Χίλιες φορές ο Γκάλης. Από τον Χρήστο Χωμενίδη

Χίλιες φορές ο Γκάλης. Από τον Χρήστο Χωμενίδη Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Aτελίε / LIFO
3

Aπό μια πλευρά, έχει μεγάλη πλάκα. Δεν καλομπήκε ακόμα το γλυκό καλοκαιράκι και η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη στον επόμενο Φεβρουάριο. Μετράει -λένε- και ξαναμετράει κεφάλια βουλευτών. Αθροίζει ψήφους για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Εάν δεν φτάσει στους 180, η Βουλή θα διαλυθεί και οι πολίτες θα οδηγηθούν στις κάλπες.

Ο κύριος Τσίπρας, λαύρος, κρούει κώδωνα. «Δεν θα βρεθεί κανείς το 2015 να κάνει τον Τσιριμώκο σε αυτή την εμποροπανήγυρη!» βρυχάται. Ο Ηλίας Τσιριμώκος υπήρξε ένας διακεκριμένος πολιτικός του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε από την Αριστερά, πρωταγωνίστησε στην Εθνική Αντίσταση και το καλοκαίρι του 1965, εγκατέλειψε όλως αιφνιδίως την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και υποδείχθηκε ως «αποστάτης» πρωθυπουργός με την εύνοια των Ανακτόρων. Ο παραλληλισμός είναι εντελώς επιφανειακός. Το μήνυμα όμως σαφέστατο. Ο Αλέξης Τσίπρας φωτογραφίζει τον Φώτη Κουβέλη και τον προειδοποιεί: «Μην τολμήσεις να παρατείνεις τον βίο της παρούσας κυβέρνησης με αντάλλαγμα την μετακόμισή σου στο Προεδρικό Μέγαρο. Διατήρησε το αριστερό σου φρόνημα, κώφευσε στις σειρήνες, και όταν εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, κερδίσουμε τις εκλογές, έχει ο Θεός…»

Ο Φώτης Κουβέλης, παρά (ή ίσως χάρη) στην συντριβή της ΔΗΜΑΡ, μοιάζει να είναι το κομβικό πρόσωπο στις επερχόμενες εξελίξεις.

Συγγραφική αδεία τον φαντάζομαι με νυχτικό σκούφο και με σωβρακοφανέλλα να στριφογυρνάει άγρυπνες νύχτες στο στρώμα και να αναμετράται με τον πειρασμό. «Να φορέσω»  αναρωτιέται «το δακτυλίδι που θα μου προσφέρουν οι άσπονδοι πρώην εταίροι μου, Σαμαράς και Βενιζέλος, και να εξηγήσω κατόπιν –εξαντλώντας την δικηγορική μου ευγλωττία- την στάση μου στους Έλληνες; Να ρητορεύσω πατρικά περί της ανάγκης κοινοβουλευτικής σταθερότητας και δημιουργίας συναινέσεων; Να εμφανίσω τον εαυτό μου σαν άλλο Ιησού που ανέρχεται στο ύπατο αξίωμα όπως περίπου Εκείνος στον Γολγοθά; Ή να αρνηθώ την προσφορά τους και να εμπιστευθώ το παλιόπαιδο, που εξαιτίας του έφυγα από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2010; Κι αν μού την κάνει γυριστή; Και καταλήξω όχι Ηλίας Τσιριμώκος αλλά Αλέκος Αλαβάνος;»

Το πράγμα γίνεται ακόμα κωμικότερο άμα αναλογιστεί κανείς πως έτσι και βρισκόμασταν στο 2011 ή στο 2012, στη θέση του Κουβέλη θα ήταν ο Καρατζαφέρης. Ο ισχυρός ακόμα τότε παίκτης Γιώργος Καρατζαφέρης με τους δεκαπέντε βουλευτές του. «Ο Καρατζαφέρης υποψήφιος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας;» Μην φρικάρετε τόσο. Παλιά την λέγανε και χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας…

Παρόμοια μαγειρέματα και αλισβερίσια έχουν ξανασυμβεί κατά την Μεταπολίτευση.

Το 1980, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε να αφήσει το κόμμα που είχε ιδρύσει στον Γεώργιο Ράλλη και ο ίδιος να γίνει Πρόεδρος. Άνοιξε τότε η Νέα Δημοκρατία την ομπρέλα της και στέγασε ευχαρίστως από κάτω όσους βουλευτές –βασιλόφρονες, ακροδεξιούς αλλά και κεντρώους- ήταν απαραίτητοι ώστε να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός 180.

