Από κάποιον θα το βρει: Ερωτικό τετράγωνο στο Μπρούκλιν της ραγδαίας «ανάπλασης»

Από κάποιον θα το βρει: Ερωτικό τετράγωνο στο Μπρούκλιν της ραγδαίας «ανάπλασης» Facebook Twitter
«Κάποιοι με αποκαλούν φρικιό... Τη μισώ αυτή τη λέξη. Δεν πιστεύω στις ταμπέλες».
0

Τρεις δεκαετίες έχουν συμπληρωθεί από το ιστορικό για το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά, ντεμπούτο του Σπάικ Λι με την ασπρόμαυρη κομεντί καταστάσεων She's Gotta Have It που στις ελληνικές οθόνες είχε προβληθεί με τον κάπως δυσοίωνο και απειλητικό τίτλο Από κάποιον θα το βρει. Ήταν ίσως η πρώτη Αφροκεντρική άποψη της μαύρης μεσοαστικής ζωής, γεμάτη σπιρτάδα και ρεαλισμό και πολύ μακριά από την ζαχαρένια εκδοχή του σώου του Μπιλ Κόσμπι.

«Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο μόνος λόγος που δίνω τη συγκατάθεσή μου σ' αυτό εδώ είναι επειδή θέλω να καθαρίσω την υπόληψή μου...». Κάπως έτσι μας είχε συστηθεί η καλλιτέχνιδα Νόλα Ντάρλινγκ (ετών 20-κάτι) από το – μη «εξευγενισμένο» ακόμα τότε – Μπρούκλιν. «Κάποιοι με αποκαλούν φρικιό... Τη μισώ αυτή τη λέξη. Δεν πιστεύω στις ταμπέλες».

O Σπάικ Λι υιοθετεί ένα πολυδύναμο, παιγνιώδες ύφος που αλλάζει κατά βούληση τόνο, ατμόσφαιρα και αφηγηματικό είδος, βάζοντας κατά τόπους τους πρωταγωνιστές να σολάρουν τους μονολόγους τους απευθείας προς την κάμερα.

Η Νόλα ήταν μια ανεξάρτητη γυναίκα γεμάτη αυτοπεποίθηση για την σεξουαλικότητά της που δεν επιθυμούσε αποκλειστική σχέση με έναν μόνο άντρα και δεν ανεχόταν να της την λέει κανείς γι' αυτό. Ως «μαύρος Τζιμ Τζάρμους» ή «μαύρος Γούντι Άλεν» είχε χαιρετιστεί κάπως τεμπέλικα και αφαιρετικά τότε ο νεαρός σκηνοθέτης ο οποίος είχε κρατήσει κι τον ρόλο ενός από τους εραστές της Νόλα για τον εαυτό του, αυτόν του Μαρς Μπλάκμον με τις ατάκες – πολυβόλο και την εμμονική λατρεία για τον Μάικλ Τζόρνταν.

Από κάποιον θα το βρει: Ερωτικό τετράγωνο στο Μπρούκλιν της ραγδαίας «ανάπλασης» Facebook Twitter
Σκηνή από την ταινία του Σπάικ Λι του 1986


Σύμφωνα με τον ίδιο τον Σπάικ Λι όταν πριν λίγο καιρό έπεσε η ιδέα της μεταφοράς της ταινίας σε τηλεοπτική σειρά, κάποιοι του πρότειναν να διατηρήσει το χρονικό πλαίσιο, επιδιώκοντας ίσως μια vintage ματιά στο μακρινό 1986. Ο 60χρονος πλέον σκηνοθέτης όμως δεν είχε καμιά διάθεση να πραγματοποιήσει την τηλεοπτική του πρεμιέρα χαϊδεύοντας τα νοσταλγικά ένστικτα του κοινού με αναπαραστάσεις εποχής και επέμεινε να τοποθετηθεί η δράση στο αγρίως εξευγενισμένο (και κατά συνέπεια απαγορευτικά πανάκριβο) Μπρούκλιν του σήμερα, και συγκεκριμένα στο Φορτ Γκριν, όπου βρίσκεται και το γραφείο του.

