«Πήγα στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, για να βγάλω διαβατήριο για την (ενός μηνός) κόρη μας» - Η συνέχεια είναι κωμικοτραγική...

«Πήγα στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, για να βγάλω διαβατήριο για την (ενός μηνός) κόρη μας» - Η συνέχεια είναι κωμικοτραγική... Facebook Twitter
52

Τα γρανάζια της γραφειοκρατίας δε γνωρίζουν σύνορα και οι περιπέτειες μας δεν έχουν τελειωμό. 

Σήμερα δημοσιεύω την αφήγηση του Θύμιου Tζάλλα. Ο Τζάλλας είναι Πολιτικός Επιστήμονας και δημοσιογράφος και εργάζεται στη Hansard Society. Θέλησε να ταξιδέψει στην Ελλάδα... 

Στις 7 Ιουλίου απευθύνθηκα στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, προκειμένου να βγάλω διαβατήριο για την (ενός μηνός) κόρη μας.

Η διαδικασία είναι απλή. Κλείνεις ραντεβού, καταθέτεις στο προξενικό γραφείο της πρεσβείας το αγγλικό πιστοποιητικό γέννησης, και παίρνεις την ελληνική ληξιαρχική πράξη αυθημερόν. Στη συνέχεια κάνεις αίτηση για διαβατήριο, περιμένεις μερικές εβδομάδες, και το παραλαμβάνεις. Αυτά, θεωρητικώς. Στην πράξη ισχύουν άλλα, και το διαπίστωσα περιπετειωδώς.

Όταν τσέκαρα στο site της πρεσβείας, το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού για καταχώρηση ληξιαρχικής πράξης ή έκδοση διαβατηρίου ήταν τον Νοέμβριο. Δεν μπορούσα να περιμένω, αφού στις 27 Αυγούστου θα έπρεπε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα. Μετά από ανταλλαγή email (η πρεσβεία έχει μόνο αυτοματοποιημένα τηλεφωνικά μηνύματα οδηγιών, χωρίς να δίνει την επιλογή συνομιλίας με εκπρόσωπο της) μου πρότειναν την εξής λύση: να στείλω ταχυδρομικώς τα δικαιολογητικά για την καταχώρηση της ληξιαρχικής πράξης στο Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών. Στη συνέχεια, το προξενικό γραφείο στο Λονδίνο, θα μπορούσε να μας χορηγήσει επείγον ταξιδιωτικό έγγραφο, ώστε να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε.

Είναι παράδοξο το ελληνικό δημόσιο να ολοκληρώνει, ουσιαστικά, μόνο εντός της επικράτειας του υπηρεσίες, για τις οποίες έχει γραφεία στο εξωτερικό. Οι πρεσβείες, αν και συνήθως ταυτίζονται με τον διπλωματικό τους ρόλο, κυρίως εξυπηρετούν κατά τόπους τους υπηκόους των χωρών τους. Όπως είναι παράδοξο, να σου λένε ότι θα εξασφαλίσεις το ταξιδιωτικό έγγραφο «μία με δύο ήμερες πριν πετάξετε». Για ποιον λόγο, ενώ προνοείς να γίνουν όλα μήνες πριν, να πρέπει να φτάσεις στο παρά πέντε, και μάλιστα με ένα ταξίδι μπροστά σου;

Δυστυχώς, και αυτά τα ερωτήματα αποδείχθηκαν θεωρητικά, αφού στάθηκε αδύνατο να επικοινωνήσω με το Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών. Έφτασα να τηλεφωνώ 8-10 φορές την ημέρα στο τηλεφωνικό κέντρο του υπουργείο Εσωτερικών (εκεί υπάγεται το Ειδικό Ληξιαρχείο που έτσι κι αλλιώς δεν απαντούσε) και να μην το σηκώνει κανείς. Κατέληξα να τηλεφωνώ σε άσχετες με το αίτημά μου υπηρεσίες (Διευθύνσεις Ιθαγένειας, Μεταναστευτικής Πολιτικής κλπ), μήπως και βρω έναν τρόπο να με συνδέσουν εσωτερικά με το κεντρικό τηλέφωνο του υπουργείου. Καμία τύχη. 

Στο μεταξύ, έστειλα ένα ακόμη, απεγνωσμένο email στην πρεσβεία, εξηγώντας το νέο πρόβλημα, και υπενθυμίζοντας ότι ο χρόνος πιέζει όλο και περισσότερο. Μου απάντησαν ότι θα μπορούσαν να χορηγήσουν εκείνοι τη ληξιαρχική πράξη, μαζί με το ταξιδιωτικό έγγραφο, 24 ώρες πριν το ταξίδι.

Το ραντεβού προγραμματίστηκε για την Παρασκευή 25 Αυγούστου, τελευταία εργάσιμη πριν το ταξίδι μας, την Κυριακή 27 Αυγούστου. Μία μέρα πριν το ραντεβού, την Πέμπτη 24 Αυγούστου, έλαβα ένα email που έλεγε ότι το ραντεβού της επομένης δεν ισχύει, και πως μας περιμένουν στην πρεσβεία στις 3 το μεσημέρι. Ακυρώσαμε άλλα ραντεβού, αλλάξαμε άδειες στα γραφεία μας, και το μεσημέρι ήμασταν εκεί. Καταθέσαμε τα χαρτιά, ο πρόξενος ετοίμασε τρία αντίγραφα της ληξιαρχικής πράξης και το ταξιδιωτικό έγγραφο. Στο τέλος, ειρήσθω εν παρόδω, ρώτησα πώς ακριβώς λειτουργεί το συγκεκριμένο χαρτί (σε ποιον το δείχνω κλπ). Τρεις μέρες πριν το ταξίδι μας, και μόνο με μία εργάσιμη μέρα μπροστά μας, έμαθα ότι το ταξιδιωτικό έγγραφο ίσχυε μόνο για να μπει η κόρη μας στην Ελλάδα, και όχι για να επιστρέψει! «Οι Άγγλοι δεν δέχονται τέτοια χαρτιά, είναι μόνο για Ελλάδα», μου είπε ο πρόξενος. Έμεινα άφωνος, χωρίς λύση, με το ταξίδι μας στον αέρα, και με το ενστικτώδεις συναίσθημα που σου προκαλεί η συζήτηση με έναν ειδικό: ότι το λάθος είναι δικό σου.

