Στο σημερινό «Α μπα»: φον Τρίερ

Στο σημερινό «Α μπα»: φον Τρίερ Facebook Twitter
122


__________________
1.


τι σταση να κρατησω απεναντι στον γαμπρο μου που θελει να παρει την κορη μου στο εξωτερικο?
- Γιαννα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορείς σε παρακαλώ να ξανακάνεις την ερώτηση, με ακόμη λιγότερα στοιχεία και με πολύ μεγαλύτερη ασάφεια;

__________________
2.

Αγαπητη Α μπα μου,
Μετα απο τοσο καιρο που διαβαζω τη στηλη σου ηρθε η ωρα να κανω και εγω την ερωτηση μου ή βασικα να ζητησω την αποψη σου.
Πριν απο περιπου τρια χρονια ειχα σχεση με καποιον(μια σχεση τοσο συντομη που δεν ξερω καν αν θεωρειται σχεση). Αφου λοιπον με χωρισε με εναν πολυ περιεργο τροπο μετα απο λιγους μηνες ξαναγυρισε στη ζωη μου ζητωντας συγγνωμη για τον τροπο με τον οποιο φερθηκε και θελοντας να παραμεινουμε φιλοι.
Τα τρια αυτα ομως χρονια οι συζητησεις μας καθε αλλο παρα φιλικες ηταν, θα μπορουσα να πω πως υπαρχει σεξουαλικο περιεχομενο σε αρκετα μεγαλο ποσοστο. Και ενω λοιπον μου εχει πει επανειλλημμενως πως ακομη του αρεσω και εφοσον βρηκα το θαρρος να κανω κινηση, με απερριψε και πλεον εχει εξαφανιστει αποφευγοντας με επιδεικτικα.
Η ερωτηση μου ειναι η εξης. Γιατι;
Θα μου πεις ισως δεν σε γουσταρει αρκετα, θα μου πεις ρωτα τον (τον ρωτησα και απαντηση δεν πηρα), θα μου πεις παψε να ασχολεισαι.
Ε δε μπορω Α μπα για αλλη μια φορα μ' αυτον τον ανθρωπο με τρωει το γιατι...
- Ερεβια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση «δεν σε γουστάρει αρκετά», γιατί δεν σε καλύπτει;


Επειδή θα ήθελες μια κάπως πιο ανεβαστική;


Δε νομίζω, δυστυχώς, ότι υπάρχει. Σε γουστάρει τόσο ώστε να αναζητά την παρέα σου σε συνθήκες σχετικής σεξουαλικής έντασης, αλλά όχι τόσο ώστε να θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Klar wie Kloßbrühe, που λένε και στα γερμανικά.

__________________
3.

Μια κοινότυπη ερώτηση που έχει γίνει επανειλημμένα αλλά δε χορταίνω απ' ότι φαίνεται να διαβάζω την απάντηση.

" Μπορείς να είσαι φίλος με πρώην;"

Η εμπειρία μου, 3 χρόνια μετά λέει ότι το περιστασιακό σεξ (σε περιόδους ανάγκης) αλλά και ο καφές αλα φιλικά χωρίς ερωτικά υπονοούμενα είναι εφικτά ταυτοχρόνως. Ναι μπορώ να μαθαίνω νέα σου και με ποιόν/-α βγαίνεις τελευταία ενώ πριν ένα τρίμηνο κοιμηθήκαμε μαζί και πιθανά να το κάνουμε κι απόψε.

Ο προβληματισμός μου όμως, έγκεται στο last entry της λίστας των πρώην για το οποίο η διαδικασία επούλωσης έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς και πλέον βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας "φιλίας". Μπορεί αυτή τη φορά να "πετύχει" ή η μέχρι τώρα εμπειρία μου έιναι ενδεικτική για τις φιλικές σχέσεις μεταξύ πρώην?
Η αλήθεια είναι ότι επιθυμία για να ξαναέρθουμε "κοντά" απο μεριάς μου υπάρχει, άλλωστε αν δεν υπήρχε έλξη δεν θα ήμασταν μαζί εξ αρχής.

Αλλά το να μην έχεις σχέση ενώ είσαι ταυτόχρονα σε σχέση με "όλες" τις προηγούμενες σχέσεις σου δεν είναι κάπως... λάθος?
- Κ.

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν πολυκαταλαβαίνω ούτε τι λες, ούτε τι ρωτάς, αλλά όταν κάνεις περιστασιακό σεξ με τον πρώην, δεν πρόκειται για φιλία. Φιλία είναι αυτό που προκύπτει, αν προκύψει, όταν φύγει το σεξουαλικό στοιχείο. Μάλλον δεν σου έχει συμβεί ακόμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βαφτίσεις φιλία οτιδήποτε βγαίνει εκτός του ορίου «μονογαμική σχέση».

