Σε έναν υποτονικό μελλοντικό κόσμο που διοικείται από άντρες που μοιάζουν περισσότερο με κουρασμένα παλικάρια, ο Άντριου Νίκολ (του Gattaca) προσπαθεί να αναπτύξει μια προβληματική που έχει στο μυαλό του εδώ και χρόνια, δηλαδή την υποβάθμιση που θεωρεί ότι έφερε η τεχνολογική πρόοδος στις ανθρώπινες σχέσεις και στην κοινωνική διοίκηση.

 

Στον κόσμο του Νίκολ, η ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας είναι πρωτίστως ένα εργαλείο στα χέρια της εξουσίας που μπορεί ευκολότερα να ελέγχει τον καθένα με το πρόσχημα του κοινού καλού.

 

Αυτό συμβαίνει και εδώ, όπου ό,τι βλέπει κάθε άνθρωπος είναι πλέον ορατό και σε μια τεράστια βάση δεδομένων, κάτι που όμως δεν έκανε καλύτερη τη ζωή του πρωταγωνιστή (ο Κλάιβ Όουεν σε έναν ρόλο που δεν φαίνεται να πιστεύει και πολύ), άσχετα από το αν αυτός εργάζεται για να πιάσει τους παραβάτες της νέας εποχής.

 

Με τα κτίρια να κυριαρχούν στο κάδρο εις βάρος των ανθρώπων σε μια μεγαλούπολη άχρωμη και κρύα, ο Νίκολ δεν επενδύει περισσότερο στον κόσμο του και κυρίως στο γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, απλώς παίρνει την κατάσταση ως δεδομένη, αναπτύσσοντας μια συνηθισμένη αστυνομική ιστορία που βυθίζει την όλη δουλειά του στη μετριότητα.