Ακόμη και σήμερα σκέφτομαι ότι φταίω εγώ, γιατί δεν έβγαλα από μόνος μου το συμπέρασμα ότι το ταξιδιωτικό έγγραφο είναι μόνο για το πήγαινε. Αλλά, ξέρω ότι αυτή είναι η ενοχή που νιώθουμε όταν το ελληνικό δημόσιο, μας έχει βυθίσει πια στον ανερμάτιστο χαρακτήρα του. Εκεί που είναι όλα μισά και μεσοβέζικα, αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη, και τα ευκόλως ή δυσκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Κανείς δηλαδή δεν μπήκε στον κόπο να μου πει ότι η πρεσβεία, αν και γνώριζε ότι η μόνιμη κατοικία μας είναι στο Λονδίνο, εντούτοις μεταχειρίστηκε την αιτούσα ως επισκέπτρια η οποία δεν έχει τρόπο να γυρίσει στην Ελλάδα. Το πιο τρελό; Η ληξιαρχική πράξη, όταν εκδίδεται στην πρεσβεία, δεν είναι αρκετή για την έκδοση διαβατηρίου στην Ελλάδα. Αντιθέτως, την ίδια στιγμή, μάθαινα ότι έπρεπε να καταθέσω εγώ την ληξιαρχική πράξη, πρώτα στο Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών, και κατόπιν, εκεί που βρίσκεται η οικογενειακή μου μερίδα στην Ελλάδα, στο Ληξιαρχείο Ιωαννίνων! Μετά, θα μπορούσα να κάνω αίτηση διαβατηρίου. Τρεις υπηρεσίες, σε τρεις διαφορετικές πόλεις για το ίδιο ακριβώς έγγραφο που απλώς βεβαίωνε ένα άλλο έγγραφο του αγγλικού κράτους: ότι η κόρη μας υπάρχει. Σημειωτέον δε ότι εμείς πηγαίναμε στην Τήνο, όχι στην Αθήνα, ούτε στα Γιάννενα. 

Δεν θα σας κουράσω με το τελευταίο, και πλέον γκραν γκινιόλ μέρος της ιστορίας. Τα κούριερ, τα ταξί, τις εξουσιοδοτήσεις, τα αμέτρητα τηλέφωνα, τις αχρείαστες μεταφράσεις βρετανικών εγγράφων στα ελληνικά, και την αγωνία για να προλάβουμε τις πόλεις και τις εργάσιμες, ώστε να βγει το διαβατήριο στη διάρκεια των διακοπών μας. Ξεκίνησα, όπως είπα, τη διαδικασία στις 8 Ιουλίου, και παρέλαβα το διαβατήριο 48 ώρες πριν το ταξίδι μας, στις 6 Σεπτεμβρίου. 45 εργάσιμες και συνολικό κόστος σε μεταφράσεις, επικυρώσεις, εξουσιοδοτήσεις, αποστολές εγγράφων, κλπ, περίπου 250 ευρώ. Η ίδια διαδικασία για τους Έλληνες στην Ελλάδα παίρνει μια εβδομάδα και κοστίζει 73,60 ευρώ για το παράβολο, συν τις φωτογραφίες του διαβατηρίου.

Ακούμε συνέχεια για το νέο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα. Περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες έφυγαν στο εξωτερικό, στη διάρκεια της κρίσης. Το μοναδικό αίτημα που συζητά ο πολιτικός κόσμος είναι το δικαίωμα ψήφου των αποδήμων στις ελληνικές εκλογές. Είναι φυσικά ένας (ακόμη) αναχρονισμός το ότι οι κάτοικοι του εξωτερικού δεν έχουν τρόπο να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Αν το σκεφτούμε όμως, η συζήτηση έχει αυτοαναφορικό χαρακτήρα. Δεν σκεφτόμαστε πώς θα βελτιώσουμε τη ζωή των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό, αλλά πώς θα τους βοηθήσουμε να συμμετάσχουν και να επηρεάσουν τη δική μας ζωή στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές στη Βρετανία πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 60.000 ανθρώπων που ήρθαν να ζήσουν στη χώρα μετά την κρίση. Δεν είναι παράλογο η πρεσβεία να μην έχει ραντεβού, εφόσον η ζήτηση έχει αυξηθεί. Αυτό όμως είναι και το πιο θλιβερό σημείο της ιστορίας. Ότι ο παραλογισμός, επειδή έχει εξήγηση, καταντά να θεωρείται πια λογικός και αναμενόμενος.

