Στο σημερινό «Α μπα»: πάλι;

Στο σημερινό «Α μπα»: πάλι; Facebook Twitter
70

__________________

1.

Α, μπα και αναγνώστες, γεια σας!
Επιθυμώ την συμβουλή σας για ένα όχι και τόσο σημαντικό θέμα ( η μήπως είναι;)
Θα ήθελα να έχω κάποιο κάποιο στιλ στο ντύσιμο και ενώ έχω γούστο και άποψη για τα ρούχα, τελικά καταλήγω να κυκλοφορώ με το κλασικό τζιν και πουλόβερ. Ο τρόπος που ντύνομαι επηρεάζεται πάρα πολύ από την διάθεση μου. Δηλαδή αν βαριέμαι κάτι ή κάποιον δεν προσέχω την εμφάνισή μου. Στη καθημερινότητα μου, που είμαι σπίτι – δουλειά και δουλειά – σπίτι, φοράω τελικά την ' φόρμα' εργασίας τζιν και πουλοβεράκι γιατί τα ρούχα αυτά είναι και άνετα και ζεστά. Είναι όμως και λίγο μίζερα. Επισημάνω ότι όταν λέω κάποιο στιλ δεν εννοώ φούστες και γόβες κτλ. Είμαι πάντα υπερ της άνεσης. Θα ήθελα απλά τα ρούχα μου να έχουν περισσότερη φαντασία και να με αναδεικνύουν περισσότερο. Η ερώτηση μου είναι εξής: Πως υπερνικάει κανείς αυτή τη 'βαρεμάρα' στο ντύσιμο;
- out of fashion


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μεταξύ τζιν και πουλόβερ και άλλου τζιν και πουλόβερ μπορεί να μεσολαβεί άβυσσος. Επίσης τελείως άλλος άνθρωπος γίνεσαι με άλλα παπούτσια, άλλη τσάντα, άλλα σκουλαρίκια και άλλα μαλλιά. Μπορείς να είσαι άνετα και ζεστά και με στυλ που σε αναδεικνύει, ταυτόχρονα. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται όπως μαθαίνεται η μαγειρική και οι ξένες γλώσσες. Σου το λέω έτσι για να καταλάβεις ότι δεν είναι κάτι που μαθαίνεται με συμβουλές, αν ήταν τόσο απλό, ούτε στυλίστες θα υπήρχαν, ούτε διακοσμητές βιτρίνας, ούτε φωτογράφοι μόδας, ούτε η Άννα Γουιντούρ, στο κάτω κάτω. θέλεις να μάθεις κάτι που δεν ξέρεις; Χρειάζεται χρόνος, μελέτη, και για το συγκεκριμένο, δυστυχώς χρειάζονται και λεφτά. Όχι απαραίτητα πολλά (αν και τα πολλά βοηθάνε). Βρες κάποια ή κάποιον που σου αρέσει το στυλ του και ζήτησε του να έρθει μαζί σου στα μαγαζιά, αλλά εκεί μη μιλάς, μόνο άκου. Άκου τι διαλέγουν για σένα, και φόρεσε αυτά που διαλέγουν για σένα, χωρίς αντιρρήσεις. Μόνο ερωτήσεις επιτρέπονται.


Αν έχεις λεφτά, πήγαινε σε στυλίστα. Θα γλιτώσεις κάτι χρόνια αυτοσχεδιασμού, οπότε μακροπρόθεσμα μπορεί να σου βγει και πιο φτηνά.


__________________
2.

Να σε ρωτήσω αν ξέρεις δυο-τρία πράγματα να μου πεις για τους στρατιώτες στις ΗΠΑ;
Εφόσον η θητεία δεν είναι υποχρεωτική, το βασικό κίνητρο για να ενταχθούν σε στρατιωτικό σώμα είναι τα λεφτά, έτσι; Γιατί γκούγκλαρα το μισθό τους και 20.000$-40.000$/χρόνο που φάνηκε να κυμαίνεται, μου φάνηκαν λίγα για ΗΠΑ (20χιλ έβγαζε π.χ. ένας παλιός μου εραστής που εργαζόταν ως σερβιτόρος στις ΗΠΑ ενώ σπούδαζε). Ακόμη κι αν τους καλύπτουν έξοδα για εστίαση ή διατροφή. Βέβαια μπορώ να φανταστώ ότι πιθανώς κατατάσσονται άτομα που διαφορετικά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Επίσης, εάν τραυματιστούν σοβαρά εν ώρα εργασίας(π.χ. χάσουν τα πόδια τους), παίρνουν αποζημίωση ή είναι στο χαρτί που υπογράφουν ότι το κράτος δε φέρνει ευθύνη; Κι όταν τελειώσει η θητεία τους, παίρνουν σύνταξη; Ένα εφάπαξ ή εφ´όρου ζωής; Γιατί σε πολλά ριάλιτι που έχω δει(από το Catfish, μέχρι shows από αυτά που σου φτιάχνουν και χαρίζουν ένα ολόκληρο σπίτι σε δυο μέρες), όταν συμμετέχουν απόστρατοι (veterans), φαίνονται πάμφτωχοι (και, να συμπληρώσω, γεμάτοι με ψυχολογικά όσοι έχουν συμμετάσχει σε πολέμους και δεν έχουν καν λεφτά για ψυχολόγο αφού το κράτος τους δεν πολυέχει Πρόνοια βλέπω). Και, αν έχω καταλάβει καλά, κάποιοι δε μπορούν να κάνουν για πολλά χρόνια τη δουλειά του μισθοφόρου εάν δεν παίρνουν προαγωγές ή κάτι τέτοιο; Γιατί εδώ στην Ελλάδα έχω την εντύπωση ότι οι στρατιωτικοί παίρνουν σύνταξη μετά από αρκετά χρόνια εργασίας. Και, φυσικά, καλή συνταξη συν ένα ωραιότατο μπόνους-εφάπαξ στην αρχή της σύνταξης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όλα όσα ρωτάς υπάρχουν στο ίντερνετ. Είναι ολόκληρο υπουργείο, ένας τεράστιος τομέας, δεν περιμένεις να σου απαντήσω στα διοικητικά και ασφαλιστικά μιας χώρας μέσα από το α μπα, εύχομαι.


