Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος;

Ποια είναι τα βιβλία που δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος; Facebook Twitter
90

ο Goodreads έκανε ένα αφιέρωμα με θέμα 'ποια βιβλία δεν καταφέραμε να διαβάσουμε μέχρι το τέλος' και τα αποτελέσματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πωλήσεις ενός βιβλίου συνδέονται με την επιτυχία του, αλλά αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι πόσοι τελικά το διαβάζουν. Οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι' πούλησαν πάνω από εκατό εκατομμύρια αντίτυπα, ένα νούμερο εξωπραγματικό, αλλά και αυτή η υπόθεση έχει και μια άλλη πλευρά. Το βιβλίο αυτό είναι στη λίστα με τα βιβλία που οι περισσότεροι δεν άντεξαν να διαβάσουν μέχρι τέλους. Ο αριθμός πωλήσεων είναι μια ένδειξη, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με την επιδοκιμασία των αναγνωστών.

Στην κατηγορία 'ποια βιβλία έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους' κυριαρχούν τα εξής:


«Ένας ξαφνικός θάνατος», Τζ. Κ. Ρόουλινγκ

Αιτιολογία: 'Πολύ μακριά από τη σειρά Χάρι Πότερ'


«Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», Ε.Λ. Τζέιμς

Αιτιολογία: 'Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων μας'


«Φάε, προσευχήσου και αγάπα!», Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ

Αιτιολογία: 'Η ηρωίδα είναι κλαψιάρα και εγωκεντρική'


«Το κορίτσι με το τατουάζ», Στιγκ Λάρσον

Αιτιολογία: 'Ξεκινάει αργά και είναι δύσκολο να περιμένω να συμβεί κάτι που να με ενδιαφέρει'

 

Τα πέντε κλασικά βιβλία που έχουν μείνει στη μέση από τους περισσότερους είναι:


1. Κατς 22, Τζότζεφ Χέλερ

2. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.

3. Οδυσσέας, Τζέιμς Τζόις

4. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ

5. Ο Άτλας Επαναστάτησε, Άυν Ραντ


Το Wall Street Journal έκανε μια παρόμοια αναζήτηση, αλλά με διαφορετικά κριτήρια: δεν ζήτησε από τους αναγνώστες να παραδεχτούν τι δεν διάβασαν μέχρι τέλους, αλλά μέτρησαν τις ηλεκτρονικές υπογραμμίσεις αποσπασμάτων αναγνωστών σε e-readers, όπως στα kindle, που δημοσιεύονται σε κάθε βιβλίο. Αν ένα βιβλίο διαβάζεται μέχρι το τέλος, οι υπογραμμίσεις πρέπει να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες. Όπως φαίνεται, πολλές φορές δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι οι αναγνώστες σταδιακά το εγκαταλείπουν.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις του WSJ, η «Καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ είναι ένα πάρα πολύ πετυχημένο βιβλίο, γιατί όχι μόνο έχει πάει πολύ καλά στις πωλήσεις, αλλά οι αναγνωσιμότητα του φτάνει μέχρι τέλους κατά 98,5%. Αυτό σημαίνει ότι από όσους το ξεκίνησαν, ελάχιστοι δεν το διάβασαν μέχρι τέλους, και όποιος το έχει διαβάσει, ξέρει ότι είναι από τα βιβλία που παρασύρουν και είναι αδύνατον να μην διαβάσεις μέχρι την τελευταία σελίδα.


Στον πάτο της καταμέτρησης βρίσκεται ένα ακόμη 'κλασικό', που πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν διαβάσει αλλά μάλλον λένε ψέματα. Το 'Χρονικό του Χρόνου' του Στίβεν Χόκινγκ έχει διαβαστεί κατά μόλις 6,5%.


Και οι 'Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι;' Και με αυτή τη μέθοδο καταμέτρησης, το ποσοστό αναγνωσιμότητας είναι εξαιρετικά χαμηλό: 25,9%. Μόλις το ένα τέταρτο των αναγνωστών κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος αυτής της ανεκδιήγητης ιστορίας.


