Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Tζάσμιν»

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Tζάσμιν» Facebook Twitter
Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή...
12

Στην ταινία «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Άλεν η μεγαλοπιασμένη πρωταγωνίστρια, έπειτα από μια οικονομική καταστροφή, πάει στο Σαν Φρανσίσκο για να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η μεγαλομανία της την οδηγεί όχι μόνο στο να πετάξει μια ανέλπιστη δεύτερη ευκαιρία που της βρέθηκε, αλλά και να καταστρέψει σχεδόν και τη «λαϊκή» αδελφή της, που μάλιστα τη φιλοξενεί στο απλό σπίτι της.

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή.

Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης.

«Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης», είχε γράψει πριν από τέσσερα χρόνια ένας φίλος, μεταφέροντας εικόνες από την καταβύθιση της Σερβίας. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης.

Το βιώνουμε έξι χρόνια και όλα δείχνουν ότι θα έχει συνέχεια. Το προσφυγικό, ίσο με τρία Grexit, διαποτίζει ολοένα και περισσότερο τα μεγάλα και τα μικρά αυτής της χώρας. Και βάζει τοξίνες στον τουρισμό, τον μόνο τομέα της χώρας που πήγαινε ολοένα και καλύτερα, κόντρα στο βούλιαγμα που βάθαινε συνεχώς λόγω της κρίσης. Και το Grexit καραδοκεί πάλι, με φτωχότερο σόου απ' ό,τι έναν χρόνο πριν.

Το αποτυπώνει και ο πίνακας με την κατάταξη της παγκόσμιας οικονομικής μιζέριας. Η Ελλάδα κρατάει σταθερά την 4 η θέση ‒ το 2016 μάλιστα είμαστε πιο μίζερα και από την Ουκρανία.

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Tζάσμιν» Facebook Twitter

Χαραμάδες και ανάσες

Από πού να πιαστεί κανείς για να παίρνει βάσιμη αισιοδοξία και να γίνεται, όπου μπορεί, καλύτερος; Έχουμε μπει στη κρισιμότερη φάση της κρίσης... Ξοδεύτηκαν τα περισσότερα αποθέματα αισιοδοξίας της περιόδου 2010-14, τότε που με κάποιο ρομαντισμό κάναμε πολλοί από εμάς ακτιβισμό καθώς νοιώθαμε ότι μπορούσαμε να επηρεάσουμε καταστάσεις..


Νοιώθω σαν τις περιπτώσεις που παίζω μπάσκετ και είμαι συνέχεια σε άμυνα... Βλέπω να χάνει η ομάδα μου καλάθι, καλάθι τον αγώνα και να μην διακρίνω πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση όμως, δύο-τρεις μικρές αλλαγές μπορούν να ανατρέψουν την περίσταση: αρχίζει η ομάδα σου και αμύνεται καλύτερα, ξεκινάει να βάζει καλάθια, ενισχύεται η αυτοπεποίθηση και καταλήγεις να κερδίζεις έναν αγώνα που τον είχες ξεγραμμένο. Με κάποιες αλλαγές στις λεπτομέρειες, αλλά με πίστη στο ότι μπορείς να πας καλύτερα...


Οι μικρές σταγόνες που μπορούν να γεμίσουν ένα άδειο ποτήρι, θα γίνουν διακριτές όταν αρχίσουν να ανοίγουν νέες δουλειές που θα δημιουργούν παραγωγικές θέσεις εργασίας... Όταν περισσότεροι γύρω μας θα οπλιστούν με υπομονή, έστω ρωτώντας κάποιους που ζουν ακόμα και είχαν βιώσει τις συνθήκες της Κατοχής και του Εμφυλίου, αλλά επιβίωσαν παρότι όλα έδειχναν γκρίζα και μάταια.
Οι μικρές νησίδες υπάρχουν και είναι εξαιρετικά πολύτιμες σε τέτοιες εποχές που όλα δείχνουν να πηγαίνουν ανάποδα. Τις βλέπω σε φίλους, γνωστούς, που κάνουν δημιουργικά και παραγωγικά πράγματα κόντρα στην κατήφεια. Το διαπίστωσα στα μάτια της Βιβιάνας που μετά ολιγόμηνη εκπαίδευση κατάφερε να βρει στα 24 της μια πολύ καλή δουλειά, που δεν την φανταζόταν πριν τρεις μήνες... Οι πιο αισιόδοξοι γύρω μου είναι αυτοί που έχουν εστιαστεί σε κάτι συγκεκριμένο, -συνήθως στη δουλειά τους- και μέσα από υπερεργασία και καθαρό μυαλό, αντιμετωπίζουν την τεράστια επιβάρυνση από την κρίση... Κρατάμε γερά τώρα που όλα δείχνουν εναντίον μας και είμαστε σε καλή κατάσταση τη στιγμή που θα φανεί το πρώτο φως της αυγής.


