Στο σημερινό «Α μπα»: άλλη μια όψη του προβλήματος

Στο σημερινό «Α μπα»: άλλη μια όψη του προβλήματος Facebook Twitter
93


__________________
1.

Γειά σου φανταστική αμπα, έχεις διευρύνει τους ορίζοντες της σκέψης μου και σου ειμαι ευγνώμων για αυτο. Λοιπόν λατρεύω τα αρώματα και θέλω να μου πεις το δικό σου αγαπημένο και τα αγαπημένα των σχολιαστών φυσικά.
Sniff
¬- Tess


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι το Mandorlo di Sicilia της Acqua di Parma. Αξεπέραστο. Κάποιο που το φτάνει κάπως είναι το Morrocan fig της Malin and Goetz. Εντάξει, έχω βρει και άλλα που είναι πολύ ωραία, αλλά κάνουν όσο ένα μηνιάτικο και βάλε.

__________________
2.

Αγαπητή Α,μπα! Είμαι 26 χρόνων και πριν περίπου ενα εξάμηνο βγήκα απο μια πολύχρονη σχέση. Αφου πέρασε το στάδιο του χωρισμού έτυχε να αρχίσω να ξανάμιλάω με ενα παιδι που είχαμε κρατήσει τυπικές σχέσεις όλο το χρονικό διάστημα που γνωριζόμαστε(κοντά μια 6ετια). Με τον συγκεκριμένο είχε ξεκινήσει να γίνει κατι στο παρελθόν στις αρχές της γνωριμιας μας αλλα λόγω κάποιων ενασχολιων μου και οτι τότε εκείνος είχε χωρίσει πρόσφατα δε συνεχίστηκε. 2.5 μήνες πριν ξεκινήσαμε να μιλάμε παλι και ερχόμασταν όλο και πιο κοντά... Αθήνα αυτός όπως και εγω αλλα τα τελευταία 4 χρόνια έχω έρθει θεσσαλονικη για σπουδές. Όσο μιλούσαμε ήταν ολα πολυ όμορφα. Αποφασίζω να κατεβω τέλη μαρτη Αθήνα βρισκόμαστε περασαμε ενα πολυ όμορφο πσκ. Μετα απο μια εβδομάδα έκλεισε η σχολη για Πάσχα όποτε ξανακατεβηκα... Το διάστημα των 2 εβδομάδων που εμεινα Αθήνα δημιουργήθηκαν κάποιοι τριγμοί που ως βάση είχαν το χαρακτήρα μου που δεν συνάδει τόσο πολυ με τον πρότυπο γυναικείο χαρακτήρα αλλα και όπως είχα προαναφερθεί πριν με καποιες ενασχολιες μου που ούτε αυτές μπορείς να πεις ανήκουν στο γυναικείο πρότυπο. Το θεμα μου είναι πως αφου ήξερε πως ειμαι ποια ειμαι γιατι ξεκίνησε όλο αυτο μαζι μου.... απο την άλλη φερω και εγω ευθύνη γιατι μου είχε δείξει σημάδια πως δεν ειναι εντελώς ενταξει με αυτο που ειμαι, ομως επειδή πραγματικα είχα αλλαξει δεν ήμουν τόσο πορωμενη με κάποια πράγματα θεώρησα πως κι εκείνος μπορεί να βάλει λιγο νερό στο κρασι του... Ποτε δε μπόρεσε όσο και αν προσπάθησε γιατι προσπάθησε κανεις δεν το αμφισβητεί αυτο να αποδεχθεί οτι ειμαι κοπέλα και μου αρέσει αυτο και αυτο που ανήκουν στις αντρικές ενασχολιες. Μετα απο κάποιους μικροτσακωμους,μούτρα, νεύρα κλπ αποφάσισα να μην ξαναναφερθω στις συγκεκριμένες ενασχολιες όσο ειμαι μαζι του ποτε ξανά. Ομως πέρα απο αυτο μου δημιουργεί την εντύπωση πως τον χαλάει και ο χαρακτήρας μου επειδή όπως είπα δεν συνάδει τόσο με τον οικείο γυναικείο πρότυπο χαρακτήρα που οι περισσότεροι πιστεύουμε... και πραγματικα νιώθω να με πιέζει διότι αν πάνω στην καθημερινότητα πω η κάνω κατι που δεν είναι τόσο γυναικείο πχ βρίσω θα μου την πει απευθείας. Και δεν μπορω να ειμαι ο ευατος μου και πιεζομαι και όλο αυτο με αδειάζει συναισθηματικά.... Εχω να κάνω μια παρένθεση και να αναγνωρίσω πως και εκείνος εχει κανει μεγάλη προσπάθεια μεσα του να αλλαξει κάποια πιστευω του απλα θεωρώ πως δεν τα αλλάζει απλα τα καταπιέζει και νομίζει πως τα δουλεύει.... γιατι δε θα είχε τέτοια ξεσπάσματα αν τα δούλευε οντως... Ειμαστε σε μια φάση τόσο καιρό που εγω προσπαθω να ειμαι κάπως δε νιώθω την αναγνώριση στη προσπάθεια μου που χρειάζομαι και απογοητεύομαι... Εκεινος πιέζει κάποια πράγματα μεσα του με αποτέλεσμα να εχει ξεσπάσματα απο το πουθενά... Τωρα θα μου πεις και εσυ και άλλοι γιατι δε χωρίζω... Θεωρώ πως το κάνω γιατι λόγω του οτι ήμουν πρόσφατα χωρισμένη βρήκα κάπου να πιαστώ, επίσης γιατι με κανει να ξεχνιέμαι, κατα κύριο λόγο ομως γιατι θέλω να δω που μπορεί να καταλήξει όλο αυτο σε περίπτωση που ξεπεράσουμε αυτα τα προβλήματα... δηλαδή θα συνεχιστούν να υπάρχουν προβλήματα ή με τον καιρό θα μπούν ολα σε μια σειρά; θα κανει λιγο πίσω, δηλαδή σε κάποια θέματα δεν θα είναι σα το κοράκι πάνω απο το κεφάλι μου μην και δεν κάνω κατι γυναικείο ή θα συνεχίσει να μου αναφέρει συνέχεια προβλήματα; Έπισης να προσθέσω πως τόσο καιρο εξιδανίκευω και ωραίοποιω καταστάσεις για να μη γίνουμε απο 2 χωριά χωριάτες... Όσο δεν υπάρχουν ομως τα προβλήματα αυτα περνάμε πραγματικα υπέροχα μαζι και μου βγάζει πολυ θετικά συναισθήματα.... θέλω την γνώμη σου σχετικά με το πως πιστεύεις οτι θα εξελιχθεί η κατάσταση αλλα και με το τι να κάνω να διαχειριστώ την πίεση που μου ασκεί.... ευχαριστω εκ των προτέρων
- Fully complicated