Mικροπράγματα
52

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Δηλαδή ανακάλυψες ότι χρειάζεσαι διαβατήριο μόλις μερικές μέρες πριν ταξιδέψεις ενώ θα έπρεπε να το είχες ήδη σκεφτεί αρκετό καιρό πριν παρότι είσαι στο εξωτερικό; Και σου φταίει η πρεσβεία για αυτό; Εγώ βλέπω ότι ήταν αποκλειστικά και μόνο δική σου ευθύνη και το βάρος πέφτει σε εσένα. Αν εσύ δεν φρόντισες να είσαι έτοιμος στις υποχρεώσεις σου αρκετά πιο πριν δεν σου φταίει καμία δημόσια υπηρεσία. Βλέπεις ότι το πρόβλημα δεν είναι τελικά πάντα «οι άλλοι» αλλά η δική μας λογική πως μας χρωστά όλος ο κόσμος κάτι και συνεχώς ζητάμε ζητάμε ζητάμε δίχως να απαιτούμε τίποτα από τον ίδιο μας τον εαυτό! Ε να γιατί καταντήσαμε σε αυτό το χάλι!
Δεν ξέρω τι φήμη έχει βγάλει η πρεσβεία μας στο Λονδίνο, αλλά εγώ όταν τους χρειάστηκα επειγόντως σχετικά με το διαβατήριο μου, η αντιμετώπιση που είχα ήταν υποδειγματική.. Το θέμα που "καταγγέλθηκε" εδω, δεν αφορά την Πρεσβεία και το αν κάνει ή δεν κάνει καλά την δουλειά της, αλλά το Ελληνικό κράτος αυτό καθ αυτό, που ανέκαθεν ήταν για τα πανηγύρια. Να τα ξεχωρίσουμε αυτά, γιατί οι άνθρωποι στην Πρεσβεία με το προσωπικό και τα μέσα που διαθέτουν, δίνουν πραγματικό αγώνα σήμερα με τόσους μετανάστες.
Παιδιά που να δείτε πλάκα, άμα έχεις παιδί εκτός γάμου με γυναίκα αλλοδαπή. Ζητάνε έγγραφα απο την γυναίκα μου που ΔΕΝ εκδίδει το Γερμανικό Δημόσιο!Άμα με ρωτάνε εγώ τους λέω ναι, Γερμανάκι είναι. Άει σηχτήρ πια με τους άχρηστους!
Εδώ να δεις πλάκα...Μωρό 10 μηνών εκτός γάμου στην Ιαπωνία, μη αναγνωρισμένο στην Ελλάδα. 11 Μαρτίου 2011, να προσπαθείς από την Ελλάδα (όπου τυχαία είσαι με άδεια και τόπο εργασίας, άλλη, τρίτη χώρα) να βγάλεις εισιτήριο για σύντροφο και 2 πιτσιρίκια για να έρθουν επειγόντως Ελλάδα, ει δυνατόν με τις έκτακτες πτήσεις που έχει βάλει η κυβέρνηση για τους Ελλήνες (ξαναδές την ημερομηνία τώρα)Μετά από 2-3 ημέρες τηλεφωνημάτων στη Πρεσβεία, συνειδητοποιείς ότι η υπάλληλος που μιλάς για να σε βοηθήσει να βγάλεις διαβατήριο στην (ανύπαρκτη για την Ελλάδα) κόρη σου έχει ήδη φύγει με τις πτήσεις που λέγαμε.Χάπυ εντ: Μιλάς με υπάλληλο στο Υπουργείο Εξωτερικών ο οποίος σου βγάζει προσωρινό ταξιδιωτικό έγγραφο (ισχύει μόνο για το ταξίδι έως Ελλάδα) βάζοντας το κεφάλι του στον ντορβά, έχοντας μόνο προφορική διαβεβαίωση από έναν κατά τα λοιπά άγνωστο του συνομιλητή στο τηλέφωνο, ότι μόλις φτάσει το μωράκι στην Αθήνα θα πάει κατευθείαν για την αναγνώριση, ληξιαρχέια κλπ.Λεπτομέρεια: Μετα από παρακάλια, δέχτηκε ο άγνωστός μου ήρωας του ΥΠΕΞ αντίγραφο της Ιαπωνικής μερίδας όπου φυσικά αναγραφόμουν ως πατέρας και είναι το μόνο έγγραφο όπου απεδεικνύετο η ¨σχέση" μας καθώς πιστοποιητικό γεννήσεως δεν υπάρχει στην οπισθοδρομική αυτή χώρα.
Αύγουστος 2011 και κάνω το λάθος να γεννήσω την κόρη μου στην Κύπρο. Ο σύζυγος με ελληνική υπηκοότητα. Μετά από 5 μέρες που επέστρεψα σπίτι και αφού είχα ήδη εμπειρία με τα προηγούμενα μου παιδιά αποφασίζω να κλείσω ραντεβού στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Κύπρο για να βγάλω διαβατήριο στην μικρή. Μετά από πολλές προσπάθειες και ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο μου απάντησε ο φύλακας της πρεσβείας για να μου πει ότι αδίκως προσπαθώ να κλείσω ραντεβού, και ότι ΈΠΡΕΠΕ να ξέρω ότι η Πρεσβεία κλείνει τον Αύγουστο!!!Είχα ήδη κλειστές ημερομηνίες εισιτηρίων για τέλος Σεπτεμβρίου. Περνάει ο Αύγουστος, κάνω υπομονή, και αρχές Σεπτέμβρη κρέμομαι ξανά στο τηλέφωνο ώρες για να κλείσω ραντεβού. Και Ναι!!!! Μετά από δύο μέρες βρήκα κάποιον και μου κλείνουν για τις 20/11/2011!!!!! Τους εξηγώ ότι έχω ήδη βγάλει τα εισιτήρια επιστροφής για τέλη Σεπτέμβρη και μου απαντάει η υπάλληλος, "κυρία μου, λάθος κάνατε και κλείσατε ημερομηνίες, έπρεπε να βγάλετε πρώτα διαβατήριο, και αυτό θέλει 3 μήνες!!"Για να μην τα πολυλογώ.... την επόμενη μέρα είχα ήδη βγάλει Κυπριακό διαβατήριο της μικρής, με αναμονή μόλις 20', με εξυπηρετησαν αμέσως, αφού ήμουν λεχώνα!!!
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα είναι με την προσφυγή στο συνήγορο του πολίτη και την επιμονή μας να φτάσει η υπόθεση μέχρι τέλους.Ιδίως όσοι βρίσκονται πια στο εξωτερικό, το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν είναι να το κυνηγήσουν, μέσω ενός δικηγόρου. Το καταλαβαίνω για όσους έχουν οικονομικό πρόβλημα να μη μπορούν να αντέξουν τα έξοδα ενός δικηγόρου. Αλλά οι εκτός δεν έχουν δικαιολογία.
Είμαι δικηγόρος με πελάτες Έλληνες της Αγγλίας. Όποτε έχει χρειαστεί κάτι από το Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο δεν μας έχουν εξυπηρετήσει καθόλου ή το έκαναν εκπρόθεσμα με χίλιους κόπους και βάσανα. Ειλικρινά προσπαθώ να τους αποφύγω όσο μπορώ και να κάνω τη δουλειά μου μέσω των Αρχών στην Ελλάδα, όπου αυτό είναι εφικτό. Κατά τα λοιπά οι χρεώσεις για πληρεξούσια, ένορκες βεβαιώσεις κλπ. είναι χρεώσεις Αγγλίας, δηλαδή υψηλότατες για τα ελληνικά δεδομένα.