__________________
4.

Αγαπητή Α μπα, είμαι 27 χρονών και εδώ και 1,5 χρόνο, βρίσκομαι σε μία σχέση που εξελίσσεται διαφορετικά σε σχέση με αυτό που περίμενα και είχα "ονειρευτεί" για μένα. Όταν τον γνώρισα, τον ερωτεύτηκα και μόλις ένα μήνα μετά ..σκεφτόμουν πως θα ήθελα αυτός ο άνθρωπος να είναι το μέλλον μου. Τα αισθήματα από τη δική του πλευρά θεωρώ πως είναι αμοιβαία και ακόμη και τώρα δεν έχουν αλλάξει. Τον θεωρώ ξεχωριστό και πολύ αξιόλογο άνθρωπο. Το πρόβλημα που βιώνω τους 5 τελευταίους μήνες έχει να κάνει με τη μητέρα του. Εκείνη έχει γνωρίσει την πρώην κοπέλα του ... (με την οποία ήταν μαζί δύο χρόνια) και από την αρχή του έκανε πόλεμο, διότι θεώρησε ότι με το που χωρίσανε, είχε εκτεθεί η ίδια και η οικογένεια της στην κοινωνία του χωριού. Την ήξερε, την συμπαθούσε, ήταν και από την ίδια πόλη και γνώριζε τους γονείς της. Επέδειξε κατά τη γνώμη μου μία αλλόκοτη συμπεριφορά, κλαίγοντας όταν το αγόρι μου της φώναζε να σταματήσει να κάνει κουμάντο στη ζωή του ή της έκλεινε ο τηλέφωνο. Στην αρχή λοιπόν, έκανα τα στραβά μάτια γιατί ήξερα πως δεν πρόκειται να αλλάξω την διαμορφωμένη αντίληψη μιας γυναίκας με διαφορετικά βιώματα. Επίσης έβλεπα πως το αγόρι μου έκανε κινήσεις και μου έδειχνε πως γι αυτόν δεν έχει σημασία και πολύ η γνώμη της. Αυτά γινόταν όσο βρισκόμασταν στην ίδια πολή, λόγω σπουδών. Τους 5 τελευταίους μήνες έχει επιστρέψει στο πατρικό του, λόγω στρατιωτικής θητείας. Το συζητήσαμε πριν φύγει και είπαμε πως θέλουμε αυτή η σχέση να οδηγήσει σε κάτι πιο σοβαρό στη συνέχεια. Όταν επέστρεψε λοιπόν στο πατρικό του, ζήτησε από την μητέρα του να με γνωρίσει. Εκείνη στην αρχή με υπεκφυγές και στη συνέχεια με απόλυτο τρόπο, είπε και έδειξε πως δεν θέλει. Την 4η λοιπόν φορά που της το ζήτησε και αρνήθηκε, του εξήγησα ότι ο τρόπος της με προσβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Με υποτιμά και ξεπερνά σιγά σιγά τα όρια μου. Αφού συζήτησε ξανά και ξανά μαζί της και εκείνη του είπε ξανά και ξανά ψέματα πως θα γίνει την επόμενη φορά και ακόμη δεν έχει γίνει, του είπα ότι είναι αρκετά μεγάλος και πρέπει να κάνει κάτι πιο δραστικό. Δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητος ακόμη - και αυτό σίγουρα αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα - αλλά παρόλα αυτά πιστεύω πως η γνώμη της και οι επιθυμίες της δεν θα έπρεπε να τον επηρεάζουν τόσο πολύ. Βέβαια ως ενα βαθμό κρίνω με βάση τη δική μου οικογένεια...αλλά σκέφτηκα πως αν δεν έχει απογαλακτιστεί ως τώρα δεν θα το κάνει ποτέ. Είναι μητέρα του και η σχέση τους είναι εκ των πραγμάτων ξεχωριστή για εκείνον. Αλλά με ενοχλεί αφάνταστα το ότι προσπαθεί ακόμη και τώρα με λόγια να την πείσει για το αυτονόητο. Δεν είναι κάτι τόσο τραγικό πιστεύω - από τη στιγμή που στο ζητάει το παιδί σου και αφορά την ευτυχία του.
Ήρθα σε αδιέξοδο λοιπόν. Γιατί βλέπω ότι όσο βρίσκεται υπό την επήρεια της, αλλάζει, συμβιβάζεται και θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα. Κάθε μέρα στενοχωριέμαι παραπάνω και νιώθω μειονεκτικά - κατά κάποιον τρόπο λες και μπαίνω σε δεύτερη μοίρα. Ποια είναι η γνώμη σου; Είμαι υπερβολική να πιστεύω ότι για να αλλάξει αυτού του είδους η εξάρτηση και από τις δύο πλευρές πρέπει να γίνει κάτι πιο δραστικό από πλευράς του; Πιστεύεις πως από τη στιγμή που μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει κάτι πιο δραστικό και χάνεται σε συζητήσει επί συζητήσεων χωρίς να βγάζει άκρη, αξίζει να πιστεύω πως θα κάνει κάτι στη συνέχεια; Δεν με απασχολεί ουσιαστικά να την γνωρίσω - ούτε είμαι αυτή που το ζήτησα. Ο εγωισμός μου έχει πληγωθεί βέβαια, αλλά και αυτόν μπορώ να τον παραμερίσω. Με νοιάζει να ξέρω όμως πως ο άνθρωπος μου (αν είναι αυτός ο άνθρωπος μου) θα έχει προτεραιότητα τη σχέση μας και όχι την ικανοποίηση των καπρίτσιων της μητέρας του. Και αυτή τη στιγμή τα σήματα που μου εκπέμπει μου μοιάζουν διφορούμενα.
Ελπίζω πραγματικά σε μία απάντηση σου, μήπως δω λίγο πιο ορθολογικά τα πράγματα και βγάλω από το χάος το μυαλό μου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν αυτή αρνείται να σε γνωρίσει, τι θα μπορούσε να κάνει δηλαδή; Να την δέσει στην καρέκλα και να της ανοίξει τα μάτια με μανταλάκια; Η άρνηση της είναι δικό της θέμα, όπως λες, δεν σε απασχολεί να την γνωρίσεις στην πραγματικότητα, θέλεις να σε αναγνωρίσει. Κατανοητό, και καλό θα ήταν, και η στάση της λέει πολλά για αυτή και για την σχέση που θέλει να έχει με το παιδί της. Αλλά τελικά, αυτό που μας μένει είναι ότι δεν θέλει.
Τι θέλεις εσύ από το αγόρι; Τι πιο δραστικό να κάνει; Πιστεύεις ότι αν το ήθελε αυτός πραγματικά, αυτή θα υποχωρούσε; Λάθος κάνεις. Κανείς δεν μπορεί να πείσει κανέναν για τίποτα. Ναι, μάλλον κρίνεις από τους δικούς σου γονείς. Χρειάστηκε ποτέ να τους πείσεις για το ανάποδο από αυτό που πιστεύουν; Αν χρειάστηκε και το κατάφερες, τότε πες του ποια μέθοδος πέτυχε.


Τους γονείς μας, όταν είμαστε ενήλικες, δεν τους πείθουμε, δεν τους παρακαλάμε να μας καταλάβουν, δεν περιμένουμε να μας δώσουν την ευχή τους για να προχωρήσουμε παρακάτω. Είναι ευτυχία όταν υπάρχει στήριξη, αλλά δεν είναι προϋπόθεση. Δεν είναι όλοι οι γονείς ώριμοι επειδή κάνουν παιδιά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, απλώς ζούμε τη ζωή μας και ελπίζουμε ότι θα πειστούν όχι από τα λόγια, αλλά από την πραγματικότητα.

 

__________________
5.

Αμπά μου,
Η ερώτησή μου είναι εξής: γιατί εξυμνούμε τους "μεγάλους" έρωτες που τους χώρισε η ζωή, αναγκάστηκαν να ζήσουν χώρια αλλά μετά από χρόνια παντρεμένοι με παιδιά ακόμα σκέφτονται ο ένας τον άλλον; Μόνο εγώ εντοπίζω την παραφωνία; Γιατί δεν θαυμάζουμε τα ζευγάρια που είναι μαζί αγαπημένοι, έχουν περάσει από 40 κύματα και τα έχουν καταφέρει, είναι δεμένοι σαν γροθιά και αντιμετωπίζουν μαζί κάθε δυσκολία; Οι γονείς μου ήταν 6 χρόνια από απόσταση πριν παντρευτούν, άντεξαν, βρέθηκαν στην ίδια πόλη, χωρίστηκαν ξανά, και 10 χρόνια μετά την γνωριμία τους τελικά έφτιαξαν την οικογένειά τους. Άντεξαν τόσο δύσκολα αλλά δεν τους πέρασε απ' το μυαλό να χωρίσουν γιατί είχαν ο ένας τον άλλον, έστω από μακριά, και αυτό ήταν γι' αυτούς κάτι ανεκτίμητο. Εγώ τους θαυμάζω, είναι το πρότυπο ζευγαριού για μένα, και θεωρώ ότι αυτά είναι τα ζευγάρια που η ιστορία τους σε κάνει να πεις "ωωωω" και να βγάλεις καρδούλες στα μάτια. Η μεταφορά αυτής της ιστορίας στο Χόλυγουντ όμως, θα την απέδιδε ως ότι τελικά χώρισαν αναγκαστικά λόγω συνθηκών (τι να σημαίνει αυτό άραγε...) αλλά δέκα χρόνια μετά συναντιούνται και βλέπεις την ένταση (SPOILER ALERT, βλ. la la land) και κλάααμα η κυρία. Γιατί;; Φταίει το Χόλυγουντ;
- Ρομαντικιά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

ΜΟΝΟ ΕΣΥ εντοπίζεις την παραφωνία. Μόνο εσύ.