Ιδιότυποι survivors είναι και κάποιοι, που χωνεύουν ότι πρέπει να ψαλιδίσουν σχέδια, να μειώσουν τα κυβικά στο αυτοκίνητό τους, να ξενοικιάσουν ένα εξοχικό, γιατί αυτό απαιτούν οι έκτακτες καταστάσεις. Ρίχνουν έρμα από το σκάφος για να αντιμετωπίσουν τη φουρτούνα που φαίνεται να διαρκεί περισσότερο απ' όσο ελπίζαμε.. Πορεύονται σαν την αδελφή της Τζασμίν στην ταινία του Γούντι Άλλεν, που αφού έφαγε στραπάτσο ακούγοντας την άπληστη Τζασμίν, ξαναγυρνάει σε αυτά που κρατούν τα κότσια της.


Την ίδια στιγμή, στα νησιά του Ιονίου, έχουν αυξηθεί οι οικοδομικές εργασίες σε ανακαινίσεις ξενοδοχείων αλλά και ενοικιαζομένων δωματίων, που είχαν να δουν πελάτες εδώ και 6-7 χρόνια.


Περιμένουν φέτος αυξημένο τουριστικό ρεύμα, κυρίως από τη μετακίνηση ζήτησης που έφυγε από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Παρόλα αυτά κάτι κινείται εκεί και δείχνουν ότι αρκετές φορές η κατάσταση όπου πάνε όλα ανάποδα από την περίσταση που αρχίζουν και γυρίζουν, απέχει μια καλή διάθεση δρόμο...


Στα χρόνια της κρίσης πολλοί περίμεναν ότι με τη βοήθεια και της εσωτερικής υποτίμησης, θα αυξανόταν η αγροτική παραγωγή. Έγινε το αντίθετο, με πτώση και στις περισσότερες καλλιέργειες και στην κτηνοτροφία. Πόσο γόνιμο είναι το έδαφος για ανάταση της παραγωγής φαίνεται από την αναγέννηση της καλλιέργειας κριθαριού, που συμβαίνει μετά το 2007, εξαιτίας του πλάνου της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας για παραγωγή του συνόλου της μπύρας των εργοστασίων της με ελληνικό κριθάρι.


Ας μην έχουμε όμως την ψευδαίσθηση, ότι όλα πάνε στραβά και τα ρουφάει η κρίση... Την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι παλεύουν με τους δαίμονες και ψάχνουν γραμμές υποχώρησης, φτιάχνεται σιωπηρά το καινούργιο σκηνικό. Είναι αυτοί που θα βρεθούν στον αφρό όταν θα σταματήσει η καθίζηση. Επιχειρηματίες στον τουρισμό που βρήκαν τις τράπεζες κλειστές, αλλά παίρνουν απλόχερα δάνεια από tour operators... Ακόμα και στα μίντια όπου διαγράφεται ένα σκηνικό αποσύνθεσης, κάποια Μέσα πάνε κόντρα στο ρεύμα, καθώς επενδύουν, ανανεώνονται και ψάχνονται μανιωδώς. Κάτι θα έχει να μας πει η LIFO επ' αυτού...


Παρακαταθήκη για το νέο ξεκίνημα οι ηγετικές προσωπικότητες που επωάζονται σε 'μικρά', περιφερειακά εγχειρήματα και θέτουν υποψηφιότητα να αντικαταστήσουν τις ποικιλώνυμες ηγεσίες της χώρας (πολιτικές, επιχειρηματικές, πνευματικές) που μεγάλο μέρος τους 'κάηκε' στα χρόνια της κρίσης και τώρα βλέπουμε τις στάχτες τους να πέφτουν σε αργό, αλλά αναπότρεπτο ρυθμό...