Πρόσφατα είχα την περίπου αντίστροφη εμπειρία, ανανέωση (όχι έκδοση διαβατηρίου για πρώτη φορά) βρετανικού διαβατηρίου που είχε λήξει από την Ελλάδα. Μπήκα στο αγγλικό site του uk passport application service, συμπλήρωσα την αίτηση και πλήρωσα online. Στη συνέχεια τύπωσα την αίτηση, την έβαλα μαζί με δύο φωτογραφίες (με σαφέστατες οδηγίες στο site για τις προδιαγραφές τους), το παλιό διαβατήριο και ένα λογαριασμό για την απόδειξη της μόνιμης κατοικίας σε ένα φάκελο και τα ταχυδρόμησα Πέμπτη πρωί σε μια υπηρεσία στη Βόρεια Ιρλανδία. Από τη στιγμή που έκανα την αίτηση, μπορούσα να μπαίνω στο site και να βλέπω σε ποια φάση βρισκόταν η διαδικασία. Την επόμενη Πέμπτη παρέλαβαν το φάκελλο, τη Δευτέρα έστειλαν το διαβατήριο και την μεθεπόμενη Πέμπτη είχα το διαβατήριο στα χέρια μου. Ανανέωση διαβατηρίου, χωρίς επίσκεψη ή τηλέφωνο σε υπηρεσία, μέσα σε 15 μέρες, από τις οποίες οι 12 ήταν ταχυδρομικός χρόνος και οι 2 Σαββατοκύριακο.
Το πρόβλημα είναι 100% δικό σας καθότι δεν μάθατε το μάθημα σας καθόλου. Εγω έβγαλα στον ΄δυο μηνών γιό μου αγγλικό διαβατήριο μέσα σε 3 μέρες και ταξιδέψαμε μια χαρά!
Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά στο διαδίκτυο η διαδικασία που απαιτείται για να βγει το διαβατήριο βρέφους που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Το ανωτέρω κείμενο προσφέρει πολύ περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Ειδικού Ληξιαρχείου.
Κάτι πρέπει να γίνει με αυτό το θέμα της γραφειοκρατίας και της ανεπάρκειας εξυπηρέτησης από τους δημόσιους υπαλλήλους, εντός ή εκτός χώρας. Πραγματικά δεν πάει άλλο η κατάσταση.
Πάντως όπως ανέφεραν κι άλλοι σχολιαστές δεν είναι όλες οι πρεσβείες έτσι. Ζω στην Ισπανία και οταν πηγα να ανανεώσω το διαβατήριό μου εξεπλάγην ευχάριστα από την ευγένεια και την προθυμία των υπαλλήλων να με εξυπηρετήσουν (έχοντας συνηθίσει το ύφος "χάρη σου κάνω που σου μιλάω" των δημόσιων υπαλλήλων στην Ελλάδα). Κι οταν το διαβατήριό μου ήταν έτοιμο για παραλαβή μου τηλεφώνησαν οι ίδιοι. Αν και δεν αποποιώ ευθυνών την πρεσβεία του Λονδίνου θα παίξω τον δικηγόρο του διαβόλου και θα αναρωτηθώ γιατί ο συγκεκριμένος κύριος ζήτησε ραντεβού ενάμιση μήνα μόλις πριν το ταξίδι. Εχοντας υπ οψιν οτι το καλοκαίρι μέσω αδειών και πολλών αιτήσεων για διαβατήρια λόγω διακοπών η διαδικασία συνολικά (αναμονή για ραντεβού, κατάθεση χαρτιών και αναμονή παραλαβής διαβατηρίου) ίσως αργούσε πάνω από ένα μήνα. Ακόμα και στην Ελλάδα το καλοκαίρι το να βγάλεις και παραλάβεις διαβατήριο μπορεί να αργήσει και 3 εβδομάδες (και μιλάω για ανανέωση οχι έκδοση και μάλιστα για μωρό που λογικά καθυστερεί παραπάνω). Ιδανικά έπρεπε να το εκδόσουν σε μια βδομάδα όμως κακα τα ψέμματα, στην Ελλάδα η γραφειοκρατία καλά κρατεί και τα προξενία απλά μεσολαβούν, δεν εκδίδουν κάτι. Εχοντας όλα αυτά υπ όψιν θεωρώ οτι καθυστέρησε πολύ να ξεκινήσει τις διαδικασίες, θα μπορούσε να το είχε κάνει την άνοιξη για να είναι σίγουρος και να μην έχει τόσα τρεξίματα μετά.
*μολις διάβασα οτι το μωρό είναι ενός μηνών κι οχι ενός χρονών που είχα διαβάσει καταλάθως αρχικά, επομένω άκυρο το δεύτερο σκέλος της απάντησής μου, δε θα μπορούσε να γίνει νωρίτερα.Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να αναβάλει την επίσκεψη γιατί, επαναλαμβάνω, ένας μήνας είναι λίγος...
Δεν καταλαβαινω γιατί. Σε παρόμοια κατάσταση, ούτε καν ασχολήθηκα να πάω στην ελληνική πρεσβεία, πήγα στην πρεσβεία του συζύγου και βγάλαμε διαβατήριο σε μωράκι 20 ημερών. 30 ημερών ταξιδεύαμε. Όσο θεωρούμε ότι αυτή η ανικανότητα είναι για τον ένα ή τον άλλο λόγο αποδεκτή, αυτό θα συνεχίζεται.
lemonita με το να πηγαίνουμε όλοι ένα μήνα πριν στην πρεσβεία για το διαβατήριο δε λύνουμε το πρόβλημα. Σε άλλες χώρες του εξωτερικού τα διαβατήρια βγαίνουν γρήγορα, μπορείς να ψηφίσεις ενώ είσαι εκτός χώρας και δεν καπνίζουν σε μέρη που απαγορεύεται. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την ελληνική νοοτροπία όμως για να λυθεί αυτό πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, το δημόσιο να αρχίσει να εξυπηρετεί online τους πολίτες και να σταματήσουν τα βύσματα ώστε να εργάζονται όλοι οι δημοσιοι υπάλληλοι.Θέλει χρόνο, κι η συμβουλή μου ήταν για τον Αύγουστο του 2017 με τις ισχύουσες πρακτικές. Δε θεωρώ την ανικανήτα αυτή αποδεκτή όμως αποδέχομαι οτι δυστυχώ αυτή είναι η πραγματικόητα τώρα και για το καλό όσως θέλουν να βγάλουν διαβατήριο πρέπει να την έχουν υπ οψιν
lemonita με το να πηγαίνουμε όλοι ένα μήνα πριν στην πρεσβεία για το διαβατήριο δε λύνουμε το πρόβλημα. Σε άλλες χώρες του εξωτερικού τα διαβατήρια βγαίνουν γρήγορα, μπορείς να ψηφίσεις ενώ είσαι εκτός χώρας και δεν καπνίζουν σε μέρη που απαγορεύεται. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την ελληνική νοοτροπία όμως για να λυθεί αυτό πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, το δημόσιο να αρχίσει να εξυπηρετεί online τους πολίτες και να σταματήσουν τα βύσματα ώστε να εργάζονται όλοι οι δημοσιοι υπάλληλοι.Θέλει χρόνο, κι η συμβουλή μου ήταν για τον Αύγουστο του 2017 με τις ισχύουσες πρακτικές. Δε θεωρώ την ανικανήτα αυτή αποδεκτή όμως αποδέχομαι οτι δυστυχώ αυτή είναι η πραγματικόητα τώρα και για το καλό όσως θέλουν να βγάλουν διαβατήριο πρέπει να την έχουν υπ οψιν
