Σε αυτό το δράμα ατμόσφαιρας της Νικό Γκαρσιά, που είδαμε πέρσι στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, το κέντρο βάρους δεν τοποθετείται τόσο καθαρά στη δυστυχή διαδρομή της Γκαμπριέλ που συμβιβάζεται σε έναν προδιατεταγμένο γάμο, όσο στο αιώνιο βάσανο του έρωτα, όπως σωματοποιείται στην ηρωίδα, με επώδυνους κολικούς στα νεφρά (εξού και ο γαλλικός τίτλος «mal de pierres»), και εκδηλώνεται με ανερμάτιστη απελπισία κι έναν φαταλισμό ανάμεσα στον ρομαντισμό και την υστερία. Στην κλινική όπου προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ασθένειά της η Γκαμπριέλ ερωτεύεται τον Ανρί, έναν τραυματία στον πόλεμο της Ινδοκίνας, γοητευτικό και παραιτημένο από τη ζωή νέο άνδρα. Οι θλίψεις τους συναντιούνται σε ένα φιλμ για τη διαχείριση του μοιραίου πάθους, αργό και βαρύ.