Twitter: Άφιξη στη «Ζώνη των 280 Χαρακτήρων»

Twitter: Άφιξη στη «Ζώνη των 280 Χαρακτήρων» Facebook Twitter
Ό, τι και αν πρόκειται να συμβεί με το νέο Twitter, οι χρήστες του θα πρέπει να βρουν νέους τρόπους για να είναι περισσότερο δημιουργικοί μαζί του. Ίσως ένα νέο είδος "μικρής" ποίησης ξεπηδήσει μέσα απ' όλο αυτό. Ή μπορεί οι άνθρωποι να συνεχίσουν να είναι απλοί και ο επιπλέον χώρος να είναι απλώς ένας αναξιοποίητος πόρος.
1

Πριν δύο μήνες το Twitter είχε ανακοινώσει ότι θα αυξήσει τον αριθμό χαρακτήρων που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να «τουιτάρουν» από 140 σε 280. Οι αντιδράσεις ήταν... ανάμικτες. Βγήκαν γρήγορα πολλοί να μιλήσουν. Κάποιοι το βρήκαν ωραίο, άλλοι ενοχλητικό. Χωρισμένα στρατόπεδα, όπως πάντα, στο Twitter. Κάποιοι θεώρησαν ότι θα μπορούσαν μ' αυτόν τον τρόπο να λένε περισσότερα, αλλά οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι το ενισχυμένο και πιο διογκωμένο μέγεθος των tweets θα κατέστρεφε το μοναδικό πράγμα που έκανε το Twitter γοητευτικό, αν όχι σημαντικό: την αμεσότητά του. Κι εγώ σ' αυτούς τους τελευταίους ανήκω. Σαν να ήθελε δηλαδή το Twitter να διορθώσει κάτι που στην πραγματικότητα δεν ήταν χαλασμένο. Και τώρα, αυτή την εβδομάδα, καθώς η σεπτεμβριανή beta δοκιμή της «Μεγάλης Μεγένθυσης» έχει επεκταθεί σε όλους τους χρήστες, κάποιοι γιορτάζουν την έλευση στην νέα εποχή, άλλοι γκρινιάζουν ενώ άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να παίζουν παλιομοδίτικες παρτίδες ή ασκήσεις σκάκι σαν κι αυτές που φιλοξενούν (ακόμα) οι εφημερίδες. Τίποτα κακό με αυτό, απλά σου καίει (αχνά) τις πιο υγιείς πτυχές του εγκεφάλου σου για να χωρέσεις μια σκακιέρα σε ένα tweet.

Κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσουν με ψηφιακές κραυγές αγωνίας σε μερικά μακρόσυρτα tweets όπου οι χαρακτήρες δεν τέμνονται, δεν σημαίνουν κάτι, απλά υποδηλώνουν ότι το νεοφερμένο #280characters στάτους μπορεί να γεννάει νέες εικόνες ή τάσεις συμπεριφοράς, αλλά ουσιαστικά «αυτοσοδομίζει» την σταθερή πραγματικότητα του μέσου. Άλλοι επεσήμαναν ότι οι πρόσθετοι χαρακτήρες θα επιτρέψουν μεγαλύτερα tweets και άρα μεγαλύτερη παρενόχληση σε αυτή την νέα περίοδο μετάβασης, ειδικά από ορισμένους πορνοχίπστερ λογαριασμούς που τώρα μπορούν να πουλάνε μεγαλύτερη ερωτική διέγερση. Πάντως, όσο μπάχαλο κι αν έχει γίνει τις τελευταίες μέρες το Twitter εγώ συνεχίζω να διαβάζω ειδήσεις από «πειρατικούς» ή πιο «υπόγειους» λογαριασμούς όχι γιατί προτιμώ πληροφοριοδότες κρυμμένους πίσω από σκούρα γυαλιά, αλλά επειδή αυτοί δεν προσπαθούν επίτηδες να κρυφτούν πίσω από γεωμετρικά τεχνάσματα ή υπερμεγεθύνσεις της πληροφορίας.