Ζω εκτός Ελλάδας πλέον και κατάλαβα πως δεν υπάρχει λόγος να διατηρώ την ελλιπή υπηκοότητα. Ο μόνος τρόπος να ξεφορτωθώ το ελληνικό κράτος και να πάψω να νιώθω ραγιάς... Το χώμα της Ελλαδάς εξακολουθώ να το λατρεύω και είμαι ελεύθερος.
Αν δεν εχετε ζησει την κολαση του να θελει αμερικανος πολίτης 65 ετων (χωρις γνωση ιντερνετ) που μενει Θεσσαλονίκη να ανανεωσει το αμερικανικο διαβατηριο, δεν ζησατε ακόμη γραφειοκρατικο εφιαλτη.Μόνο την Ελλαδα να κατηγορουμε.
Γατάκια! Εμάς από το προξενιό της Ελλάδας στην Κύπρο ρώτησαν τη γυναίκα μου αν τυχόν έχω εγώ άλλη υποικοότητα και όταν τους είπε ότι έχω ιταλική της είπαν "Ωραία! Γιατί δεν πάτε εκεί που θα το βγάλουν αμέσως;" Μέσα σε τρεις μέρες ήταν έτοιμο το διαβατήριο από το ιταλικό προξενείο. Το γιο μου ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε ραντεβού να τον γράψουμε, του βγάλαμε απ´ ευθείας ιταλικό διαβατήριο.Όμως για να μην είμαστε εντελώς άδικοι όταν τελικά πήγαμε στο ραντεβού που είχαμε κλείσει για την κόρη μου η υπάλληλος μας εξυπηρέτησε άψογα και μάλιστα σε ένα θέμα που προέκυψε βοήθησε άμεσα να ξεπεραστεί.
Τουλάχιστον ήταν ειλικρινείς οι άνθρωποι. Υπάρχουν και κακοί και αγενείς υπάλληλοι υπάρχουν όμως κι αυτοί που λόγω της γραφειοκρατίας δεν μπορούν να κάνουν κάτι, όπως στην περίπτωσή σου Valerio, αλλά τουλάχιστον προσπαθούν να δώσουν λύσεις.
Λυπάμαι, αλλά ο συντάκτης του άρθρου έχει μπερδέψει ορισμένα πράγματα. Είναι ένα πράγμα "η έκδοση διαβατηρίου" και είναι κάτι άλλούτερο: Α) η καταχώριση της γέννησης στην Πρεσβεία Β) η αποστολή της στο Ειδικό Ληξιαρχείο για μετεγγραφή Γ) η μεταφορά της στο Δήμο Ιωαννίνων για καταχώριση Δ) η έκδοση νέου Πιστοποιητικού Οικογενειακής Κατάστασης όπου θα αναφέρεται το νέο μέλος Ε) η αποστολή του στο Λονδίνο ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΤ) η κατάθεση αίτησης έκδοσης διαβατηρίουΖ) η αποστολή της αίτησης στην Ελλάδα Η) η έκδοση διαβατηρίου από την Ελληνική Αστυνομία και τελικά Θ) η αποστολή του διαβατηρίου στο Λονδίνο για να το παραλάβει ο αιτών.Όσο για το λόγο για τον οποίο τα ραντεβού δίδονται με καθυστέρηση δεν είναι μόνο διότι "απαιτείται να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 60.000 ανθρώπων που ήρθαν να ζήσουν στη χώρα μετά την κρίση", αλλά, κυρίως, επειδή κατά την κρίση, έχει αποχωρήσει το 1/3 των υπαλλήλων που στελεχώνουν τις Πρεσβείες μας, χωρίς να αντικατασταθεί. Πχ, διαγωνισμός για πτυχιούχους διοικητικούς δεν έχει γίνει για το ΥΠΕΞ, από το 2003, διότι δεν υπάρχουν πιστώσεις.Επιπλέον, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι Προξενικές μας Αρχές στο εξωτερικό, σχεδόν πάντα, κάνουν τον ενδιάμεσο. Αν το Ειδικό Ληξιαρχείο δεν κάνει τη μετεγγραφή του ληξιαρχικού γεγονότος και αν ο Δήμος δεν προχωρήσει, κατόπιν, στη καταχώριση στην οικογενειακή μερίδα, η Πρεσβεία μπορεί μόνο να συστήσει στους αιτούντες ψυχραιμία και υπομονή. Τα διαβατήρια έχουν πάψει από δεκαετίας να εκδίδονται από τις Πρεσβείες, εκδίδονται από την ΕΛ.ΑΣ., οι Πρεσβείες απλά παραλαμβάνουν αιτήσεις που με κάποιο τρόπο θα πρέπει να στείλουν στην Ελλάδα και με κάποιο άλλο τρόπο θα πρέπει να επιστραφούν. Η όλη διαδικασία (με αυτοκόλλητους γραμμωτούς κώδικες, λήψη αριθμών Πράξης, καταχώριση στα Βιβλία, λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, ορθή συμπλήρωση αιτήσεων και τριπλότυπων, μπορεί να διαρκέσει από μισή ώρα ανά αίτηση, μέχρι και 3 ώρες (αν τα δάκτυλα δεν δίνουν αποτύπωμα). Πολλαπλασιάστε επί τις εκατοντάδες ή χιλιάδες αιτήσεις και θα έχετε εικόνα για το πόσες ανθρωποώρες απαιτούνται (μόνο για ένα από τα δεκάδες αντικείμενα που έχει η κάθε Αρχή).Το σύστημα, αναμφίβολα, έχει προβλήματα, αλλά οι υπάλληλοι είναι οι τελευταίοι που φταίνε. Οι συναλλασσόμενοι έχουν να το αντιμετωπίσουν, όποτε χρειαστεί να προσέλθουν σε Αρχή μας. Οι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να ζούνε την καφρίλα καθημερινά, συχνά μέχρι αργά το βράδυ. Επιλογή τους είναι, αφού επέλεξαν αυτό το επάγγελμα. Όμως η διαρκής παροχή εξηγήσεων στο κοινό, για θέματα που αυτοί δεν φταίνε, είναι συχνά κουραστική. Όσο για τα περί παχυλών μισθών, κτλ που αναφέρονται σε ορισμένα σχόλια, είναι απολύτως λανθασμένα. Εάν επρόκειτο για expatriates υπαλλήλους πχ ξενοδοχείων (για να μην μιλήσουμε για άλλα καλύτερα αμοιβόμενα επαγγέλματα), ο εργοδότης θα φρόντιζε για εξαιρετικό μισθό, συν bonus, δωρεάν αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο, κατοικία και σχολείο για τα παιδιά. Τίποτα από όλα αυτά δεν λαμβάνει ένας υπάλληλος του ΥΠΕΞ που υπηρετεί στο εξωτερικό και είναι εντελώς ανόητη η σύγκριση του μισθού ενός υπαλλήλου που εργάζεται στην πατρίδα του, με αυτή κάποιοι στο εξωτερικό (το οποίο δεν είναι πάντα το Λονδίνο, μπορεί να είναι και η Αμπούτζα).
Όταν κάνεις μειώσεις σε προσωπικό πρέπει να αντικαταστήσεις τις υπηρεσίες με τις τεχνολογίες. Αλλά ούτε αυτό κάνουν, το οποίο σίγουρα κοστίζει λιγότερο. Ελαφρυντικά δεν υπάρχουν.Πάρτε παράδειγμα τα ηλεκτρονικά καταστήματα των τραπεζών: 2-3 υπάλληλοι για να σε βοηθήσουν να εξοικειωθείς με την διαδικασία και μετά όλα γίνονται μέσω υπολογιστή, βιντεοκλήσης κ.λπ. Ούτε φωτοτυπίες ούτε χαρτόσημα ούτε άλλες τέτοιες βλακείες.Αν υπάρχει θέληση για εκσυγχρονισμό όλα γίνονται, αλλά προτιμούν τα κονδύλια να τα χώνουν σε διορισμούς αντί να επενδύουν στην τεχνολογία.
