Στο σημερινό «Α μπα»: minority report

Στο σημερινό «Α μπα»: minority report Facebook Twitter
38


__________________
1.


Επειδή είμαι σε τρομερό δίλημμα θέλω την γνώμη σου για κάτι. Δεν θέλω να μακρηγορήσω οπότε θα τα πω όσο πιο μαζεμένα μπορώ. Προσπαθώ εδώ και 2-3 χρόνια με μία κοπέλα από απόσταση, είπα να σταματήσω γιατί δεν έβγαζε κάπου. Την συνάντησα πρόσφατα και της μίλησα. Έχει πλέον έρθει και πιο κοντά οπότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Της είπα για εκείνα που ένιωθα. Την ζήτησα να τα πούμε κάποια στιγμή που θα είμαι νηφάλιος. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Προχωράω και το αφήνω, σαν να μην έγινε ποτέ ή στέλνω ένα τελευταίο μήνυμα τα δίνω όλα, δίνω μια τελευταία ευκαιρία, την συναντώ της μιλάω και τρώω τα μούτρα μου.

Σε διαβάζω πολύ, άμα θέλεις βρίσε με και να είσαι απότομη αν πιστεύεις πως μου χρειάζεται. Σε φιλώ
- shakespeare


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Προσπαθείς κάτι εδώ και τρία χρόνια από απόσταση, και όταν φτάνει η στιγμή να το διεκδικήσεις από κοντά, ρωτάς αν πρέπει να το αφήσεις και να πας παρακάτω.

__________________
2.

Γλυκιά μου Α, μπα,
'Οταν γνωρίζω καινούρια άτομα και ξεκινάμε τις πρώτες συζητήσεις, οι ερωτήσεις που συνήθως κάνω στον συνομιλητή μου είναι του τύπου, με τι ασχολείσαι, τι ενδιαφέροντα έχεις κλπ.. Οι ερωτήσεις αυτές θωρώ πως εισβάλουν σε πιο προσωπικά εδάφη και δεν με ευχαριστεί αυτό. Πρότεινε μου, αν έχεις στο μυαλό σου, ερωτήσεις που κάνουν μια συζήτηση πιο ανάλαφρη, ώστε κανένας από τους συμμετέχοντες να μην έρχεται σε δύσκολη θέση.
-the art of small talk


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αναλόγως πού βρίσκεσαι και υπό ποιες συνθήκες, προσαρμόζεσαι αναλόγως. Πώς βρεθήκατε εκεί που βρεθήκατε, ποιος σας σύστησε, τι κάνετε εκεί που είσαστε. Από πού ξέρεις τον τάδε, πώς γνωριστήκατε. Α, από το Δήλεσι, έχω πάει για μπάνιο στο Δήλεσι, υπάρχει ακόμα εκείνη η ταβέρνα; Σχόλια επικαιρότητας, ελαφρού είδους, μην ξεκινήσεις από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Πράγματα που συμβαίνουν γύρω σας εκείνη τη στιγμή. Τα κομπλιμέντα βοηθάνε πάρα πολύ στο να σπάει ο πάγος, ωραία μαλλιά, πού κουρεύεσαι, από πού πήρες αυτά τα ωραία παπούτσια (φυσικά πρέπει να το εννοείς, να σου αρέσουν όντως). Κάτι που είδες και σου άρεσε, κάτι που διάβασες και σου άρεσε. Μην βιάζεσαι να καλύψεις τις σιωπές, μην βιάζεσαι να απαντήσεις. Μην προσπαθείς πάρα πολύ, είναι και ζήτημα χημείας και θέλησης του άλλου, φυσικά.

__________________
3.

Αμπά μου, είμαι γυναίκα, 40 ετών και έχω ένα πρόβλημα: δεν μπορώ να είμαι ενθαρρυντική προς τους άλλους. Είμαι πολύ καλή ακροάτρια στο να ακούσω τα προβλήματα των φίλων μου αλλά δεν ξέρω τι να πω για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα (του τύπου «όλα θα πάνε καλά», «αξίζεις περισσότερα και καλύτερα», «πάρε τη ζωή στα χέρια σου γιατί μπορείς και το αξίζεις» κ.λπ.)
Θα ακούσω προσεκτικά, θα πω την άποψη μου, θα συμπαρασταθώ πρακτικά, αλλά ως εκεί.
Μπορεί όλο αυτό να πηγάζει από το ότι είμαι πολύ ρεαλίστρια και ίσως μου φαίνεται πολύ αφελές να πω όλα τα παραπάνω. Το περίεργο είναι ότι κατά βάθος είμαι αισιόδοξο άτομο για το μέλλον μου και θετική ως προς τη ζωή αλλά δεν μπορώ να νιώσω έτσι για τα προβλήματα των άλλων.
Μέχρι τώρα δε μου έχει παραπονεθεί κανείς από τους φίλους μου αλλά σου γράφω με αφορμή κάτι που έγινε πρόσφατα. Με χώρισε ο σύντροφος μου και ένας από τους (λίγους) λόγους ήταν ότι ένιωθε ότι δεν τον ενθάρρυνα.
Πώς μπορώ να γίνω πιο ενθαρρυντική; Τι πρέπει να κατανοήσω ώστε τα λόγια μου να είναι ειλικρινή και να δίνουν κουράγιο στον άλλον;
Eυχαριστώ εκ των προτέρων.
-Απορριμμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πώς συνδυάζεται ο ρεαλισμός σου με την αδυναμία να ενθαρρύνεις τους άλλους; Ακούγεται σα να λες «αφού όλοι άχρηστοι είναι, γιατί να πω ψέματα». Η ενθάρρυνση δεν είναι κοινωνική κόλλα για να τη εφαρμόζεις όταν χρειάζεσαι συμμάχους. Αν πιστεύεις ότι σε κάποιον αξίζει κάτι καλύτερο, το λες. Αν πιστεύεις ότι αδικήθηκε, το λες, αν πιστεύεις ότι δεν πιστεύει αρκετά στον εαυτό του, το λες, αν βλέπεις ότι δεν εκμεταλλεύεται ένα ταλέντο του, το λες. Για να είναι ειλικρινή τα λόγια σου, αρκεί να είσαι εσύ ειλικρινής. Όταν κάποιος σου εκμυστηρεύεται μια αδυναμία του, ένα πρόβλημα του, κάτι νιώθεις, κάτι αισθάνεσαι, αυθόρμητα. Έχει δίκιο που προβληματίζεται; Αν όχι, πες το, και πες γιατί το πρόβλημα δεν είναι όσο μεγάλο νομίζει. Αν ναι, πες πώς θα μπορούσε να βελτιώσει τη θέση του. Και τα δύο «ενθάρρυνση» είναι. Δεν είναι ενθάρρυνση να λες κούφια λόγια «πιστεύω σε σένα», αν δεν πιστεύεις στον άλλον.

