Στο σημερινό ‘Α, μπα’: δύσκολη μητέρα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: δύσκολη μητέρα Facebook Twitter
36

________________
1.


Τι γίνεται αν βρεις αυτό που ψάχνεις σε κάποιον 2 δεκαετίες μεγαλύτερο ; Και εννοώ χημεία , κοινές απόψεις, κοινοί τρόποι διασκέδασης , γενικά κοινός τρόπος σκέψης. Θα μου πεις ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό που ψάχνεις, αλλά όταν πιστεύεις ότι το βρήκες , κρίμα δεν είναι να μην το κυνηγήσεις; Αυτά σκέφτομαι εγώ, ότι η ζωή είναι μικρή , ότι στο τέλος μετανιώνεις μόνο αυτά που δεν έκανες κλπ. Στη σκέψη όλα καλά, αλλά τι γίνεται στην πραγματικότητα ; Όσα και αν είναι τα κοινά σημεία είναι δυνατόν να ξεπεράσουν το πρόβλημα που δημιουργείται λόγω διαφοράς "φάσης";(όπως πχ διαφορετικές ανάγκες και προσδοκίες ) Και πριν από όλα αυτά, πόσο εύκολο είναι να εκφράσεις τα συναισθήματα σου σε μια τέτοια κατάσταση;

ps. δεν ξέρω αν επηρεάζει την απάντηση αλλά μιλάω για την περίπτωση που και οι δυο είναι ενήλικοι -Ξ.Ν.

Δεν ξέρεις αν επηρεάζει την απάντηση; Ελπίζω να ξέρεις πόσο διαφορετική είναι η απάντηση αν ένας από τους δύο δεν είναι ενήλικας, (γιατί να είναι και οι δύο ανήλικοι είναι αδύνατον) και ότι το υστερόγραφο το έγραψες χωρίς να καταλαβαίνεις τι γράφεις. Ανήλικος είναι κάποιος στα 17, είναι και στα 9. 


Ωραία, πάμε πάλι από την αρχή. Υποθέτω ότι είσαι 20 και μιλάς για κάποιον που είναι 40, γιατί αν ήσουν 50 δεν θα ρωτούσες ούτε εμένα, ούτε κανέναν. Όσα και αν είναι τα κοινά σημεία, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί η διαφορά φάσης. Αυτή είναι η πιο ακριβής απάντηση. Να 'ξεπεραστεί' – τι θα πει να ξεπεραστεί; Να εξαφανιστεί; Όχι, δε γίνεται. Να αγνοηθεί; Γίνεται, για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Να ενσωματωθεί στη σχέση και να γίνει ένας παράγοντας που αναγνωρίζουν και τα δύο μέλη και καταφέρνουν να προσαρμοστούν χωρίς γκρίνιες, χωρίς αλληλοκατηγορίες και με γόνιμο τρόπο; Ίσως, αν πρόκειται για δυο ώριμους ανθρώπους που ξέρουν τα όρια τους και δεν πιστεύουν στα θαύματα.


Η έκφραση των συναισθημάτων δεν καταλαβαίνω με ποιο τρόπο επηρεάζεται από την ηλικία. Αυτό δεν είναι αφετηρία; Ότι υπάρχουν συναισθήματα, που αγνοούν την διαφορά στα χρόνια;

________________
2.


Καλήσπερα και συγχαρητήρια για την στήλη σου!
Ειμαι 31 ετών και θα ήθελα να σε ρωτηω αν βρίσκεις ακραιο το γούστο κάποιου άντρα όταν ψάχνει καποια δυναμική/αυταρχική γυναίκα για να υποταχθεί σε αυτήν. Πιστεύεις πως ειναι καποιο θέμα που χρειαζεται ψυχιατρική βοήθεια ;Εσυ τι πιστευεις για αυτο;- Γιάννης Θεσσαλονικη


Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις και αποχρώσεις αυτής της ερώτησης, και ακόμη και αν δεν ήταν τόσο σύντομη, δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε κάτι τέτοιο. Αυτό είναι ερώτηση που πρέπει να γίνει σε ειδικό. Αν αναρωτιέσαι αν πρέπει να πας σε ψυχίατρο ή σε ψυχολόγο, για οποιονδήποτε λόγο, απλώς πήγαινε, μη ζητάς συμβουλές. Δεν είναι σαν τον πυρετό, που πάνω από μια θερμοκρασία πρέπει να πας και κάτω από αυτό δεν χρειάζεται. Αν ρωτάς για άλλον: δεν μπορείς να πάρεις τέτοια απόφαση για άλλον. Η ερώτηση αν το βρίσκω εγώ ακραίο τι νόημα έχει; Τι σημασία έχει τι πιστεύω εγώ, ειδικά; Αν αυτό που θέλεις να ρωτήσεις είναι 'είναι ο μαζοχισμός κάποια μορφή ψυχοπαθολογίας' η απάντηση είναι ότι αυτό δεν είναι θέμα άποψης του καθενός μας, αλλά υπάρχουν επίσημες θεωρίες που είναι καλύτερο να αναζητάμε παρά τη γνώμη αγνώστων στο ίντερνετ, και «η σαδομαζοχιστική συμπεριφορά είναι μία από τις πολλές εκφράσεις που μπορεί να προσλάβει η ανθρώπινη σεξουαλικότητα που, όμως, συνδέονταν -όπως γίνονταν και με διάφορες άλλες εκφράσεις της στο παρελθόν (π.χ. αυνανισμός, ομοφυλοφιλία κ.ά.)- με τη σεξουαλική διαστροφή, αλλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, και με άλλου είδους ακρότητες, όπως π.χ. τον εξευτελισμό της γυναίκας, προκαλώντας έντονα συναισθήματα και αντιδράσεις. Η στάση, όμως, της κοινωνίας και των διαφόρων θεσμών απέναντι στη σεξουαλικότητά μας, όπως είναι φυσικό, συνεχώς μεταβάλλεται και, ως εκ τούτου, οι διάφορες σαδομαζοχιστικές συμπεριφορές -υπό ορισμένες προϋποθέσεις- δεν θεωρούνται πλέον, σε αρκετές χώρες και από μεγάλο μέρος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, ως εκδήλωση κάποιας μορφής ψυχοπαθολογίας».


Επειδή όταν χαλάει το δόντι σου δεν ρωτάς λογιστές, έτσι και όταν έχεις απορίες για την κατανομή της ψυχοπαθολογίας, μην ρωτάς αρχιτέκτονες.

________________
3.


Δουλεύω σε ξενοδοχείο και ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως μια κοπέλα 20 χρονών ταξιδεύει από την Κορέα πχ μόνη της στην Ελλάδα χωρίς καν να μιλάει καλά Αγγλικά και να μην φοβάται. Απορία-υπάλληλος

Φαίνεται ότι στην Κορέα έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι πολύ ασφαλής χώρα για μια κοπέλα 20 χρονών που ταξιδεύει μόνη της, αν έχει κουκούτσι μυαλό και έχει κάποια εμπειρία, και είναι αλήθεια. Η Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη είναι ασφαλής χώρα.


Πάντως δεν ξέρεις αν φοβάται και πόσο φοβάται.


________________
4.


Από πότε και γιατί έγινε μόδα η στάση "πόδια χιαστί" που παίρνουν στις εμφανίσεις τους οι κάθε λογής διάσημες της σοουμπιζ; Καταλαβαίνω ότι έτσι μάλλον δείχνουν οι γοφοί πιο μαζεμένοι, αλλά αξίζουν τον κόπο μερικοι πόντοι για μια τόσο γελοία στάση σώματος; φιλιά, είσαι φοβερή-στάση κατουριέμαι

 

Βασικά, είναι για να φαίνεται ότι το σώμα έχει σχήμα κλεψύδρας. Όλοι ξέρουμε ότι είναι γελοία στάση, αλλά το οπτικό εφέ είναι αδιαμφισβήτητο.


________________
5.

Ποιο είναι το πιο αστείο περιστατικό που σου έχει συμβεί; Αυτό δηλαδή που όποτε το θυμάσαι, γελάς μόνη σου (αν σου έχει φανεί κάτι τόσο αστείο, βέβαια). Εγώ ας πούμε θυμάμαι μια φορά που περπατούσα στο δρόμο χαζεύοντας τα μπαλκόνια της απέναντι πολυκατοικίας, όταν ξαφνικά γλίστρησα και στην προσπάθειά μου να κρατηθώ από κάπου, πιάστηκα απεγνωσμένα από το παντελόνι του αγοριού που περπατούσε κατά τύχη μπροστά μου μαζί με την κοπέλα του. Αποκαλύφθηκε ότι φορούσε CK εσώρουχο. Α, και ότι ήταν πολύ ψύχραιμος και με κατανόηση άνθρωπος (το ίδιο και η κοπέλα του).- γελάω όποτε το σκέφτομαι


Σκέφτηκα πολύ, αλλά δεν βρήκα ένα περιστατικό που δεν χρειάζεται εισαγωγή και εξήγηση για συμφραζόμενα, οπότε παραιτήθηκα. Μου άρεσε πολύ η δική σου ιστορία όμως, κι ελπίζω να διαβάσουμε κι άλλες ωραίες!