Η ιστορία των γονιών σου είναι πολύ ωραία. Αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος παντρεύτηκε τον λάθος άνθρωπο είναι χαζός, ή το έκανε εν γνώσει του, ή οφείλει, αφού έκανε ένα λάθος, να το υπομείνει αγόγγυστα. Δεν ξέρω αν πρέπει να υμνηθεί το αίσθημα για μια παλιά αγάπη, ή αν υμνείται στην πραγματικότητα, αλλά δεν βλέπω γιατί είναι παραφωνία, ή γιατί είναι αυτόματα καταδικαστέο. Εσύ πιστεύεις ότι αποκλείεται να παντρευτείς τον λάθος άντρα;


Υπάρχουν πάρα πολλές ανθρώπινες ιστορίες που είναι συγκινητικές και ρομαντικές, με διάφορους τρόπους. Είναι λογικό να έχεις για πρότυπο ευτυχίας την ιστορία της οικογένειας σου, είναι αυτό που κάνουμε όλοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, αλλά μην βιάζεσαι και τόσο πολύ να εντοπίσεις τις παραφωνίες.


Και για πείτε μια ταινία Χόλυγουντ που εξυμνείται η ιστορία δύο ανθρώπων που παντρεύτηκαν άλλους και έκαναν και παιδιά.

__________________
6.

Αγαπητή α μπα!Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι -οχι τόσο σημαντικό - αλλά με τρώει εδω και μέρες. Εδώ και κάτι μήνες εχω γνωρίσει ενα παιδί στην σχολή με τον οποίο περνάμε άπειρες ώρες μαζί στην βιβλιοθήκη, για ποτό, σινεμά κλπ. Ωστόσο σε κάποια φάση εγώ αποτραβήχτηκα γιατί ένιωσα οτι 'κατι δεν μ'αρέσει πάνω του αλλά δεν ξέρω ακόμα τι'. Πριν λίγες μέρες του ανακοίνωσα οτι θέλω να ξεκινήσω pole dancing στο γυμναστήριο γιατί μου φαίνεται οτι είναι φοβερή εξάσκηση για το σώμα και άρχισε να με κοροιδεύει και να γελάει υστερικά. Λίγες μέρες μετά έμαθα οτι είπε σε κοινό μας φίλο κάτι του στυλ 'Εδώ δεν πάνε άλλες, και θα πάει εκείνη?' .Αγαπώ το σώμα μου και δεν θέλω να με επηρεάζει η γνώμη κανενός για τέτοια μικροπράγματα, όμως για κάποιον λόγο άρχισα να κατηγορώ μέσα μου τον εαυτό μου πώς γίνεται και έδωσα πρόσβαση στην ζωή μου σε έναν τόσο μικρόμυαλο άνθρωπο. Και η ερώτησή μου είναι η εξής: γιατί ενώ θεωρώ τον εαυτό μου μια δυναμική γυναίκα ,με πειράζει κάτι τόσο χαζό?
- Μια γυναίκα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τώρα έπεσες σε λάθος άνθρωπο σχετικά με το pole dancing. Δεν μπορώ να το δω με θετικό τρόπο, και το επιχείρημα περί γυμναστικής είναι κορδελίτσα, δεν είναι η ουσία. Υπάρχουν άπειροι τρόποι για «φοβερή εξάσκηση», γιατί διαλέγεις αυτόν; Δεν είναι τυχαίες αυτές οι αποφάσεις. Άλλος άνθρωπος κάνει τζόγκινγκ μόνος του στα χωράφια, άλλος άνθρωπος θέλει ομαδικό σπορ, άλλος θέλει αναπνοές και συγκέντρωση και γιόγκα, και άλλος θέλει να χορεύει με τεχνικές στριπτήζ. Δεν είναι όλα ίδια μεταξύ τους, κάθε άσκηση καλύπτει άλλη ανάγκη – πέρα από την καθαρά φυσική, της φυσικής άσκησης δηλαδή.


Αν αφήσουμε αυτό στην άκρη, είναι πολύ καλό ότι το ένστικτό σου σε προειδοποίησε, και ότι το άκουσες και αποτραβήχτηκες. Ελπίζω να μην το αμφισβητήσεις ποτέ, όταν νιώθουμε άβολα με κάποιον, πρέπει να ακούμε τον εαυτό μας και να προστατευόμαστε, και ας μην καταλαβαίνουμε γιατί το νιώθουμε – θα καταλάβουμε αργότερα, από απόσταση ασφάλειας.