Αυτό που μπορεί να μην υπάρχει στο ίντερνετ (αν και μάλλον υπάρχει), είναι αυτό που κατάλαβες: μερικές φορές πάνε στον στρατό άνθρωποι που δεν έχουν άλλη επιλογή για τη ζωή τους. Παράλληλα, υπάρχουν στρατιωτικές οικογένειες που τηρούν την παράδοση από γενιά σε γενιά. Ταυτόχρονα, υπάρχουν οι στρατιωτικοί καριέρας που έχουν ανώτερες θέσεις, δεν είναι όλοι φαντάροι στην πρώτη γραμμή του πολέμου που πάνε επειδή δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Οι μισθοί κυμαίνονται σε πάρα πολύ μεγάλη γκάμα, ανάλογα με προσόντα, βάση, σώμα, χρόνια, και ένα σωρό άλλα, και σίγουρα δεν έχουν ταβάνι τις σαράντα χιλιάδες. Η σύνταξη και η ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι ανάλογα με τη θέση, το χρόνο υπηρεσίας, και πολλά άλλα, υπάρχουν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις και μετά τεράστιες διακυμάνσεις. Είναι κάπως απλοϊκές οι ερωτήσεις για κάτι αρκετά πολύπλοκο. Πάντως αν πας ως σκέτος φαντάρος και φύγεις ως σκέτος φαντάρος με την ελάχιστη υπηρεσία, θα χρειαστεί να δουλέψεις για όλη σου την υπόλοιπη ζωή, αυτό είναι σίγουρο.

__________________
3.

Αγαπητή Αμπα,

Γιατί είναι μη προβληματική η απόφαση κάποιου να μην κάνει παιδιά αλλά προβληματική η απόφαση κάποιου να τερματίσει τη ζωή του;; Δεν είναι και τα δυο (αναπαραγωγή κι αυτοσυντήρηση) γραμμένα στο DNA μας;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τι εννοείς με το «προβληματική» και «μη προβληματική;» Σύμφωνα με τον δικό σου κανόνα; Ή σύμφωνα με το τι πιστεύω εγώ; Στην κοινωνία που ζούμε και τα δύο προβληματικά θεωρούνται. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά δέχονται καθημερινό πόλεμο, οι γυναίκες που κάνουν αυτή την επιλογή ζουν με αυτή την ερώτηση μέρα νύχτα, για ρώτα την Τζένιφερ Άνιστον, που είναι ισχυρή και διάσημη, και πολλαπλασίασε την απάντηση περίπου επί ένα εκατομμύριο για τις καθημερινές γυναίκες, και από αυτή την πίεση δεν ξεφεύγουν ούτε οι άντρες.


Αν θέλεις να μας πεις ότι είναι προβληματικό να μην θέλει κάποιος να κάνει παιδιά επειδή πάει «ενάντια στη φύση», η απάντηση είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε τι είναι γραμμένο στο DNA μας. Αυτά που θεωρούμε δεδομένα για την «φύση μας» είναι κοινωνικές κατασκευές και αλλάζουν συνέχεια. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, δεν ξέρω πώς μπορείς και βάζεις την αυτοκτονία στην ίδια κατηγορία με την επιλογή να μην κάνεις παιδί. Ποιον βλάπτεις στην πρώτη περίπτωση, και ποιον στην άλλη; Ποιες οι συνέπειες της μιας ενέργειας, και ποιες της άλλης; Ελπίζω να καταλάβεις πόσο στραμπουληγμένη και επικίνδυνη και επιθετική είναι η λογική αυτή.

