Όχι ακριβώς συνέχεια της ομώνυμης ταινίας τρόμου του 2008, καθώς δεν ενδιαφέρεται για σεναριακές συνδέσεις ‒ κρατάει μόνο την αρχική ιδέα και προσπαθεί να την επεκτείνει.

 

Μια οικογένεια βρίσκεται μόνη κι έρημη σε ένα πάρκο με τροχόσπιτα και γίνεται έρμαιο των ορέξεων τριών νέων, τα κίνητρα των οποίων είναι από ασαφή έως ασύνδετα μαζί τους – δεν σκοτώνουν για προσωπικούς λόγους ούτε για να ληστέψουν τα θύματα, μάλλον για πλάκα.

 

Όσο βλέπεις το ανθρωποκυνηγητό που συμβαίνει στη διάρκεια μιας βραδιάς, θέλεις να κρεμάσεις ένα παράσημο στους δημιουργούς της ταινίας που αφήνουν εντελώς στην άκρη τα jump scares, στοχεύοντας περισσότερο στο σοκ του ανυποψίαστου θύματος και την αληθοφάνεια, αλλά η ιδέα τους αυτή δεν επαρκεί για να δώσει ένα σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα, καθώς από ένα σημείο κι έπειτα οι επιλογές θυτών και θυμάτων μοιάζουν παράλογες και περισσότερο βολικές για να συντηρείται απλώς η ταινία.