Οι expatriate υπάλληλοι ξενοδοχείων που αναφέρετε έχουνε κι αυτοί διακοπές και στις ελληνικές και στις βρετανικές αργίες όπως οι υπάλληλοι της πρεσβείας; Μάλλον δεν συναναστρέφεστε με πολλούς τέτοιους ανθρώπους να δείτε οτι πέφτει πολύ δουλειά και όλα αυτά περι αυτοκινήτων κλπ είναι ανακριβή. Δυστυχώς επιβεβαιώνετε την νοοτροπια ελληνικού δημοσίου που έχουμε αντληφθεί κι εμείς ως επισκέπτες.
Απ' ό,τι βλέπω από τα σχόλια, η πληροφορία αδυνατεί να φτάσει στον εγκέφαλο. Εξηγείς ότι δεν έχει γίνει διαγωνισμός σχεδόν 15 χρόνια τώρα και ο άλλος επιμένει ότι "προτιμούν τα κονδύλια να τα χώνουν σε διορισμούς αντί να επενδύουν στην τεχνολογία". Τι φάση κι' αυτή, ε; @lemonita: Επειδή έχω σπουδάσει και υπηρετήσει ή υπηρετώ και στα δύο αντικείμενα, σας πληροφορώ ότι εσείς, προφανώς, δεν έχετε καμία ιδέα (ωστόσο, με κάποιο μαγικό κόλπο, καταφέρνετε να έχετε άποψη). Οι μόνοι expatriates (μπορεί και σε ολόκληρο τον κόσμο) που δεν έχουν εξασφαλισμένες τέτοιου είδους έξτρα παροχές (σχολεία για τα παιδιά, κατοικία, κτλ) είναι οι υπάλληλοι του ελληνικού ΥΠΕΞ. Προσέξτε τη λεπτομέρεια: όχι οι υπάλληλοι πχ του Βουλγαρικού ΥΠΕΞ – μιλάμε μόνο για το ελληνικό. Δεν συζητάμε τι ισχύει για υπαλλήλους ιδιωτικών εταιρειών https://www.bluesteps.com/blog/expat-compensation-packageΗ καταπληκτική αποκάλυψη ότι μια Πρεσβεία (είτε η ελληνική στο Λονδίνο, είτε η μαροκάνικη στο Ουαγκαντουγκού) παραμένει κλειστή (όχι «έχει διακοπές») και κατά τις αργίες και της φιλοξενούσας χώρας και της αποστέλουσας, είναι η μισή αλήθεια: Οι Πρεσβείες απλά παραμένουν κλειστές για το κοινό και δεν απαντούν στα τηλέφωνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπάλληλοι (όχι πάντα, βέβαια) δεν υποχρεώνονται να εργαστούν κανονικά (ακόμα και Σαββατοκύριακα, αν χρειαστεί). Η λειψή γνώση της πραγματικότητας από πλευράς συναλλασσόμενων δεν τους επιτρέπει να γνωρίζουν ότι, κατά μέγα μέρος, η εργασία μια Πρεσβείας δεν αφορά στη σύνταξη ενός πληρεξουσίου ή την έκδοση ενός πιστοποιητικού. Αντιθέτως, είναι η δουλειά που γίνεται στο back of the house, που απαιτεί περισσότερο χρόνο και προσπάθεια. Η συναλλαγή με το κοινό προκαλεί δυσανεξία σε κάποιους υπαλλήλους επειδή, ακριβώς τους αποσπά από την εκτέλεση αυτών των αντικειμένων. Και όσοι έχουν, ασχέτως επαγγέλματος, εργαστεί με την εξυπηρέτηση κοινού γνωρίζουν πόσο προβληματική μπορεί αυτή να είναι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις – συχνότατα, με ευθύνη δύστροπων συναλλασσομένων.
Mitsy 14.9.2017 | 13:11 PS: Τον Αύγουστο σαφέστατα και πρέπει να λειτουργούν οι Υπηρεσίες. Πλην όμως Α) Είναι η περίοδος αιχμής από πλευράς θεωρήσεων (visas) , με φόρτο εργασίας στις Πρεσβείες πολλαπλάσιο έναντι άλλων μηνών και Β) Δεν ευθύνονται οι υπάλληλοι του ΥΠΕΞ εάν στη μακρά αλυσίδα εμπλεκόμενων φορέων για τη διεκπεραίωση τέτοιας υπόθεσης κάπου το θέμα σκαλώσει – με τις θερινές άδειες ως έναν επιπλέον λόγο. Ο χειριστής της υπόθεσης στην Πρεσβεία μας στο Λονδίνο (που ούτε που τον ξέρω) έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε. Με δεδομένο ότι δεν-υπήρχε-καμία-πιθανότητα να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία εγκαίρως, προχώρησε στη χορήγηση προσωρινού ταξιδιωτικού εγγράφου. Αντί για παράπονα, ο συντάκτης του άρθρου θα έπρεπε να του εκφράσει τις ευχαριστίες του και να του πει και μπράβο
«Πήγα στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, για να βγάλω διαβατήριο για την (ενός μηνός) κόρη μας». Sorry κ. Τζάλλα, αλλά δεν πήγατε γι’ αυτό το λόγο. Στην πραγματικότητα, πήγατε προκειμένου να δηλώσετε τη γέννηση της κόρης σας, στο εξωτερικό, και επειδή είστε Έλληνας, να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Μετά, να εγγραφεί στο Δήμο Ιωαννίνων. Μετά, να εκδοθεί το πιστοποιητικό, προκειμένου, εν συνεχεία, να καταθέσετε αίτηση στην Πρεσβεία (όχι να βγάλετε διαβατήριο), η οποία θα διαβιβαζόταν στη Δ/νση Διαβατηρίων της Ελληνικής Αστυνομίας, στη Καισαριανή. Και αν το διαβατήριο, όντως, εξεδίδετο, να το στείλει η Αστυνομία στο Λονδίνο. Και όλα αυτά έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εντός 1,5 μήνα. Τον Αύγουστο. Και αν δεν προλάβαιναν να ολοκληρωθούν, με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να φταίει κάποιος. Και ποιος άλλος είναι καταλληλότερος για αυτό το σκοπό, από τον μίζερο υπάλληλο της Πρεσβείας, που τον έχετε και πρόχειρο (διότι, τρέχα γύρευε ποιος μπορεί να είναι ο χειριστής στο Ειδικό Ληξιαρχείο). Βεβαίως, το «Πήγα στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, για τη δημοτολογική τακτοποίηση, κτλ, κτλ της κόρης μου» είναι λιγότερο πιασάρικο ως ατάκα, οπότε η διατύπωση του τίτλου είναι κατανοητή.
