Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς θα με αγαπήσω;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς θα με αγαπήσω; Facebook Twitter
45


________________
1.


Αγαπητή Α, μπα,
Το πρόβλημα μου έχει ως εξής. Νιώθω ότι όλη μου η ζωή είναι ένα λάθος, ότι τη σπατάλησα σε λάθος πράγματα και ότι είναι πλέον πολύ αργά για να τα διορθώσω... Αλλά το χειρότερο είναι ότι για να "δικαιολογήσω" την δική μου ανικανότητα, κατηγορώ την αδελφή μου. Και μάλιστα δεν την κατηγορώ για τα λάθη μου αυτά καθαυτά, αλλά για το ότι δίπλα της νιώθω εγώ λίγη. Σαν να έχει επιτύχει αυτή, σε όλους τους τομείς που εγώ παλεύω αλλά δεν μπορώ να ανταπεξέλθω... Και αισθάνομαι ζήλια σε τέτοιο βαθμό που με κάνει να γίνομαι παράλογη. Και φυσικά αυτό δηλητηριάζει και τη σχέση μας.

Υ.Γ. Και για να μην παρεξηγηθώ λατρεύω την αδελφή μου και τη θεωρώ τον πιο κοντινό άνθρωπο σε όλο το κόσμο. Και θέλω να πιστεύω ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.- Just sad...

Η σχέση σου με την αδερφή σου είναι υπερβολικά σημαντική για να μείνεις με μια τυχαία απάντηση στο ίντερνετ. Δεν είναι μόνο η ζήλια, που είναι σημαντική, είναι ότι πιστεύεις ότι όλη σου η ζωή είναι λάθος και ότι η αδερφή σου εκπροσωπεί όλες τις λάθος αποφάσεις (που είτε πήρες είτε νομίζεις ότι πήρες). Φαντάζομαι ότι δεν αντέχεις να συνεχίσεις να ζεις έτσι. Ζήτα βοήθεια από έναν ειδικό.

________________
2.


Είμαι 18 χρονών (και κάτι μήνες) και πραγματικά δε βλέπω μέλλον στη ζωή μου. Είμαι ο ορισμός της λέξης "wasted youth". Βγαίνω συνέχεια μέχρι τα ξημερώματα, πίνω, καπνίζω, πηγαίνω σε rave party, περνάω τα βράδια στους δρόμους της Αθήνας και δε με νοιάζει. Ή μάλλον με νοιάζει, αλλιώς δε θα σου έγραφα... Οι σπουδές πάνε κατά διαόλου (βέβαια έχει περάσει μόνο ένα εξάμηνο), ο γκόμενος είναι στο Λονδίνο, η οικογένεια υπάρχει μόνο για να με συντηρεί και πραγματικά σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει λόγος που υπάρχω... Δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις, αλλά και να πέθαινα δε θα άλλαζε τίποτα στην "ιστορία της ανθρωπότητας". Τί να κάνω για να δω τη ζωή έτσι όπως της αξίζει;- wasted_boy

Τα first world problems είναι τα αγαπημένα μου.


Λοιπόν, αν και 18, κατάλαβες κάτι που πολλοί μεγαλύτεροι σου δεν έχουν καταλάβει. Ναι, και να πέθαινες, δε θα άλλαζε τίποτα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Δεν είσαι κάτι ιδιαίτερο. Ίσως όμως να μπορείς να γίνεις. Με τον τρόπο που ζεις δεν μπορείς να το μάθεις.
Η ζωή που κάνεις τώρα δεν είναι εντελώς παράλογη για έναν 18χρονο που δεν έχει ιδιαίτερους περιορισμούς. Η οικογένειά σου δίνει λεφτά, οι σπουδές μπορούν να περιμένουν... δεν έχεις ιδιαίτερα κίνητρα. Υπάρχει περίπτωση να σου περάσει το ennui που έχεις τώρα, όταν βαρεθείς τα σοκάκια, τα ηλίθια πάρτι και το ξενύχτι από συνήθεια. Δεν ξέρω γιατί ρωτάς τι να κάνεις. Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.


Υ.Γ. Δεν ήξερα ότι γίνονται ακόμα rave party.