__________________
4.

Μόλις τσακώθηκα με εναν φίλο μου, τον οποιο τον ειχα σε εκτιμηση. Έχω τρομερά νεύρα. Κατα καιρούς μου πέταγε κάποια σεξιστικά σχόλια που με ενοχλούσαν κ του το ελεγα ειτε γελώντας είτε σοβαρά ειτε με αποδοκιμαστικό ύφος. Το κύριο θέμα είναι ότι δεν θέλω μονογαμική σχέση οπότε ουσιαστικά είμαι κατώτερη απο άλλες κοπέλες μην πω τίποτα άλλο. Με ρώτησε τώρα πως τα παω με τον δικό μου και του είπα πολύ καλά είμαστε πολύ ερωτευμένοι κ τον αγαπάω τρελά κλπ κ μου ξεκίνησε και ελεγε οτι εντάξει αυτά σε σένα δεν μετράνε γιατί μόλις φύγεις για λίγο θα την ξανακάνεις την λαδία σου. Εκεί του είπα οτι εχουμε συμφωνησει και οι δυο, πως ειμαστε ενήλικοι ανθρωποι και δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα αφου εμείς τα βρίσκουμε. Και ξεκίνησε και έλεγε τα δικά του και μετα κανει οτι δεν μπορει να εισαι 20 φεύγα και να συμπεριφέρεσαι σαν 15χρονο κλπ κ μου το ολοκληρώνει πως δεν το λέει για μένα αλλά γενικά κ πως να ηρεμήσω γιατί δεν μου κάνει προσωπική επίθεση . Εγώ εκεί εκνευρίστηκα πολύ γιατί πραγματικά 1 εμενα για προσωπική επίθεση μου κανε γιατι σε εμενα απευθύνονταν οι συγκεκριμένες ερωτήσεις οσο και αν στο τέλος έβαλε και λίγη γενικότητα κ 2 γιατι δεν εκανα επίθεση απλά βρισκόμουν σε άμυνα. Και στην τελική δεν θεωρώ καθόλου κακο το να απαντήσω σε τέτοια σχόλια με τσαμπουκά κ με απάντηση με επιχειρήματα (που ήταν οτι οπως κανεις δεν σε πιεζει να κανεις ανοιχτη σχεση έτσι να μην πιεζεις κ εσυ τους αλλους κ στην συνεχεια θυμίζοντας του τι ακριβώς είπε πριν μου πει οτι το παίρνω προσωπικά). Η ερώτηση μου είναι απάντησα καλά? επίσης με αυτόν τι κάνω συνεχίζω κ το ρίχνω στην διαφορετικότητα του ανθρώπου ή του λέω πως δεν γουσταρω το πως εκφραζεται κ η αποψη του για μενα κλπ κ τον στελνω. Γενικά επειδή δεν είμαι πολύ του καβγα δεν νομίζω να περίμενε να σηκωθώ να φύγω κ να υψώσω τόσο πολύ ανάστημα. Αλλά τι βλακεία ειναι αυτή? Νομίζουν οτι φοβομαστε κ μπορούν να κάνουν οτι γουσταρουν??
-2 ερωτήσεις.. συγγνώμη για τα νευρα

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το «μη θυμώνεις» και το «μη το παίρνεις προσωπικά» όταν σου έχουν κάνει προσωπική επίθεση με σχόλιο για τον χαρακτήρα σου, είναι πατρονάρισμα. Επίσης είναι απόπειρα παύσης συζήτησης, γιατί αυτός που έκανε την επίθεση δεν περίμενε απάντηση, και δεν θέλει να δικαιολογήσει τον εαυτό του, περίμενε να δεχτείς την κριτική γιατί την θεωρούσε (και εξακολουθεί να την θεωρεί) αυτονόητη. Από εκεί ξεκινάμε, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν κι άλλα από κάτω (άλλωστε πάντα δεν υπάρχουν κι άλλα από κάτω;)


Τώρα που έχεις πλήρη εικόνα, μπορείς να ερμηνεύσεις καλύτερα τα σεξιστικά σχόλια που αρχικά απέφευγες να λάβεις υπόψη σου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να καταλάβεις γιατί νιώθει τόσο άβολα με τον τρόπο που ζεις την ζωή σου. Τον βλέπει ως απειλή στο στάτους κβο που του αρέσει όπως είναι. Θέλει να σε κάνει να ντραπείς, ώστε να συμμορφωθείς και να γίνεις όπως πρέπει, όπως πρέπει να είναι οι γυναίκες. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να ντρέπεσαι χωρίς να σου το πει, εξ'ου και το «μη θυμώνεις» όταν θυμώνεις.


Μήπως θυμώνεις ακόμη περισσότερο με αυτά που γράφω; Καλά κάνεις. Εσύ ξέρεις αν θέλεις να τον «στείλεις», όπως λες, ή να προσπαθήσεις να τον κάνεις τουλάχιστον να σταματήσει τα σχόλια. Ελπίζω να μην πιστεύεις ότι μπορείς να τον κάνεις να αλλάξει γνώμη. Γενικό σχόλιο: μην αγνοείτε τα υποτιμητικά, επιθετικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά, σεξιστικά σχόλια ανθρώπων που έχετε αποφασίσει ότι «έχετε σε εκτίμηση». Μην επιμένετε στην αρχική σας εκτίμηση γιατί θέλετε να πιστεύετε ότι δεν κάνατε λάθος. Κανένας δεν λέει τέτοια χωρίς να τα πιστεύει, ούτε του «ξεφεύγουν».

