Στην Αστόρια, το «ελληνικό χωριό» της Νέας Υόρκης

Στην Αστόρια, το «ελληνικό χωριό» της Νέας Υόρκης Facebook Twitter
Σύμφωνα με τους ντόπιους, το ελληνικό στοιχείο της Αστόριας έχει συρρικνωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Εμείς όμως είδαμε παντού την Ελλάδα. Φωτογραφία: Ανδρέας Λουκάκος
2

Μια μέρα, πριν από περίπου τρεις μήνες, ήρθε στο γραφείο και μας βρήκε η δημοσιογράφος Μαρία Μανωλέλη. Μας μίλησε για μια ιδέα που έχει, ένα ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του εξωτερικού.

Κάναμε πολλές συναντήσεις και πολλές συζητήσεις και σκεφτήκαμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσουμε για την έννοια της ξενιτιάς, για τη μετανάστευση, για το κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, για την Ελλάδα των ξενιτεμένων, είναι να έρθουμε στην Αστόρια, στο «ελληνικό χωριό» της Νέας Υόρκης.

Ήρθαμε, λοιπόν, για το πρώτο κομμάτι της παραγωγής, το λεγόμενο pre-production, για να συναντήσουμε ανθρώπους, να ακούσουμε τις ιστορίες τους και να αποκτήσουμε μια καλύτερη εικόνα για τη ζωή σε αυτήν τη συνοικία της Νέας Υόρκης.

Αυτά που ζήσαμε επιβεβαίωσαν την επιλογή μας. Μια ταινία για την Αστόρια θα είναι μια ταινία για τη μετανάστευση, για την ελπίδα, για την επιτυχία, για τη νοσταλγία αλλά και την απογοήτευση.

Θα είναι κυρίως μια ταινία για την πατρίδα, αφού εδώ όλες οι κουβέντες από κει ξεκινούν και κει καταλήγουν.

Ρωτήσαμε όσους γνωρίσαμε τι σημαίνει γι' αυτούς η Ελλάδα. Σε αυτή την ερώτηση κανείς δεν απάντησε κατευθείαν. Μια μικρή παύση πρώτα, ένας μικρός κόμπος στον λαιμό. Η Ελλάδα είναι η θάλασσα, μας είπαν, η Ελλάδα είναι το καταφύγιό μου όταν έχω στενοχώριες, οι σκέψεις που με παρηγορούν, η Ελλάδα είναι τα παιδικά μου χρόνια, η Ελλάδα είναι η ελευθερία.

Σύμφωνα με τους ντόπιους, το ελληνικό στοιχείο της Αστόριας έχει συρρικνωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Εμείς όμως είδαμε παντού την Ελλάδα.

Την πρώτη μέρα περπατήσαμε στην Ditmars Boulevard, τον κεντρικό δρόμο. Παντού, αριστερά και δεξιά, βλέπαμε ταμπέλες με ελληνικά ονόματα, μαγαζιά Ελλήνων που ήρθαν κι έφτιαξαν εδώ τη ζωή τους.

Στην Αστόρια μπορείς να μείνεις για καιρό και να μη μιλήσεις αγγλικά.

Συναντήσαμε ανθρώπους που έφτιαξαν εδώ μια καλή ζωή, δούλεψαν σκληρά κι έβγαλαν πολλά χρήματα, αλλά αγγλικά δεν έμαθαν ποτέ.

«Το μεγάλο μου παράπονο» μας είπε ο κύριος Σ., ιδιοκτήτης πολύ επιτυχημένου εστιατορίου, «είναι που δεν έμαθα τα εγγλέζικα». Έχει πει στους σερβιτόρους να είναι πάντα δίπλα του κάποιος όταν του μιλάνε «ξένοι» πελάτες.

Τα παιδιά του έχουν αναλάβει από μικρά ρόλο μεταφραστή. Όπως και να 'χει, ο Σ. έφτιαξε εδώ μια πολύ καλή ζωή και ας μην έμαθε ποτέ αγγλικά.