________________
3.


Ρε συ αμπα γιατι ο κόσμος κουβαλάει πράγματα σε πλαστικές φθαρμένες σακούλες ενώ παρ' όλα αυτα εχει μαζί του ΚΑΙ τσάντα;;; Δεν λεώ για αυτους που παίρνουν φαγητό σε τάπερ και οκ δεν θέλουν να βάλουν το τάπερ στην τσάντα να λερώσει να μυρίσει ξερω γω τι ή εκείνους που εχουν κατι βαρύ/μεγάλο μαζί τους. Λέω για τις γυναίκες(γιατί εκείνες κυρίως κουβαλάνε κι απ τα 2 ταυτόχρονα) που έχουν μια κανονικού μεγέθους τσάντα ώμου και αλλη μια δύο σακούλες hondos center, ρουχισμός "Μαίρη" με χαρτούρα μεσα. ΑΦΟΥ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΤΟΥΣ γιατί να τα κουβαλάνε σαν το νομά στην στραπατσαρισμένη πλαστικούρα;! Και όχι δεν είναι χαρακτηριστικό της θείτσας,είναι μάστιγα δεν κανει ηλικιακές διακρίσεις. Ούτε και φυλετικές στην τελική και άντρες έχω εντοπίσει στα ΜΜΜ με σακουλίτσα. Πιστεύω πρόκεται για καθαρά νεοελληνικό γονίδιο όπως αυτό με τα κανάλια.. 1 ert, 2 net , 4 mega , 5 alter κουλουπου-ΤηΣακουλεύτηκα

Εσείς τι λέτε, υπάρχει αυτό το φαινόμενο; Το έχετε παρατηρήσει; Έχετε θεωρία που το ερμηνεύει;


(Τώρα που το λες, το «να σου το βάλω σε μια σακουλίτσα...» είναι κάτι που λέγεται πολύ συχνά. Επίσης στα μαγαζιά όταν λες «δεν θέλω τσάντα» για να μην πήξεις στο πλαστικό σε κοιτάνε λες και τρελάθηκες. Αλλά για πείτε κι εσείς στα σχόλια!)


________________
4.


Αγαπητή Α,μπα,

Ποιες θα ήταν οι συμβουλές σου για ένα λαχταριστό, μη βαρετό τοστάκι;
Ευχαριστώ!

Σου στέλνω τα φιλιά μου και την ευγνωμοσύνη μου.

Προτείνω αλλαγή ψωμιού - πολύ βασικό. Και μια σαλτσούλα για αλλαγή: μαγιονέζα – πιπέρι καγιέν – κόλιανδρος.


________________
5.


Ανεκλπήρωτοι έρωτες και απωθημένα. Ποιά η γνώμη σου; Επιμονή και ας το φάμε το κεφάλι ή νέα ξεκινήματα γιατί μια ζωή την έχουμε;- bunnybugard5


Τίποτα από τα δύο. Να διδάξεις τον εαυτό σου να μην έχει απωθημένα. Τα απωθημένα είναι η άρνηση παραδοχής της πραγματικότητας. Όταν νομίζεις ότι αν έκανες το τάδε, τα πάντα θα είχαν πάει σύμφωνα με τις επιθυμίες σου. Ε λοιπόν, όχι. Εκείνος ο γκόμενος είναι καταπληκτικός μόνο στο μυαλό σου, γιατί ποτέ δεν τον γνώρισες στην πραγματικότητα, και τώρα αποφεύγεις την έκπληξη και το γείωμα της πραγματικότητας δημιουργώντας μέσα στο μυαλό σου ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ. Και όχι, αν επέμενες τίποτα δε θα γινόταν. Και αν γινόταν, δεν θα το μάθεις ποτέ – στη θέση αυτού, έζησες κάτι άλλο.

________________
6.


Είσαι θεά να είσαι πάντα καλά να σε χαιρόμαστε. Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό γιατί το αφεντικό είναι απέναντί μου! Έχω διακρίνει ένα πρόβλημα στον χαρακτήρα μου και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να το εξαλείψω. Είμαι άνθρωπος που (από τη σκοπιά μου πάντα) όταν ερωτεύεται ερωτεύεται δυνατά. Το πρόβλημα : Έχω κάνει 2-3 μεγάλες σχέσεις, βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στην 3η με μία καταπληκτική κοπέλα, 4 χρόνια μικρότερή μου, εδώ και 3 χρόνια. Από τα τέλη του 13' μένουμε μαζί και τα πράγματα πάνε πολύ καλά. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: όντας μονογαμικός, όταν βρίσκομαι σε μία σχέση μεγάλο διάστημα, διακρίνω ότι γίνομαι χειρότερος άνθρωπος (πιο βαρετός - κουραστικός, λιγότερο ευχάριστος ...). Δεν ξέρω αν νιώθουν έτσι όλοι σε μεγάλες σχέσεις, δεν ξέρω αν κατατάσσομαι στην κατηγορία του " γαϊδάρου που νομίζει ότι έχει δέσει τον γάϊδαρό του" . Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω πληρώσει στο παρελθόν αυτήν την αδυναμία (να την πω;) με το να χάσω τα άτομα που αγαπούσα. Να σημειώσω πως τώρα η οικονομική μου κατασταση είναι ακόμα χειρότερη και ξέρω ότι και αυτό το γεγονός παίζει το ρόλο του στην ψυχολογία. Και (σας) ερωτώ τι πρέπει να κάνω για να μην υποπέσω ξανά στην ίδια παγίδα (μου) και χάσω την κοπέλα μου, την οποία παρεμπιπτόντως την παντρευόμουν και χθες αν μου το ζητούσε. υ.γ.: μ'αρέσει που μπήκα και κατευθείαν στο ψητό αλλά τον πάπυρο δεν τον
απέφυγα!- "yorgakis