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολλά πράγματα μας κρατάνε μυστικά οι φίλοι της στήλης, όπως τη χώρα του εξωτερικού που σπουδάζουν, ή το αντικείμενο των σπουδών τους, αλλά τώρα κάτι πρωτότυπο που αποκρύπτεται, που περιγράφεται με τον όρο «αντρικές ενασχολίες». Πρώτον, η λέξη «ενασχολία», δεν υπάρχει. Υπάρχει το ρήμα «ενασχολούμαι», που υποδηλώνει συνήθως πνευματική δραστηριότητα. Δεύτερον, αυτό που λες, αντρικές ενασχολίες ή όχι, είναι ότι τα έχεις με κάποιον που σε καταπιέζει συστηματικά, αλλά δεν χωρίζεις γιατί σου χρησιμεύει ως δεκανίκι και επίσης επειδή σε κάνει να «ξεχνιέσαι». Η ερώτηση που κάνεις είναι αν αυτός θα αλλάξει, ώστε να μην χρειάζεται να κάνεις κάτι για την καταπίεση. Η απάντηση είναι ότι δεν έχει σημασία αν θα αλλάξει, σημασία έχει ότι τα έχεις με κάποιον που δεν σε δέχεται όπως είσαι. Αυτό είναι πάρα πολύ κακό για την ισορροπία σου. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου με τάση να του δίνεις δίκιο, αλλιώς δεν θα αντέξεις αυτό που αφήνεις να σου συμβαίνει. Ελπίζω να ξυπνήσεις πριν αλλοιωθείς σε αυτό το σημείο, γιατί η οργή που θα αντιμετωπίσεις από τον ίδιο σου τον εαυτό θα είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτό που ζεις τώρα.

__________________
3.

Τωρα τελευταια δεν ξερω τι εχω παθει..με εχει πιασει μια ατονια μια αρνηση..λεω φταιει η ζεστη,στεναχωρες ιστοριες που ακουω αλλα δε νομιζω να ειναι μονο αυτο..πολλες φορες δεν εχω ορεξη να βγω με κοντινα μου ατομα,βαριεμαι να τους ακουω βαριεμαι να βγω νυσταζω..αλλες φορες ειμαι μεσα στο κεφι θελω να βγω να δω κοσμο...χαιρομαι που ειμαι υγιης και ειμαι καλα με φιλους οικογενεια αλλα μετα με.πιανει μια κριση γιατι ειμαι μονη μου..ξερω θα μου πεις να παω σε ψυχολογο και τ εχω σκεφτει και εγω αλλα οι γονεις μου θα παθουν σοκ και/ή θα με κοροιδεψουν ασε µ που δεν εχω και λεφτα...προτιμω λοιπον να τα εξωτερικευω ανωνυμα εδω τουλαχιστον να τα βγαζω απο μεσα μου εστω και αν η απαντηση ερθει μετα απο 3.μηνες και αν


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεται να το πεις στους γονείς σου, όσο για τα λεφτά, πρέπει να αναζητήσεις βοήθεια στο δήμο, που πιθανόν θα σου κλείσει ραντεβού μετά από τρεις μήνες, αλλά είναι απείρως καλύτερο να περιμένεις εκείνους παρά εμένα.


__________________
4.


Κάτι παίζει με τα φρύδια μου..
εμφανιστηκε για πρωτη φορα δευτερα γυμνασίου στο μάθημα μαθηματικών στο φροντηστήριο... ξεκινησα να τα τρίβω και ο πόνος που προέκυπτε ήταν πολύ ευχάριστος και ικανοποιητικός! ειμαι 22 και απο τότε το κάνω συνέχεια...μάλιστα αργοτερα ειχα ξεκινησει και να τα βγαζω...οχι με τσιμπιδακι αλλα με τα δαχτυλα σε σημειο που τραυματιζα τον δεικτη με το νυχι του αντιχειρα κατα πολυ.
Θα το κάνω χωρίς συνειδηση οταν σκεφτομαι,αγχωνομαι,διαβαζω...υπαρχουν στιγμες που το μισο φρυδι δεν υπαρχει ή απλα δημιουργω πληγες.
μετα και πανω απο τις πληγες παλι θα το ξυσω/τριψω/πιεσω/βγαλλω τριχες
..εχω προσπαθησει να το καταπολεμισω..πχ εβαζα καστορελαιο και οταν πηγαινα να τα αγγιξω αηδιαζα και σταματουσα
Τι ειναι? Είναι σοβαρο? χρειάζομαι ειδικο? ειναι ψυχαναγκασμός? οσοι με ξερουν ξερουν και το θεμα με τα φρυδια μου!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Την διάγνωση θα την κάνει ειδικός, που προτείνω να επισκεφτείς, αλλά μην τρομάζεις κι όλας. Τι εννοείς «σοβαρό;» Δεν κινδυνεύει η ζωή σου, άρα με αυτή την έννοια, δεν είναι σοβαρό.