Μέχρι στιγμής, πολλά από τα εορταστικά μηνύματα που καλωσόρισαν την νέα επέκταση των 280 χαρακτήρων προήλθαν από μάρκες, πρόθυμες να αναδείξουν την hipness εξυπνάδα τους σε «πρησμένα» tweets που δεν χωρούσαν άλλη βλακεία μέσα, ή από πιστοποιημένους λογαριασμούς σαν το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της ΝΑSA που χαριτολογώντας ευχαρίστησε το Twitter κι έγραψε «πάντα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο χώρο (space)». Όμως, ο λόγος για τον οποίο οι εταιρείες έχουν ακόμη λογαριασμούς στο Twitter και οι media κολοσσοί συνεχίζουν να το εμπιστεύονται είναι επειδή η δημιουργικότητα των πρώιμων χρηστών του μετέτρεψε μια (φαινομενικά) γελοία πλατφόρμα σε μια αυθεντική μορφή επικοινωνιακής τέχνης. Το να βρεις πώς θα είσαι αστείος, ή έξυπνος, ή αυθεντικός, ή επικοινωνιακός σε 140 χαρακτήρες (ή λιγότερους) έγινε ένα νέο ταλέντο από μόνο του για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε (πιο άμεσα) στο σύγχρονο κατακερματισμένο κυβερνοχώρο.

Είμαι σίγουρός ότι το Twitter βοήθησε κάποιους να γίνουν καλύτεροι γραφιάδες. Αλήθεια, είναι. Όπως βοήθησε κάποιους άλλους να γίνουν καλύτερα τρολς. Ή όπως μπορεί να βοήθησε κάποια εσωστρεφή άτομα να μάθουν να ανοίγονται και να «γλεντάνε» πίσω από την ανωνυμία τους. Όσο «μικρό» κι αν ακούγεται αυτό, κάθε ένας μέσω του Twitter έγινε ένα μικρό αστέρι με άποψη, ένας μικρός φιλόσοφος που μπορούσε να αραδιάζει θραύσματα μεγαλοστομίας σε λιλιπούτειες προτάσεις, ένας μικρός ποιητής με συγκρατημένη υπερβολή, ένας μικρός ψεύτης που μπορούσε σκορπίζει λανθασμένες ειδήσεις για να κερδίσει followers, ένα μικρό πιόνι σε μεγάλα πολιτικά παιχνίδια όπου ο κάθε Τραμπ μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον τραβήξει στη δίνη ενός πολέμου. Γιατί ας μην γελιόμαστε, όλοι εκεί στα γραφεία του Twitter δεν είδαν ποτέ τον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόβλημα, αντίθετα τον είδαν ως μια λύση. Μόνο που όλοι εμείς, μικροί ή μεγάλοι, ας καταλάβουμε επιτέλους ότι αν αυτός ο Τραμπ μάς τραβήξει με ένα (μικρό ή μεγάλο) tweet στον επόμενο πόλεμο, οι βόμβες δεν πρόκειται να πέσουν μέσα στο Twitter.

Τech & Science
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Tech & Science / 20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Σίγουρα είμαστε πολύ πιο κοντά στο να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη για να αλλάξουμε τις αναμνήσεις μας, από ό,τι ήμασταν πριν από μια εικοσαετία.
NEWSROOM

σχόλια

1 σχόλια
Δεν είναι κατ' ανάγκη κακό, ίσως να σταματήσει επιτέλους και ο κυκεώνας της μικρο-εξυπνάδας που αποτελεί ένα γενναίο ποσοστό των tweets όπου ακόμη και να θέλει να γράψει κάποιος κάτι ουσιαστικό ή να κάνει microblogging δεν μπορεί ασφικτυώντας μέσα σε 140 χαρακτήρες. Και βασικά θα έπρεπε απλώς να μην υπάρχει όριο και να τελειώνει αυτή η παραμύθα, ο συσχετισμός με τους 146 χαρακτήρες του SMS δεν πείθει πια κανέναν (μιας και κανείς πλέον δε στέλνει SMS).