_________________
7.

Έχω μία φίλη, γνωριστήκαμε πριν 10 χρόνια όταν δούλευα στην πόλη της (για ένα χρόνο). Έκτοτε είμαστε φίλες από απόσταση. Υπήρχε ένα διάστημα που τηλεφωνιόμασταν πολύ συχνά αλλά έκοψα πρώτον γιατί είχα ξενερώσει από κάποια πράγματα που έμαθα και δεύτερον δεν είμαι καθόλου του τηλεφώνου (το έχω πληρώσει αλλά δεν είμαι, όσο κι αν έχω προσπαθήσει). Έχουμε κρατήσει όμως μία σταθερή σχέση και μία φορά τον χρόνο πηγαίνω και την βλέπω για μία εβδομάδα ή 10 με 15 μέρες. Η φίλη μου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και είναι κατάκοιτη στο κρεβάτι. Να πω ότι ζει μόνη της στο σπίτι της. Τα χρόνια που την ξέρω η επιδείνωση της υγείας της είναι σημαντική. Όταν την είχα γνωρίσει ήταν σε αμαξίδιο αλλά μπορούσε να σταθεί στα γόνατα στο κρεβάτι στηριζόμενη στο προσκέφαλό του, μπορούσε να φάει όπως όλοι μας, να διαβάσει , ταξίδευε με αεροπλάνο και πλοίο. Σήμερα δεν μπορεί καν να γυρίσει σε κάποια μεριά στο κρεβάτι, είναι πάντα ανάσκελα και το μόνο που μπορεί να κουνήσει είναι λίγο τα χέρια της και το κεφάλι της. Δεν βλέπει καλά και δεν μπορεί να διαβάσει. Έχει τόσο τρέμουλο στα χέρια αλλά και ακαμψία που δεν μπορεί να φάει μόνη της. Οι πνεύμονές της έχουν ατονήσει και το οξυγόνο που παίρνει είναι πολύ λιγότερο από το φυσιολογικό. Τον τελευταίο χρόνο έχει αρχίσει ένας επίμονος βήχας που είναι σημάδι ότι οι λάρυγγάς της έχει αρχίσει να φθείρεται για τα καλά.
Μέχρι εδώ όποιος τα διαβάσει αυτά θα την συμπονέσει, θα την λυπηθεί, θα συμπάσχει μαζί της. Και γω το ίδιο έκανα για χρόνια. Όμως γνωρίζοντάς την από κοντά διαπίστωσα κάποια άλλα πράγματα και έχω πλέον διαφορετικά συναισθήματα από την συμπόνοια και από το να συμπάσχω μαζί της.
Τι είναι αυτά που γνώρισα; Καταρχήν ότι φέρεται πολύ άσχημα στις κοπέλες που την προσέχουν, οι οποίες και φεύγουν μετά από 3-4 μήνες (σπάνια μένει κάποια για έναν χρόνο). Επειδή τα θέλει όλα στην λεπτομέρεια τις τρέχει χωρίς να την ενδιαφέρει για το αν η κοπέλα κάνει άλλη δουλειά εκείνη την ώρα, για το αν μιλάει στο τηλ με το παιδί της, για το αν κοιμάται, για τον αν έχει ξεθεωθεί από την κούραση. Μου έχουν πει επίσης ότι τις υποτιμάει λεκτικά, λέει π.χ. δεν έχεις πρόβλημα εσύ γιατί είσαι Βουλγάρα. Μπορεί να είναι έξω από το σπίτι για 10 συνεχόμενες ώρες, η γυναίκα που την προσέχει να έχει ξεθεωθεί γιατί είχε κάνει δουλειές πριν βγουν έξω και όταν γυρίσουν θα κάνει άλλες τόσες (να αλλάξει τον καθετήρα, να της βάλει πιτζάμα, να την σηκώσει για να την βάλει στο κρεβάτι, να την πλύνει) και η φίλη μου να της λέει 'θα πάμε και εκεί γιατί εγώ δεν μπορώ να περπατήσω για να βγω έξω σύντομα πάλι'. Κάτι σαν συναισθηματικός εκβιασμός. Η φίλη μου δεν φανερώνει τίποτε από αυτά στους άλλους στους οποίους και φαίνεται συνέχεια χαμογελαστή, ό,τι έχω μάθει είναι από τις κοπέλες που μου λένε τα παράπονά τους όταν πηγαίνω να την δω ή μου δείχνουν τα σημάδια που έχουν στα πόδια και στα χέρια τους γιατί δεν είναι εύκολο να την σηκώσουν οπότε και χτυπάνε σε διάφορα σημεία. Στα τραπέζια που κάνει (και που όλα τα κάνει η γυναίκα που την προσέχει δηλ μαγείρεμα, στρώσιμο του τραπεζιού, καθάρισμα του σπιτιού, πλύσιμο και φύλαγμα των κατσαρολικών, συν το τάισμά της ή την φροντίδα της πριν, μετά και κατά την διάρκεια) φαίνεται να είναι μία χαμογελαστή γυναίκα που υπομένει στωικά την μοίρα της. Όλοι την βλέπουν με συμπάθεια, όλοι είναι με το μέρος της, όλοι τρέχουν να την εξυπηρετήσουν στο παραμικρό που θα ζητήσει.
Η φίλη μου έχει αρνηθεί να πάρει χάπια για την σκλήρυνση. Όταν είχε πρωτοεμφανιστεί η ασθένεια οι γονείς της την είχαν πάει σε γιατρούς που της είχαν γράψει αγωγή. Της πήγαιναν τα χάπια αλλά όταν έφευγαν τα πετούσε στα σκουπίδια. Χωρίς ποτέ να τους πει ότι δεν πήρε την αγωγή. Μέχρι και σήμερα αρνείται να πάρει το οποιοδήποτε χάπι γιατί πιστεύει ότι την στιγμή που κανένα χάπι δεν αναστρέφει την κατάστασή της τότε οι φαρμακευτικές την χρησιμοποιούν για πειραματόζωο. Αυτά τα λέει σε μένα, στην μάνα της όμως δεν λέει τίποτα όταν εγείρεται το θέμα.
Τα τελευταία 3 χρόνια παίρνει ένα χάπι για το τρέμουλο στα χέρια το οποίο την έχει μειώσει σημαντικά (δεν είναι για την σκλήρυνση). Έλα όμως που το χάπι δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπους με σκλήρυνση και από την εταιρεία της έχουν πει ότι είναι καλύτερο να μην το παίρνει. Και έλα που λόγω του χαπιού έχασε το ένα της νεφρό (το γράφει στις παρενέργειες) αλλά καθόλου δεν τη νοιάζει γιατί την ενδιαφέρει που σταμάτησε το τρέμουλο. Πώς γίνεται να μην τη νοιάζει;; Οι γονείς της μέχρι σήμερα δεν ξέρουν ότι δεν έχει πάρει ποτέ χάπια για την ασθένειά της, το ζήτημα είναι νεφελώδες και οι ίδιοι νομίζω ότι δεν έχουν θελήσει ποτέ να το ξεκαθαρίσουν. Η μητέρα της όποτε την έχω ρωτήσει έχει απαντήσει ότι η ασθένειά της είναι επιθετικής μορφής και γι'αυτό είναι σε αυτή την κατάσταση σήμερα, ότι δηλ και χάπια να έπαιρνε το ίδιο θα ήταν. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι έτσι, νομίζω ότι ανήκει στην πλειονότητα των περιπτώσεων δηλ ότι δεν είναι επιθετικής μορφής (επιθετικής σημαίνει ότι σε 1-2 χρόνια έχεις τελειώσει) και πως έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση γιατί ποτέ δεν πήρε αγωγή. Μα ποτέ. Η μάνα της όμως ‚ είναι κάθετη ότι δεν είναι θέμα χαπιών.
Πρόσφατα η αδερφή της με την οικογένειά της που ήταν σε άλλη πόλη γύρισε γιατί οι γονείς έχουν μεγαλώσει αρκετά και αισθάνονται αδύναμοι να ανταπεξέλθουν σε κάτι που θα της τύχει. Η αδερφή της όμως δεν ήθελε να επιστρέψει, ήθελε να μείνει εκεί που ήταν. Άσε που πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαίο που έφυγε, δεν είναι τυχαίο δηλ που διάλεξε έναν άντρα από άλλη πόλη κι έκανε οικογένεια εκεί.
Εγώ πλέον από εκεί που έλεγα 'η κοπέλα δεν είναι τυχερή, η μοίρα της είναι κακή' πλέον λέω ότι η ίδια τα έχει προκαλέσει όλα στον εαυτό της και επιπλέον βασανίζει και τους άλλους, τους βασανίζει πολύ. Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση το πόσο απαθής είναι απέναντι στους άλλους.
Πλέον εκνευρίζομαι ακόμα και με τον κόσμο που έρχεται να την δει και λένε 'τι γενναία που είναι' ή 'είναι αξιοθαύμαστη που παρά την κατάστασή της βγαίνει έξω', που ικανοποιούν κάθε της επιθυμία όσο είναι εκεί, που δεν δίνουν σημασία στο ότι έχει σήκω – σήκω κάτσε – κάτσε τις γυναίκες που την προσέχουν.
Μού' ρχεται να της χώσω μπουνιά. Ειλικρινά θα το ήθελα πολύ. Και δυσανασχετώ που δεν μπορώ να το κάνω.
- νομίζω είμαι νορμάλ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω τι να πω. Άλλωστε δεν ρωτάς και κάτι. Νιώθω σα να είδα ταινία Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με την ανατριχιαστική γνώση ότι δεν είναι ταινία.