Αν μοιάζει με κάτι η Αστόρια, είναι περισσότερο με την Ελλάδα παλαιότερων εποχών, αυτό που βρίσκεις καμιά φορά στην ελληνική επαρχία. Οι άνθρωποι είναι απλοί και πολύ φιλόξενοι.

Ζώντας στην Αθήνα, αυτό μου έχει λείψει. Η απλότητα των καθημερινών ανθρώπων.

Σε συναντήσεις με ιδιοκτήτες εστιατορίων το τραπέζι γέμιζε φαγητά και ο λογαριασμός δεν ερχόταν ποτέ ‒ «από εμάς παιδιά, μην το συζητάτε».

«Να μείνετε σπίτι μου όταν ξανάρθετε» μας είπε η κυρία Κ. «Μόνη μου μένω σε ένα μεγάλο σπίτι, πέθανε ο άντρας μου, να έρθετε όποτε θέλετε και να μείνετε όσο θέλετε».

Δεν την ξέραμε καιρό την κυρία Κ. όταν μας είπε αυτά τα λόγια, την είχαμε μόλις γνωρίσει.

Η Αστόρια βρίσκεται κοντά στο Μανχάταν, που είναι το κέντρο της Νέας Υόρκης, περίπου 15 λεπτά με το μετρό.

Τις ημέρες που κάναμε συναντήσεις στο Μανχάταν και μετά επιστρέφαμε στην Αστόρια νιώθαμε μια περίεργη αίσθηση ανακούφισης, μια χαλάρωση που επιστρέφαμε στο «χωριό» μας, όπως αποκαλούσαμε την Αστόρια αυτό τον καιρό.

Τελευταία μέρα σήμερα και καθώς περπατάμε μας χαιρετάει κόσμος, «καλώς τα παιδιά, καλημέρα, πότε φεύγετε;».

Ρωτήσαμε όσους γνωρίσαμε τι σημαίνει γι' αυτούς η Ελλάδα. Σε αυτή την ερώτηση κανείς δεν απάντησε κατευθείαν. Μια μικρή παύση πρώτα, ένας μικρός κόμπος στον λαιμό.

Η Ελλάδα είναι η θάλασσα, μας είπαν, η Ελλάδα είναι το καταφύγιό μου όταν έχω στενοχώριες, οι σκέψεις που με παρηγορούν, η Ελλάδα είναι τα παιδικά μου χρόνια, η Ελλάδα είναι η ελευθερία.

Χτες είδαμε τον Β. με καταγωγή από την Ικαρία. Πολύ ζεστός άνθρωπος, μας φώναξε σπίτι του, μας έβαλε κρασί και μας μίλαγε για την Ελλάδα με τεράστια αγάπη.

Μας είπε ότι πολλοί λαοί έρχονται εδώ και θέλουν να γίνουν Αμερικανοί. Να αφήσουν πίσω την παλιά τους ταυτότητα, λες και είναι ένα βαρίδι που τους δυσκολεύει τον δρόμο προς την επιτυχία.

«Λαοί με έντονη κουλτούρα, Ιταλοί, Ιρλανδοί, έρχονται εδώ», μας είπε, «και δεν κοιτάνε πίσω. Οι Έλληνες δεν μπορούν ν' αφήσουν την Ελλάδα πίσω και, όποτε μπορούν, επιστρέφουν».

«Τι άλλο είναι για εσάς η Ελλάδα;» τον ρωτήσαμε. Και κει μας είπε κάτι που μας συγκλόνισε.