__________________
5.

Αγαπημένη μας Α, μπα
Ελπίζω να είσαι καλά. Είμαι 25 χρονών και φέτος γράφτηκα σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Είχα πάει και στο παρελθόν, σαν μαθήτρια, επομένως σκέφτηκα να το δοκιμάσω ξανά, μιας και τότε μου άρεσε πολύ. Ήμασταν πολύ λίγα άτομα με διαφορετικές ηλικίες, όλοι με τις δουλειές μας, χωρίς κάποια επαγγελματική φιλοδοξία. Το πρόβλημα, για μένα, ήταν ο δάσκαλος. Αρχικά, δεν κάναμε καθόλου ασκήσεις εμπιστοσύνης – συνεργασίας – δέσιμο ομάδας – αυτοπεποίθησης, δεν έγιναν ποτέ. Μας ζητούσε να αυτοσχεδιάσουμε πάνω σε κάτι ή μας πετούσε ένα έργο και έλεγε «ετοιμάστε µ το» και ερχόταν καμιά ώρα αργότερα για να το διορθώσει. Αρχικά, δεν ήταν αυτό που ήθελα και έψαχνα και μου φαινόταν πολύ απαιτητικό για ερασιτεχνική ομάδα, αλλά είπα να δώσω μια ευκαιρία, μήπως στην πορεία γίνει πιο ενδιαφέρον. Το χειρότερο όμως από όλα ήταν η συμπεριφορά του, ήταν ειρωνικός και επιθετικός, εκφράσεις του στυλ «Για μένα είσαι ένας καραγκιόζης», «Είσαι επιφανειακή και γελοία, να πας να παίξεις σε επιθεώρηση», «Είσαι μια ψεύτρα, με ακούς; Δεν με πείθεις», «Αν συνεχίσεις να παίζεις έτσι, να μην ξαναέρθεις». Η αλήθεια είναι ότι συμπεριφερόταν έτσι σε όλους μας, αλλά νιώθω ότι ήταν λίγο παραπάνω απότομος μαζί μου, ίσως γιατί έδειχνα ότι με πείραζε όταν μιλούσε έτσι. Τελικά, μια φορά που σηκώθηκε να με μιμηθεί κιόλας, θέλοντας να δείξει πόσο άχρηστη είμαι και πόσο χάλια έπαιξα, του είπα ότι με άγχωσε και δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη στιγμή γιατί μπλόκαρα, ίσως αν μου εξηγούσε με πιο ήρεμο τρόπο τι χρειάζεται να κάνω. Τότε μου είπε να μην τον προκαλώ γιατί «μπορώ να σε πληγώσω στα αλήθεια αν θέλω», ε και μετά από αυτό πήρα τα πράγματά μου κι έφυγα από εκεί μέσα. Αυτός είναι αυτός που είναι, έχει το κοινό του και συμπεριφέρεται όπως θέλει, αλλά εγώ νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου γιατί νιώθω ότι δεν χειρίστηκα καλά την κατάσταση, δεν μπόρεσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου απέναντι σε έναν τραμπούκο και έφυγα θυμωμένη και στεναχωρημένη. Πες μου Λένα, πώς αλλιώς θα μπορούσα να είχα χειριστεί την κατάσταση προς όφελος δικό μου, για να νιώθω εγώ πιο ήρεμη; Ίσως έπρεπε να είχα φύγει αμέσως μόλις κατάλαβα τι είδους άνθρωπος είναι; Επίσης, μια γενική ερώτηση προς εσένα (αν γνωρίζεις) αλλά και τους αναγνώστες. Παιδιά έτσι είναι όλα τα θεατρικά εργαστήρια για ενήλικες; Μήπως είναι τόσο απαιτητικά για κάποιο λόγο, ας πούμε για να έχεις «γερό στομάχι» για τις κριτικές; Αν υπάρχει κάποια «φιλοσοφία» πίσω από όλη αυτή τη συμπεριφορά, είναι δεκτό και απλώς δεν μου ταιριάζει, άρα να μην επιχειρήσω να βρω άλλη ομάδα. Σας ευχαριστώ όλους πολύ!
-- γιατί όχι;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μου αρέσει που αυτή η ερώτηση ήρθε σε συνέχεια της προηγούμενης. Είναι σα να συνωμοτεί το σύμπαν.


Δεν ξέρω απολύτως τίποτα από θεατρικά εργαστήρια, αλλά βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν περιλαμβάνουν λεκτική κακοποίηση στο πρόγραμμα σπουδών. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα αυτού του ανθρώπου, προσωπική ματαίωση μυρίζομαι, αλλά δεν είναι δικό μας πρόβλημα για να το λύσουμε.


Μια χαρά αντέδρασες. Στη κακοποίηση δεν ανοίγουμε κουβέντα για να ψυχαναλύσουμε τον άλλον, δεν χρειάζεται να την υποστούμε για να αποδείξουμε κάτι, ούτε χρειάζεται να ξεκινήσουμε πόλεμο για να κερδίσουμε σεβασμό, εκτός αν δεν υπάρχει δυνατότητα φυγής. Αν μπορούμε να φύγουμε, φεύγουμε. Αυτή είναι η καλύτερη αντίδραση από όλες. Το μόνο που θα μπορούσες να είχες κάνει καλύτερα είναι να είχες φύγει πιο νωρίς. Απορώ γιατί δεν έφυγαν όλοι. Το «γερό στομάχι» έχει κάποιο νόημα όταν δεν υπάρχει σχέση εξουσίας. Δάσκαλος σας ήταν, δεν μπορούσατε να του απαντήσετε καταλλήλως, και του άρεσε πολύ αυτό, όπως φαίνεται.