________________
6.


Αγαπητή Α,μπα, καλή χρονιά! Τσακώθηκα με τον αδερφό μου και χρειάζομαι μια γνώμη τρίτου. Ο αδερφός είναι μεταφραστής κι εγώ υπάλληλος γραφείου. Πρόσφατα ένας πελάτης μας έδωσε κάποιο υλικό το οποίο πρέπει να το διαβάσουμε στην εταιρεία και μετά να περάσουμε όλοι αξιολόγηση. Δυστυχώς είναι στα αγγλικά- και μάλιστα σε προχωρημένου επιπέδου. Οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν ξέρουν καλά αγγλικά, οπότε σκέφτηκα να το μεταφράσω για να βγάλουμε μια άκρη (ο πελάτης δε μας δίνει ελληνικό κείμενο :/). Κι εδώ λοιπόν ζητάω βοήθεια από τον αδερφό...ο οποίος αρχίζει και μου τα χώνει, πως δεν κάνει τίποτα στο τζάμπα, πως οι εταιρείες μας εκμεταλλεύονται ..μου γραψε ένα mail-παροξυσμό. Βασικά αν μου έλεγε ότι βαριέται ή ότι δεν προλαβαίνει, θα το προσπερνούσα. Αλλά να μου κάνει κήρυγμα; Σημειώνω ότι σπανίως ζητώ τη βοήθειά του ως μεταφραστή δεν είναι ότι τον πρήζω κάθε τρεις και λίγο. Είμαι σε κάτι λάθος και δεν το βλέπω;- χαμένη στη μετάφραση


Το πόσο δίκιο έχει εξαρτάται από το μέγεθος και τη δυσκολία του κειμένου. Αν είναι τόσο δύσκολο που χρειάζεται μεταφραστή, αν δεν είχες αδερφό μεταφραστή, τι θα κάνατε στο γραφείο; Επίσης, τι θα πει 'ο πελάτης δεν δίνει ελληνικό κείμενο;' Του το ζητήσατε και είπε όχι; Περιμένει να πάρετε πτυχίο στα αγγλικά και να το διαβάσετε μετά; Δεν μπορείτε να του πείτε ότι πρέπει να μεταφραστεί πρώτα από κάποιον;


Λείπουν πάρα πολλά στοιχεία από την ιστορία σου. Αν τα είχαμε, ίσως να προέκυπτε ότι ο αδερφός σου έχει δίκιο.

________________
7.


Τα τελευταία χρόνια μένω με την μητέρα μου και έχω καταλήξει πως δεν μ αρέσει καθόλου ο χαρακτήρας της και η συμπεριφορά της όχι μόνος προς εμένα αλλά και σε άλλους. Είναι κουτοπόνηρη, επικριτική, μιλάει πολύ και σκέφτεται λίγο, μιλάει επιπόλαια και μόνο για τον εαυτό της, θέλει να γίνεται το δικό της, δεν διστάζει να παριστάνει το θύμα για να πετύχει αυτό που θέλει ή απλά για να τραβήξει την προσοχή.. (ενδεικτικά αναφέρω αυτά απλά για να σκιαγραφήσω μια εικόνα). Στις αρχές που ξεκινήσαμε να μένουμε μαζί, είτε μέσα από καυγάδες είτε μέσα από ήρεμες συζητήσεις προσπάθησα να της μεταφέρω την δυσαρέσκεια μου για τον τρόπο που φέρεται, της εξέφρασα μέχρι και παράπονα για πράγματα που έκανε όταν ήμουν πιο μικρή όπως το να με συγκρίνει συνεχώς με άλλα παιδιά και να τονίζει έντονα τις δικές τους επιτυχίες και τις δικέ μου αποτυχίες. Πέρα από το γεγονός ότι δεν παραδεχόταν τίποτα κατέληγε η κουβέντα με το «μα εγώ σ αγαπάω». Υποθέτω και γω σε κάποιο βαθμό την αγαπάω, αν και είναι τελικά πολύ σχετικό το τι είναι η αγάπη για τον καθένα και αναγνωρίζω πως έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή της όπως και γω όμως, όπως και όλοι μας υποθέτω. Αλλά όπως και να έχει δεν μου είναι συμπαθής. Δηλαδή αν δεν ήταν μητέρα μου και δεν εμένα μαζί της για οικονομικούς λόγους, δεν θα επέλεγα να συναναστραφώ με ένα τέτοιο άτομο γιατί απλά δεν θα το εκτιμούσα.