«Η μητέρα μου ήθελε για μένα το καλύτερο, πήγα σε καλό πανεπιστήμιο, ήμουνα καλός στη δουλειά μου και ήθελε να με δει Πλανητάρχη, αν γινότανε, να γίνω ο πιο επιτυχημένος στον κόσμο. Όμως τα καλοκαίρια στην Ικαρία τα είχα μέσα μου. Αυτή την αγάπη για τη ζωή, τη συνειδητοποίηση ότι ευτυχία δεν σημαίνει μόνο επαγγελματική επιτυχία αλλά και πολλά άλλα πράγματα, πολύ πιο σημαντικά, αυτό μου το έδωσε η Ελλάδα και τα ικαριώτικα καλοκαίρια. Αυτό είναι για μένα η Ελλάδα. Η φιλοσοφία της ζωής. The joy of life».

«Μήπως όμως αυτό είναι που μας οδήγησε στην καταστροφή;» τον ρωτήσαμε. «Όχι», μας είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο, «αυτό είναι που θα μας κάνει να επιβιώσουμε, αυτό είναι που πάντα μας έκανε να επιβιώνουμε».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Αρχείο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙΠροτεινω οτι το μεγαλυτερο προβλημα που εχει η Ελληνο-Αμερικη για να προσφερει ουσιαστικη βοηθεια στην Ελλαδα ειναι αυτο του συντονισμου. Ενα προβλημα που συντηρειται μεσα απο ενα αγεφυρωτο χασμα γενεων αλλα και πολιτισμιακου χαρακτηρα το οποιο εχει δημιουργηθει τα τελευταια τριαντα χρονια μεσα απο την ιστορια και δημογραφικη συνθεση της μεταναστευσης μας απο Ελλαδα. Ας δουμε αμεσως πιο κατω νουμερα και οργανωτικη συνθεση της ΕλληνοΑμερικης :Η Ελληνο-Αμερικη αποτελειται απο 1 εκατομμυριο 150 χιλιαδες ψυχες. Απ αυτες, 6.000 ειναι καθηγητες πανεπιστημιου ( Ελευθεροτυπια / 7-7- 2011/ Γ. Λυβ. ). ( Τα νουμερα αυτα εχουν αυξηθει τα τελευταια τεσσερα χρονια, λογω κρισης και της επακολουθης “διαρροης εγκεφαλων” απο Ελλαδα αλλα δεν αλλαζουν καθολου αυτα που περιγραφω πιο κατω, πραγματα που εχω γραψει το 2013).Διατηρει τρια συντονιστικα οργανα ( ΣΑΕ, Εθνικο Συμβουλιο, Εκκλησια ) απ τα οποια μονο η Εκκλησια ειναι κατ ουσιαν ενεργο. Το ΣΑΕ ειναι ανενεργο απο το 2010 και το ΕΑΕΣ Ελληνο-Αμερικανικο Εθνικο Συμβουλιο - American Hellenic National Council ( που ειχε για προεδρο του τον εκδοτη της εφημεριδας Hellenic News of America, κ Παυλο Κοτρωτσιο ) και τελει χρεη συντονιστη 29 Ομοσπονδιων - δεν ειχε καν ιστοσελιδα μεχρι πριν λιγα χρονια. Ειναι “οργανισμος-σφραγιδα”.Στη συνεχεια εχουμε τριων ειδων Ομοσπονδιες.α) Ομοσπονδιες που επιβλεπουν οργανισμους οι οποιοι αντιπροσωπευουν καποια συγκεκριμενη περιοχη στην Ελλαδα ( πχ Παν-Κρητικη )β) Ομοσπονδιες που επιβλεπουν Ελληνικες οργανωσεις σε καποια συγκεκριμενη περιοχη - συνηθως Πολιτεια - της Αμερικης ( πχ Ομοσπονδια Βορειου Καλιφορνιας ) καιγ) Ομοσπονδιες Επαγγελματιων ( πχ Εστιατορων, Εκπαιδευτικων ) κοκ. Οι τελευταιες δεν ειναι πανω απο πεντε σε ολη την Αμερικη, παντως.