122

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
4.αυτο που μου εμεινε οτι δεν ειναι οικονομικα ανεξαρτητος και οτι θελετε η σχεση αυτη να γινει κατι παραπανω αρα γαμος και παιδια.καποιοι παλιοι λεγανε οτι εκτος απο τον αντρα/γυναικα σου παντρευεσαι και το σοι του.Αν ο δικος σου δεν καταφερει να ειναι ανεξαρτητος οικονομικα πολυ φοβαμαι οτι αυτο θα ισχυει για σενα(αν οχι το σοι, τουλαχιστον τους γονεις του)και αυτο θα ειναι πολυ σοβαροτερο απο τις χαζομαρες της μανας του
#7: Eπειδη δεν ξερεις τι περναει αυτη η γυναικα μεσα της, καλυτερο θα ηταν αντι να σχολιαζεις και να σκεφτεσαι με κακια να την βοηθησεις οσο μπορεις.
#7η κατάσταση της φίλης σου είναι πολύ δύσκολη. Είναι τραγικό να ξέρεις από πολύ νέα ότι έχεις μια ανίατη ασθένεια και ότι το μοιραίο είναι αναπόφευκτο αλλά με αργό και βασανιστικό τρόπο. Κατανοώ το θυμό της, γιατί νομίζω περί αυτού πρόκειται. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά της στις γυναίκες που την προσέχουν, ειδικά τη ρατσιστική. Όμως, το μόνο feedback που έχεις είναι από τις ίδιες τις γυναίκες. Σκέφτηκες το ενδεχόμενο κι αυτές να τα φουσκώνουν λίγο; Όλοι γκρινιάζουμε για τη δουλειά μας, πόσο μας κουράζει, για τον διευθυντή μας, πόσο στραβόξυλο είναι, αυτές γιατί να ξεφεύγουν από τον κανόνα; Είναι σίγουρα μια σκληρή και απαιτητική δουλειά και απαιτεί αντοχές. Δεν φταίει όμως η φίλη σου για αυτό. Όσο για την άρνησή της να πάρει φάρμακα, οι γονείς φαίνεται ότι το γνωρίζουν, για αυτό είναιτόσο ισχυρή η άποψη της μητέρας ότι και χάπια να έπαιρνε πάλι αυτήν την εξέλιξη θα είχε. Δεν γνωρίζω καθόλου για την νόσο αυτή, τους υποτύπους της και την εξέλιξή τους. Πιθανόν από την αρχή να τους έγινε ξεκάθαρο ότι έχει μια επιθετική μορφή και ότι λίγα θα κάνουν τα φάρμακα. Ίσως το ισοζύγιο όφελος-παρενέργειες να ήταν αρνητικό. Κάποιος που να ξέρει;
7Μας χαρτογράφησες ολοκληρωμένα την εικόνα που έχεις, όμως, έχεις σκεφτεί ότι όλη αυτή η κακή διάθεση και συμπεριφορά μπορεί να πηγάζει από τα τραγικά προβλήματα υγείας της; Δεν είναι όλοι άγιοι, δεν αντέχουν στα πάντα, αυτή ξεσπάει στις γυναίκες που τη φροντίζουν. Κακώς. Όμως δεν είναι και για μπουνιές, όπως λες. Αφήνω το θέμα των χαπιών, είναι προσωπική επιλογή και εδώ που τα λέμε η ασθένεια αυτή είναι κατήφορος, αλλά αυτό που είπες ότι λέει "θα πάμε και εκεί γιατί εγώ δεν μπορώ να περπατήσω για να βγω έξω σύντομα πάλι" πραγματικά, ισχύει. Είναι πολύ δύσκολη η προετοιμασία ενός ατόμου σαν αυτό που περιέγραψες για να βγει έξω, και συνήθως κοιτάνε να τα βολέψουν όλα με τη μία. Μπράβο της που τραπεζώνει κόσμο, προσπαθεί να κοινωνικοποιηθεί, μόνο αυτό έχει και το κάνει όπως μπορεί, μέσα σε πόνο, καθετήρες και κομμένη αναπνοή. Ξέρεις πόσο ταπεινωτικό είναι να σε λούζουν; Ε, αυτή το ζει μια ζωή και δεν αντέχει άλλο, όμως πρέπει να κάτσει και να το ζήσει. Ίσως αν έκανε συνεδρίες με κάποιον ψυχίατρο θα μπορούσε να απαλύνει λίγο την πίκρα της.
7. Άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας συχνά νιώθουν έναν τεράστιο θυμό, ή και μίσος, για τους άλλους που δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα, (αλλά και για τον εαυτό τους, που είναι "ελλατωματικός"). Έτσι, αντί να θέλουν να βελτιωθούν, παρασύρονται από το μίσος και προσπαθούν να τιμωρούν τους άλλους, π.χ τους γονείς που υποφέρουν από τη στενοχώρια τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρωτίστως τιμωρούν τον ίδιο τους τον εαυτό. / Δεύτερη εκδοχή (αν και συχνά οι δύο εκδοχές συνυπάρχουν): όσο πιο άρρωστος κανείς είναι, τόσο μεγαλύτερη 'αγάπη' του δείχνουν οι άλλοι, που φτάνουν ακόμα και να τον θαυμάζουν για τη γενναιότητα του. Αν παραδεχτεί ότι το θέμα του διορθώνεται, πρώτον μπορεί να αποτύχει (κι έτσι δεν τον θαυμάζει κανείς), και δεύτερον πρέπει να κάνει προσπάθεια να κερδίσει την αγάπη των άλλων, όπως ισχύει για όλους μας, και δεν την έχει δεδομένη λόγω της κατάστασης του. Η κοπέλα αυτή μπορεί να μην παίρνει ακριβώς αγάπη αλλά οίκτο, αλλά στο μυαλό της είναι το ίδιο. Και από την άλλη, η κακή της συμπεριφορά στις βοηθούς της φανερώνει τα πραγματικά της συναισθήματα για τον εαυτό της και τον κόσμο. Εσύ πάντως δεν χρειάζεται να θυμώνεις. Η την αποδέχεσαι όπως είναι, ή απομακρύνεσαι. Και τα δύο χωρίς τύψεις.
#6 Kαι που ειναι το κακο Λενα να θελει να χορευει καποιος με τεχνικες στριπτιζ? Τι πιστευεις οτι λεει αυτο για το χαρακτηρα του η για τις αναγκες του? Οι ανθρωποι ειναι πολυπλευρα οντα, και μπορει να κανουν κατι για διαφορετικους λογους απο αυτους που εσυ μπορεις να σκεφτεσαι.
Η κοπελα δεν ειπε ότι θέλει να κάνει στριπτίζ. Είπε πως θέλει να κάνει "φοβερή γυμναστική" ενώ στην ουσία θέλει να χορεύει σεξουαλικά. Αλλο το ένα άλλο το άλλο.Φοβερή γυμναστική είναι και το crossfit αλλά μετά βρωμοκοπάς σαν άπλυτο κουνάβι σε χωματερή χωρίς να προσφέρεις και κανά ιδιαίτερο θέαμα
@Τσάρλυ Μπράουν, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μετά από μία προπόνηση pole dancing. Συν τοις άλλοις αποκτάς και πολλούς μόλωπες. Αντιλαμβάνομαι οτι ίσως για όσους είναι συνηθισμένοι στην εικόνα των στριπτιζάδικων είναι συνδεδεμένο με κάτι προκλητικό/σεξουαλικό/πρόστυχο. Αλλά αν δεν έχεις εντονο τέτοιο συσχετισμό στο μυαλό σου, μπορείς να συνειδητοποιήσεις οτι σχετίζεται περισσότερο με άλλες "αθώες" μορφές ακροβατικής γυμναστικής (aerial silks, trapeze, hoop, rope, rings etc etc). Και ναι όντως είναι πολυ δύσκολη και έντονη άσκηση. Σε σχέση με το cross-fit έχει και χορευτικά/καλλιτεχνικά στοιχεία που μπορεί ν αρέσουν πιο πολύ στην κοπέλα. Δεν είναι απαραίτητα σεξουαλικός χορός το pole ειδικά το pole που δεν απευθύνεται σε χορεύτριες στριπτιζάδικων.
