Ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής μας εκθέτει τη δουλειά του στην Gallery Gagosian και πριν λίγες μέρες μίλησε στην LIFO και την Ματίνα Καλτάκη.
Να ένα απόσπασμα της συνέντευξης (ολόκληρη είναι εδώ):
— Πολλές φωτογραφίες σας, ειδικά τα πορτρέτα σας, συλλαμβάνουν μια σκιά στα μάτια του πρόσωπου, ένα ίχνος θλίψης. Πρόκειται για ψυχολογικής τάξης στοιχεία που εντοπίζετε στα πρόσωπα που φωτογραφίζετε ή είναι ένα δικό σας χαρακτηριστικό, μια ικανότητά σας να κοιτάτε βαθιά μέσα στο θέμα σας, ανακαλύπτοντας ακόμη και κρυμμένα στοιχεία του;
Νομίζω ότι καθένας από μας είναι πιο κοντά στον εαυτό του, σε αυτό που πραγματικά είναι, όταν εκτίθεται σ' ένα αίσθημα μελαγχολίας. Κάτι ποιητικό συμβαίνει τότε. Οι άνθρωποι, οι γυναίκες εν προκειμένω, όταν σταματούν να αυτο-ελέγχονται, αποκαλύπτουν βαθύτερα συναισθήματα, μια διαφορετική αίσθηση στον άνθρωπο που κρατά την κάμερα μπροστά τους. Τον «χώρο» μεταξύ του φωτογράφου και του θέματός του, αυτό είναι που φωτογραφίζεις. Δεν μ' ενδιαφέρει το εξωτερικό σχήμα, η δομή των οστών, η αρχιτεκτονική του προσώπου, όταν φωτογραφίζω, αλλά κάτι το αόρατο, που αφορά εσωτερικές, ψυχολογικές ποιότητες του θέματος που μπορώ να αποτυπώσω, εφόσον αυτή/αυτός που είναι το θέμα μου θέλει να μου ανοιχτεί και να μου τις δώσει.
Πρέπει να υπερασπίσω τον εαυτό μου, πάντως, σχετικά με τη «θλίψη» που βλέπετε στις φωτογραφίες μου. Κανένας απ' όσους έχω φωτογραφίσει δεν φαίνεται λυπημένος. (Χαμογελώ και δεν είμαι σίγουρος...)
Φωτογραφίες: Menelaos Myrillas / SOOC
σχόλια