__________________
6.

Μια μερα συστηθηκα σε ενα παιδι που τον εβλεπα συχνα εξω και μου αρεσε. Αυτος ειναι 19 και σπουδαζει στην Αθήνα και εγω μενω Λάρισα. Μια μερα μου εστειλε μηνυμα και αρχίσαμε να μιλαμε μιλουσαμε ενα μηνα μεχρι που ηρθε Λάρισα για διακοπες Χριστουγεννων. Μου ζητησε να βρεθουμε απο κοντα αλλα τον πηρε ο υπνος και δεν βρεθηκαμε. Αργοτερα ομως τον πετυχα εξω και αρχισαμε να μιλαμε μου ειπε να βρεθουμε την επομενη μερα αλλα του εριξα ακυρο. Μου εστειλε μια μερα που εισαι; του απαντησα οτι ημουν σπιτι μετα χαθηκε ξανα. Τον πετυχα εξω παλι και απλα ανταλλαξαμε ευχες. Τελευταια φορα βρεθηκαμε τα Θεοφανεια του προτεινα να βρεθουμε αλλα δεν ηξερε αν μπορουσε σιγουρα. Δεν εστειλε ποτε και εφυγε για Αθηνα απο τοτε δεν μου ξαναεστειλε. Σε ολο αυτο το διαστημα που ηταν Λαρισα μου εστελνε και εδειχνε ενδιαφερον αλλα τωρα γιατι χαθηκε;
-Ειμαι η Δημητρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν παλιώνει ποτέ

_________________
7.

Γεια σου Αμπά, ευχαριστώ για τη στήλη σου. Με αφορμή μία φράση σου στον χτεσινό τίτλο ("Η προσωπική ασφάλεια πάνω απ' όλα") θέλω να σε ρωτήσω τη γνώμη σου και να σου μεταφέρω τον προβληματισμό μου για το στίγμα που ακολουθεί τις ψυχικές ασθένειες. Τις προάλλες είχε γράψει κάποιος εδώ ότι κακώς υπάρχει το στίγμα, ενώ αν π.χ. έχεις το συκώτι σου και παίρνεις χάπια, όλα καλά. Δεν υπάρχει όμως μία βασική διαφορά; Αν αυτός που έχει το συκώτι του δεν πάρει τα χάπια του, θα κάνει κακό μόνο στον εαυτό του, ενώ αν αυτός που έχει σχιζοφρένεια δεν πάρει τα χάπια του, μπορεί να κάνει κακό σε άλλους. Άσε που η σχιζοφρένεια μπορεί να κάνει τον άλλο να μην θέλει να πάρει τα χάπια του, ενώ το συκώτι όχι. Και το έχουμε δει και στις ειδήσεις, ότι ο τάδε σκότωσε το παιδί του, και από κάτω στα σχόλια λένε "δεν πήρε τα χάπια του". Που είναι βέβαια σωστό σαν δικαιολογία, αλλά δεν με κάνει να νιώθω πιο άνετα. Ποιος μου λέει ότι στη δουλειά μου ο διπλανός που π.χ. έχει κάποιο "ψυχικό" νόσημα (άρα πρόβλημα στον εγκέφαλο, για να είμαστε ακριβείς) παίρνει τα χάπια του κανονικά; Δεν λέω ότι πρέπει να τους μαντρώσουμε, αλλά δεν είναι λογικό να υπάρχει μία ανησυχία, που ο καθένας τη διαχειρίζεται όπως καταλαβαίνει;
Ξέρω ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, αλλά επειδή κι εσύ είπες ότι η προσωπική ασφάλεια προέχει, γι αυτό με ενδιαφέρει ειλικρινά να διαβάσω τη δική σου άποψη.
-Alice

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κάτι που θα σε βοηθούσε πολύ θα ήταν να ερευνήσεις τις ψυχικές ασθένειες και να μην τις περιγράφεις όλες με τη λέξη «σχιζοφρένεια». Αυτός που δεν παίρνει τα χάπια του κάνει κακό στον εαυτό του, είτε έχει σχιζοφρένεια, είτε έχει το συκώτι του. Επίσης κάποιος που έχει το συκώτι του είναι πιθανό να σταματήσει να παίρνει τα χάπια του ακριβώς λόγω της ασθένειας του. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γιατροί. Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν θέλει να πάρει φάρμακα, λέει ψέματα ότι τα παίρνει, παίρνει άλλα, δεν τηρεί τις δόσεις, τα σταματάει χωρίς να ρωτήσει τον γιατρό που τον παρακολουθεί. Ελάχιστοι άνθρωποι από αυτούς που πάσχουν από σχιζοφρένεια γίνονται επικίνδυνοι, κι αυτό σε ψυχωτικό επεισόδιο. Τα βίαια εγκλήματα συνήθως δεν γίνονται από σχιζοφρενείς. Το στερεότυπο του δολοφόνου που «δεν πήρε τα χάπια του» είναι αυτό, ένα στερεότυπο που μας βοηθάει να εκλογικεύσουμε την φρίκη των εγκλημάτων. Όταν συμβαίνει βέβαια, αποκτά μυθικές διαστάσεις δημοσιότητας. Και φυσικά, τους επικίνδυνους ψυχασθενείς τους «μαντρώνουμε» κανονικά, πολύ συχνά σε απάνθρωπες συνθήκες που εξασφαλίζουν ότι θα χειροτερέψουν και δεν θα βγουν ποτέ από εκεί.


Τελικά, δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Θεωρητικά, ναι, κάποιος που πάσχει από σχιζοφρένεια, και έχει ψυχωτικά επεισόδια, και δεν παίρνει φάρμακα, μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Οπότε; Είναι δεκτό να υπάρχει το στίγμα για όλους όσους πάσχουν από ψυχικές νόσους (που είναι πολλών ειδών) ή είναι δεκτό να ντρέπεται κάποιος να πει ότι πάει σε ψυχολόγο γιατί έχει φοβία με τα αεροπλάνα; Η προσωπική ασφάλεια έρχεται πρώτη, αλλά κανείς δεν μπορεί να σου την εξασφαλίσει. Δεν γίνεται να προβλέψεις ποιος θα γίνει επικίνδυνος ώστε να προλάβεις το κακό. Έχεις διαβάσει το minority report; Ταιριάζει πολύ στην κουβέντα που κάνουμε τώρα. Το έγραψε κάποιος που έπασχε από ψυχική ασθένεια, και ήξερε τι είναι αυτό το στίγμα.


38

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι ψυχικά ασθενείς δεν εγκληματούν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τον υγιή πληθυσμό. Αντιθέτως, οι ίδιοι συχνά γίνονται θύματα εγκλήματος.Ο τρελός δολοφόνος είναι στερεότυπο που μας έχει ξεμείνει από τον μεσαίωνα και αναπαράγεται από τα μήντια διότι η τρέλα πουλάει. Όσο υπάρχει άγνοια γύρω από τα θέματα της ψυχικής ασθένειας, τόσο θα φαντάζει σκοτεινή, τρομακτική, δαιμονική κλπ. και τα μήντια θα ξεσαλώνουν με τέτοιες ιστορίες.Να ένα σχετικό άρθρο:http://www.postmodern.gr/i-schesi-psychikis-asthenias-me-ti-via-ke-tin-egklimatikotita/και μια επίσημη παρέμβαση σε παλιότερη τηλεοπτική εκπομπή:https://left.gr/news/elliniki-psyhiatriki-etaireia-i-ekpompi-tis-droyza-stigmatizei-toys-psyhika-astheneis
#7 - Ο φόβος, πάντως (όχι οι φοβίες), είναι καλός, όχι κακός σύμβουλος. Ο φόβος πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αν κάποιος σε τρομάζει, πιθανότατα ο φόβος να είναι βάσιμος και προειδοποιητικός.
Κάποιος ψυχίατρος είχε πει, τα ποσοστά δολοφονιών από σχιζοφρενείς δεν διαφέρουν από τα ποσοστά δολοφονιών από διαβητικούς. :) Υποθέτεις:1. άνθρωπο με ψυχικό νόσημα,2. ο συνδυασμός του νοσήματος με την προσωπικότητά του και τις τωρινές συνθήκες ζωής τον κάνει επικίνδυνο σε άλλους3. ο οποίος έχει παρακολουθηθεί από ψυχίατρο ο οποίος του έχει γράψει τα (απαραίτητα) φάρμακα, 4. ο οποίος έχει πάψει να παίρνει τα φάρμακα για κάποιο διάστημα και 5. ο οποίος έχει περάσει απαρατήρητος από το περιβάλλον του και το γιατρό του ή έχει εξαφανιστεί από αυτούς χωρίς ίχνος,6. ο οποίος γίνεται βίαιος απέναντι σε συνανθρώπους του, και7. ο οποίος καταφέρνει να ασκήσει αυτή τη βία.Η παρουσία όλων των 1-7 είναι απίθανη. Η άρνηση ενός οποιουδήποτε ασθενή να πάρει τα φάρμακά του/να φροντίσει τον εαυτό του όπως του λέει ο γιατρός του μπορεί σίγουρα να προκαλέσεια) μία χειρότερη ζωή για τον ασθενή από ό,τι είναι αναγκαίο,β) άγχος και αγωνία σε αυτούς που τον αγαπούν.Κι αυτό ισχύει ό,τι ασθένεια και να έχει.
#7 Είναι πιθανό να περάσει ο οποιοσδήποτε ένα ψυχωσικό και πολύ περισσότερο , καταθλιπτικό επεισόδιο κατά την διάρκεια του βίου του.Και σφόδρα πιθανό (ειδικά όσον αφορά στο ψυχωσικό επεισόδιο),να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά. Οπότε,υπό αυτό το πρίσμα,τι θα μπορούσε να πει κάποιος; Σαφέστατα τίθεται θέμα κληρονομικότητας σε ορισμένα ψυχικά νοσήματα, αλλά,για να γίνω σαφής και συγκεκριμένη,είναι πολύ πιθανό,συνθήκες συντριπτικής πίεσης ή απειλής,άλλως πως,ισχυροί ψυχοπιεστικοί παράγοντες γεγονότα ,να επιδράσουν καθοριστικά σ έναν άνθρωπο κλονίζοντας την ψυχική του υγεία.Αυτά όμως είναι αοριστολογίες,κάθε φορά,εξετάζουμε in concreto. Με εκπλήσσει η αναπόφευκτη διαπίστωση, ότι αγνοούνται βασικές γνώσεις σε πολύ σημαντικά θέματα.Μην είστε προκατειλημμένοι χωρίς να μπαίνετε σε διαδικασία διερεύνησης μέσω σοβαρού διαβάσματος,κρίμα είναι ν αναπαράγουμε διανοητικά στερεότυπα μεσαίωνα. Εξυπακούεται πάντα ότι οι ασθενείς ακολουθούν αγωγή.
#4Καλό είναι οι πολλές λεπτομέρεις για την προσωπική ζωή του καθενός να μην συζητιώνται αναλυτικά με τον φιλικό του κύκλο. Ούτως ή άλλως οι συμβουλές είναι έξω από τον χορό και στην ουσία αποτελεί glorified κουτσομπολιόΗ προσωπική ζωή του καθενός δεν είναι ζήτημα ούτε προς ψήφιση ούτε προς έγκριση. Όπως σωστά ετέθη είστε ενήλικοι με τον σύντροφό σου και τα έχετε ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ συμφωνήσει. Τι θα πει "θα την κάνεις την λαδιά σου" στο πλαίσιο αυτό; Πώς μπορεί να θεωρηθεί το οτιδήποτε λαδιά αφού δεν έχετε συμφωνήσει κάποιο συμβατικό αποκλειστικό ερωτικό πλαίσιο; Aπλούστατα ο "φίλος" σου κρίνει με βάση τα δικά του κριτήρια και μάλιστα στο δικό του αξιακό σύστημα η πολυερωτικότητα θεωρείται "ανωριμότητα" που αρμόζει σε 15χρονα (θα εκπλαγεί όταν συνειδητοποιήσει ότι συναινετική πολυερωτικότητα μάλλον περισσότερη ωριμότητα και κατάποση εγωϊσμών απαιτεί παρά το αντίθετο). Σε παρόμοιες συζητήσεις με κολλημένα μυαλά είναι πανδύσκολο να τους "διδάξεις" το λάθος τους επειδή συνηθέστερα δεν είναι έτοιμοι ακόμα να παραδεχτούν ότι υπάρχει περιθώριο μάθησης από την πλευρά τους κι ότι ο κόσμος δεν λειτουργεί μόνο στην δική τους συχνότητα. Πρέπει να σπάσουν λίγο τα μούτρα τους για να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν τους χρωστάει. Επομένως το κόψιμο πρέπει να έρχεται άμεσα κι αποφασιστικά. "Δεν σε αφορά και δεν σου επιτρέπω σχολιασμό". Κι επειδή θα σε σχολιάσει αρνητικά έτσι κι αλλιώς πίσω από την πλάτη σου καλύτερα να αραιώνετε λίγο λίγο.
Το νούμερο 1 το διάβασα και το ξαναδιάβασα, άκρη δεν έβγαλα. Τι προσπαθούσε,πως προσπαθούσε, τι της είπε, τι είχανε και τι δεν είχανε μόνο αυτούς ξέρει. Το μόνο συμπέρασμα που βγάζω από τον αχταρμά είναι ότι το παιδί πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και έχει δημιουργήσει τρικυμία εν κρανίω που έχει επηρεάσει και το πώς γράφει. Βάλε τις σκέψεις σου σε σειρά και θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις.
#5 Είμαι σε μια ομάδα με εξαιρετικά ταλαντούχους και διακεκριμένους δασκάλους. Ποτέ δεν έχουν συμπεριφερθεί με αγένεια σε κανένα. Αντιθέτως είναι πάντα ευγενείς και ενθαρρυντικοί πράγμα που μας έχει δέσει σαν ομάδα με πολύ όμορφα αποτελέσματα γιατί όλοι βγάζουν με χαρά τον καλύτερο εαυτό τους.
#4 όλ αυτα που είπε η Λένα, +το ότι εκτός απο κομπλεξικος, μπορεί να σε γουστάρει κιόλας και να ζηλεύει. Καλύτερα μην ενδιαφερθεις άλλο, δε φαινεται σαν φίλος που έχει κατι αξιόλογο.
#7Το στίγμα υπάρχει ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ενημέρωση. Κατ'αρχας να ξεκινήσουμε απο τη σχιζοφρένεια, που για καποιο λόγο οι περσσότεροι την έχουν συνδυάσει με δολοφόνους και πριόνια. Σχιζοφρενής θεωρείται ένα άτομο που έχει λανθασμένη εντύπωση για την πραγματικότητα. Από εκεί και πέρα, η σχιζοφρένεια παίρνει διάφορες μορφές, και χωρίζεται σε υποκατηγορίες, ανάλογα με τα συμπτώματα που εμφανίζει το άτομο. Σχιζοφρένεια έχει περίπου το 1% του πληθυσμού. Μετά, υπάρχουν ένα σωρό άλλες ψυχικές ασθένειες που έχουν άλλα χαρακτηριστικά και συνμπτώματα. Άλλες πιο ήπιες και άλλες πιο βαριές. Από τα άτομα που πάσχουν από τέτοιες ασθένεις, ένα μικρό ποσοστό μπορεί να γίνει επικίνδυνο για το περιβάλλον του. Οι περισσότεροι γίνονται επικίνδυνοι κυρίως για τον εαυτό τους (όπως και στο παράδειγμα με το συκώτι).Εγώ δεν είμαι ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος. Όλες αυτές τις απλές πληροφορίες τις βρίσκει κανείς σε βιβλία (γραμμένα σε απλή γλώσσα, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός), ή στο ιντερνετ, υπάρχουν ακόμα και κανάλια στο YouTube που τα έχουν άτομα που ζουν με αυτές τις ασθένεις και διηγούνται τις εμπειρίες τους. Φαίνεται τρομακτικό επειδή δεν γνωρίζουμε πράγματα για αυτο.Αυτός ο φόβος και το στίγμα είναι αυτό που αποτρέπει ανθρώπους να αναζητήσουν θεραπεία για τον εαυτό τους ή για τους αγαπημένους τους. Είναι αυτό που μας κρατάει πίσω. Το πόσο άσχημα ακούγεται η λέξη σχιζοφρένεια και το στίγμα της το καταλαβαίνεις όταν έχεις ένα πολύ δικό σου άτομο να πάσχει από αυτή και να ακούς από εδώ και από εκεί να γίνεται συνώνυμο της λέξης 'επικίνδυνος'. ΟΧΙ δεν είναι συνώνυμο. Άνθρωποι με ψυχικές ασθένεις μπορούν να έχουν μια φυσιολογική ζωή.
Ζούμε στην εποχή που τα Likes και τα SMS (κι η αναλογία και το πρωθύστερο κατά το οποίο εστάλθησαν) αποτελούν θέμα ανάλυσης data στο παιχνίδι του φλερτ. Εντάξει στο 21 "καίγονται". :D Ευτυχώς!
#1 Βρε παιδί μου, μιλάς λες και όλες οι αποφάσεις ήταν δικές σου και ξαφνικά στο τέλος γράφεις πως περιμένεις να φας τα μούτρα σου αν της μιλήσεις. Άρα μήπως το πρόβλημα δεν είναι το τι θα αποφασίσεις εσύ ;
#7.Υπάρχουν περιπτώσεις,που κάποιος ψυχικά ασθενής,μπορεί να γίνει επικίνδυνος.Και δεν είναι σωστό,να το παραβλέπουμε.Πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά.Όποιος όμως έχει ψυχικό νόσημα,δεν είναι κι εξ ορισμού επικίνδυνος.Ούτε καν περισσότερο από έναν,που μπορεί να έχει κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας και να το παραμελεί.Ένας οδηγός λεωφορείου πχ,που δεν παίρνει τα φάρμακα του για την καρδιά και μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθει κρίση στο τιμόνι,δεν είναι επικίνδυνος για πολύ κόσμο;Θα αφήναμε να προσέχει το παιδί μας η διαβητική μάνα μας,που δε ρυθμίζει το ζάχαρο της και μπορεί να πάθει υπογλυκαιμία;Κυκλοφορούν επίσης εκατομμύρια άνθρωποι,οι οποίοι αγνοούν,ότι πάσχουν από κάτι κι αυτό μπορεί τελικά να αποβεί μοιραίο και για τους ίδιους και για τους γύρω τους.Δεν τους φοβόμαστε όμως.