Κινηματογραφικό ντεμπούτο του πεπειραμένου σεναριογράφου (The Butler, Hunger Games) ηθοποιού και σκηνοθέτη τηλεοπτικών σειρών Ντάνι Στρονγκ. Το θέμα της ταινίας Ο επαναστάτης στη σίκαλη, δηλαδή η σχετικά γνωστή προσωπική διαδρομή του πιο μυστικοπαθή συγγραφέα όλων των εποχών, του Τζέι Ντι Σάλιντζερ, από τα νεανικά του χρόνια και τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια ως τον εμβληματικό Φύλακα στη Σίκαλη, που, για να μην μπερδευόμαστε, άλλαξε τα πάντα όχι μόνο στην αμερικανική λογοτεχνία αλλά και στην κουλτούρα της χώρας, δίνεται με επεξηγηματικό, γυαλισμένο, αφηγηματικά στρωτό, εύπεπτο σκηνοθετικό ύφος σε μια προφανή απόπειρα εκλαΐκευσης στα καθ' ημάς ενός άλυτου γρίφου – τα ίχνη του Σάλιντζερ χάνονται οριστικά μετά το Φράνι και Ζούι και ως τον θάνατό του, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες για διάρρηξη της οριστικής του απόφασης να αναχωρήσει από τα κοσμικά και να μη δημοσιεύει (μια ενδιαφέρουσα και πονηρή απόδοση του τίτλου θα μπορούσε να είναι «Ο συγγραφέας που έπαψε να εκδίδεται»). Κι ενώ ο Στρονγκ αναπλάθει τη ζωή ενός «κανονικού» νέου, ορμητικού, φιλόδοξου και ξεροκέφαλου ανθρώπου που δοκίμασε την απόρριψη του πατέρα του, σχεδόν απώλεσε τα λογικά του επιστρέφοντας από τον πόλεμο, έχασε στο παιχνίδι του έρωτα και κάκιωσε με πολλούς ώσπου να βρει τη γαλήνη στον βουδισμό, τα λόγια του εξαιρετικού καστ, με πρωταγωνιστές τον Νίκολας Χουλτ ως Σάλιντζερ και τον Κέβιν Σπέισι στον ρόλο του μέντορα δεν είναι πειστικά, ούτε καν πιστευτά σε πολλές σκηνές. Εξαίρεση, η ωραιότατη στιγμή της τελικής συνάντησης Χουλτ με Σπέισι, όπου ο θυμός, η συγχώρεση, η νοσταλγία και η προοπτική μιας σκληρής απόφασης σφραγίζουν την αβέβαιη αυτοθυσία ενός μελλοντικού ερημίτη.