Σε μια "κρίση πατριωτισμού" ο σύζυγος μου κι εγώ αποφασίσαμε να δώσουμε την Ελληνική Υπηκοότητα στις κόρες μας. Κάτοικοι και υπήκοοι των Ηνωμένων Πολιτειών αποτάθηκαμε στο προξενείο της περιοχής μας απο το οποίο πληροφορηθήκαμε οτι η διαδικασία πρεπει να ξεκινήσει απο το προξενείο στο οποίο υπάγονταν οι κόρες μας (το κοντινότερο στον τόπο γεννησεως). Οι κόρες μας γεννήθηκαν στην δυτική ακτή των ΗΠΑ και η κατοικία μας ήταν στην Ανατολική ακτή. Μετά το σοκ της δήλωσης του προξενικού γραφείου (προσπαθώντας να φανταστούμε το λειτουργικό της διαδικασίας πχ εισιτήρια για το Los Angeles, διανυκτερεύσεις, πτήση 7 ωρών με δυο μωρά και με αμφισβητούμενο αποτέλεσμα γιατι όλο και κάποιο χαρτί θα έλειπε) καταφέραμε να πείσουμε την "κ. Τούλα" να δεχθεί να γίνει η διαδικασία στο κοντινό μας προξενείο. Κλείνουμε το ραντεβού και δυο μέρες πριν το προγραμματισμένο μας ραντεβού επικοινωνώ με το προξενείο για να επιβεβαιώσω τα χαρτιά, την άφιξη μας κλπ. Ολα μια χαρά. Ξεκινάμε έχοντας πάρει άδεια απο δουλειές και μετά απο 5 ώρες ταξιδι φτάνουμε για να διαπιστώσουμε πως το προξενείο ειναι κλειστό λόγω απεργίας του προσωπικού. Φυσικά ήταν Παρασκευή. Τι πιο βολική ημέρα για απεργία. Χρειάστηκαν πολλές γλάστρες, κουτιά με σοκολατάκια, κομπλιμέντα και τουλάχιστον τρία ακομα ταξίδια για να προμηθευτούμε τα χαρτιά που χρειαζόμασταν. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δυστυχώς ειναι ίδιοι εντός και εκτός της χώρας και σε συνδυασμό με τον παραλογισμό του συστήματος δημιουργούν ενα ακαταμάχητο κοκτέιλ. Η προσπάθεια σας να "εξηγήσετε" ενα παράλογο σύστημα και μια ανεπίτρεπτη συμπεριφορά με ξεπερνά. Επισης αναφέρεστε στον "Αύγουστο". Δηλαδη? Ειναι ο Αύγουστος απαγορευμένος μήνας για εργασία? Δεν ειναι υποχρεωμένη κάθε υπηρεσία να λειτουργεί ακομα και με μειωμένο προσωπικό? Όσον αφορά τα προνόμια, έως πριν μερικά χρονια ακομα και η "κ. Τούλα", απόφοιτος λυκείου, απολάμβανε παρόμοια προνόμια με εκείνα των ανώτερων αξιωματούχων.
@lemonita 13.9.2017 | 23:58 Δεν δείχνετε να καταλαβαίνετε. Και μούτσο να στείλεις κάποιον ως expatriate, έχεις υποχρέωση να φροντίσεις για βασικά πράγματα που αφορούν στη διαβίωση του ιδίου και της οικογενείας του, τα οποία στη χώρα προέλευσης είναι δεδομένα και, συχνά, δωρεάν ή πολύ μικρότερου κόστους. Κανείς δεν μίλησε για σωφέρ και λιμουζίνες. Γι αυτό ακριβώς το λόγο, οι παροχές στις οποίες αναφέρομαι, ανέκαθεν, χορηγούνται σε υπαλλήλους Πρεσβειών όλων των χωρών - ακόμα και των πολύ φτωχών. Υπηρέτησα στη Ρίγα της Λεττονίας, όπου, χωρίς να πρόκειται για ακριβή χώρα, τα δίδακτρα του αγγλόφωνου σχολείου κυμαινόταν από τις λίγες χιλιάδες ευρώ (στις πρώτες τάξεις) μέχρι και τις 15 χιλ. το χρόνο (για το Λύκειο) για κάθε παιδί. http://www.isriga.lv/en/new-families/fees Δυστυχώς, επιλογή φοίτησης σε χαμηλών διδάκτρων λεττονόφωνο ή ρωσόφωνο σχολείο δεν υπάρχει (όπως θα συνέβαινε αν έμενα μόνιμα στη Λεττονία και το παιδί μου μιλούσε Λεττονικά ) και στην Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν να πληρώσω δεκάρα. Δεν υπάρχει ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΣ, διεθνώς, φορέας (ιδιωτικός ή δημόσιος) που να μην φροντίζει για αυτό το κόστος (που αναφέρεται μόνον ως παράδειγμα, ανάμεσα σε πολλά άλλα). Με μία εξαίρεση: Τους "καλοπληρωμένους" υπαλλήλους του ελληνικού ΥΠΕΞ, όπου, πέραν των ανύπαρκτων παροχών, οι ίδιοι οι μισθοί τους είναι χα-μη-λό-τα-τοι, με βάση τα διεθνή standards. Εγώ δεν θα κάνω (όπως κάποιοι σχολιαστές) τη γελοία σύγκριση με το τι ισχύει στον Καναδά ή το ΗΒ, αλλά αρκεί να αναφέρω ότι καραμπινιέρος (απλός χωροφύλακας, όχι αξιωματικός), αποσπασμένος για τη φύλαξη μιας ιταλικής Πρεσβείας, λαμβάνει μισθό μεγαλύτερο από οποιονδήποτε έλληνα Πρέσβυ.
Mitsy 14.9.2017 | 13:11 Λυπάμαι πολύ για την αχρείαστη ταλαιπωρία στην οποίαν υποβληθήκατε. Επιτρέψτε μου μερικές παρατηρήσεις, όμως. Πρώτον, το ΥΠΕΞ (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Εξωτερική του Υπηρεσία, δηλ. Πρεσβείες, Αντιπροσωπείες, Προξενικές Αρχές) δεν είναι όπως το υπόλοιπο Δημόσιο, όχι λόγω αριστοκρατικής καταγωγής των υπαλλήλων του, αλλά για λόγους πολύ πρακτικούς: Εάν έχετε να πληρώσετε πανάκριβο ενοίκιο σε χώρα του εξωτερικού ή να στείλετε τα παιδιά σας σε διεθνές σχολείο (συχνά, αναγκαστικά, λόγω έλλειψης δυνατότητας επιλογής, εκεί που πχ στέλνουν τα παιδιά τους και οι ντόπιοι ολιγάρχες, τα στελέχη πολυεθνικών, κτλ), το περιθώριο να απεργήσετε (και να έχετε ανάλογη περικοπή μισθού) είναι ανύπαρκτο. Στα 13 χρόνια που υπηρετώ στο εξωτερικό δεν έχω ακούσει μία (1) περίπτωση υπαλλήλου της Εξωτερικής Υπηρεσίας που να έχει απεργήσει. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την αλήθεια των λεγομένων σας, αλλά είτε στην περίπτωσή σας συνέβη κάτι μοναδικό στα χρονικά, είτε κάτι καταλάβατε λάθος. Σημειωτέον ότι το ΥΠΕΞ (για τους ανωτέρω λόγους) ποτέ δεν διοργανώνει απεργία το ίδιο, απλά συμμετέχει συμβολικά (με κάποιους εξ όσων υπηρετούν στην Αθήνα) στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ. Επομένως, το ερώτημα εάν η Παρασκευή είναι όντως βολική μέρα για απεργία, είναι κάτι που θα πρέπει να το απευθύνετε αλλού, όχι πάντως στο ΥΠΕΞ.