Φοβόμαστε την ψυχική ασθένεια,γιατί την ταυτίζουμε νομοτελειακά με ανεξέλεγκτες αντιδράσεις,συχνά βίαιες,με τον παραλογισμό.Επίσης,ενώ τόσοι και τόσοι άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες νόσους,αλλά είναι λειτουργικοί,ζουν μια φυσιολογική ζωή χάρη στη θεραπεία,που λαμβάνουν,δεν πιστεύουμε,ότι ισχύει το ίδιο και για έναν ψυχικά ασθενή.Μας λείπει η γνώση γύρω από θέματα ψυχικής υγείας κι αυτό λειτουργεί αρνητικά σε πολλαπλά επίπεδα.Φόβος,απομόνωση ή διακρίσεις σε βάρος των ασθενών,απουσία πρόληψης,αποστρέφουμε το βλέμμα σε κάποια συμπτώματα ή δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε,για να απευθυνθούμε πιο σύντομα σε κάποιον ειδικό...Μακρύς ο κατάλογος.Όσο είναι ταμπού,όσο δε μιλάμε για αυτά,όσο δε ζητάμε να μάθουμε περισσότερα,τόσο κι η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια,θεωρεί δευτερεύοντα αυτά τα ζητήματα και με την αμέλεια της,την ανεπαρκή φροντίδα τροφοδοτείται εκ νέου ένας φαύλος κύκλος σιωπής,φόβου,ντροπής.
#4 Εννοείται πως καλά έκανες και του απάντησες έτσι. Και ναι ήταν προσωπική επίθεση, ο φίλος σου όμως κατάλαβε οτι το παράκανε και σου είπε το κλασσικό "μη θυμώνεις κουβέντα κάνουμε". Αν ο φίλος σου δεν συμφωνεί με τον τρόπο ζωής σου ας σταματούσε αυτή την φιλία. Το να σε υποτιμά και να προσπαθεί να σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για τις επιλογές σου είναι προσβλητικό. Αναθεώρησε τη φιλία σου με το συγκεκριμένο άτομο. Και ναι, τα άτομα που τείνουν να κριτικάρουν και να προσβάλλουν τις επιλογές των άλλων θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι να υψώσεις ανάστημα, αλλιώς συνεχίζουν.
5Ο τύπος είναι καρικατούρα καταπιεσμένου σκηνοθέτη που ξέπεσε και δεν το αξίζει αυτό. Υπάρχει και σε καθηγητή σχολής ή σχολείου τέτοιο.Μπράβο σου που τα είπες κι έφυγες, και μάλιστα κόσμια. Εγώ σε παρόμοια περίπτωση είχα κάνει μεγάλο μπάχαλο.
Eγώ πάλι, αν ήμουν στη θέση της κοπέλας, θα του είχα σπάσει ωραιότατα το κεφάλι και ας έλεγαν μετά πως δεν πηρα τα χάπια μου! Ειλικρινά, τώρα, μετά από είκοσι πέντε χρόνια στο θέατρο, απορώ κι εξίσταμαι πως τέτοιοι μπαγλαμάδες αποκτούν θεατρικά εργαστήρια και πως καταφέρνουν να έχουν μαθητές μετά από το πρώτο μάθημα. Όχι, καλή μου, δεν είναι έτσι τα θεατρικά εργαστήρια, έτσι είναι ο άρρωστος ψυχισμός αυτού του ηλίθιου. Λυπάμαι τρομερά που είχες μια τέτοια κακοποιητική εμπειρία σε ένα απ' τα πιο όμορφα χόμπι που υπάρχουν. Σκέψου αν θα ήθελες να ξαναδοκιμάσεις, απλά αυτή τη φορά, ρώτα φίλους και κάνε την έρευνα σου για να μην την ξαναπατήσεις!
#2 Μπορείς να δοκιμάσεις να μιλήσεις για σειρές, ταινίες ή ταξίδια. Με έχουν βοηθήσει πολύ στο small talk. Επίσης για το που μένει. Απέφυγε θέματα πολιτικής/θρησκείας πάντως. Είναι λίγο παρακινδυνευμένα αν δεν ξέρεις κάποιον. Οσο για το τι δουλειά κάνεις προσωπικά δεν το βρίσκω αδιάκριτο και το έχω χρησιμοποιήσει αλλά αν εσύ το θεωρείς καλύτερα απέφυγέ το στην αρχή.
Οχι απαραίτητα. Εγώ έμενα Πειραιά και δεν έχω κανένα πρόβλημα αν με ρωτήσουν. Δε θεωρώ οτι πλέον η περιοχή που μένει κάποιος τον στιγματίζει κοινωνικά. Δε θα αισθανθώ άσχημα να πω σε κάποιον που μένει Κηφησιά οτι μένω Πειραιά πχ. Φυσικά αυτό είναι προσωπική άποψη, αν για σένα είναι κάτι προσωπικο δεν το ρωτάς.
Εάν μιλάμε για φάση καλοκαίρι - βράδι - τριζόνι, δε νομίζω, πάντως, ότι θα υπάρξει κοινωνικό πρόβλημα. Τα ταξικά σύνορα ανοίγουν! Όμορφη εικόνα :)Μια ακόμη όμορφη εικόνα είν' ο Πειραιάς και το λιμάνι απ' το κατάστρωμα, καθώς το πλοίο βγαίνει αργά απ' την κεντρική προβλήτα...(Η Καστέλα είναι γραφική κι έχω ακούσει ότι είν' ωραία στην Πειραική, είναι πράγματι;)
Στην Πειραϊκή έχει κυρίως θαυμάσια θέα, που σε πολλά σημεία (ειδικά ορμίσκους) δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε νησί. Είναι από τα ιδανικά μέρη για μεγάλες βόλτες.
Η Πειραϊκή ειναι ωραιότατη (κι ο Πειραιάς μια χαρά) αλλά δεν έχει ουδεμία σχέση με το Πέραμα. [Μου άρεσε όμως έτσι που το έθεσες Prince!]Φυσικά έχουν ξεθυμάνει τα παλιά στεγανά κάπως (και λόγω κρίσης) αλλά ακόμα υπάρχει ένας σνομπισμός κι αντίστροφος σνομπισμός από συγκεκριμένες περιοχές. πχ. Παλιά κάτοικος Πετρούπολης "αναβαθμίστηκε" μένοντας Κηφισιά και το διαλαλεί παντού ότι μένει Β.Π.. Προσωπικά μένω σε middle class περιοχή (ούτε πολύ πάνω κι ούτε πολύ κάτω) και δεν με επηρρεάζει να σου πω την αλήθεια. Μάτια κι αυτιά όμως έχω.
5. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη του θεάτρου, και οι "δάσκαλοι" που ισχυρίζονται ότι είναι μέρος της εκπαίδευσης απλώς προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον σαδισμό και την κακία τους. Μην παρασύρεστε από την όποια φήμη τους, οι άνθρωποι αυτοί είναι άσχετοι κάφροι που παίζουν παιχνίδια εξουσίας επειδή ακριβώς τους το επιτρέπετε!!
Αγαπητό #5 έχω υπάρξει μέλος τριων θεατρικών ομάδων και μπορώ να επιβεβαιώσω από την μικρή μου εμπειρία οτι αυτό που βίωσες δεν είναι νορμάλ.Σαφώς μεν ενας δάσκαλος πρέπει να σε σκληραγωγήσει όμως το σημαντικότερο είναι να μάθεις τεχνικές και να βελτιώνεσαι (εκείνος μάλλον παραήταν ψώνιο και το πήρε τόσο προσωπικά).Πήγαινε να δεις φοιτητές του Εθνικού-κάποιες πρόβες είναι ανοιχτές για το κοινό λίγες μέρες πριν τις επίσημες παραστάσεις.Εκεί μπορείς να δεις πώς δουλεύουν,πόσο ενωμένοι είναι,πώς ίσως προετοιμάζονται λίγο πριν βγουν επί σκηνής.Είναι ενα μαγικό πράγμα το θέατρο και δεν θα έπρεπε να σε αποθαρρύνει.Ίσα ίσα, ενας δάσκαλος είναι καλός όταν σε προτρέπει να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.Δοκίμασε άλλες θεατρικές ομάδες και αποφάσισε εσύ η ίδια στο τέλος.
#5 πάρα πολύ καλά έκανες κι έφυγες. Πουθενά δε δικαιολογείται αυτή η κακοποιητική συμπεριφορά. Πολύ περισσότερο σε μία ερασιτεχνική ομάδα όπου πας να βρεις άλλα πράγματα. Ήμουν σε μία τέτοια ομάδα για πολλά χρόνια και είχαμε σχέσεις με παιδιά άλλων ομάδων. Μπορώ μετά βεβαιότητας να σου πω πως όχι, δεν συμπεριφερονται όλοι έτσι. Άποψή μου είναι πως πρώτον, ο τύπος έχει την εντύπωση από ταινίες που ενδεχομένως έχει δει ή από φήμες για μεγάλους διδασκάλουςπως έτσι πρέπει να σας μιλάει για να βγάλει τον καλύτερό σας εαυτό. Έχει δηλαδή στο νου του πως με τις βρισιές και τις προσβολές γίνεσαι πιο ποιοτικός. Δεύτερον, έχει φιλοδοξίες πως από την ερασιτεχνική ομάδα θα πάει πιο ψηλά ή ξεκίνησε για πιο ψηλά έφαγε τα μούτρα του είτε λόγω αταλαντοσύνης είτε οοιος ξέρει για άλλους λόγους αλλά αυτός την αταλαντοσύνη δε θα τη δει και θα δει μόνο τους άλλους λόγους. Και τρίτον είναι κακής ποιότητας και βαθιά κομπλεξικός. Τον έχω δει τον τύπο ανθρώπου που μας περιγράφεις και είναι σιχαμερός. Όπου και να είσαι να είσαι βέβαιη πως υπάρχει σίγουρα κι άλλη ομάδα θεατρική. Πήγαινε αλλού. Είναι κάτι που δε θα άλλαζα με τίποτα στη ζωή μου. Απλά να ξέρεις πως ακόμα και στον ερασιτεχνικό χώρο το ψώνιο περισσεύει. Αυτά τα μπράβο της θειας και του θειου τα παίρνουν κάποιοι στα σοβαρά και νομίζουν πως είναι μία διασταύρωση ρόμπερτ ντε νίρο με τζέικ τζίλενχαλ κι απλά είναι άτυχοι που δε γεννήθηκαν στο χόλιγουντ.
#5 ο κόσμος είναι γεμάτος "αδικημένους" που θα μπορούσαν να γίνουν ο επόμενος Μέσι, ο επόμενος Γκάλης, ο επόμενος Λόρενς Ολίβιε, ο νέος και βελτιωμένος Όρσον Ουέλς, ο νέος Ελ γκρέκο. Αντ αυτού λόγω των κυκλωμάτων, της φτώχιας, της κακοτυχίας, των τυφλωμένων που δεν αναγνώρισαν το τρομερό ταλέντο τους, ξέπεσαν να διδάσκουν άχρηστους που ούτε στο δαχτυλάκι τους δεν πρόκειται να τους φτάσουν ποτέ αλλά τι να κάνουμε το σύστημα βλέπεις. Όλοι αυτοί οι δυνάμει επόμενοι ηδονίζονται να κακοποιούν όσους θεωρούν ότι δεν είναι "ταλαντούχοι" επιβεβαιώνοντας έτσι πόσο καλύτεροι και τρομεροί είναι και φυσικά δεν σπαταλάνε το πολύτιμο ταλέντο τους σε διδασκαλίες και βλακείες. Έχω γνωρίσει καταπληκτικούς δασκάλους υποκριτικής που αγαπούσαν πραγματικά τους μαθητές τους και τους έβγαζαν τον καλύτερο εαυτό τους ακόμα και αν ήταν όντως ατάλαντοι. Βρες έναν τέτοιο έχει πολλές σχολές υποκριτικής/ συλλόγους/ ομάδες και πήγαινε εκεί, αυτό που κάνεις το κάνεις για να διασκεδάσεις ΟΧΙ για να στεναχωριέσαι. Πάρε και μία εκδικησούλα αν θες. Ψάξε το βιογραφικό του παραλίγο Αλέξη Μινωτή/κόπανου και βρες κάτι που έχει κάνει και δεν είναι περήφανος για αυτό (ΟΛΟΙ οι αδικημένοι ταλαντούχοι έχουν κανει κάτι αναλογο για να "μπουν στο χώρο") και κάνε τον βούκινο στη σχολή (Παραδείγματα, διαφημιζε ψησταριά ντυμένος κοτόπουλο/ έπαιξε κομπάρσος σε βιντεοκασέτα με τον Φλωρινιώτη/ έκανε τον κλόουν σε παιδικά πάρτι/γύριζε ταινίες soft porn κλπ). Καμία από αυτές τις δουλειές δεν είναι ντροπή αλλά αυτός ο δήθεν ταλαντούχος θα ντρέπεται που "ξέπεσε" έτσι και θα πάρει μια γεύση της συμπεριφοράς του (αλλά εγώ είμαι ελαφρώς σκύλα με κάτι τέτοια).