Είχε παλιόκαιρο
Ο πισινός του γιού της Αφροδίτης και του Ερμή
ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΣΑΡΚΩΔΗ ΜΕΡΗ πάνω απ' τους μηρούς στο πίσω μέρος της λεκάνης, που ονομάζονται κώλος, ανήκουν σ' έναν κάπως έκφυλο ερμαφρόδιτο που κείτεται μπρούμυτα στο Λούβρο. Είναι αντίγραφο ρωμαϊκό ενός αγάλματος του Πολύκλειτου (μάλλον), αλλά ο Μπερνίνι τού έφτιαξε κι ένα πολυτελές στρώμα για να ξαπλώνει πάνω. Αυτή η κακή ιδέα επιτείνει την πορνογραφική αίσθηση που αναδίδει. Πολύ σωστά το άγαλμα αυτό, το είχαν στις θέρμες του Διοκλητιανού. Εκεί βρέθηκε. Καταλαβαίνετε.
Ιδωμένος όμως από αυτή τη γωνία, ο πισινός του γιού της Αφροδίτης και του Ερμή, χάνει το λάγνο τούρλωμά του και γίνεται ξανά Κάλλος. Παύεις να σκέφτεσαι την πράξη του έρωτα και σκέφτεσαι τον Έρωτα. Σκέτο. Που ανθίζει απ' το κρέας και το αίμα και γίνεται αυταξία. Σχεδόν θεός.
Είναι θέμα δευτερολέπτων να σκεφτείς μετά το Χρόνο.
Ναι, είναι ίδιον της άνθησης η συντομία.