__________________
5.

Αγαπημένη Λένα, θα ήθελα πολύ να διαβάσω την άποψή σου, έστω και ετεροχρονισμένα, για το παρακάτω ζήτημα, ελπίζω να είμαι τυχερή! Λοιπόν, έχω μια κολλητή με την οποία είμαστε φίλες 15 χρόνια περίπου. Ταιριάξαμε και έτσι κολλήσαμε, μοιραζόμασταν μυστικά, προβληματισμούς, γκάφες, χαρές, λύπες κλπ. Πριν κάποιους μήνες μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι. Πολύ χάρηκα γιατί το ήθελε και βγήκαμε οικογενειακώς εκείνες τις μέρες να τα πούμε και από κοντά, να παίξουν και τα παιδιά μας που είναι φιλαράκια. Μετά από εκείνη τη συνάντηση δεν την έχω ξαναδεί και νιώθω ότι δεν είναι τυχαίο. Σαν κάτι να έχει συμβεί, ενώ μιλήσαμε 2 φορές στο τηλέφωνο μετά την συνάντηση και όλα ήταν φυσιολογικά, την τρίτη φορά, την άκουσα χωρίς καθόλου διάθεση, οπότε και το κλείσαμε γρήγορα πιστεύοντας ότι μπορεί να είναι κουρασμένη ή να είχε μία αδιαθεσία λόγω εγκυμοσύνης. Εντούτοις, με προβλημάτισε, πέρασαν λίγες μέρες και την ξαναπήρα, ήταν όλα καλά από θέμα υγείας, όμως γενικώς μου ακούστηκε τυπική και διεκπεραιωτική η κουβέντα. Συνέχισα να της τηλεφωνώ, νιώθοντας όμως, πως αν δεν τηλεφωνούσα εγώ δεν θα έπαιρνε εκείνη. Της είπα να βρεθούμε μια δυο φορές το άφησε πολύ στο φλου, οπότε και εγώ δεν το ανέφερα ξανά για να μη γίνω πιεστική. Τώρα έχει μπει ο Μάιος και έχω να την πάρω πριν από το Πάσχα, σταμάτησα να τηλεφωνώ για να δω αν θα πάρει εκείνη αλλά και γιατί μου έφυγε η διάθεση. Δεν καταλαβαίνω πως προέκυψε όλο αυτό και ούτε μπορώ να φανταστώ, λες να ευθύνεται η εγκυμοσύνη, να είναι θέμα ορμονών; Τι να πω; Ποτέ στα τόσα χρόνια δεν είχε προκύψει το παραμικρό. Απ' την άλλη, δεν θα έπρεπε λόγω της φιλίας μας να μου πει αν την ενόχλησε κάτι από μέρους μου ή αν είναι κάποια φάση προσωπική που θέλει απλά το χρόνο και το χώρο της; Δεν μου αρέσει να ζητάω εξηγήσεις και είμαι διακριτική, αν ο άλλος έχει να πει κάτι πρέπει να το λέει, αν όχι, προφανώς έχει τους λόγους του. Μήπως όμως, έχω κάνει λάθος που δεν την έχω ρωτήσει μέχρι τώρα για το τι συμβαίνει; Θεωρείς ότι πρέπει να της μιλήσω; Μύγα Τσε-Τσε.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συμφωνώ ότι αν έχει κάτι ο άλλος πρέπει να το λέει, αλλά επειδή δεν ζούμε σε ιδανικό κόσμο και ο κόσμος δεν έχει πάντα την ιδανική συμπεριφορά, δεν είναι κακή ιδέα να τη ρωτήσεις και να της μιλήσεις. Πολύ απίθανο μου φαίνεται να είναι θέμα ορμονών. Κάνε μια προσπάθεια γιατί έχετε μεγάλη κοινή ιστορία.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
Πριν λίγο καιρό έμαθα τη στήλη σου και από τότε περιμένω καθημερινά να ανεβάσεις νέες ερωτήσεις. Λοιπόν, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι 20 και σπουδάζω Θεσσαλονίκη. Πέρσι, δηλαδή στο 1ο έτος, γνώρισα μια κοπέλα και από τότε κάνουμε πολύ παρέα. Είμαστε μεγάλη παρέα αλλά μ αυτή είμαστε ας πούμε πιο κοντά. Το θέμα μου είναι πως ανά διαστήματα νιώθω πως τη ζηλεύω αλλά όχι με μίσος. Να σου πω πως προέκυψε αυτό. Κάθε φορά που βγαίνουμε, από ένα μαγαζί για μπύρες μέχρι παρτυ ή κλαμπ, της την πέφτουνε συνεχώς. Μπορεί δηλαδή να δω κάποιον που μ αρέσει και αυτός να έρθει και να την πέσει στη φίλη μου. Χαίρομαι που έχει κατακτήσεις αλλά πολλές φορές αυτό νομίζω πως ρίχνει την αυτοπεποίθηση μου γιατί πολύ σπάνια να ερθει κάποιος να μιλήσει σε εμένα αν είμαστε μαζί. Όταν τη βλέπεις δε λες ότι είναι και μοντέλο αλλά είναι ψηλή και όμορφη, αλλά ούτε και εγώ πιστεύω ότι είμαι άσχημη. Βασικά προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι πιστεύω ότι κάνω κάτι λάθος ή είμαι πολύ ντροπαλη και ότι δε φταίει τόσο η εξωτερική εμφάνιση. Νομίζω πως τα είπα μπερδεμένα και τελικά η ερώτηση μου είναι πιστεύεις ότι εγώ φταίω και κάτι κάνω λάθος? Πιστεύεις πως αυτό το αίσθημα της ζηλειας είναι κακό και ίσως επηρεάσει τη φιλία μας στο μέλλον? Αυτά. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δηλαδή, αν την έπεφταν περισσότεροι άντρες σε σένα, θα σκεφτόσουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η φίλη σου κάνει κάτι λάθος;


Δεν ξέρω για ποιο λόγο έχει περισσότερες επιτυχίες, αλλά ο πιο πιθανός είναι ότι ανταποκρίνεται περισσότερο στα κοινά σύγχρονα στάνταρ περί σέξι εμφάνισης στις ηλικίες 20-25. Τίποτα άλλο που να χρειάζεται τόση ανάλυση. Συγκρίνεσαι με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και βασίζεις στα πεσίματα στα μπαρ όλη σου την αυτοπεποίθηση. Ε, όχι. Όχι. Είναι ανεβαστικά τα πεσίματα από αγνώστους, αλλά μην επιτρέπεις να γίνει και μέτρο αξίας μεταξύ σας. Καταλαβαίνω ένα ποσοστό ζήλειας, αλλά τι κερδίζει η φίλη σου που της την πέφτουν στα μπαρ και στα πάρτι; Είναι η ζωή της καλύτερη, έχει περισσότερες ευκαιρίες για κάτι, κερδίζει κάποιο προσόν για το μέλλον της μήπως; Τι σημαίνει για σένα αυτό; Τι συμβολίζει, γιατί σε ενοχλεί που δεν δημιουργείς την ίδια αντίδραση – ξαναλέω – σε αγνώστους; Αν σου μιλούσαν περισσότεροι άντρες δηλαδή, τι θα τους έκανες; Σε τι θα σε βοηθούσε αυτό;


Ασχολήσου με τον εαυτό σου. Ασχολήσου μαζί του με αγάπη και φροντίδα, όχι με την κριτική ματιά που προκύπτει από κάτι τόσο επιφανειακό, συγκυριακό, τυχαίο.

_________________
7.

Αγαπητή α μπα, συγγνώμη εκ των προτέρων, ακολουθεί σεντόνι. Θα καταλάβω αν δεν το δημοσιεύεσεις αλλά πέρα από την απάντηση σου, θεωρώ ενδιαφέρον το παρακάτω και ως θέμα για προβληματισμό.
Είμαι εξοργισμένη. Εχθές το βράδυ βγήκα με 2 συναδέλφους (μια γυναίκα και έναν άντρα), μεγαλύτερους και σε ιεραρχία και σε ηλικία. Είμαστε ακαδημαϊκοί αλλά εγώ δεν έχω τελειώσει τη διατριβή μου ακόμη. Ο άντρας της παρέας είναι και ο εποπτεύον καθηγητής μου.
Γενικώς, είμαι ένα άτομο εξωστρεφές και γενικά χαμογελαστή –όταν είμαι στη δουλειά εν πάση περιπτώσει. Γιατί κατά τα λοιπά, είμαι αρκετά ιδιωτικό άτομο και μου αρέσει να είμαι μονή. Όταν όμως είμαι έξω, προτιμώ να είμαι ευδιάθετη όχι μόνο επειδή είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος αλλά γενικώς πιστεύω ότι είναι καλύτερα να είμαστε έτσι σαν άτομα παρά μουντρούχοι –πώς να στο πω, νομίζω ότι μπορεί να κάνει μια απαίσια μέρα λίγο πιο υποφερτή. Υπογραμμίζω, ευδιάθετοι –όχι χάχες!
Μέχρι τώρα, στη διατριβή μου είχα δυο –τρία περιστατικά όμως που με προβλημάτισαν. Ένας αρκετά μεγάλος καθηγητής του εξωτερικού, αυτό που λέμε φίρμα, πριν μερικά χρόνια σε ένα συνέδριο, και όταν εγώ είχα μόλις τελειώσει το μάστερ μου, μου την έπεσε. Στεγνά. Εγώ τότε, όντας στον κόσμο μου, σοκαρίστηκα αλλά ταυτόχρονα κολακεύτηκα κιόλας (η βλαμμένη) γιατί όπως είπαμε ήμουν στον κόσμο μου. Και 25 χρόνια μικρότερη από αυτόν. Επαγγελματική σχέση όμως δεν είχαμε, για την ακρίβεια εγώ τότε ούτε καν ήξερα ποιος είναι. Είχαμε μια περιπέτεια με τον εν λόγω κύριο, έληξε, πήγαμε σπίτια μας και στις χώρες μας. Έπειτα από κάποιο καιρό, και όντας πλέον διδακτορική φοιτήτρια, συναντηθήκαμε ξανά σε επαγγελματικό περιβάλλον. Εγώ συνοδευόμουν από ένα τύπο. Λύσσαξε ο κύριος καθηγητής και ακόμη κ αν είχαν περάσει 3 χρόνια από τότε που τον είχα δει, άρχισε βομβαρδισμός μηνυμάτων. Τα αγνοούσα έως ότου ήρθε το τελευταίο: έλα σε δέκα λεπτά εκεί, θα μιλήσουμε και για τη διατριβή σου. Σοκ και δέος.
Λίγο καιρό μετά, στο πλαίσιο της έρευνας μου συναντήθηκα με κάποιον κύριο, πολύ ΠΟΛΥ πλούσιο, πολύ μεγαλύτερο, πολύ παντρεμένο και με πολύ παιδιά. Κάναμε το επίσημο ραντεβού. Ο κύριος αυτός προσφέρθηκε να με γυρίσει σπίτι μου (το ραντεβού ήταν αρκετά μακριά από την πόλη μου, στην επιχείρηση της οικογένειας και εγώ είχα πάρει ταξί για να πάω. Δέχτηκα. Στο γυρισμό, και αφού άκουσα διάφορα γλοιώδη τύπου: ααα, μα κοίτα πόσο όμορφο το ηλιοβασίλεμα και διάφορα τέτοια, μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να μου δώσει κάποια περισσότερα στοιχεία σχετικά με την έρευνά μου (μέχρι τότε μιλούσα με τη γραμματέα της οικογένειας). Του ζήτησα να με αφήσει κάπου κεντρικά, δεν ήθελα να με πάει σπίτι μου ακριβώς, του το έδωσα, τον ευχαρίστησα και τον καληνύχτισα. Από τότε άρχισαν τα ακόμη πιο γλοιώδη μηνύματα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, σίγουρα δεν ήταν κάτι πρόστυχο αλλά ήταν από αυτά που σου προκαλούν μια αηδία.
Και γυρίζω πίσω στην κουβέντα που είχα με τους συνάδελφους μου εχθές. Τους είπα ότι είναι θέσεις εξουσίας που οι μεγαλύτεροι άντρες (γιατί ναι, για άντρες πρόκειται) εκμεταλλεύονται. Δέχομαι ότι εγώ φταίω που κολακεύτηκα από τον κύριο καθηγητή αλλά όχι ότι έχουμε τις ίδιες ευθύνες. Και ότι πολλές φορές, επειδή είμαι φιλική και χαμογελαστή, έχω δει να παρεξηγείται αυτό το χαμόγελο με αποτέλεσμα πια να μην ξέρω πως σκατά πρέπει να είμαι και να φέρομαι για να μην προκαλώ! Αν είμαι το αντίθετο πάλι, έχω ακούσει να με λένε σνομπ. Και έλεγα ότι αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο, κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου όταν ένας καθηγητής ή άντρας σε θέση εξουσίας παντρεύεται ή έχει γκόμενα στην άκρη μια μικρότερη, κυρίως διδακτορική φοιτήτρια, οι γκόμενες φταίνε θέλουν να ανέβουν σε βαθμίδα εκμεταλλευόμενες την ομορφιά τους (άσχετα με το αν είναι όντως καλές στον τομέα τους). Για τον άλλο δηλ που δρα από θέση εξουσίας, άκουσα μόνο το εξής:ε βέβαια, μάγκας είναι, πήρε το πιπίνι!
Και μετά από όλα αυτά, η απάντηση που πήρα από τον σουπερβαιζορ μου ήταν: να σε ρωτήσω κάτι, πες μου τώρα εσύ, πως γίνεται και αυτός ο άνδρας είχε το τηλέφωνό σου! Εννοώντας - ούτε καν υπονοώντας -ότι εγώ έδωσα το δικαίωμα. Η απάντηση μου ήταν: όπως εσύ έχεις το τηλέφωνο μιας συνεργάτιδάς σου ή μιας γνωστής.
Επίσης μου είπε, πως μεταξύ της γυναίκας του που είναι μαζεμένη και εμένα που είμαι πιο αλέγκρα, θα πίστευε ότι με εμένα έχει πιο πολλές πιθανότητες αν μου την έπεφτε! Και ότι γι'αυτό διάλεξε τη γυναίκα του για γυναίκα του (κοινώς για να έχει το κεφάλι του ήσυχο). Ότι δηλαδή αποκλείεται ένας άνθρωπος να είναι έτσι, γενικώς δηλ ευχάριστος γιατί έτσι είναι. Αλλιώς ψάχνεται.
Η άλλη κυρία στην παρέα, ενώ αναγνώρισε ότι υπάρχει σεξισμός στη δουλειά, δε με υπερασπίστηκε. Είπε ότι εγώ έχω το πρόβλημα. Και είπε ότι υπερ-αναλύω τα πράγματα, όπως μόνο οι γυναίκες κάνουν. Και πόσο χάλια θα ήταν σε μια λεσβιακή σχέση – θα έπεφτε τόση ανάλυση.
Και από τότε α μπα μου, έχασα το σεβασμό μου γι'αυτον τον άνθρωπο. Ήταν ο μέντορας μου -βέβαια όλοι ξέραμε ότι έχει σεξιστική συμπεριφορά αλλά το δικαιολογούσαμε γιατί ήταν κάπως αστείο και γιατί ήταν και παραμένει πολύ αξιόλογος στη δουλειά του. Τώρα, πάει. Απομυθοποιήθηκε. Και απογοητεύτηκα.
Και ρωτάω, τελικά, εσένα και τους αγαπημένους σχολιαστές: πρέπει να είσαι μια ξινή για να μη σε πούνε τσούλα; Γιατί αλλιώς καλά να πάθεις; Να σημειώσω εδώ, ότι γενικώς προσέχω πολύ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να είμαι σοβαρή στη δουλειά μου. Απλά, σε ένα διάλλειμα ή σε ένα κοινωνικό δείπνο, είμαι μια πιο λαιτ βερσιον του εαυτού μου, σίγουρα όχι όπως με φίλους αλλά ναι, θαρρώ ευδιάθετη. Ακόμη και αν - ή μάλλον σε πείσμα -του ό,τι εμπεριέχει να κάνεις μια διατριβή, που είναι αρκετά ψυχοφθόρο και μπορεί να σε καταντήσει καταθλιπτικό.
Αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι ότι είμαστε όλοι στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών. Και ότι και καλά έχουμε πρόθεση να καταλάβουμε και ερμηνεύσουμε τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας. Σκατά στα μούτρα μας λέω εγώ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεται να κάνουμε άλλη μια ανάλυση για τον σεξισμό στους ακαδημαϊκούς κύκλους, θα σταθώ όμως σε κάτι που έγραψες εσύ, που δε νομίζω ότι συνειδητοποιείς σε όλη του τη σοβαρότητα. Έχασες τον σεβασμό σου στον μέντορα σου ενώ «όλοι ξέρατε ότι έχει σεξιστική συμπεριφορά αλλά το δικαιολογούσατε επειδή ήταν κάπως αστείο και γιατί ήταν και παραμένει αξιόλογος στη δουλειά του».