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε με τόση ακρίβεια ποιοι το κάνουν και το σε ποια κατηγορία ανήκεις, γιατί δεν είμαστε κοινωνιολόγοι και δεν κάνουμε έρευνα στον πληθυσμό. Έχεις εντοπίσει ένα χαρακτηριστικό σου που δεν σου αρέσει, το οποίο μάλιστα στο παρελθόν είχε οδυνηρά αποτελέσματα: πρέπει να το διορθώσεις.


Δε μπορώ να σου κάνω ψυχογράφημα, μόνο μερικές παρατηρήσεις: ανάλυσε μέσα σου ή με βοήθεια φίλων τι εννοείς όταν λες «όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι δυνατά». Φαίνεται σα να το λες για καλό, σαν προσόν. Μην είσαι σίγουρος ότι είναι. Το «δυνατά» μπορεί να σημαίνει ότι δεν μπαίνεις στον κόπο να τον γνωρίσεις τον άλλον, και μετά σε απογοητεύει κάπως. Και μια άλλη παρατήρηση: ο λόγος που δεν πρέπει να θεωρείς τον άλλον δεδομένο είναι για να κρατάς τον εαυτό σου σε εγρήγορση. Είναι άσκηση, όπως το τρέξιμο. Είναι και δουλειά, όπως το πλύσιμο των πιάτων. Είναι και διασκέδαση, γιατί τα αποτελέσματα εσύ τα απολαμβάνεις.

________________
7.

α μπα πρέπει να με αγαπήσω.

Η ανάγκη είναι επιτακτική, πρέπει να με αγαπήσω. Ποιος είναι ο τρόπος? Πώς το κάνουμε αμπα? Πρακτικά αμπα η ανάγκη μου φωνάζει. Πώς θα μ αγαπήσω ετσί ακριβώς όπως είμαι? (" το "έτσι όπως είμαι" υπάρχει?) Φιλία απο την Αθήνα,να έχεις άπειρη τύχη, να απολαύσεις την πιο τέλεια μπριζόλα με φίλους, να πιεις το πίο αρωματικό πρωινό καφε! γουσγου!

Το να σε αγαπήσεις «έτσι ακριβώς όπως είσαι» δε γίνεται, έτσι, γενικώς και αορίστως. Να σε αποδεχτείς και να σε αγαπήσεις με τις αδυναμίες σου, ναι, υπό την προϋπόθεση ότι παράλληλα παλεύεις στα σοβαρά να γίνεις καλύτερη. Έτσι θα σε αγαπήσουν οι άλλοι, και έτσι θα αγαπήσεις τον εαυτό σου.


Το πρόβλημα είναι ότι, για να αγαπήσεις τον εαυτό σου, χρειάζεται πρώτα να έχεις νιώσει αποδοχή και αγάπη για τις πτυχές του εαυτού σου που ξέρεις ότι είναι ελαττώματα. Όταν νιώσεις αυτή την ασφάλεια, θα μπορέσεις να αφεθείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου χωρίς να τον χτυπάς ανελέητα.


Για να γίνει αυτό, πρώτα πρέπει να ξέρεις τα ελαττώματά σου – πολύ πιο δύσκολο από όσο ακούγεται – και μετά να βρεις κάποιον που θα σε εμπνεύσει να τα παραδεχτείς – κι αυτό δύσκολο. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος, αλλά δεν είναι ακατόρθωτος. Οπότε αρχικά ναι, είναι απαραίτητο να καταλάβεις «ποια είσαι», με ειλικρίνεια, αλλά αυτό δεν αρκεί για να αγαπηθείς κι όλας.


Αυτή η αποδοχή και η αγάπη που χρειάζεται από τους άλλους δεν θα έρθει αυτόματα, δεν θα την δεχτείς αν παραμείνεις για πάντα «ακριβώς όπως είσαι», δεν είναι ο «έρωτας» που κοπανάνε τόσοι εδώ στο 'Α μπα', που είναι τα ροζ γυαλιά αποφυγής της πραγματικότητας. Για να σε δεχτούν με τα ελαττώματά σου πρέπει να δώσεις πολλά, πρέπει να ενδιαφερθείς στ' αλήθεια για άλλους, να προσπαθήσεις στ' αλήθεια να βοηθήσεις, να κάνεις στενές φιλίες, να δεθείς με ανθρώπους. Δεν μιλάμε για τον γκόμενο του εξαμήνου. Μιλάμε για την προσπάθεια να είσαι πάντα όσο καλύτερη γίνεται. Χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλή δουλειά.

45

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