Οι κεντρικοί χαρακτήρες έχουν λίγο – πολύ διατηρηθεί πάντως με τη Νόλα του 2017 να ταλαιπωρεί και να ταλαιπωρείται από τρεις τακτικούς ερωτικούς συντρόφους: τον «buppie» (μαύρος γιάπης) Τζέιμι, προσφάτως διαζευγμένο και θιασώτη (θεωρητικά) της μονογαμίας, τον Γκρίερ, έναν αθεράπευτα εγωκεντρικό νάρκισσο που τον αντιμετωπίζει ως μανεκέν βιτρίνας και φυσικά τον Μαρς, τον οποίο γουστάρει επειδή την κάνει να γελάει με τις καίριες σαρκαστικές παρατηρήσεις και τα εξωφρενικά καλαμπούρια του.


Καθένας τους εξυπηρετεί και διαφορετική λειτουργία στο πολύ-ερωτικό / φεμινιστικής έμπνευσης σύστημα της Νόλα: ο Τζέιμι είναι ο δυνάμει σοβαρός γκόμενος, ο Γκρίερ είναι το σεξουαλικό αντικείμενο και ο Μαρς είναι ο κολλητός που της συμπαραστέκεται χωρίς να απαιτεί απαραίτητα ανταπόδοση. Τριγύρω τους, φλέγεται από ζωντάνια το εξπρεσιονιστικά πολυχρωματικό, «χιπστερικό» Μπρούκλιν της ραγδαίας «ανάπλασης» με τα καφέ, τα εστιατόρια και τα διαμερίσματα που η αξία τους έχει απογειωθεί (όπως γράφτηκε κάπου, η σειρά, εκτός των άλλων, λειτουργεί και ως ένα είδος real estate πορνό).

Από κάποιον θα το βρει: Ερωτικό τετράγωνο στο Μπρούκλιν της ραγδαίας «ανάπλασης» Facebook Twitter
Η Νόλα του 2017 ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται από τρεις τακτικούς ερωτικούς συντρόφους.

Για τα δέκα ημίωρα επεισόδια του πρώτου κύκλου (όλα σκηνοθετημένα από τον ίδιο), ο Σπάικ Λι υιοθετεί ένα πολυδύναμο, παιγνιώδες ύφος που αλλάζει κατά βούληση τόνο, ατμόσφαιρα και αφηγηματικό είδος, βάζοντας κατά τόπους τους πρωταγωνιστές να σολάρουν τους μονολόγους τους απευθείας προς την κάμερα. Μια άλλη εντυπωσιακή «μαγκιά» που χαρακτηρίζει την στυλιστική παλέτα της σειράς είναι η εμφάνιση στο κάδρο του εξωφύλλου του άλμπουμ απ' όπου προέρχεται το τραγούδι που ακούγεται εκείνη τη στιγμή. Και ακούγονται πολύ ωραία και ποικίλα κομμάτια από Roots και Maxwell μέχρι Prince και Prefab Sprout.


Θα πρέπει να συγχαρούμε τέλος τους υπεύθυνους απόδοσης της σειράς στα ελληνικά από το ντόπιο κλιμάκιο του Netflix οι οποίοι επιχείρησαν και σε σημαντικό βαθμό κατάφεραν να μεταφέρουν στα καθ΄ ημάς, εντελώς ιδιωματικές ατάκες και τίτλους επεισοδίων, όπως λόγου χάρη: "#DaJumpoff (DOCTRINE)"= #ΤοΚονέ (ΔΟΓΜΑ), "#BootyFull (SELF ACCEPTANCE)"= #ΠίσωΚίνησηΜεΑυτοεκτίμηση (ΑΠΟΔΟΧΗ), "#LuvIzLuv (SEXUALITY IS FLUID)"= #ΜόνοΑγάπη (ΡΕΥΣΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ)...

 
TV & Media
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