Ακολουθουν εκατονταδες εθνικοτοπικοι και επαγγελματικοι οργανισμοι. Για παραδειγμα συλλογοι Ηπειρωτων, Ζακυνθινων, Ροδιτων κοκ. Συλλογοι γιατρων, φοιτητων, δικηγορων κοκ.Τελος εχουμε την Αχεπα, λιγοστους οργανισμους πολιτικου ακτιβισμου ( οπως το AHI, λομπιστες οπως το Μανατος-Μανατος ) και τωρα τελευταια, ενα δυο μουσεια και το Greek America Foundation του Greg Pappas, το τελευταιο στη σφαιρα των κοινωνικων μεσων.ΤΟ ΧΑΣΜΑΠροτεινω οτι η Ελληνο-Αμερικη ειναι χωρισμενη σε δυο τμηματα, τα οποια δεν εχουν καμια πιθανοτητα επικοινωνιας το ενα με το αλλο. Το πρωτο αποτελειται απο κεινους τους Ελληνες οι οποιοι μεταναστευσαν στην Αμερικη την περιοδο 1949-1980. Η μεταναστευση αυτη προηλθε κυριως απο Ελληνες της Ελληνικης Επαρχιας που δε κατεληξαν στα αστικα κεντρα της Ελλαδας και κυριως την Αθηνα, ξενιτευτηκαν την εποχη του σχεδιου Μαρσαλ και μεχρι το 1980, σε Αυστραλια, Γερμανια κι Αμερικη. Ερχομενοι στην Αμερικη, θεσμοθετησαν το λεγομενο "αρχιεπισκοπικο" κοινωνιακο μοντελο, το οποιο περιστρεφεται γυρω απο την Εκκλησια ( οχι απαραιτητα θεοκρατικα, λογω της παραδοσιακα φιλελευθερης φυσης της Ελληνικης Ορθοδοξιας ), εργαστηκαν σε κυανοκολλαρες εργασιες ενω εκφραστηκαν πολιτισμιακα μεσα απο τις οργανωσεις που αποτελουν την Οργανωμενη Ελληνο-Αμερικη : α ) παρελαση, β ) ετησιο φεστιβαλ-φαγητου ( για να στηριχθει η ενορια ) γ) χοροεσπεριδες και δ) "βραβεια" ως εργαλειο κοινοτικης συνοχης ( PR μεσα στην ενορια ) και "πολιτικου ακτιβισμου". Σ' οτι αφορα το τελευταιο, που ειναι και το πιο σημαντικο, θα μπορουσαμε να συνοψισουμε τη συμπεριφορα τους σε μια προταση : "προσωπικοποιηση της πολιτικης διχως πολιτικοποιηση προσωπων". Η πολιτικη δεν ειναι μπιζνες των απλων μελων των οργανισμων αυτων. Ειναι μπιζνες του προεδρου και του προεδρειου, προεδρος ο οποιος εχει υποχρεωση να δρα πολιτικα μεσα απο προσωπικες γνωριμιες και επαφες, οχι διαλογιζομενος ιδεες στα μελη του οργανισμου του ( γι αυτο και η ταση παση θυσια να φωτογραφηθουνε με αμερικανους προεδρους - κι ας μη κανουν τιποτα ). Αποτελεσμα αυτου ειναι οτι η Οργανωμενη Ελληνο-Αμερικη ακομη και σημερα χαρακτηριζεται απο πολιτικο παρτικιουλαρισμο και οι πολιτισμιακες εκφανσεις της βρισκονται στο επιπεδο των γραφικων ”appearances" : ( ενδυμασιες, χορος, σουβλα, κονταρι της σημαιας).Το δευτερο τμημα αποτελειται απο Ελληνες που μεταναστευσαν απο Ελλαδα την περιοδο 1980 εως και το 2010 ( σχηματικα ) και απο τοτε μεχρι σημερα λογω κρισης.