Δεύτερον, ελπίζω να μην καταλογίζετε, την υποχρέωση δήλωσης του τέκνου σας στην προξενική Αρχή του τόπου γέννησής του, στις διεστραμμένες διαθέσεις κάποιου υπαλλήλου του ΥΠΕΞ. Η σχετική πρόβλεψη υπάρχει από το νομοθέτη (όχι από τον υπάλληλο - που αν δεν την εφαρμόσει μπορεί να βρει τον κακό μπελά του) επειδή, ξέρετε, γεννήσεις τέκνων Ελλήνων δεν γίνονται μόνο στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. Γίνονται και στη Χαράρε, το Ισλαμαμπάντ ή την Αμπούτζα. Και αν ο καθένας μπορούσε να δηλώνει τη γέννηση του παιδιού του, όπου το εύρισκε βολικό, ο υπάλληλος πχ στη Ρώμη δύσκολα θα μπορούσε να εξακριβώσει την ακρίβεια των στοιχείων της γέννησης κάποιου που γεννήθηκε στο Κογκό. Γι’ αυτό το λόγο (και επειδή το τέκνο, αυτομάτως, αποκτά την ελληνική ιθαγένεια, και αν πρόκειται περί απάτης, θα γίνει Έλληνας κάποιος Κογκολέζος που δεν το δικαιούται), η γέννηση θα πρέπει να δηλωθεί στον μίζερο υπάλληλο της Πρεσβείας μας στην Κινσάσα. Προφανώς, δεν είναι αυτή η περίπτωσή σας, αλλά συχνά ο νομοθέτης, προκειμένου να αποτραπεί η απάτη, υποχρεώνει το σύνολο των διοικουμένων σε ταλαιπωρία. Δεν φταίει όμως γι’ αυτό η κυρία Τούλα.
@tktk 14.9.2017 | 22:06 Ναι, βέβαια, είναι ξεκαρδιστικό αστείο το ότι ο υπάλληλος πρέπει να ταξιδέψει 400 χλμ για να πάει τσιγάρα σε κρατούμενο σε φυλακές/πρέπει να καθήσει μέχρι τα μεσάνυχτα για να εκτυπώσει τις βίζες για το group των γιατρών που αναχωρεί αύριο/πρέπει να βγάζει τα μάτια του μέχρι αργά το βράδυ για να στείλει μηνιαίους, τριμηνιαίους, ετήσιους λογαριασμούς και να αποδόσει, να μεταφράσει και να ανεβάσει στο ίντερνετ την κάθε δαπάνη, από την αγορά λαμπτήρων μέχρι τα ενοίκια των γραφείων, για να μην του κάνει καταλογισμό το Ελεγκτικό Συνέδριο/πρέπει να πάει στο αεροδρόμιο μέσα στα άγρια χαράματα για να παραλάβει διπλωματικό ταχυδρομείο ή να υποδεχθεί τον κάθε απίθανο παράγοντα που επισκέπτεται τη χώρα/να πρέπει να πάει στο σπίτι του, σε καθημερινή βάση, πραγματικά αργά διότι έχει να συντάξει τα κάθε είδους υπηρεσιακά έγγραφα αλλά το πρωί είχε 2 ραντεβού για πληρεξούσια και 3 για διαβατήρια δυσαρεστημένων, κατά τα άλλα, πολιτών και δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα άλλο. Κάποιοι απολύτως ανίδεοι νομίζουν ότι η δουλειά στην Πρεσβεία αφορά την εξυπηρέτηση του κοινού, μόνο, και ότι κατά τα λοιπά, οι υπάλληλοι της Πρεσβείας είναι κάποιοι τύποι που τη βγάζουν σε δεξιώσεις και golf clubs. Τους εξηγείς ότι δεν έχει γίνει διαγωνισμός από το 2003 και δεν υπάρχουν εργαζόμενοι στο υπουργείο για να βγει, στοιχειωδώς, η δουλειά, αλλά αυτοί έχουν άποψη για τους «3 άχρηστους υπαλλήλους που κάνουν τη δουλειά του ενός». Το έχεις αναφέρει, ήδη, σε 2 προηγούμενα σχόλια, αλλά η πληροφορία δεν ενδιαφέρει διότι δεν ταιριάζει στις εδραιωμένες κομπλεξικές απόψεις ορισμένων - και γι’ αυτό δεν τυγχάνει επεξεργασίας. Ξέρετε, ό,τι δίνετε θα το εισπράξετε πίσω. Και αν σε σχέση με τις Πρεσβείες μας βγάζετε στείρο κομπλεξισμό, αυτό φαίνεται και αντιμετωπίζεται, ενστικτωδώς, ανάλογα. Κατά τα λοιπά, είναι οι κακοί υπάλληλοι που διακρίνονται για την αγένειά τους.
Είναι σαφές σε οποιονδήποτε γνωρίζει το ελληνικό δημόσιο ότι παντού υπαρχουν 3 διοικητικοί υπάλληλοι για δουλειά που θα μπορούσε να κάνει ένας. Αυτό με το ότι δουλευουν ακόμα και "μετά το κλείσιμο των πορτών/γκισέ για το κοινό" πρεπει να είναι το καλύτερο ανέκδοτο που έχω ακούσει. Επίσης αποτελεί τον κυριότερο λόγο (3 υπάλληλοι αντί για ένας που χρειάζεται) που χρεοκοπήσαμε (μεσω των κυβερνήσεων βεβαίως) και εξακολουθού με να είμαστε σε κρίση, μονοι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρεσβείες και προξενεία δεν εξαιρούνται απ τη μάστιγα που λεγεται ελληνικό δημόσιο.
Ίδια κατάσταση και στην Ολλανδία. 6 μήνες πριν την λήξη του διαβατηρίου, μπαίνω στο site για να κλείσω ραντεβού (δηλαδή να στείλεις email), αρχές Δεκέμβρη.Λόγων διακοπων, μου απάντησαν μέσα Γενάρη ότι πήραν την αίτημα μου και μου κλεισαν ραντεβού μέσα Απρίλη. 5 μήνες για ένα διαβατήριο.Φυσικά πήγα Ελλάδα και έβγαλα ένα σε μια βδομάδα.
'Εκανα ολη τη διαδικασία που περιγράφει ο κύριος στο άρθρο το 2008 για τον 6 μηνών γιο μου στο προξενείο του Λονδίνου και τίποτα από αυτά δε συνέβη. Όλοι μου φέρθηκαν μια χαρά και με βοήθησαν με τα γραφειοκρατικά και δεν πέρασα από κανένα άγχος.Ίσως να εξαρτάται από το ποιον υπάλληλο θα πετύχεις ίσως και για το αν θα είναι σε καλή μέρα ή ζοχαδιασμένος.
Να με συμπαθάτε, αλλά ο πολίτης δεν μπορεί να είναι έρμαιο των ζοχάδων του κάθε κρατικού υπαλλήλου. Δεν θα έπρεπε να λαμβάνεται καν ως παράγων αυτή η ανόητη δικαιολογία.
Είναι αληθές ότι υπάρχουν σκηνές γραφειοκρατικής τρέλας στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά εστιάζοντας σε αυτές αδικούνται ταυτόχρονα ενσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί που εργάζονται υπό αντίξοες συνθήκες.
Ακριβώς έτσι. Δε μπορώ παρά να επαινέσω το προσωπικό του Προξενείου στη Χιούστον που όχι μόνο υφος δεν έχουν, αλλά τσακίζονται για να κάνουν τη δουλειά όσο γίνεται αποτελεσματικότερα. Αυτό ισχύει τα τελευταία 5 χρόνια από τότε που ήταν ο κ. Παπανικολάου πρόξενος και συνεχίζεται με το κ. Σταματέκο και τους υπαλλήλους. Πραγματική εξαίρεση στη λειτουργία των προξενείων που είδα μέχρι στιγμής, συμπεριλαμβανομένου και του Λονδίνου πριν πολλά χρόνια.