Εσείς, ποια βιβλία δεν καταφέρατε να διαβάσετε μέχρι το τέλος;

 

90

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ν. Μούσχουρη- Φ. Απέργης: «Το όνομά μου είναι Νάνα»

Το πίσω ράφι / Νάνα Μούσχουρη: «Είμαι ικανή ν’ αγαπήσω, αλλά όχι να πέσω στα πόδια του ανθρώπου που αγαπώ»

Η βιογραφία «Το όνομά μου είναι Νάνα», ένα δυσεύρετο πια βιβλίο του 2007, προέκυψε από την απόφασή της Μούσχουρη ν’ αφηγηθεί τη ζωή της στον Φώτη Απέργη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«Υπάρχει η βουλιμική, υπάρχει και η ανάγνωση dégustation. Προτιμώ τη δεύτερη»

The Book Lovers / «Υπάρχει η βουλιμική, υπάρχει και η ανάγνωση dégustation. Προτιμώ τη δεύτερη»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον Νίκο Τσούχλο, πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ωδείου Αθηνών και αναπληρωτή καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, για το αναγνωστικό του εκκρεμές.
THE LIFO TEAM
σταινμπεκ

Σαν Σήμερα / Σαν σήμερα το 1940 «Τα σταφύλια της οργής», το magnum opus του Τζον Στάινμπεκ, τιμάται με το βραβείο Πούλιτζερ

Στο δημοφιλέστερο βιβλίο του, που τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ σαν σήμερα το 1940, ο Στάινμπεκ αποτυπώνει την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Με το καινούργιο κοστούμι Ραλφ Λόρεν

Βιβλίο / Ο Σαλμάν Ρούσντι έζησε για να ξαναβάλει κοστούμι Ραλφ Λόρεν

Τα πιο κρίσιμα 27 δευτερόλεπτα της ζωής του, η δολοφονική επίθεση που δέχτηκε το 2022 σε ένα κέντρο για συγγραφείς στη Νέα Υόρκη αποτελεί τον πυρήνα του αυτοβιογραφικού βιβλίου του «Μαχαίρι».
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Απώλειες / Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Η ζωή και το έργο του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα που στις σελίδες του κατάφερε να συνδυάσει τη μαγεία των Γνωστικών με την περιπέτεια της περιπλάνησης και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πέτρος Μάρκαρης: «Η Αθήνα της μιας διαδρομής»

Το πίσω ράφι / «Η Αθήνα της μιας διαδρομής»: Η περιήγηση του Πέτρου Μάρκαρη στις γειτονιές από τις οποίες περνά ο Ηλεκτρικός

Η διαδρομή Πειραιάς - Κηφισιά δεν είναι απλώς ο συντομότερος δρόμος για ν’ ανακαλύψει κανείς την Αθήνα, αλλά κι ο προσφορότερος για να διεισδύσει στην κοινωνική της διαστρωμάτωση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Μαρία Κομνηνού: «Ο Κάφκα και ο Μελβίλ με συνδέουν με τη μητέρα μου»

The Book Lovers / Μαρία Κομνηνού: «Ο Κάφκα και ο Μελβίλ με συνδέουν με τη μητέρα μου»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητά με την πρόεδρο του ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδας και ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για τις «διαδρομές» που κάνει από τα βιβλία στο σινεμά και από το σινεμά στα βιβλία.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ο Καβάφης στην Αθήνα

Σαν Σήμερα / Η ιδιαίτερη, «περίπλοκη και κάπως αμφιλεγόμενη» σχέση του Καβάφη με την Αθήνα

Σαν σήμερα το 1933 πεθαίνει ο Καβάφης στην Αλεξάνδρεια: Η έντονη και πολυκύμαντη σχέση του με την Αθήνα αναδεικνύεται στην έκθεση του νεοαφιχθέντος Αρχείου Καβάφη στη Φρυνίχου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Παπαδιαμάντης και η αυτοκτονία στη λογοτεχνία