Δεν βλέπεις ότι με αυτό που έγραψες, ήσουν και είσαι μέρος του προβλήματος; Χρειαζόταν να γίνει αυτή η κουβέντα για να καταλάβεις ότι η σεξιστική συμπεριφορά δεν είναι «κάπως αστεία», ούτε έχει σημασία αν είναι καλός στη δουλειά του αυτός που την έχει; Πόσα πράγματα πρέπει να σου συμβούν για να τα συνειδητοποιήσεις; Δεν αρκεί η παρατήρηση; Είσαι και επιστήμονας, θα έπρεπε να σου είναι πιο εύκολο.


Εγώ σοκάρομαι περισσότερο με γυναίκες που μιλάνε συνειδητοποιημένα, αλλά μόνο θεωρητικά – όταν βλέπουν τον σεξισμό μπροστά στα μάτια τους, λένε τις ίδιες δικαιολογίες που λέει ο κάθε μέιντριμ σεξιστής. Εντάξει, δεν σοκάρομαι, αλλά στενοχωριέμαι. Ίσως αυτή η στενοχώρια να είναι επίσης μέρος του προβλήματος.

93

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7 Συμφωνώ με Franny & Con Chili και πάνω-κάτω με λοιπούς σχολιαστές. Ναι, ο ακαδημαϊκός χώρος είναι εν γένει ανδροκρατούμενος (που να δεις στο πολυτεχνείο) και, ναι, υπάρχει σεξισμός και μισογυνισμός. Και είναι θλιβερότατο!Κατανοώ την αγανάκτηση σου, αλλά γράφεις: "Και έλεγα ότι αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο, κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου όταν ένας καθηγητής ή άντρας σε θέση εξουσίας παντρεύεται ή έχει γκόμενα στην άκρη μια μικρότερη..." Πηγή: www.lifo.grΔηλαδή, είναι μεμπτό για έναν ακαδημαϊκό άνδρα να ερωτευθεί και παντρευθεί μια αρκετά νεώτερη ακαδημαϊκή γυναίκα? Γιατί αποκλείεις προκαταβολικά το να έχουν αμοιβαία αισθήματα και θεωρείς δεδομένο ότι την έριξε με την "εξουσία" του? Ακόμη και για τα γκομενιλίκια, εάν γίνεται αυθόρμητα (όπως έτυχε σ'εσένα στο συνέδριο) και όχι χυδαία υπό την πίεση της εξουσίας (όπως έγινε στη συνέχεια), τότε γιατί να είναι καταδικαστέο?(ρητορικά τα ερωτήματα)
#4 Και γω έχω πάθει κάτι ανάλογο (πιο light) με τα φρύδια. Ξεκίνησε στην Πανελλήνιες! Όταν αγχώνομαι το κάνω ακόμα (15 χρόνια μετά) ασυναίσθητα. Ρώτα κάποιον ειδικό, καλύτερα ψυχίατρο, γιατί αυτό που λες με τις πληγές και το ότι το πας ακόμα παραπέρα - ξύνοντάς τες- μπορεί να ριζώνει και σε άλλα θέματα σου. Λύνονται 100% μην ανησυχείς.
#2Βγείτε ραντεβού κάπου πολύ "σικ"(για φαγητό κατά προτίμηση)Άρχισε να βρίζεις δυνατά, να ρεύεσαι και να μιλάς για τα αντρικά χόμπι σου(αντρικά χόμπι, μαλ@κ@, τι άλλο θα δω)Αν δεν φύγει τρέχοντας εκείνος φύγε εσύ.
#7 Πρόσφατα η αδερφή μου ανακάλυψε το twitter καθηγητή της που θαυμάζει πάρα πολύ αλλά εκεί βγάζει και πολύ σεξισμό. Και δεν μπορεί να το διαχειριστεί.Νομίζω είναι πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις, το ότι ήταν από πριν γνωστό πως ο καθηγητής είναι σεξιστής αλλά όλα καλά μωρέ, δεν πειράζει. Σαν το κλασικό που συμβαίνει με αυτούς που κάνουν σεξιστικά αστεία ή έχουν γενικά λίγο "παλιομοδίτικες" απόψεις αλλά έλα τώρα, σιγά, και αν πεις κάτι δεν έχεις χιούμορ και έτσι τα λέει, είναι σοβαρός όμως κατά τ' άλλα και καλός στη δουλειά του και σκεφτόμαστε ότι αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό τελικά. ΑλλάΌταν όμως προκύπτει ένα πιο σοβαρό θέμα σαν αυτό της συζήτησής σας φαίνεται ότι οι απόψεις αυτές δεν είναι απλά πλακίτσα ούτε ακίνδυνες.Η άλλη κυρία είναι η κλασική γυναίκα που νομίζει ότι δεν χρειάζεται φεμινισμό γιατί ναι μεν υπάρχει σεξισμός όπως λέει αλλά 1ον φταίνε οι γυναίκες που κάθονται κι ασχολούνται, γιατί αν δεν ασχοληθείς το πρόβλημα θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας και 2ον εκείνη νομίζει ότι αν έχεις τρομερή (πολύ τρομερή) προσωπικότητα οι άλλοι θα παραβλέψουν αυτό που έχουν μάθει να βλέπουν από την κούνια τους - το ότι είσαι γυναίκα.
#2 Υποψιάζομαι οτι η κοπέλα παιζει στοίχημα και βλέπει μπάλα. Οπως και να χει πέρασε απο τη μια σχέση στην άλλη χωρις να προλάβει να επεξεργαστεί τα νεα δεδομένα, να πενθήσει το χωρισμό, να μάθει να στέκεται μόνη της. Γιατι όσες "αντρικές ενασχολιες" και να εχεις, δε γίνεσαι αυτομάτως αντράκι.Δε μπορει να σε αποδεχτεί το αντρικό φύλο ετσι . Πρεπει να κανεις μια ειλικρινή κουβέντα με τον εαυτό σου πρωτα απο ολα και να καταλάβεις τι θες κ γιατι κανεις όσα κανεις. Ποια ειναι τα βαθύτερα αιτια. Δεν ειμαστε οι "ασχολίες μας" ειμαστε προσωπικότητες με ελαττώματα και πλεονεκτήματα και με κώδικες συμπεριφοράς. ΥΓ επειδή αναφέρθηκε, στην Ινδια οι γυναίκες (χαμηλής κάστας) ουρούν όρθιες γιατι ειναι ντροπή να σκύψουν ενώ οι άντρες ουρούν συνήθως καθιστοί στα χωράφια.
#7.Με τους άντρες,που αναφέρεις,φλέρταρες,αντάλλαξες τηλέφωνα,βγήκες έξω,κάνατε σεξ.Κι εσύ πιστεύεις,ότι πήραν θάρρος επειδή απλά είσαι χαμογελαστός άνθρωπος;Ο χαμογελαστός,ευδιάθετος άνθρωπος απλώς μας προδιαθέτει θετικά,ώστε να τον προσεγγίσουμε.Από το χαμόγελο δε φτάνουμε με κάποιο μαγικό τρόπο στο κρεβάτι.Υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια στα οποία ανταποκρίθηκες και έδωσες τη συναίνεση σου.Αν τους άρεσες πολύ,προφανώς ήθελαν και συνέχεια.Δε θέλεις ίσως να το παραδεχτείς,αλλά τουλάχιστον από όσα λες,μια χαρά δικαιώματα τους έδωσες.Αν δεν ενδιαφερόσουν να επαναληφθεί το σκηνικό,είναι άλλη υπόθεση.Όσο για την απογοήτευση,που ένιωσες αφηγούμενη τα περιστατικά,μπορούσες άνετα να τη γλιτώσεις,αν απλά δεν άνοιγες την κουβέντα.Δεν είναι φίλοι σου.Κι επίσης οι ακαδημαϊκοί δεν είναι από άλλο πλανήτη.Είναι άνθρωποι,που μπορούν να έχουν τις συνηθισμένες αρετές,αλλά και τα συνηθισμένα κουσούρια.
acantholimon επειδη βλεπω οτι οσοι δεν σιγονταραν το σημερινο μας ''θυμα του σεξισμου'',τις τσιμπησαν τις αρνητικες τους και επειδη ειμαι θαυμαστρια σου,θα ηθελα να προσθεσω στο δικο σου καλο σχόλιο οτι η 7. θεωρει τον εαυτο της απο τη μια αθωα παιδισκη (μετα το μαστερ ,δηλαδη τουλ 24)που παρασυρθηκε απο τον κυριο καθηγητη.Οχι κουκλα μου δεν ειμαστε αθωα μπιμπελο που πλεκουμε στο παραθυρι και παρασυρόμαστε απο τους αντρες γουρουνια δολοφόνοι ,ηθελες να το κανετε ηθελε κι αυτος,εγινε η φαση.Γιατι μιλας για ευθύνες λες και κανατε φόνο?Επισης γιατι μιλας για κατάχρηση εξουσιας?Αυτος ο ανδρας δεν ειχε εξουσια πανω σου ,ηταν καθηγητης οχι καθηγητης ΣΟΥ.Απλως ετυχε να ειναι καθηγητης και ας πουμε οτι χρησημοποιησε την αιγλη του ως φιρμα του χωρου για να σε ριξει αλλα ολοι μας καποιο οπλο για να γοητευσουμε ,το εχουμε.Αλλος την ομορφια ,αλλος το λεγειν,ολοι κατι προβαλλουμε που πιστευουμε οτι ειναι αξιοζηλευτο στο wannabe ταιρι.Που το μεμπτο?Ο εποπτης καθηγητης σου οκ ειναι ενα σεξιστικο μπαζο αλλα το πρόσεξες μονο οταν ο σεξισμος στραφηκε εναντιον σου.Οχι,με σενα δεν ηταν ''αλλιως''.Δεν υπερασπιζοσουν τις γυναικες που ηταν θυματα του γιατι ηταν αστειο και ηθελες η γυναικα της παρεας να υπερασπιστει εσενα?Και σε τι να σε υπερασπιστει?????Στο οτι εκανες μια αρπαχτη κ μετα ξανασυναντηθηκατε με τον λεγαμενο και σε ηθελε ακομα?Η στο οτι σου ζητησε το τηλ σου ενας παντρεμενος(γιατι το πλουσιος μεγαλος και με παιδια ,συγνωμη δεν ειναι dealbreakers).Oκ του αρεσες ,καντου και μηνυση αμα ειναι που του γυαλισες.ΥΓ.Δεν ξερω ποιος ειναι ο κυκλος που επαινει τον πιπινοπνιχτη αλλα προσωπικα εχει τυχει να ξερω καθηγητη μου που παροτι ειναι πιο χαμηλα στην ιεραρχια στολιζει συχνοτατα τον λιγουρη ανωτερο του σε προσωπικες τους συζητησεις προσπαθωντας να του θυμισει οτι βρισκονται σε πανεπιστημιο και οχι στη χαλκιδικη για μπανια.
#7 Μπήκα μόνο για να σχολιάσω ένα σκέλος της ερώτησης, γιατί μοιραζόμαστε εν μέρει το ίδιο ''πρόβλημα''. Είμαι κι εγώ ένα πρόσχαρο άτομο (ίσως παραπάνω απ'αυτό που περιγράφεις): πλατύ χαμόγελο και βλέμμα 'αποθεωτικό', είτε κοιτάζω άντρα/γυναίκα/σκυλί ξέρω γω, το βλέμμα μου και το χαμόγελο μου λένε 'είσαι το 8ο θαύμα του κόσμου και ό,τι κάνεις/λες είναι αριστούργημα'. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, βρίσκω τους άλλους ανθρώπους συναρπαστικούς έως και συγκλονιστικούς, είναι έτσι η φτιαξιά μου, πραγματικά, κατά βάθος είμαι λαμπραντόρ (παιδιά don't judge me, είμαι σαχλή, το ξέρω :). Αυτό έχει παρεξηγηθεί πολλές φορές, αλλά ΜΟΝΟ από αυτούς που θέλουν να το παρεξηγήσουν και μέχρι να το καταλάβω αυτό προβληματιζόμουν σαν εσένα. Ωστόσο, μετά από trial and error διαπίστωσα τα εξής: δεν έχει να κάνει με μένα κι εσένα - τέτοιοι τύποι το παίρνουν μόνοι τους το θάρρος (βασικά θράσος), απλώς αλλάζει η αιτιολόγηση (για το 'δικαίωμα' που έδωσε η άλλη) κάθε φορά! Επίσης, είναι γενικότερα πολύ πιθανό να στην πέσει ένας μεγαλύτερος άντρας με εξουσία: μη νομίζεις, κι αυτοί με τα νούμερα πάνε, την πέφτουν σε όλες και όποια κάτσει. Γι' αυτό και είναι εύκολο να βάλεις όρια, ας πούμε δεν απαντάς στα μνμ ή απαντάς τυπικά(και φυσικά κρατάς τα δικά του, έχεις κι εσύ δύναμη, μην το ξεχνάς). Με τα χρόνια έχω βρει τη χρυσή τομή: έχω πιο επαγγελματικά προσχαρο-αυστηρό ύφος (αυτό είναι και θέμα επαγγελματισμού) και όταν βλέπω ότι κάποιος 'ανώτερος' μου μου την πέφτει το παίζω ανήξερη και αναφέρομαι συνέχεια στην οικογένεια του, τη γυναίκα του κλπ, αλλιώς ούφο εντελώς, σαν να μην τα' πε, τοίχος. Μπορείς να βάλεις όρια με το ύφος σου, χωρίς να γίνεις μια άλλη, αλήθεια - και αν διατηρήσεις την έμφυτη ευγένεια σου, ο άλλος δεν έχει και πάτημα να σε 'βλάψει' λόγω θιγμένου εγωισμού.
#7Με καθόλου επικριτική διάθεση, θα ήθελα να πω ότι εγώ θλίβομαι για τον "ακαδημαϊκό" σου λόγο. Τόσο μέτριος τόσο αδιάφορος..τόσο κοντά στον δικό μου, που δεν είμαι "ακαδημαϊκιά". Ήθελα να σου δώσω άλλοθι, ως προς τον τομέα σου, λέω θα είναι των θετικών επιστημών.. αλλά ω τι έκπληξη, είσαι των ανθρωπιστικών. Και συνέχισα να ελπίζω, ποιές ακριβώς να είναι αυτές οι ανθρωπιστικές (και πάλι δεν ήθελα να σε αδικήσω) οπότε γκούγκλαρα "Στις ανθρωπιστικές επιστήμες περιλαμβάνονται οι γλώσσες, η φιλολογία, η λογοτεχνία, οι κλασικές σπουδές, η φιλοσοφία, η θεολογία, οι εικαστικές τέχνες και οι παραστατικές τέχνες (η μουσική, το θέατρο και ο χορός)"Οπότε, ελπίζω να χορεύεις πάρα πολύ καλά και να παίζεις βιολί καλύτερα από μένα.Ως προς το πρόβλημά σου, συμφωνώ με την "φούστα κλαρωτή", και εγώ από προσωπικά παθήματα και κατόπιν πολυετούς παρατήρησης στον εργασιακό μου τομέα, ο προϊστάμενος/μέντορας/ανώτερος δεν είναι ποτέ φίλος, και ας φέρεται φιλικά, δεν λέμε πότε τα προσωπικά/ερωτικά μας, παρά μόνο τα πολύ κοινότυπα πχ το παιδί είχε πυρετό, διακοπές δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Είναι η πιο win-win στάση, δεν κινδυνεύεις απο παρεξηγήσεις, από περιττές κουβέντες ούτε θα αναγκαστείς πότε να απολογηθείς ποτέ για επιλογές σου.Ρωτάς αν πρέπει να είσαι ξινή θα σου πρότεινα να είσαι λιγομίλητη.#1 her cavalli κατηργημένο.
"θα ήθελα να πω ότι εγώ θλίβομαι για τον 'ακαδημαϊκό' σου λόγο. Τόσο μέτριος τόσο αδιάφορος..τόσο κοντά στον δικό μου, που δεν είμαι 'ακαδημαϊκιά' (...) Οπότε, ελπίζω να χορεύεις πάρα πολύ καλά και να παίζεις βιολί καλύτερα από μένα"....Προφανώς και δεν μπορούμε να κρίνουμε την όποια «ακαδημαϊκή» ικανότητα του ατόμου, βάσει ενός ...άσχετου κειμένου, που αφορά ένα προσωπικό προβληματισμό, σταλμένο σε μία διαδικτυακή στήλη. Μήπως αυτό που είναι «θλιβερό» είναι ο 100% ανούσιος ανταγωνισμός, απέναντι σε έναν άγνωστο άνθρωπο;
Βλαχάκι, διαφωνώ ώς προς το "άσχετο κείμενο σε μια διαδικτυακή στηλη". Εσύ γιατι γραφεις ομορφα, κάποιοι αλλοι ομοιως. Όταν λοιπον διαβαζω γραμματα καποιων που αυτοπροσδιορίζονται ως ακαδημαϊκοί ("δηλαδή πανεπιστημιακός ερευνητής ή καθηγητής") ε σορυ κιολας, περιμενω να εκφράζεται καλύτερα γιατί σκέφτομαι, ΑΕΙ-μεταπτυχιακό-διδακτορικό-μεταδιδακτορικό ίσως, συναναστροφή με καλλιεργημένο κόσμο και σίγουρα πολύ διάβασμα.Τέλος, δεν έχω καμία διάθεση να ανταγωνιστώ κανέναν άγνωστο το βρίσκω ανόητο, περισσότερο την απογοήτευσή μου ήθελα να εκφράσω,όσο για το βιολί που παίζω είναι εντελώς ερασιτεχνικό και το είπα με χιουμοριστική διάθεση.
Όταν δεν υπάρχουν εμφανή λάθη, ασυνταξίες και το κείμενο είναι εντός θέματος ...χωρίς να τυρβάζει περί παντός επιστητού, τότε νομίζω πως το εκφραστικό ύφος είναι σχετικό κι ανάλογα κρίνεται με το γούστο του καθενός. Είτε είναι η γράφουσα πυρηνική φυσικός, είτε κοινωνιολόγος, είτε εικαστικός, δεν θεωρώ ότι ένα τέτοιο τύπου κείμενο οφείλει να φέρει κάποια special υπογραφή ιδιότητας.Επιπροσθέτως, κλείνει με τα εξής:"και καλά έχουμε πρόθεση να καταλάβουμε και ερμηνεύσουμε τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας"υπονοείται πως η γράφουσα ....μάλλον δεν ασχολείται με το βιολί και τον χορό :-)+"Σκατά στα μούτρα μας λέω εγώ"υπονοείται ότι ...μάλλον δεν έχει την μύτη και τόσο ψηλά, ώστε να μας "ερεθίζει" να της πούμε ένα ξεκαβάλα χρυσή μου!Καλή τύχη με το βιολί btw, δύσκολο όργανο εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον :-)
βλαχάκι, ένα τελευταίο σχόλιο μιας και ακολουθεί ολοκαίνουριο αμπα σήμερα, δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα είναι υπεροπτική. Δεν έγραψα πουθενά για την ίδια προσωπικά όυτε για την έρευνά της(αυτα με τις μουσικές και τους χορούς ήταν προφανώς αστείο(ξέρεις απο αυτά που γελά μόνο αυτός που τα λεει)) αναφέρθηκα κυρίως στον γραπτό της λόγο τον οποίο μπορώ να κρίνω και εξακολουθώ να βρίσκω ανεπαρκή, για τα δικά μου γούστα. Εξακολουθώ να πιστεύω και θα πιστεύω ότι, 10+ χρόνια σε προστατευμένο περιβάλλον όπως είναι ένα ακαδημαικό ίδρυμα, με κύρια ασχολία το διάβασμα/έρευνα/συναναστροφή με έμπειρους ακαδημαικούς, το λιγότερο θα έπρεπε να γράφει καλύτερα από τον μέσο όρο. Ο μέσος όρος, περνάει περίπου 4 χρόνια σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα και μέτα πιάνει δουλειά. Στο άλλο θέμα μας τώρα.. το βιολι! Δυστυχώς ο κανόνας είναι, ότι ξεκινάς μεγάλος είναι πιο δύσκολο. Αν συνυπολογίσεις ότι το μάθημα γίνεται μετά τη δουλειά που τα χέρια λόγω έντασης της ημέρας είναι φρέντι κρουγκερ γίνεται ακόμα δυσκολότερο. Αν σου τύχει και δασκάλα Ρωσίδα και δεν τα λέει καλά τα ελληνικά (ενώ θα πρεπε να μου μιλάει το λιγότερο ακαδημαικά ελληνικά για να καταλαβαίνω -το πιασες ε?) και ενώ σου λέει ξεκάθαρα "όχι έτσι! ΛΑΘΟΣ!" σε απταιστα ρωσικα και εσυ καταλαβαινεις "ΜΠΡΑΒΟ συνέχισε έτσι!!!" Ε μαντεύεις πόσο δύσκολότερο γίνεται. Άμα θέτε βιολιστή να σας παίξει το "φεγγαράκι μου λαμπρό" σε μια ιδιωτική σας στιγμή, πχ ρομαντικό γεύμα,γιορτή,προαγωγή, μη διστάσετε να με καλέσετε, τιμές φιλικές.
