Λευκή Νύχτα: Τη νύχτα που ο Άη - Βασίλης πέθανε από κούραση.

Λευκή Νύχτα: Τη νύχτα που ο Άη - Βασίλης πέθανε από κούραση. Facebook Twitter
34

 

 

«- Να υπογράψω στο κυπελλάκι του καφέ σας; Ποιό είναι το ονοματάκι σας;».

 

Η πολύ γλυκιά φωνή, τα ολοστρόγγυλα μάτια και τα τόσα υποκοριστικά σε θέση μάχης, συν την περί... υπογραφής ερώτηση με έβγαλε από την αφηρημάδα που συνήθως σε πιάνει στο ταμείο των αλυσίδων καφέ, μέχρι να πάρεις το «εφόδιο» σου και να πας στο καλό.

 

«- Συγνώμη, δεν κατάλαβα...»

«- Λέω, θα μου πείτε το ονοματάκι σας, για να έχει προσωπικότητα ο καφές σας;»

 

Μάλιστα.

«- Σαν αυτόγραφο, δηλαδή;!».

«- Ναιαιαι!».

 

Τα μάτια εξακολουθούν να είναι στρογγυλά και ο τόνος υστερικά χαρούμενος.

 

«Είναι η εξυπνάδα που σκέφτηκαν από το τμήμα marketing, σα να λέμε, για να συσφίξει η επιχείρηση τις σχέσεις της μαζί μας, τους καλούς πελάτες...», μουρμουράω, νιώθοντας λίγο ντροπή. Όχι για το κορίτσι που δουλεύει, αλλά γιατί ο εργοδότης σκέφτηκε ότι απευθύνεται σε κόσμο που διασκεδάζει με αυτές τις φτήνιες.

 

Ξεστρογγυλεύει το μάτι, αλλάζει ο τόνος της φωνής, με κοιτάει για πρώτη φορά χωρίς (ψεύτικο) χαμόγελο.

«- Άστα!».

 

Την κοιτάζω λίγο καλύτερα. Αγιοβασιλιάτικο σκουφί, γιρλάντα δέντρου για κασκόλ, κότσος σφιχτός, μη πέσει καμιά τρίχα σε κανά καφέ και έχουμ’ άλλα.

«- Είστε υποχρεωμένοι να τα φοράτε αυτά;»

«- Απολύτως!»

«- Χαρτάκι παραπόνων έχετε;»

(Ψιθυριστά). «Ναι! Στον διάδρομο έξω. Χάρη θα μας κάνεις να... παραπονεθείς. Κυρίως για το έκζεμα που κάνει το νάυλον στο κούτελο και για τη φαγούρα που σου προκαλεί, μετά το πρώτο δίωρο! Λες και δεν έφτανε η στολή...».

 

Μου κλείνει το μάτι, μου δίνει τον καφέ, μου εύχεται και περνάει στον επόμενο.

 

Απόψε, «Λευκή Νύχτα» στην Αθήνα, λευκή νύχτα του κακού καιρού και τους τρισαναγκεμένου εμπορίου, αν όχι εκείνη – το κορίτσι του καφέ – , σίγουρα πολλοί άλλοι θα μείνουν «στο πόδι» μέχρι τις 23.00, να... βοηθήσουν στα ψώνια της τελευταίας στιγμής (που λέει και το κακοφορμισμένο κλισέ) τις κυρίες με ανικανοποίητες καταναλωτικές ευαισθησίες.

 

Πρώτα οι Κυριακές, μετά τα πολύ... ευρωπαϊκά τερτίπια με τις «λευκές νύχτες» και μετά όλο αυτό το ψευτο-δίλημμα.

 

«Δεν κατάλαβα, δηλαδή», μου έλεγε ένας φίλος προχθές, «γιατί να μη δουλέψουν κάποιες Κυριακές; Εγώ, μαλάκας είμαι που δουλεύω υπερωρίες και δεν τις πληρώνομαι ποτέ; Αυτοί θα τις πληρωθούν! Αλλά και έτσι να μην είναι, ας βάλουν λίγο πλάτη για την επιχείρηση που τους εξασφαλίζει δουλίτσα σε τέτοιους καιρούς».

 

Καταλαβαίνεις την αποκτήνωση, όταν τα επιχειρήματα διατυπώνονται με νταηλίδικες ερωτήσεις και καταλήγουν προσωπική υπόθεση που προσπαθεί να έχει και ηθικό δίδαγμα.

 

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δε νοσταλγώ καθόλου τις εποχές που έμπαινες σε κατάστημα και ο υπάλληλος σε αντιμετώπιζε αναλόγως με το φεγγάρι που τον είχε αποκοιμήσει το βράδυ.

 

Σιχαίνομαι, όμως, και παίρνω την ευθύνη της λέξης, τη δουλική (προσοχή: όχι ευγενή) συμπεριφορά, που αρκετές επιχειρήσεις έχουν επιβάλλει στο προσωπικό τους, ελπίζοντας σε άνοδο του τζίρου.

 

Γελοίες στολές, σαλιασμένες συμπεριφορές, δώρα – καθρεφτάκια σε ιθαγενείς, άγχος στο μάτι για τα τεμάχια των πωλήσεων, όλα υπαγορευμένα από κάποιον επίσης αγχωμένο εργοδότη που η κρίση του αφαίρεσε τον σνομπισμό (μαζί με τα πολλά κέρδη) και του απέμεινε η δουλικότητα που μετάγγισε με τον στανιό στον υπάλληλο του.

 

Και επειδή ανάμεσα στο «απόμακρα ευγενής» και στο «δούλος του πελάτη» μεσολαβεί το χάος, θα ήθελα πολύ (όταν κοπάσουν τα καταναλωτικά ένστικτα και η γιορτινή υπερένταση) να υπάρξει μία έρευνα / δημοσκόπηση / μελέτη (τι διάολο! Τόσα ινστιτούτα υπάρχουν...) που θα απαντάει σε κάποια βασικά ερωτήματα:

 

  • Ανέβηκε τουλάχιστον ο τζίρος από την υπερωριακή εργασία;
  • Δόθηκαν υπερωρίες ή «έπαιξε» εκβιασμούλης για τη «δουλίτσα»;
  • Όλοι αυτοί που έχουν τη φαεινή ιδέα να επεκτείνουν το μέτρο των... Κυριακών, έχουν κανά πλάνο προσλήψεων έξτρα προσωπικού ή η «δουλίτσα» θα βγει «μουλωχτά» και απλήρωτα από τους ήδη υπάρχοντες.

Υποθέτω ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας θα είναι πολύ «εποικοδομητικά» (που θα έλεγε και ο manager της αλυσίδας καφέ και της κάθε αλυσίδας των 12ωρων με 480 ευρώ υπαλλήλων) τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για την πελατεία.

 

Αν πάλι, όχι, θα ‘χουμε να λέμε στα γεροντάματα για τη «Νύχτα» (και όσες ανάλογες έρχονται) που ο Άη – Βασίλης πέθανε στην κούραση.

 

 

 

34

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

15 σχόλια
Μου κάνει εντύπωση πως ορισμένοι εδω μέσα,ειναι της λογικής ότι αν δεν μας κανει το ένα άκρο αυτόματα υπερασπιζόμαστε το άλλο (ακρο)..Πως γίνεται να τα βλέπετε όλα τοσο μονοδιάστατα απορώ..Δηλαδη ειναι η αγενής υπάλληλος ή δουλικά κι αηδιαστικά ευγενικός;ή δουλεύουμε μεχρι τελικής πτώσεως και με ψίχουλα ,λέγοντας κι ευχαριστω απλά γιατι λέμε ότι ξυπνάμε για να παμε σε μια δουλειά ή αλλιως ήμαστε μίζεροι που παρασίτουμε εις βάρος των προκομένων που με το κεφάλι κατω θέλουν να παράγουν και να καταναλωνουν24\7 για να δικαιολογούν την ύπαρξη τους;
Μιλάμε για ...καφετέρια? Αφού οι καφετέριες και τα γυράδικα είναι ανοιχτά σχεδόν 24/7. Τώρα ανακαλύψαμε την Αμερική? Υπήρχε κανείς να μας "προστατέψει" όταν δουλεύαμε μέχρι τις 6 τω πρώι στα παλιομάγαζα? Όταν οι υπέυθυνοι (μαφιόζοι χαμηλού επιπέδου) τα είχαν πλακάκια με τις ηγειονομικές υπηρεσίες και την επιθεώρηση εργασίας και την ασφάλεια?
καλοκαιρι σαντορινη: 10.30 ωρες τουλαχιστον την μερα, καθε μερα, επι 4 μηνες χωρις ρεπο, 700 ευρο, με δωματιο (που δεν μπορουσα να φιλοξενησω κανεναν) και χωρις διατροφη,ευτυχως με ενσημα αλλα τα επιδοματα με το ζορι και ενα ποσο απο αυτα...!
Ηταν χειμωνας του 1989 Δεκεμβριος λιγο πριν πεσει το τειχος του Βερολινου. Ladek μια κωμοπολη κοντα στο Ινσμπρουκ στην Αυστρια.O χειροτερος χειμωνας του περασμενου αιωνα απο πλευρας καιρικων συνθηκων και ο κοσμος σε απογνωση. Πλησιαζαν τα χριστουγεννα και το χιονι δεν ελεγε να πεσει. Ετσι διοργανωσαν την λευκη νυχτα για να τονωσουν τα καταστηματα και να το γιορτασουν. Καθε μαγαζι ειχε φτιαξει σπιτικα γλυκα οπου μπορουσες να δοκιμασεις οτι ηθελες με τα απαραιτητα βεβαια ζεστα κρασια και τσαγια. Ολοι βγηκαν στους δρομους να αγορασουν μικρα δωρακια ξια τους φιλους και συγγενεις. Θυμαμαι ψαχναμε για ενα μεγενθυτικο φακο για μια ηλικιωμενη κυρια για να διαβαζει ανετα την εφημεριδα της. Αυτη ηταν η πρωτη επαφη μου με τις λευκες νυχτες. Το παρτυ τελειωσε τις πρωτες πρωινες ωρες και ηταν συναρπαστικο. Εκτοτε πολλες φορες απευθηνθηκα σε διαφορους φορεις και δημους για την διοργανωση και εδω μιας εκδηλωσης παρομοιας αλλα βρηκα κλειστες πορτες και κατεβασμενα ρολλα. Με τα μυαλα της νιοτης πιστευα οτι κατι αντιστοιχο στην Αθηνα του πολιτισμου θα το απογειωνε. Αφου |¨|οταν εμεις ειχαμε πολιτισμο αυτοι ζουσαν στα δεντρα.\¨¨Η χιλιοειπωμενη φραση που λειτουργει ως τροχοπεδη για την αναπτυξη μας . Και τελειωνω με καπιες σκορπιες φρασεις απο το ποιημα του Νικου Γκατσου , Μανα μου Ελλας. -----Τα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα μου ταπες με το πρωτο σου το γαλα ,μα τοτε που στη μοιρα μου μιλουσαν , ειχες ωτυθει τ αρχαια σου τα λουσα και στο παζαρι με πηρες γυφτισα μαιμου. Ελλαδα Ελλαδα μανα του καυμου..-----
Πάρα πολυ καλό άρθρο.Πολλες επιχειρήσεις διάβασα ότι φέτος δεν θα δώσουν δώρο στους εργαζομενους αλλά θα πληρωθούν σε είδος! Είναι τρομερό το τι προσπαθούν να μας περάσουν. Σκύψε το κεφάλι και πες και ευχαριστώ που δεν είσαι άνεργος.
Ως Έλληνας και κάτοικος του εξωτερικού τα τελευταία τρία χρόνια (λόγω κρίσης) έχω να πω ότι η λευκή νύχτα υπάρχει παντού μέχρι και σε κάτι χωριουδάκια. Εν πάση περιπτώση, στη δουλειά μου κάνω και βάρδιες και δεν έχω αργίες, ούτε Χριστούγεννα, ούτε Πάσχα, ούτε καλοκαίρια, μόνο κατόπιν έγκρισης του προισταμένου αν ζητήσουμε άδεια και αν το δεχτεί.
Νομίζω ότι σνομπ συμπεριφορά ως κανόνα (και ως απόρροια συγκεκριμένης στρατηγικής marketing) συναντούσες περισσότερο σε πολύ πολύ ακριβά καταστήματα για να κρατάνε μακριά τη... πλέμπα. Δεν ξέρω αν το συνεχίζουν ακόμη. Ικανούς τους έχω. Όχι γενικά.
πολύ ωραίο και πολύ αληθινό το κείμενο!θα σχολιάσω όμως τον "εκβιασμό" μεταξύ υπαλλήλου και ιδιοκτήτη Χ καταστήματος.αν ο ιδιοκτήτης, εκβίασε τον υπάλληλο να δουλέψει περισσότερες ώρες χωρίς αποδοχές, γιατί και ο υπάλληλος δεν εκβίασε τον ιδιοκτήτη ότι αν δεν πληρωθεί, δεν δουλεύει? τι θα έκανε ο ιδιοκτήτης? θα τον απέλυε? και ποιος θα άνοιγε το μαγαζί? ή ή μήπως θα έψαχνε υπάλληλο, τελευταία στιγμή?οι ιδιοκτήτες-διευθυντές πατάνε τους υπαλλήλους γιατί οι υπάλληλοι τους δίνουν το δικαίωμα να το κάνουν
Καλό είναι να ακούμε και μια άλλη άποψη.Θα μου επιτρέψεις αγαπητή Χριστίνα να θεωρώ θετικότατες τις λευκές νύχτες και την έστω και δια της βίας ευγενεια των πωλητών. Συγκρίνοντας με το παρελθόν 1000 φορές η κατάσταση όπως είναι τώρα.
στο εξωτερικό γίνεται εδώ και πολλά χρονια αυτό, φαντάζομαι οτ αν ήσουν Παρίσι δε θα γραφές το ίδιο γεμάτο μιζέρια και ειρωνια κείμενο αλλα θα το απολάμβανες και θα έγραφες σμς στα φιλαράκια σου να ζηλευεουν που εσύ ψωνίζεις στις 11 το βραδάκι διπλα στο πυργο Άιφελκοιτα τέτοια κείμενα τα περίμενα μονο από τις συνασπισμένες εφηριδεριδουλεςκαλη χρονια
Γεια σου και καλή χρονιά και σε 'σένα. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις το Παρίσι (ως απόσταση), η κούφια τακτική του "κάνω τον άλλο να ζηλέψει" και οι "συνασπισμοί", γενικώς, είναι μακριά και από το κείμενο και από εμένα. Σ' ευχαριστώ, ωστόσο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς μας έχουν κάνει να λέμε κι ευχαριστώ που δουλεύουμε..Δεν είμαι των άκρων..Σεβόμουν και σέβομαι τον πελάτη και πριν και τώρα και μετά.Είναι και κάπου θέμα χαρακτήρα.Αλλά ρε παιδιά..Μια μέρα την εβδομάδα τουλάχιστον ξεκούραση..Το είπε κι ο καλός Θεούλης..!!
Σε αυτή τη χωρα πιστεύουμε ότι με το που γεννιόμαστε έχουμε αυτόματα δικαίωμα όχι μονο στη επιβίωση αλλα στην άνετη και ωραία διαβίωση, αλλα το κακό σύστημα και οι κακοί καπιταλιστές μας αναγκάζουν να δουλεύουμε.Κατά συνέπεια πάμε για δουλειά σαν μας έχουν σκοτώσει το πατέρα και τα βάζουμε με οποιον (αδύναμο)βρούμε μπροστά μας. Έτσι φτάνουμε στην επιβαλλομενη εκ των άνω ευγένεια.Τέλος, μια άλλη κακή συνήθεια, όσο πιο μίζεροι είμαστε τόσο πιο κουλτουριάρηδες νομίζουμε ότι είμαστε
όντως...σχόλια σαν το παραπάνω του Theocharis πραγματικά με κάνουν να απορώ αν οι γράφοντες έχουν ποτέ αναγκαστεί να εργαστούν χρονιάρες μέρες για ψίχουλα, ή αν απλώς γράφουν από την ασφαλή θέση εκείνου που το μόνο που τον απασχολεί είναι πώς θα γεμίσει την άδεια του ζωή με μερικές ακόμα πλαστικές σακούλες φισκαρισμένες "χριστουγενιάτικη αφθονία"
Αφου ποινικοποιειται και το δικαιωμα στην ανετη διαβιωση...αλλα τι λεμε, μη τολμησεις και δειξεις χαρουμενος, οτι διασκεδαζεις, οτι σχεδιαζεις καποιο ταξιδι...στο πυρ το εξωτερο! Ασε μας ρε φιλε..
Ειναι κακό σημείο των καιρών, όμως αν έπρεπε οπωσδηποτε να διαλέξω ανάμεσα στα δυο, προτιμώ την σαλιασμενη συμπεριφορά των υπαλλήλων από την σνομπ. Τουλάχιστον με την πρώτη τους ρωτάς κάτι και απαντούν.
Γιατι να διαλεξεις απο τα δυο ακρα at first place? να σου πω εγω γιατι...γιατι το κειμενο ειναι τοσο μεστο και επεξηγηματικο που σε ξεβρακωσε...οποτε ας πεταξουμε τη μπαλα στην εξεδρα...
Σε ξεβρακωσε απο επιχειρηματα εννοω. Μια χαρα λεξη ειναι, οτιδηποτε αλλο θα ταν λιγοτερο. Προτροπη για νεα χρονια: τσιτωσε. Απο το χαλαρωμα φτασαμε εδω. Καλη χρονια και σε σενα!
Καλημέρα και χρόνια σου πολλά. Στην καλοπροαίρετη ερώτηση σου θα μπορούσα να απαντήσω ότι είμαι δημοσιογράφος και βρίσκομαι όπου υπάρχει θέμα. Θα σου πω απλώς, ωστόσο, ότι έχω μέλη της οικογένειας μου που δουλεύουν στο κέντρο. Σ' ευχαριστώ.