Το κομματι αυτο, σε αριθμους, ειναι κατα πολυ μικροτερο του πρωτου. Τα μελη του ειναι secular, αστικοποιημενα, πιο μορφωμενα, κοσμοπολιτικα, πιο ωφελιμιστικα, λευκοκολλαρα και σχεδον καθολου οργανωμενα αφου εχουν ατομικιστικη νοοτροπια. Με λιγα λογια, απεχουν της κοινοτητας.Κατα συνεπεια υπαρχει ενα χασμα γενεων μα και πολιτισμιακου χαρακτηρα, το οποιο δεν αφηνει αυτο το ενα εκατομμυριο λαου που ειμαστε πανω-κατω να ενεργοποιηθει συλλογικα και να προσφερει πισω στη χωρα καταγωγης του, οπως οφειλει.Τελος να αναφερω οτι ο τροπος που θα πρεπε κανονικα να συλλαμβανεται ο θεσμος της Διασπορας ( οποιασδηποτε Διασπορας ! ) ειναι - συμφωνα με τις ιδεες του Διαφωτισμου - η ιδια η αυτοαρνηση της, αφου αν πιστευουμε στην αυτοδιαθεση των χωρων-κρατων, Διασπορες δε θα υπηρχαν αν μπορουσαν τα διαφορα κρατη να κρατησουν τους πληθυσμους τους μεσα στα συνορα που οριζουν το δικαιωμα ψηφου. Αυτος ειναι και ο λογος που διαφωνω με τη θεση Μπακογιαννη-Λοβερδου ( 9-9-2009 /Μεγαρο Υπατια ) και με αλλους εδω στην Ομογενεια, που επιχειρηματολογουν υπερ της ψηφου της Διασπορας. Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΧΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ !Παραδοσιακα, η κοινοτητα μας δεν εγκαθυδρισε ποτε μια "κουλτουρα του βιβλιου" και μια εκπαιδευτικη υποδομη ( βιβλιοθηκες, καλα σχολεια, καλα πολιτιστικα κεντρα κοκ ). Ως αποτελεσμα αυτου, ποτε της δεν εγκαθυδρισε μια κουλτουρα και μια γνωση της επικοινωνιας. Γιατι τελικα το βιβλιο δεν ειναι μοναχα γνωση σε καποιο συγκεκριμενο αντικειμενο. Ειναι γνωση και νοοτροπια επικοινωνιας, το αναγκαιο συστατικο που διαφοροποιει προοδευτικες απο παραδοσιακες κοινοτητες. Ως εκ τουτου η Ελληνο-Αμερικανικη κοινοτητα παραμενει παραδοσιακη αφου αδυνατει να ορισει κοινα σημεια αναφορας για μια αλφα-προοδο την οποια θα ειχε ορισει αν διαλογιζοταν για την υποσταση της και το μελλον της. Και οι καθηγητες μας - που εχουν την ιδια νοοτροπια με τους πιο πανω - στερουνται την πολιτικη και κοινωνικη παιδεια να παρεμβουν και να γεφυρωσουν το χασμα των δυο γενεων, παροτι η προσβαση στη γνωση και το βιβλιο ειναι τελικα το επαγγελμα τους.Δεν ειναι τυχαιο, οτι στα δυο πραγματα που διαχρονικα η Ελληνο-Αμερικανικη κοινοτητα διψα για συμπαρασταση και συμβολη για να βρεθει σε θεση να προσφερει πισω στη χωρα καταγωγης της : α) εκπαιδευτικη υποδομη και β ) επικοινωνιακη εμπλοκη στα Αμερικανικα μηντια ( οχι τα Ελληνικα 'η τα Ελληνο-Αμερικανικα αφου αυτο ειναι πανευκολο ), οι καθηγητες μας απεχουν ! Ουτε νοιαζονται για τις κοινοτητες μας, ουτε κανουν καποια συστηματικου τυπου παρεμβαση στα ΞΕΝΑ μηντια για να υπερασπισουν το ιματζ της Ελλαδας σε μια βασισμενη στα μηντια κοινωνια οπως η Αμερικανικη. Ειχαμε 25.000 αρνητικα αρθρα για