12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
Μπαίνω καμιά φορά στο Lifo από χώρες μαγικές κι ονειρεμένες που βρέθηκα επί κρίσης, να διαβάσω τα άρθρα αλλά και τα σχόλια να καταλάβω "τι καταλαβαίνουν" από τα όσα συμβαίνουν όσοι ακόμα μένουν πίσω.Αν σημασία έδινα μόνο στο άρθρο, το μυαλό μου θα κόλαγε σε ένα κέιμενο "τυπικού" ίσως επαγγελματία των media (δεν τον γνωρίζω) που μετά από χιλιάδες κατεστραμένες ζωές και καταφανώς χαμένες μελλοντικές δεκαετίες, όχι προσωρινά, μόνιμα και τελειωτικά, γράφει για τους "γενναίους" που όντας κάποτε ευνοημένοι, πλέον απαρνούνται τα SUV τους και ξενοικιάζουν τις "βιλίτσες" στους χάι προορισμούς, προσμένοντας με αισιοδοξία το φως στο βάθος του τούνελ, αποδεικνύοντας έτσι τις ικανότητές τους στο Yachting.Δε συνειδητοποιούμε ακόμα πως το μόνο που θα είχε νόημα είναι ο επικήδειος, καθώς δεν θα επιχειρηθεί ούτε καν μια ηρωική έξοδος, ούτε καν ένας ξεσηκωμός για την "τιμή των όπλων" και για να ξεθυμάνουν οι πικραμένοι, όπως κάνανε κάποτε οι γείτονες Αλβανοί, πρίν έρθουν να δουλέψουν σαν κολίγοι μας για όσα χρόνια πρόλαβαν.Απ΄αυτή την οπτική γωνία, πετυχημένο το άρθρο για τη Τζάζμιν...
Δηλαδή για να καταλάβω: υπονοείτε ότι δεν έρχεται η ελπίδα;;;;; Τς, τς , τς, τι θράσος!!! Πώς τολμάτε ν' αμφισβητείτε το όραμα της "παλιοπαρέας του ΕΜΠ" και του "mentor Φραμπαλάρη" που εφαρμόζουν στην πράξη καθημερινά την "υπαρκτή επανάσταση" κι οσονούπω επιτυγχάνουν την Ανάσταση της Οικονομίας και την οριστική κατάργηση των Μνημονίων με 1 άρθρο σε 1 νόμο; Έτσι όπως το πάτε, σιγά σιγά θα μάς πείτε ότι αυτή η κυβέρνηση θα δεχτεί κάποτε κι αξιολόγηση απ' τους Ευρωπαίους βρωμο-μπουρζουάδες ή ότι αυτή η Βουλή θα ψηφίσει και 3ο Μνημόνιο!!!!! Πόσο οπορτουνιστές παίζει να είστε πια...
Η Ελληνική κοινωνία έχασε για πάντα την τεράστια ευκαιρία για δημιουργία πλούτου όταν εκατοντάδες δισ € συνέρρεαν απο την ΕΕ για 3 δεκαετίες με τη μορφή επιδοτήσεων και δανεισμού. Αντίθετα οι εισροές πόρων διοχετεύτηκαν στο πλέον άπληστο καταναλωτικό μοντέλο που χαρακτηρίζει κοινωνίες με ρηχό περιεχόμενο. Ο ξιπασμένος νεοπλουτισμός διαπέρασε το σύνολο και έγινε κυρίαρχη ιδεολογία απο δεξιά μέχρι αριστεράκαι έφερε τα αποτελέσματα όσων ζούμε τώρα .Δυστυχώς η Ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται να κατανοεί την κατάσταση , αντίθετα κατηγορεί θρασύτατα την ΕΕ που μας υποστήριζε τόσα χρόνια με πόρους για να στήσουμε μια δημιουργική οικονομία. Ζούμε σε μια μαύρη τρύπα με κακομαθημένους ανώριμους συμπολίτες που τραβούν απο τα πόδια όσους θέλουν να βγούν και να δημιουργήσουν διέξοδο
Οσο ο κοσμος μας θα ειναι υλικός (δανικα, πλουτος, ευημερια) δεν θα ευτυχησουμε ποτε.Η ευτυχία ηταν ειναι και θα είναι μια κατασταση κατέξοχην εσωτερική.Οποιος σας ψηνει οτι εχει να κανει με υλικά αγαθα μάλλον κάτι σας διαφημιζει και αν καποιος επιμένει λέγοντας οτι αν δεν έχεις να φας απλα πεθαίνεις τότε σας μιλάει κάποιος νεκρος (ψυχικά).Η δυστηχία δεν ωφείλεται στην έλλειψη υλικών αλλα στην παγκοσμιοποίηση η οποία μας εχει εκμηδενίσει σαν λαο, έθνος και θρησκεία. Γίναμε απλα μια νησίδα στο παγκόσμιο σουπερ μαρκετ, μια πολυ μικρή και παραμελημένη νησίδα που κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτην και απλα παίζουν παιχνίδια πάνω της για μεγαλώσουν τη δική τους ηδη τεράστια νησίδα.Οποιος δεν δημιουργήσει αξίες μέσα του είναι ηδη πρόβατο στην κρεατομηχανη της παγκοσμιοποίησης και είναι θεμα ημερων η σφαγή του.Καληνυχτα