Βιβλίο / Ο Παπαδιαμάντης και η αυτοκτονία στη λογοτεχνία

Το ημιτελές διήγημα «Ο Αυτοκτόνος», στο οποίο ο συγγραφέας του βάζει τον υπότιτλο «μικρή μελέτη», μας οδηγεί στο τοπίο του Ψυρρή στο τέλος του 19ου αιώνα, κυρίως όμως στο ψυχικό τοπίο ενός απελπισμένου και μελαγχολικού ήρωα.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

σχόλια

20 σχόλια
Under the Volcano, του Malcolm Lowry. Εχω ηδη προσπαθησει 3 φορες να το διαβασω αλλα απετυχα και τις τρεις... ηδη απο την αρχη η πλοκη μου φαινεται περιεργη, νιωθω οτι χανομαι :( καποια στιγμη θα το διαβασω ολοκληρο, το χω υποσχεθει στον εαυτο μου
Ένα βιβλίο το οποίο με εξαγρίωσε και το παράτησα χωρίς δεύτερη σκέψη είναι το "Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ". Π@ρτούζα και μίσος... Δε μας χέζεις, ρε Μαρκήσιε;;;Επίσης, το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" το διέκοψα γιατί δεν το καταλάβαινα και φταίει μάλλον και η χάλια μετάφραση στην έκδοση που έχω. Σίγουρα όμως θα το αγοράσω από ένα πιο προσεγμένο εκδότη, είμαι σίγουρη ότι αξίζει.Κι ένα βιβλίο που δυσκολεύτηκα να τελειώσω είναι το "Για ποιον χτυπά η καμπάνα". Όμως δε μετάνιωσα που δεν το παράτησα.
Παρατησα απο τις πρωτες κιολας σελιδες τον Αλχημιστη (no regrets there,) και το εκκρεμες του Φουκω το οποιο πιστευω οτι αξιζει μια δετερη ευκαιρια.Αυτη τη στιγμη με βασανιζει το hard boiled wonderland and the end of the world του Μουρακαμι αλλα πιστευω οτι "το εχω"
Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι. Το παίδεψα αρκετό καιρό κ ευτυχώς που είχα πάρει μόνο το πρώτο βιβλίο! Το κατάφερα εν τέλη. Αυτό που αφήνω όσες φορές κι αν το ξεκίνησα είναι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών! Αυτή η ατελείωτη εισαγωγή με σκοτώνει
Το Έρωτας στα χρόνια της χολέρας (μα πόσο αργό μπορεί να είναι!!!) και δυστυχώς Το Στίγμα του Ροθ, το οποίο θέλω τόσο πολύ να ολοκληρώσω κάποια στιγμή.
Πίεζα πάντα τον εαυτό μου να τελειώνω τα βιβλία που διάβαζα έστω κι αν έκανα μήνες! Το βιβλίο όμως που με έφερε στα όριά μου ήταν Το χιόνι του Ορχάν Παμούκ. Δεν διαβάζεται με τίποτα! Έκανα φιλότιμες προσπάθειες αλλά δεν...Από τότε αναθεώρησα και τη στάση μου απέναντι στα βιβλία που δε μου αρέσουν.
πιστευω οτι σε ηλικια ανω των 40 δεν μπορεις να διαβασεις καποια βιβλια που θα επρεπε να διαβασεις μικροτερος και αναποδα....ξεκινησα τον Οδυσσεα σε ηλικια 18-19, απετυχα και το εχω βγαλει απο το μυαλο μου, στα 40+ η υπομονη μου εξαντλειται γρηγοροτερα αν οχι στιγμιαια, τωρα με παιδευει το Ταξιδι Στην Ακρη της Νυχτας του Σελιν
Ακριβώς τα ίδια ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ: Οδυσσέας και Ταξίδι στην άκρη της νύχτας.Για το δεύτερο βέβαια υποψιάζομαι οτι ευθύνεται και η μετάφραση, αυτή η ξεπερασμένη αργκό που χρησιμοποιούσε με κούρασε πάρα πολύ.
