτησαν. Ακόμη κι ο Ιωάννου, κι οι Αναγνωστάκηδες, Μανόλης και Λούλα. Ως κι ο Μαρωνίτης που ορκιζόταν στο όνομά της. Δεν τους αδικώ.
Πώς να τραφείς πνευματικά σ’ ένα βαλτωμένο επαρχιακό μόρφωμα ενός εκατομμυρίου; Όταν είσαι μάλιστα δημιουργός; Αν δε σε πάρουν χαμπάρι απ’ το Άθενς, δε μνημονεύει τη δουλειά σου κανείς. Σχιζοφρένεια! Την έχω πει «μεγάλο Κιλκίς με θάλασσα». Και «νεκρομαντείο». Μόνο ο Ρασούλης την επέλεξε για να «τσαμπουκαλευτεί» τους «χάμω», ενώ ο Παπάζογλου δεν την πρόδωσε ποτέ. Ο Πεντζίκης, η Καρέλλη, ο Χριστιανόπουλος και κάμποσοι άλλοι ήταν οι καστροφύλακές της. Τους ακολουθούμε κι εμείς. Συνειδητά! Η Θεσσαλονίκη, -πόλος έλξης και απώθησης-, είναι μια εκ γενετής ασθένεια της ψυχής, ανίατη, που κάποιους τους σημαδεύει. Όπως και η Αθήνα για τους Αθηναίους. Ίσως και λίγο παραπάνω!
σχόλια