Τουλάχιστον δεν σου λέει ότι το "χόβερκραφτ σου είναι γεμάτο χέλια!" (-το πιασες ε?) χαχα! Άσε εγώ έπαιζα το κλασικό πληκτροφόρο πριν χρόνια, αλλά δεν νομίζω πως είχα ταλέντο, άσε που στις διάφορες εξετάσεις τα δάκτυλά μου κάτι μεταξύ καστανιέτας και κλακέτας ένα πράγμα (τις πέρναγα παρ' ολ' αυτά, αλλά πολύ στρες, ρε παιδί μου). Χορωδία γούσταρα πολύ περισσότερο και σχεδόν μηδενικό στρες, μ' όλο το team :-)Εντάξει, αν το ρίξεις στο ηλεκτρικό βιολί, θα σε έχω στα υπόψιν:https://www.youtube.com/watch?v=k6KfjE5OM40
Στις ανθρωπιστικές επιστήμες νομίζω ότι εντάσσονται και οι κοινωνικές (κοινωνιολογία, ψυχολογία κ.α) που πλέον το περιεχόμενό τους είναι περισσότερο ερευνητικό. Δεν γράφουν δοκίμια με εντυπωσιακό-"ακαδημαϊκό" λόγο αλλά αναλύουν έρευνες...Όπως και να΄χει, όμως, τα κείμενα που γράφουμε πρέπει να είναι σύμφωνα με το επικοινωνιακό πλαίσιο της κάθε περίστασης. Εδώ γράφει γράμμα στην α,μπα και όχι εργασία προς δημοσίευση....
#4 Χρειάζεσαι και να πας. (Κάνεις το ίδιο και με τα μαλλιά σου;)Εκτονώνεις άγχος κατ αυτόν τον τρόπο.Τα υπόλοιπα θα στα εξηγήσει ο ψυχ(ίατρος ψυχοθεραπευτής).
Η #2 σπουδάζει 4 χρόνια και δεν κατάφερε να μάθει ότι το ουσιαστικό του "ενασχολούμαι" είναι η ενασχόληση και όχι "ενασχολία" (μπρρ...)Λυπάμαι που δεν μπορώ να την πάρω στα σοβαρά μετά από το κρυφτούλι με τις "ανδρικές ενασχολίες".
2.Αυτό που θα ήθελα να σχολιάσω πρωτο-πρωτο,ειναι οτι το γράψιμο σου είναι τρομερά κουραστικό.Απειρες ανευ ουσίας λεπτομέρειες και το κερασάκι στην τούρτα να μας αποκρύπτεις το κλου!Τι ειναι αυτο που ο φιλος σου δεν εγκρινει πια τόσο πολυ ωστε να βαζει βόμβα στα θεμέλια της σχέσης σας!Δικη μου γνώμη είναι οτι πρωτον δεν υπάρχει κατι που ''ειναι για αντρες '' ωστε καποιος να σου λεει οτι δεν μπορεις να το κάνεις επειδή εισαι γυναίκα (εκτος πια κι αμα το χομπι σου ειναι να κατουρας ορθια),δεν νομιζω πια να εισαι και η μανταμ μερκελ που να κανεις κατι τοσο ξεχωριστο που δεν το κανουν ΠΟΤΕ γυναιες και δευτερον οτι οταν κάποιος δεν εγκρίνει κατι που κάνουμε ,ε δεν αλλάζουμε αυτό που κανουμε ,αλλα παρέες.Ο χαρακτηρισμος που θα έκανα δεν ειναι οτι ο φιλος σου σε καταπιέζει,αλλα οτι δεν σε εγκρινει.Δεν του αρεσει αυτό που κάνεις ,αλλα αντίθετα με άλλες περιπτώσεις στο Α μπα ,σε αυτή την περιπτωση το λάθος δεν είναι μονο δικό του.Αυτός δεν τη θελει τη γκομενα βεληγκεκα αγάπη μου,εσυ γιατι προσπαθεις ειτε να τον αλλαξεις ωστε να τη θέλει ειτε να γινεις οπως σε θέλει?Εισαι φάουλ,εχουμε μεγιστο καθήκον απέναντι στον εαυτό μας να ξέρουμε ποιοι ειμαστε και τι αγαπαμε και να μένουμε πίσω απο τις επιλογες μας,οχι να αλλάζουμε ανάλογα με το τι αρεσει στη μαμα ,το γκομενο ,τον κολλητο.Η αποδοχή ειναι το πιό γλυκό πράγμα του κόσμου,αλλα ο τρόπος που θέλουμε να την αποκτήσουμε καμια φόρα ειναι λαθος.Αυτός θελει γκομενα μπιμπελο ,εσυ δεν εισαι.Το να γινεις κατι που δεν εισαι για χαρη του η το να του αλλαξεις γουστα για να σε θελει οπως εισαι ειναι αθεμητα.Σου βαζω εργασια για το σπιτι ,τι μενει.
Συγνώμη, αλλά και οι γυναίκες μπορούμε να κατουρήσουμε όρθιες, με τις ακόλουθες προϋποθέσεις:Δεν φοράμε παντελόνι, γιατί θα το βρέξουμε.Δεν φοράμε βρακί, γιατί θα το βρέξουμε.Έχω ακούσει ιστορίες για γιαγιάδες σε χωριά όχι πολύ μακριά πίσω στον χρόνο που κατουρούσαν όρθιες στον δρόμο, αλλά τις κάλυπταν τα μακριά φορέματα που φορούσαν.
#3 Κοπελιά μια παροιμία έχουμε στο χωριό μου που λέει: Άμα δε θέλω να σε φιλήσω,χίλιες αφορμές θα βρίσκω.Για τις δικαιολογίες που βρίσκεις για να μην πας σε ψυχολόγο.
Μα τον Τουτάτη ποιες είναι αυτές οι ασχολίες;;;Πέρα από την πλάκα όμως όταν ένας άντρας αντιδρά έτσι επειδή θεωρεί ότι η γυναίκα δεν υπακούει στις υπάρχουσες νόρμες περί φύλου, συγγνώμη που θα στο πω, αλλά ναι, είναι μισογύνης και όχι, δε θα αλλάξει, ούτε θα βάλει νερό στο κρασί του και κακώς μένεις ακόμα. Ότι και να σου αρέσει να κάνεις κανείς δεν έχει δικαίωμα να σου λέει ότι δεν ταιριάζει με το φύλο σου επειδή είσαι γυναίκα. Αυτός φαντάζομαι δεν πειράζει αν βρίζει ε;