Τα γυμναστήρια είναι καθημερινότητά μου για πάνω από 10 χρόνια. Μεταξύ άλλων έχω κάνει και κάνω ακροβατική γυμναστική, αν και δεν είναι το αγαπημένο μου. Όταν μια φίλη μου με πίεσε με τα ίδια επιχειρήματα που διαβάζω εδώ για pole και πήγαμε τελικά, μετά από λίγο εφυγα από την αίθουσα (2η φορά στη ζωή μου που φεύγω από αίθουσα) γιατί ή εγώ έπεσα σε γυμνάστρια με υπερβάλοντα ζήλο ή κάποιοι δεν βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Εννοείται πως θα κάνεις μόλωπες. Κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο. Aλλά αν κάποιος ρωτήσει τι είδους γυμναστική να επιλέξει το πρώτο που θα πείτε είναι αυτό;
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Είναι λίγο παρεξηγημένο 'άθλημα'.Και το αποκαλώ έτσι γιατί φήμες λένε οτι θα μπει και στους Ολυμπιακούς.http://www.mensfitness.com/life/entertainment/pole-dancing-aims-become-olympic-eventΝαι μεν η κοπέλα ίσως θα ήθελε να τον τεστάρει-εκείνος απαράδεκτος-αλλά το να θέλει καποιος να κάνει γυμναστική με αυτόν τον τρόπο δεν είναι απαραίτητα για τους λόγους που όλοι νομίζουμε πχ εμένα ο φυσιοθεραπευτής μου , μου είχε προτείνει την ίδια άσκηση ούτως ώστε να βοηθήσει στο ίσιωμα της πλάτης μου. Μένω εξωτερικό βέβαια,εδώ και 50αρες πάνε Pole dancing και δεν κάνει τόσο εντύπωση ή ΚΡΑ.
'Μένω εξωτερικό βέβαια,εδώ και 50αρες πάνε Pole dancing και δεν κάνει τόσο εντύπωση ή ΚΡΑ.'-Εδώ πάλι νομίζω ότι τις περισσότερες φορές κάνει ΚΡΑ, όχι μόνο για αυτόν που το ακούει, αλλά και για αυτόν που το λέει.
#3.Δε μένετε φίλοι με τους πρώην.Καβάντζα είσαστε ο ένας για τον άλλον σε περιόδους ανυδρίας ή όταν ψάχνετε ένα εύκολο κι ανώδυνο τσιλιμπούρδισμα σε περίπτωση,που έχετε άλλη σχέση.Το λέω,για να μην μπερδεύεσαι.Το θέμα είναι το εξής:είναι κι αυτοί πρόχειρη ρεζέρβα,όταν τους χρειαστείς,ή μόνο εσύ βρίσκεσαι stand by;Σκέψου το λίγο.Τότε θα καταλάβεις καλύτερα τι παίζει και τι είδους σχέση θα ήθελες να διατηρήσεις με τον τελευταίο πρώην.
5Οι Θρύλοι του Πάθους - The Legends of the FallΠανικός, ανείπωτα λόγια, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, μια γυναίκα, 3 αδέρφια, Μπραντ στα νιάτα του γυμνός, τί άλλο να ζητήσεις κανείς;
Καραβαν' εγώ από το σενάριο θυμάμαι μόνο ότι ήταν ο Μπραντ με μακριά ξανθά μαλλιά να ανεμίζουν στα λιβάδια και κοίταζε την άλληνε φουλ ερωτευμένος *αναστεναγμός*:D
Η ομορφιά του Brad ήταν/είναι αντικειμενική. Η κλισεδιάρικη συναισθηματικότητα ("δεν μπόρεσα να την σώωωωωωωωωσωωωωωωω") και σκηνοθετική διεύθυνση "το τραβάω από τα μαλλιά" επίσης (κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα...δέχομαι αντίλογο αν έχετε)https://www.youtube.com/watch?v=Dpz8L-thRmchttps://www.youtube.com/watch?v=OdlFHPM3A2U[αυτός ο κακομοίρης ο Έίνταν Κουίν πολύ υποτιμημένος βρε παιδιά]Αν θέλουμε να κάνουμε αντιπαράθεση με αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση με "άδικους θανάτους πολυαγαπημένων αλλά απαγορευμένων τριγώνων" και "αδιέξοδες σχέσεις" αρκεί να (ξανα)δούμε τον Άγγλο Ασθενή (που έχει γκανιάν ερμηνείες & σκηνοθεσία κι ας είναι αντίστοιχα χολυγουντιανό). https://www.youtube.com/watch?v=eWgOjuLg5oYhttps://www.youtube.com/watch?v=4KwuHH2mDnIΗ ταινία εδώ δεν είναι μελόδραμα. Συγκινεί. Έχει βέβαια καλό ΓΡΑΨΙΜΟ απ'το μυθιστόρημα του Όντατζε. Το πρώτο και κυριότερο. (Κι επειδή έχω κέφια σήμερα σας το βάζω το απόσπασμα γιατί αξίζει). "My darling, I'm waiting for you — how long is a day in the dark, or a week? The fire is gone now, and I'm horribly cold. I really ought to drag myself outside but then there would be the sun. . . I'm afraid I waste the light on the paintings and on writing these words. We die, we die rich with lovers and tribes, tastes we have swallowed, bodies we have entered and swum up like rivers, fears we have hidden in, like this wretched cave. We are the real countries, not the boundaries drawn on maps with the names of powerful men. I know you will come and carry me out into the palace of winds. That's all I've wanted — to walk in such a place with you, with friends, on earth without maps..."Πάντως σήμερα απαντάται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο γιατί οι μεγαλοατζέντηδες και παραγωγοί του Χόλλυγουντ προσλαμβάνουν "πρώτα ονόματα" και "ελκυστικούς leading men". ;) Αρκούν για να μπει ο κόσμος στις αίθουσες κι ας μην μείνει κάτι ουσιώδες στην μνήμη στο τέλος.
Καραβάν' | 16:03 Αγγλος Ασθενής! Ντρέπομαι που μου ήρθε πρώτος ο Μπραντ.Επική ταινία, αυτή θα είδε και η Πέμυ και φαντασιώθηκε να τη σκηνοθετεί ο μεγάλος Ανγκ Λι.
Καλέ όχι και να ντραπείς Maggie! Aλίμονο. :)Απλώς το έθεσα ως δείγμα πραγματικά καλής γραφής που δίνει "πνοή" στο δράμα και μας κάνει να "το ζούμε". Θεός σχωρέστον τον Μινγκέλα (που έκανε κι εκείνο τον ωραιότατο Ρίπλευ).Όσο για την Πέμυ...κακίες του κόσμου! :D