Το 1985, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αθέτησε αιφνιδιαστικά την διαβεβαίωση που είχε δώσει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή πως θα παρέτεινε τη θητεία του και υπέδειξε για Πρόεδρο τον Χρήστο Σαρτζετάκη, η πειθαρχία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ δεν έμοιαζε απολύτως εξασφαλισμένη. Επινοήθηκε έτσι το τέχνασμα των λευκών και των γαλάζιων ψηφοδελτίων. Τα γαλάζια ψηφοδέλτια έγραφαν πάνω Σαρτζετάκης ενώ τα λευκά ήταν -ελλείψει ανθυποψηφίου- λευκά. Ισχυρότατοι προβολείς είχαν τοποθετηθεί στην αίθουσα του Κοινοβουλίου.  Υπό την λάμψη τους οι φάκελλοι γίνονταν ημιδιαφανείς. Κανένας βουλευτής που θα’θελε να μείνει στο Κίνημα της Αλλαγής δεν θα διανοοούνταν να κάνει κουτσουκέλα. Κατά τα άλλα, η ψηφοφορία ήταν μυστική…   

Το Σύνταγμα του 1975 καθιστούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ρυθμιστή του πολιτεύματος. Του έδινε μια κύρια, κομβική, κρίσιμη εξουσία. Εφόσον διαπίστωνε ο Πρόεδρος προφανή δυσαρμονία ανάμεσα στην σύνθεση της Βουλής και στο λαϊκό αίσθημα, μπορούσε να προκηρύξει εκλογές. Χωρίς να έχει την συμφωνία, δίχως να έχει καν συμβουλευτεί προηγουμένως τον Πρωθυπουργό.

Η συνταγματική αναθεώρηση του 1986 στέρησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παραπάνω «υπερεξουσία» του. Ο ρόλος του έγινε από ρυθμιστικός, εν πολλοίς διακοσμητικός. Ή –αν προτιμάτε- συμβολικός. Άνοιξε έτσι ο δρόμος για παροπλισμένους πολιτικούς σαν τον Κωστή Στεφανόπουλο και τον Κάρολο Παπούλια.

Ο πρώτος άφησε άριστες εντυπώσεις. Πέτυχε με το πατρικό και ταπεινό ταυτόχρονα ύφος του να ενσαρκώσει την έννοια, το αίτημα μάλλον, της εθνικής ενότητας. (Ό,τι είχε καταφέρει στην Ιταλία ο πρώην αντάρτης –“un partigiano come Presidente”- Σάντρο Περτίνι...)

Ο δεύτερος μας έδωσε καμιά-δυό φορές αφορμή να θυμηθούμε ότι είχε εμφανιστεί ως δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου για να αναγερθεί η «ροζ βίλα» στην Εκάλη, το «κωλόσπιτο της Δήμητρας» όπως το αποκαλούσε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος.

Το ζήτημα ωστόσο είναι πολύ ευρύτερο. Υπερβαίνει τις περιπτώσεις Στεφανόπουλου, Παπούλια και προσεχώς Κουβέλη, εφόσον δεν μας επιφυλαχθεί κάποια έκπληξη.

Τι νόημα έχει –είναι το ερώτημα- ένας θεσμός στερημένος από εξουσία; Ένα αξίωμα που στέκει στην κορυφή της πολιτειακής πυραμίδας όπως περίπου το πλαστικό αγαλματάκι του γαμπρού και της νύφης επάνω στη γαμήλια τούρτα; Που ο φορέας του επιλέγεται την τελευταία τριακονταετία σχεδόν από τα αζήτητα, βάσει των μικροκομματικών υπολογισμών της εκάστοτε κυβέρνησης;

Θα είχε καταξιωθεί άραγε ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας εάν είχαν κατοικήσει το Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού αντί για παροπλισμένοι πολιτικοί, άνθρωποι που προσέδωσαν στην Ελλάδα διεθνή ακτινοβολία; Που αγαπήθηκαν από όλους τους Έλληνες; Εάν η πολιτική ηγεσία διέθετε την έμπνευση και την μεγαλοψυχία να τιμά ανά πενταετία κάποιον αληθινό πατέρα ή μητέρα του Έθνους; Τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Μίκη Θεοδωράκη, την Ειρήνη Παπά ή –γιατί όχι;- τον Θανάση Βέγγο; Πρόσωπα που έτσι κι αλλιώς μάς κάνουν διαχρονικά υπερήφανους;

Από αυτήν την άποψη, χίλιες φορές ο Νίκος Γκάλης παρά ο Φώτης Κουβέλης.

                                                                                

Αρχείο
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια