Sunset in Athens (part three)

Η γκαλερί Vamiali's παρουσιάζει την έκθεση Sunset in Athens (part three) στην οποία συμμετέχουν οι Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Λίνα Θεοδώρου, Caroline May, Μπέττυ Φωτίου, Δήμητρα Βάμιαλη. Οι δύο πρώτες εκθέσεις με τίτλο "Sunset in Athens" ήταν αφιερωμένες στη ζωγραφική, στις νέες τάσεις και κατευθύνσεις. Με τον ίδιο τίτλο παρουσιάζεται τώρα το τρίτο μέρος, επιδιώκοντας μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Υπάρχει μια νοσταλγία στον αινιγματικό τίτλο, ένας ρομαντισμός, αλλά και μια καλυμμένη μεταφορά, μια αλληγορία. Η δύση στην Αθήνα. Η Αθήνα της δύσης ή η Αθήνα της Δύσης (Ευρώπη); Ένα ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα ή η Αθήνα, μια πόλη που δύει; Μια συμβολική εικόνα, ή η απενοχοποίηση της ρομαντικής εικόνας της πόλης ως τόπου απόλαυσης; Οι ερμηνείες παραμένουν ανοιχτές.

Η έκθεση "Sunset in Athens" εστιάζει και διερευνά καθολικά θέματα της ανθρώπινης κατάστασης όπως η αγάπη, η απώλεια, η μοναξιά, η αισιοδοξία, η δυσαρέσκεια, η επιβολή, η επιθυμία, η οικειότητα, η λαχτάρα ενώ επιθυμεί να μιλήσει για την ιδέα του μικρόκοσμου, ο οποίος εμπεριέχει ένα ολόκληρο σύμπαν. Μέσα από το μίκρο προσεγγίζει το μάκρο, την ανθρώπινη ψυχή και το ανεξάντλητο της ανθρώπινης συνθήκης, με στόχο να υπογραμμισθούν οι λεπτές πρακτικές που μέσα από προσωπικά, ιδιοσυγκρασιακά συστήματα αναβιώνουν μια δεδομένη δομή.

Η έκθεση θα αναπτυχθεί σταδιακά και τμηματικά μέσα σε ένα χρονικό διάστημα. Έργα περισσότερων καλλιτεχνών θα προστεθούν στον αρχικό πυρήνα, ώστε το πλαίσιο και το περιεχόμενο να εξελιχθούν οργανικά, να είναι ρευστά και σε συνεχή ροή, όπου το κάθε έργο μπορεί και να εισέρχεται ή να παρεμβαίνει στο άλλο. Μια έκθεση σε εξέλιξη, την εποχή της αστάθειας, της μετατόπισης και της μετάβασης, προσκαλώντας τον θεατή κάθε φορά σε μια εκ νέου "ανάγνωση".

"Καθημερινά, στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα. Ανατολή, δύση, ανατολή, δύση, η πορεία του ήλιου, σε έναν ατέλειωτο κύκλο, μια αδιάκοπη λούπα. Μια δεδομένη, καθολική αλήθεια. Στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια όμως δείχνει λίγο διαφορετικό. Όχι ως φόρμα, όχι ως προς τα χρώματα, σηματοδοτεί διαφορετικές έννοιες, θα μπορούσε να είναι η "απόδραση" μας, ένα σημείο αναφοράς, μια αφετηρία ή εκείνη η εικόνα που επιθυμούμε να αποποιηθούμε ή να απαρνηθούμε.

Τα απογεύματα στην Αθήνα είναι πιο θλιβερά. Εκτός και αν χαράξουμε μια στρατηγική, εντοπίσουμε μια εναλλακτική λύση, ένα εφεδρικό σχέδιο, ή δημιουργήσουμε μια κατάσταση που θα μπορούσε να κάνει το κόλπο να δουλέψει, ένα καλό λόγο για να παραμείνουμε όρθιοι, να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ή απλά να συνεχίσουμε. Είναι αλήθεια πως είμαστε παγιδευμένοι σε ένα διανοητικό και ιδεολογικό αδιέξοδο, ένα πλαίσιο που έχει επιβληθεί.

Ζούμε σε μια διαταραγμένη πραγματικότητα. Αν μιλήσουμε για τη δική μας εσωτερική και καθολική αλήθεια, τις βάσεις και τα επιχειρήματα, τις βαθύτερες ρίζες, τις σταθερές, (το back up plan), αυτό από το οποίο μπορεί να αντλήσουμε δύναμη, ίσως καταφέρουμε να ορίσουμε ένα νέο αξιακό πλαίσιο, να δούμε την πορεία του ήλιου γι' αυτό ακριβώς που είναι, ένα ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα.Ίσως το δειλινό να παραμείνει δειλινό, χωρίς περαιτέρω υπαινιγμούς. Χωρίς να δίνουμε "οδηγίες". Μπορούν όμως οι προβληματισμοί της σύγχρονης τέχνης να μιλήσουν για αυτά τα ζητήματα; Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να καθρεφτίσει αυτές τις αλήθειες;"