Η #7 ήταν όντως σαν ταινία του Τρίερ, θα μπορούσε να μεταφερθεί εξαιρετικά και σε βιβλίο. Επειδή εργάζομαι στο χώρο της υγείας και έχουν δει πολλά τα μάτια μου, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν μπορείς να καταλάβεις την ψυχολογία ενός ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με μια τόσο σοβαρή ασθένεια. Δεν μπορείς να πεις "εγώ θα έκανα αυτό" ή "θα έλεγα εκείνο" αν μου χτυπούσε την πόρτα. Η σκέψη ότι όποιος υποφέρει από μια τέτοια νόσο αυτομάτως "αγιάζει" είναι πολύ απλοϊκή: παραμένει άνθρωπος με τις καλές και κακές πτυχές του χαακτήρα του. Μάλιστα οι κακές ίσως να εντείνονται κιόλας λόγω πόνου, ακινησίας κλπ κλπ. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τη φίλη σου, αλλά εσύ σε αυτή την κατάσταση θα ήσουν όλη μέρα μελιστάλαχτη; Εμένα προσωπικά μια κακή μέρα στη δουλειά με μεταμορφώνει σε γκρέμλιν και ξεσπάω πάνω στο σύντροφό μου.
#6 - Αφού το ένστικτό σου σε είχε προειδοποιήσει για τον τύπο, τι ήθελες να του ανακοινώσεις τις προθέσεις σου για το pole dancing, με ό,τι συνειρμούς δημιουργεί ο συγκεκριμένος τρόπος έκφρασης; Ήθελες να επιβεβαιώσεις το ένστικτό σου; Πολύ ωραία, το επιβεβαίωσες και αρκεί. Μπορείς τώρα να προχωρήσεις με τα σχέδιά σου χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Κατά την προσωπική μου εντύπωση ίσως ήθελε να τον τεστάρει μήπως η "περίεργη" συμπεριφορά που είχε διαβλέψει ήταν τελικά καταπιεσμένο ενδιαφέρον; (Κάποιες κοπέλες πιστεύουν ότι ο άλλος τους δίνει περίεργα/αντιφατικά σήματα επειδή ίσως είναι ντροπαλός κουλουπου.) Οπότε η ανακοίνωση λειτουργεί κάπως σαν litmus test. Σαν να χτυπάει το τηλέφωνο και να είναι κάποιος φίλος και να λες "Ναι μωρέ τώρα μόλις βγήκα από το ντουζ. Κάτσε να πάρω μια πετσέτα!"Τι θα σκεφτεί? Εσένα γυμνή. Δεν περίμενε τέτοια απάντηση και την έτσουξε (και δικαιολογημένα γιατί ήταν απαράδεκτος ο τρόπος.)Δεν ξέρω. Discuss!
Δεν μπόρεσα να κάνω συσχετισμό μεταξύ του "κάτι δεν μου αρέσει πάνω του" με το καταπιεσμένο ενδιαφέρον. Δεν μας προσδιορίζει με τι έμοιαζε αυτό το κάτι, αλλά κάποιος που έχει ένα καταπιεσμένο ενδιαφέρον δεν μπορεί να δημιουργεί τόσο αρνητικά συναισθήματα.Το αποτέλεσμα έδειξε ότι η καφρίλα του τύπου δεν περιορίστηκε στο να την κοροϊδέψει και να γελάσει υστερικά, αλλά έφτασε και μέχρι να πάει να την κουτσομπολέψει σε τρίτους, λες και έμαθε την πρώτη είδηση της ημέρας!Ελπίζω κοπελιά της #6 να του έκοψες την καλημέρα. Το άτομο δεν αξίζει ούτε να τον φτύσεις.
#7 Μου κάνει εντύπωση που συνεχίζεις να την αποκαλείς φίλη ενώ δεν το νιώθεις. Όσο για την κατάστασή της και την συμπεριφορά της, εύχομαι να μην μπορέσουμε ποτέ να νιώσουμε αυτό που νιώθει ένας άνθρωπος που η ζωή φεύγει σιγά-σιγά μέσα από τα χέρια του. Που δεν έχει την παραμικρή αυτονομία. Που δεν μπορεί να νιώσει πραγματική χαρά γιατί δεν υπάρχει κάτι για να χαρεί ουσιαστικά (να διαβάσει δεν μπορεί, να μετακινηθεί μόνη της δεν μπορεί, να κάνει το οτιδήποτε μόνη της δεν μπορεί). Όσο για την άρνηση στην αγωγή, ίσως να είναι η άρνησή της να αντιμετωπίσει κάτι που ξέρει ότι ουσιαστικά δεν μπορεί να νικήσει. Δεν λέω ότι είναι σωστή η αντιμετώπισή της σε καμία από τις περιπτώσεις που αφηγείσαι αλλά πώς μπορούμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση; Πού ξέρουμε εμείς πώς θα αντιδρούσαμε και πόσο κακότροποι θα γινόμασταν. ΟΚ είναι κακομαθημένη, βγάζει κακία αλλά αυτό που της φταίει πραγματικά είναι ο ίδιος της ο εαυτός και ξέρει ότι γι’ αυτό, δυστυχώς, δεν μπορεί να κάνει κάτι.
1# Γιατι θα πρεπει εσυ να αλλάξεις την στάση σου στο γαμπρό σου?? Και γιατι σου πεφτει λόγος αν θα φυγει η κορη σου? Ειναι ενήλικας ανθρωπος και παιρνει αποφάσεις με τον άντρα της δεν σου ζητάνε την άδεια και δεν θα έπρεπε να στην ζητάνε και εσυ δεν θα πρεπει να ανακατευτείς 7# Η φιλη σου ανηκει σε μια μερίδα ανθρώπων που θεωρούν οτι επειδη εχει ενα μεγαλο προβλημα υγείας αυτο της δινει το δικαίωμα να βγάζει την ψυχη σε ολους τους άλλους.Πιθανότατα θα ηταν ετσι ακομα και άρρωστη να μην ηταν γιατι ετσι ειναι ο χαρακτήρας της. Θεωρεί οτι ολοι τις χρωστάνε γιατι εκεινη ειναι άρρωστη ενα κι αλλοι καλά.
Αγαπητή 7, η φίλη σου είναι κακός άνθρωπος. Δεν ξέρω γιατί έχουμε την τάση να νιώθουμε ενοχές όταν δεν συμπαθούμε κάποιον που ανήκει σε μια ευαίσθητη ομάδα (άρρωστοι, άτομα με αναπηρία, πρόσφυγες κτλ). Το ότι αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά τους και θέλουμε να τους στηρίξουμε στις δυσκολίες τους δε σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να είμαστε φίλοι με όλους τους. Άλλοι είναι συμπαθητικοί, άλλοι κακοί, άλλοι αδιάφοροι-όπως όλοι οι άνθρωποι. Η φίλη σου είναι κακός άνθρωπος κι αυτό αρκεί για να την αντιπαθήσεις, δε χρειαζόταν η ιστορία με τα φάρμακα και την οικογένειά της για να δικαιολογήσεις τα αισθήματά σου.
Rosa nera ναι, και το καταλαβαίνω, και θα έδειχνα κατανόηση σε όλη τη συμπεριφορά της, αν έλειπε εκείνο το "εσύ δεν έχεις πρόβλημα επειδή είσαι Βουλγάρα". Οκ ειδική δεν είμαι, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή είναι μια φράση που προέρχεται από τον πόνο και την τραγωδία που ζει. Όλη η υπόλοιπη συμπεριφορά ναι, αυτό όχι. Πιστεύω πως και υγιής να ήταν, θα παρέμενε ρατσίστρια.