Τα τρια βιβλία του άρχοντα των δαχτυλιδιών κατάφερα να τα τελειώσω με πολύ ζόρι,απ τις σπάνιες φορες που η ταινία αξίζει περισσότερο απ τα βιβλιαΤη περηφάνια κ προκατάληψη την άρχισα κ τη παραταγα,την εβριασκα τόσο βαρετή,φυσικά εκανα λάθος κ αφού την ολοκλήρωσαν η Όστεν έγινε μια απ τις αγαπημένες μουΠρόσφατα ολοκλήρωσαν μετα απο διαβάζω αφήνω,διαβάζω αφήνω το συνταγματάρχης ΛιάπκινΑλλά ενα βιβλιο που δε μετάνιωσα κ δεν ένιωσαν ενοχές που παράτησαν ηταν το ευτυχώς που δε γεννήθηκα όμορφη...
Ειναι πολυ καλο βιβλιο αλλα νομιζω για μικροτερες ηλικιες..αν εισαι ανω των 20 δεν νομιζω να σου λεει κατι, καταλαβαινω γιατι να το βαριεσαι...
Το θέμα δεν είναι οτι το βαρεθηκα. Για να μπορέσω να καταλάβω τι είναι το εκκρεμές έπρεπε να κάτσω με χαρτί και μολύβι και να κρατάω σημειώσεις όπως όταν διάβαζα φυσική στο σχολείο. Όχι οτι κατάλαβα τελικά.
Δυστυχώς αρκετά αλλά πολλά από αυτά έχω αλήθεια σκοπό κάποια στιγμή να τα τελειώσω. Απλά πιστεύω ότι για κάποια βιβλία πρέπει να είσαι και σε κατάλληλη διάθεση ή έτοιμος/η να τα "δεχτείς".Στο σχολείο είχα ξεκινήσει τουλάχιστον 3 φορές το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα, πάντα το παρατούσα στο ίδιο σημείο και δεν πιστεύω ότι θα το διαβάσω ολόκληρο ποτέ. Μικρή, επίσης, δεν είχα καταφέρει να τελειώσω και τη φάρμα των ζώων. Νομίζω είχα βαρεθεί. Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη με δυσκόλεψε πολύ και το άφησα, όχι χωρίς επιστροφή ελπίζω.Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να είχα παρατήσει αλλά για κάποιον ηλίθιο ψυχαναγκασμό τελείωσα είναι το White Oleander (δεν το συστήνω σε κανέναν).
Την αμαρτία μου θα την πω: Άφησα αρκετά στην μέση, αλλά τα δύο που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το "Για ποιον κτυπά η καμπάνα" του Χέμινγουεϊ και τον "Φύλακα στη Σίκαλη" του Σάλινγκερ. Κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες, αλλά απλά δεν τέλειωνε το βιβλίο με τίποτα...
Το πιο απροσδόκητο βιβλίο που έχω αφήσει στη μέση είναι ο μικρός πρίγκιπας που προσπάθησα να το διαβάσω όταν ήμουν στο δημοτικό. Πιο πρόσφατα άφησα στη μέση τον Έφηβο του Ντοστογιέφσκι. Ίσως να εξιστορεί σημαντικά πολιτικά γεγονότα αργότερα αλλά δεν κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσει..Μπορεί να ξαναπροσπαθήσω στο μέλλον..
Αγαπητή sailor moon κάνε άλλη μια προσπάθεια στο μικρό πρίγκιπα, από τα καλύτερα, πιο απλά και ειλικρινή βιβλία που έχω διαβάσει! Δεν είναι μόνο για μικρά παιδιά.
να προσθεσω το 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ και τον Αλχημιστη. Αν εχεις διαβασει ενα βιβλιο του Κοελιο,αυτοματως ξερεις σε τι μοτιβο κινουνται και τα υπολοιπα,τα ιδια και ιδια παντα...Το 100 Χρονια Μοναξια προσπαθησα δυο φορες να το διαβασω,ηταν αδυνατον αφου το βαρεθηκα ασυστολα.Μαλλον δε μου ταιριαζει αυτο το ειδος βιβλιων,τι να πω