την Ελλαδα μεσα σε ενα χρονο ( ΝΕΑ / 21 Ιουνιου 2011/ Παπαχρηστου ), ομως οι καθηγητες μας απεχουν. Την περιοδο 2010-13 της Ελληνικης Οικονομικης Κρισης και στην Αμερικανικη εκδοση των New York Times που αρχειοθετω ειναι ζητημα αν διαβασαμε πανω απο δυο εντιτοριαλς απο Ελληνες καθηγητες. Πολλοι μαλιστα που ειναι στα Οικονομικα και τα διδασκουν, ουτε καν ειχαν διαβασει τα δυο πιο γνωστα βιβλια στο ζητημα στην Αγγλικη γλωσσα ( Λιουις, Μανολοπουλος ). Τα ιδια ισχυουν φυσικα και την περιοδο 2013-σημερα. Αντε τα αρθρα να εχουν φτασει τα οκτω… Το μονο που ενδιαφερει τους καθηγητες μας ειναι η προσωπικη τους προβολη μεσα απο το προσωπικο τους βιβλιο και ειδικοτητα, ξεχνωντας οτι για τον περισσοτερο κοσμο και η γενικη μορφωση και πολυ περισσοτερο η εκπαιδευση δεν ειναι δικαιωμα. Ειναι δυστυχως, προνομιο.Τα ιδια ισχυουν φυσικα και για ΟΛΑ τα PHDs μας που σαν τους καθηγητες μας εχουν ιδια νοοτροπια. Οταν τους ρωτας ειτε σου απαντουν οτι προσφερουν στην Ελλαδα μεσα απο τον τομεα τους, ειτε σιωπουν, ειτε πιο χαριτωμενα, βριζουν το ελληνικο κρατος που τους “προδωσε”, την ελληνικη κοινωνια και ολα τα αλλα ευκολα στερεοτυπα για να ξετιναξουν την ευθυνη εμπλοκης τους με τα κοινα, ειδικα τωρα που ειναι μελη της ελληνικης διασπορας. Ετσι το χασμα μενει αγεφυρωτο, η κοινοτητα μας ασυντονιστη, παραδοσιακη ΟΧΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ.Ευχαριστω.
Νομίζω θα διαφωνήσω... Ισχύει ότι η Αστόρια είναι κατά κάποιο τρόπο το ελληνικό χωριό της ΝΥ, όμως οι άνθρωποι δε νομίζω ότι είναι όπως τους περιγράφετε... Ναι, πάντα υπάρχουν καλοί, καλύτεροι, χειρότεροι, αλλά αυτό που γενικά εισέπραξα εγώ είναι μια δυσπιστία. Μας αντιμετωπίζουν σαν "ξένους", κάποιους που τους χαλάνε το όνειρο για την πατρίδα που λέει το άρθρο, που τους δείχνουν πως άλλαξε η χώρα κ η νοοτροπία, κάποιους που δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι σκάνδαλο να συγκατοικείς χωρίς να παντρευτείς, να παντρευτείς ξένο ή και καθόλου, που στα 30 δε ρωτάνε τους γονείς τους για να βγουν κλπ. Οκ όσο νεώτεροι οι άνθρωποι τόσο πιο φρέσκες οι ιδέες, αλλά ακόμα και αυτοί νομίζουν ότι στην Ελλάδα ζούμε στο 1960. Επίσης (ίσως επειδή πέρασαν δύσκολα) είναι μάλλον καχύποπτοι γενικά. Και αυτά δεν είναι μόνο δική μου εντύπωση αλλά και φίλων που όχι απλά ταξίδεψαν στη ΝΥ (και τις ΗΠΑ γενικά γιατί παντού έχει έλληνες) αλλά και μετακόμισαν εκεί και δεν μπορούσαν καθόλου να ταιριάξουν στην παλιά κοινότητα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζουν στην ελληνική επαρχία όπως λέει το άρθρο, αλλά στην Ελλάδα του '50 και του '60 που άφησαν πίσω τους...