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να νιώσω ενοχές για αυτό που λέω, γιατί δεν νιώθω απλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι «επιβλαβές» για την ψυχοσύνθεση μου να απορρίπτω και να ακυρώνω ουσιαστικά το πρόσωπο της μητέρας μου, γιατί έχω μεγαλώσει σε μια κοινωνία όπου «η μάνα είναι ιερό πράγμα» και συνεχώς ακούω για το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι σχέσεις μας με τους γονείς μας. Βέβαια να σημειώσω εδώ πως δεν είμαι παιδί πια, κοντεύω τα 40. Επομένως μήπως στην περίπτωση μας μια τυπική σχέση είναι καλύτερα από μια κακή σχέση;

Ο λόγος που θεωρείται 'επιβλαβές' να απορρίπτει κανείς τη μητέρα του δεν είναι επειδή η κοινωνία θεωρεί τη μάνα ιερό πράγμα, αλλά επειδή αυτή η σχέση δίνει τα πρώτα παραδείγματα για το τι είναι αγάπη, βάζει τις βάσεις για την αυτοεκτίμηση του παιδιού, σχηματίζει ένα περιβάλλον ασφάλειας για να αναπτυχθεί η προσωπικότητα του και πολλά άλλα. Βέβαια δεν είναι η μόνη σημαντική σχέση. Υπάρχει και ο πατέρας, και άλλα πρόσωπα στη ζωή ενός ανθρώπου. Οι γονείς διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, είτε τους απορρίπτουμε είτε όχι, θέλουμε δε θέλουμε. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι κάποιος καταδικασμένος αν έχει ακατάλληλη μητέρα, ούτε ότι μια ώριμη μητέρα θα μεγαλώσει οπωσδήποτε ώριμα παιδιά.


Υπάρχει μια μυθολογία γύρω από τις μητέρες, ότι ενστικτωδώς αγαπάνε και προστατεύουν και καθοδηγούν τα παιδιά τους... πολλά παιδιά καταλαβαίνουν ότι δεν είναι έτσι. Δεν θα μπορούσε να είναι έτσι, άλλωστε. Τα ταμπού αναγκάζουν ανθρώπους να παραμένουν σε δυσλειτουργικές σχέσεις, αλλά δεν μπορούν να τους μεταμορφώσουν.

 

Η σχέση μητέρας/κόρης είναι μια ολόκληρη ήπειρος. Αν δεν έχεις ενοχές, δεν έχεις, παραείναι σοβαρό το θέμα για να το υποβιβάσουμε με ηθικά πρόσημα. Είσαι ήδη μεγάλη και έχεις καταλήξει σε συμπεράσματα, και δεν φαίνεται να φέρεις με βάρος τα λόγια αυτά, αλλά για να τα γράφεις, προφανώς σε απασχολούν. Νομίζω ότι αυτό που περιγράφεις είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να συζητηθεί με ψυχολόγο. Όχι επειδή πιστεύω ότι έχεις κάποιο πρόβλημα. Επειδή μόνο έτσι θα έχεις μια μεγάλη, σταθερή συζήτηση με κάποιον που δεν ξέρεις αλλά ξέρεις ότι θα έχεις την αμέριστη προσοχή του, ώστε να μπορείς να λες αυτά που σκέφτεσαι χωρίς λογοκρισία, και χωρίς να αναρωτιέσαι αν πρέπει να έχεις ενοχές. Είναι μια συζήτηση που δεν μπορείς να κάνεις με ανθρώπους που σε ξέρουν, γιατί ναι, αυτοί κατά πάσα πιθανότητα θα σε κρίνουν.

36

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