Χάρη, για το χάλι των ελληνικών πανεπιστημίων δεν φταίει καμία παγκοσμιοποίηση. Αντιθέτως, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα μπορούσαν να είχαν επωφεληθεί από την παγκοσμιοποίηση πολύ περισσότερο από τα πανεπιστήμια άλλων χωρών, λόγω της παγκόσμιας φήμης που (ακόμα) διαθέτει η χώρα μας. Για το ό,τι είμαστε "μια παραμελημένη νησίδα στο παγκόσμιο σούπερ μάρκετ" φταίει πάρα μα πάρα πολύ και η κατάσταση των πανεπιστημίων μας, από τις συντεχνίες των οποίων προέρχεται και η δράκα των επαρχιωτών που μας κυβερνούν αυτήν την στιγμή (γι αυτόν τον λόγο και εγώ είμαι εναντίον του Σύριζα από τα γεννοφάσκια του).
Εκεινο που με ξεπερναει ειναι οτι ολες αυτες οι "θλιμενες Γιασμίν", κυκλοφορουν στο δρομο. στο λεωφορειο, στον ηλεκτρικο, στο μετρο, παντου, σαν καινουργιες Σαρες Τζεσικες Παρκερ με ενα καφε φρεντο στο ενα χερι και ενα κινητο σαμσουνγκ στο αλλο χερι και τα χεραι εννοειται σε σταση τσαγιερα, λιγο πριν το καταβρεγμα των τιτλων.. Το μονο που δεν εχει γινει ακομα ειναι το καταβρεγμα αλλα θεωρω οτι ειναι απλα θεμα χρονου...
Τρια πραγματα χρειαζονται για να αναστηθει η Ελλαδα σαν χωρα. Καταρχας να γυρισουμε πισω στην αφηγηση για τους ΛΟΓΟΥΣ που ηρθε το μνημονιο και να αφησουμε στην ακρη την ευκολη αφηγηση περι αποτυχιας της λιτοτητας. Το θεμα μας δεν ειναι αν πετυχε 'η δε πετυχε η λιτοτητα. Ειναι γιατι ηρθε. Να πουμε με το ονομα τους, τους λογους αυτους, περα απο κομματικα και ατομικα συμφεροντα και να τους χωνεψουμε. 2) Να βρεθουν ανθρωποι να προτεινουν ενα οραμα που να ειναι κατανοητο και απτα πρακτικο στο λαο μας.Τελος 3 ) να βρεθουν ανθρωποι να συσπειρωσουν το λαο μας σ αυτο το οραμα.+++Οταν λεω οραμα δεν αναφερομαι στο πως να βγουμε απο την οικονομικη κριση, οπως καποιοι οικονομολογοι, οι περισσοτεροι απ αυτους βολεμενοι και ενοχοι για την καταστροφικη οικονομικη στρατηγικη της χωρας ΠΡΙΝ την κριση, ομιλουν... Αναφερομαι στους ΛΟΓΟΥΣ που πρεπει να βγουμε απο την κριση ως κοινωνια και διαχρονικος πολιτισμος, να γινει δηλαδη η κριση, οχημα για την επαναπροσδιοριση της ελληνικης κοινωνιας και του πολιτισμου της : α ) θα μπορεσουμε να συνταξουμε μια εθνικη ταυτοτητα ( με ιστορικο χαρακτηρα και ρολο για το μελλον ) ; β ) Θα καταφερουμε να μαθουμε να επικοινωνουμε σε ΜΗ-διαπροσωπικο επιπεδο αλλα μεσα απο κοινα σημεια αναφορας που προσφερει το διαβασμα, εξω δηλαδη απο προσωπικα αισθηματα και εγωισμους ;; γ ) Θα μπορεσουμε να δουμε τα κοντεμπορανεα εξω απο βιογραφικα πρισματα, αποστασιοποιημενοι απο ατομικες σκοπιες ; δ) Θα μαθουμε επιτελους τι εστι προοδος, τι παραδοση και ποια η σχεση μεταξυ τους ; Αυτο το οραμα δε μπορει να αναφερεται σε μισθους και συνταξεις. Πρωταγωνιστες και στοχος του οραματος αυτου πρεπει να ειναι η νεολαια, το μονο δημογραφικο γκρουπ που δικαιουται να διαμαρτυρεται.
Τεράστιο άρθρο. Γίναμε βάτραχοι στην κατσαρόλα. Νομίζουμε ότι όλα συνεχίζονται όπως πριν. Όχι μόνο αυτό δεν είναι αλήθεια αλλα πεθαίνουμε και δεν καταλαβαίνουμε καν τον αργό μας θάνατο.Πρέπει να βγούμε από την κατσαρόλα άμεσα αλλιώς τετέλεσται.