#6.Δεν είναι ακριβώς μια χαζομάρα,αυτό που είπε ο φίλος σου,και το ξέρεις.Εμμέσως πλην σαφώς είπε,ότι δε σε θεωρεί αρκετά σέξυ,για να ασχοληθείς με το pole dancing.Και ναι είναι προσβολή.Εσένα μπορεί να σου αρέσει σαν γυμναστική,να το βλέπεις σαν χορό,που μπορεί να περιλαμβάνει και πιο δυναμικές ασκήσεις,αλλά στον κοινό νου έχει καταγραφεί ως χορός προορισμένος να ερεθίσει/ικανοποιήσει σεξουαλικά το θεατή.Ακόμα κι αν το βλέπεις πιο "αθώα" και στο δικό σου μυαλό,παίζει αυτό το στοιχείο.Έστω κι αν αυτός ο θεατής δεν είναι ένας τυχαίος,που πληρώνει,έστω κι αν είναι μόνο ο εαυτός σου και θέλεις να καμαρώσεις την ομορφιά του κορμιού σου,τη δύναμη του,τη σεξουαλικότητα σου.Όταν λοιπόν κάποιος το θεωρεί γελοίο,να προσπαθήσεις να τραβήξεις το σεξουαλικό ενδιαφέρον,ε είναι αναμενόμενο να αντιδράσεις.Σε λέει άσχημη,μη άξια να απολαύσεις το σεξουαλικό θαυμασμό,να ξεσηκώσεις πάθη.Πληγώνει αυτό.Βαρύ.Μα πόσο μαλάκας μπορεί να γίνει κάποιος τελικά;
"Μα πόσο μαλάκας μπορεί να γίνει κάποιος τελικά; Πηγή: www.lifo.gr"Πολύ όταν κρίνει την δυναμική όλων των άλλων βλεμμάτων/μυαλών με βάση τα δικά του!Αλλά μην πάμε μακριά. Σε όλα τα ζητήματα ισχύει αυτό.
Δε θα πω ψέματα.Κι εμένα κάποιες δραστηριότητες μπορεί να μου φανούν αταίριαστες για συγκεκριμένα άτομα.Δε θα κοροϊδέψω όμως και τον άλλο έτσι μέσα στα μούτρα του.Οι περισσότεροι δεν προσπαθούμε να συγκρατηθούμε λίγο σε τέτοιες περιπτώσεις;Μπορώ να δώσω κι ένα ελαφρυντικό,γιατί ο τύπος είναι πολύ νεαρός.Είναι ατσούμπαλα αυτά τα μικρά.Δε θα μου έκανε εντύπωση,αν η ακραία αντίδραση του έκρυβε ακόμα κι ένα ερωτικό ενδιαφέρον,που ούτε ο ίδιος δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ή το αρνείται.Όπως και να έχει το πράγμα όμως,ήταν αγενέστατος.
Acantholimonχμμμ δες τις σελίδες με τα πίσω σχόλια. Έχει ενδιαφέροντα στοιχεία για το θέμα κι ένα ενδιαφέρον βίντεο. Αν κι είναι λίγο presumptuous (κόλλησε το μυαλό μου αυτή την στιγμή για το ελληνικό αντίστοιχο!) να την θεωρήσουμε ακατάλληλη την κοπελιά της ερώτησης λόγω υπερβαλλόντων κιλών (Δεν αναφέρει πουθενά κάτι τέτοιο. Αυτό δείχνει πάντως πράγματα για το πώς βλέπουμε εμείς την σεξουαλικότητα).Επίσης ο νεαρός δεν κορόϊδεψε την κοπέλα μεσα στα μούτρα της. Το είπε σε κοινούς φίλους! (ακόμα χειρότερο κατά μίαν έννοια...σαν να είναι όλοι σύμφωνοι και να είναι πασιφανές ότι η κοπέλα σέξυ δεν θεωρείται). Ενδιαφέρον ε?Από αρκουδιές (και άγνοια) άλλο τίποτα σε αυτές τις ηλικίες. Σημασία έχει να μαθαίνουν κάποια στιγμή μεγαλώνοντας.
Κι όμως το έκανε Καραβάν':του ανακοίνωσα οτι θέλω να ξεκινήσω pole dancing στο γυμναστήριο γιατί μου φαίνεται οτι είναι φοβερή εξάσκηση για το σώμα και άρχισε να με κοροιδεύει και να γελάει υστερικά. Πηγή: www.lifo.gr.Αν δεν έκανε την κουβέντα με το φίλο του (Εδώ δεν πάνε άλλες, και θα πάει εκείνη?' Πηγή: www.lifo.gr),θα υπέθετα απλά,ότι δε θεωρεί σοβαρή-αποτελεσματική άσκηση το pole dancing.Και φυσικά θα ήταν και εντελώς διαφορετικό το σχόλιο μου.Αυτό που κατάλαβα είναι ότι την κρίνει με στερεότυπα και η εικόνα τού φαίνεται αταίριαστη.Δεν είναι απαραίτητα θέμα κιλών.Πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια φοιτήτρια θεολογικής σχολής σε στύλο πχ;Δίνω ένα παράδειγμα κι ο καθένας μπορεί να σκεφτεί κι από κάτι,που του κλωτσάει στο σκηνικό.Μπορείς να το πεις και ουγκ ουγκ,rosa.
#7 Θέλει να πεθάνει, και δεν είναι η μόνη περίπτωση ατόμου με ανίατη ασθένεια που διαλέγει να το ζήσει με άλλον τρόπο. Ένας γνωστός μου με διαγνωσμένο μελάνωμα και ιστορικό θανάτου στην οικογένεια, ζούσε τη ζωή του χωρίς καμία προφύλαξη, με ηλιοθεραπεία, και κόβωντας κομμάτι-κομμάτι τον εαυτό του κάθε φορά που έβγαινε κάποια κακοήθεια. Και έφυγε πριν έξι μήνες με ένα σωρό μεταστάσεις, ενώ θα μπορούσε να έχει ζήσει περισσότερο και σίγουρα καλύτερα. Εμένα αυτά μου φέρνουν στο μυαλό την Αντιγόνη, που ήθελε να πεθάνει. Για την κοπέλα της ερώτησης, μου φαίνεται πολύ κατανοητό ότι θέλεις να τη χτυπήσεις. Και κατανοητό ότι αυτή φέρεται έτσι απαίσια. Και σε τέτοια "σκ@τοκατάσταση" όπου όλοι χάνουν, μάλλον κοιτάμε αν και πόσο θέλουμε να είμαστε εκεί. Όπως εκείνη επιλέγει να (μην) το ζήσει,έτσι θα επιλέξεις κι εσύ αν θα μείνεις ή όχι. Είσαι φίλη, και τυχόν ενοχές για εγκατάλειψη του άλλου είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με την οικογένεια που δεν μπορεί να κόψει δεσμούς έτσι εύκολα. Ακούγεται σκληρό, αλλά σκέψου ότι αυτή εγκατέλειψε πρώτη τον εαυτό της, όχι;
θα συμφωνήσω, και να προσθέσω, ότι πιστεύω πως η ίδια ποτέ δεν αποδέχθηκε την ασθένειά της ώστε να 'παλέψει' για να ζήσει όσο καλύτερα γίνεται με αυτήν. Νιώθει μια βαθιά αδικία απτην ζωή, κ γι αυτό φέρεται έτσι στους υπόλοιπους γιατι ίσως γι αυτήν 'ας πάθουν κ οι άλλοι κάτι'. Κάπως σαν να της 'χρωστάει' η ζωή επειδή της έτυχε αυτή η ασθένεια.Η καλύτερή μου φίλη έχει επίσης σκλήρυνση κατά πλάκας, και τους πρώτους μήνες που διαγνώστηκε είχε παρόμοια συμπεριφορά (σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο), μέχρι που το κατάλαβε κ πήγε σε ψυχολόγο για να το διαχειριστεί. Την βοήθησε απίστευτα, σε σημείο που πλέον, με την κατάλληλη αγωγή φυσικά, σωματικά κ ψυχολογικά είναι πάρα πολυ καλά - αν δεν ξέρεις ότι έχει αυτή την ασθένεια, ούτε που το φαντάζεσαι. Δυστυχώς, όπως είπαν κ άλλοι σχολιαστές, δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις.
Όχι το στορι της τραγωδίας φυσικά, απλώς είναι ο δικός μου συνειρμος για την περίπτωση της γυναίκας που επιλέγει να ζήσει πηγαίνοντας πιο γρήγορα στον θάνατο.