__________________
4.

Καλημέρα αμπα μου είναι Σάββατο σήμερα και ο φίλος μου δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. σου το λέω γιατί αυτο είναι το θέμα μου: ο φίλος μου το πρωί που ξυπνάει έχει νεύρα και πρέπει οπωσδήποτε να ξεσπάσει. τόσο που καμία φορά αν τον πάρει κανείς από την οικογένεια του τηλέφωνο χαίρομαι γιατί θα ξεσπάσει σε αυτούς, θα του περάσει και μετά όλα καλά! εγώ τις καθημερινές πάω δουλειά οπότε δεν τον πετυχαίνω, αλλά τα σαββατοκύριακα κάθε πρωί φοβάμαι! είναι απλώς ένα ξέσπασμα, πιάνει ένα πικ και μετά ηρεμία! αλλά εμένα μου τη σπάει γιατί μου χαλάει τα μοναδικά ελεύθερα πρωινά μου και μπορεί να με μπλέξει σε ανούσιο καυγά. καθε φορα ψαχνω στρατηγικη: να τον αγνοήσω, να τον αποφύγω, να ειμαι γλυκια και καλή; αλλα κάποιες φορες τα παιρνω κι εγω και γίνεται χαμός, ε δεν γίνεται και να μη φταις και να τα ακούς από πάνω! του το έχω πει, το έχουμε συζητήσει και δεν αποδέχεται ότι έχει νεύρα το πρωί. εξηγείται κάπως αυτό το πράγμα λες; Πώς να το περνάω αναίμακτα; Κατά τα άλλα έχουμε μια πολύ καλή και ισορροπημένη σχέση με λίγες εντάσεις.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μόλις αρχίζει το βιολί του, αλλά αμέσως τότε, εκείνη τη στιγμή το επισημαίνεις με ξεκάθαρο τρόπο, «άρχισες αυτή τη συμπεριφορά που δεν μου αρέσει», και φεύγεις. Ιδανικά, όχι από το δωμάτιο, αλλά από το σπίτι, για να πιεις καφέ κάπου με ηρεμία, ακόμα καλύτερα, πες του ότι πας να πιεις καφέ κάπου με ηρεμία. Ούτε κουβέντα χρειάζεται, ούτε να πειστεί χρειάζεται. Θα το καταλάβει μόνο από τις επιπτώσεις. Χρειάζεται συνέπεια από σένα, και μην υποχωρείς. Μη σε ενδιαφέρει πώς εξηγείται, αυτός πρέπει να το βρει αυτό.

__________________
5.

Αγαπητή Αμπά μου, να σου εκθέσω κι εγώ ένα ζήτημα που με απασχολεί, διόλου πρωτότυπο. Έχω τσιμπηθεί σφόδρα με τον προϊστάμενό μου στη δουλειά, υπάρχει μια αμοιβαία συμπάθεια, αλλά μέχρι εκεί. Εφόσον δεν βλέπω ερωτικό ενδιαφέρον από μέρους του, είπα στον εαυτό μου ότι θα το κάνω γαργάρα και θα βάλω ένα στοπ στην αχαλίνωτη φαντασία μου. Πρόσφατα όμως παρατήρησα ότι έρχεται πολύ κοντά με μια φίλη από τη δουλειά στην οποία όμως δεν έχω πει τίποτα για το πώς αισθάνομαι (αφενός νιώθω πολύ άβολα να συζητήσω κάτι τέτοιο, αφετέρου τα συναισθήματά μου δεν κατοχυρώνουν κάποια προτεραιότητά μου απέναντι στο πρόσωπο που με ενδιαφέρει, άσε που υπολογίζω και χωρίς τον ξενοδόχο). Δεν ξέρω αν πρόκειται για ερωτικό ενδιαφέρον, η κοπέλα είναι ήδη σε σοβαρή σχέση και ο χαρακτήρας της είναι τέτοιος που γίνεται άμεσα συμπαθητική και οι άνθρωποι της ανοίγονται και της εμπιστεύονται μέχρι και προσωπικά θέματα. Εγώ όμως Αμπά μου στενοχωριέμαι πολύ και ζηλεύω. Νιώθω ότι δεν είμαι τόσο χαρισματική όσο εκείνη ώστε να επιζητά κι εκείνος τη δική μου παρέα ή ότι δύσκολα θα βρω άλλον άνθρωπο που να εκτιμώ τόσο πολύ για τον χαρακτήρα του όσο αυτόν. Ίσως αυτή η σύγκριση με κάνει να τον ανεβάζω κι αυτόν σε βάθρο, δεν ξέρω. Είχα αρχίσει να συμβιβάζομαι μέσα μου με το ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τη μεριά του αλλά και να δω να εκτυλίσσεται ρομάντζο με τη φίλη μου, κατά κάποιο τρόπο είναι too much για μένα. Ποιο τρόπο σκέψης προτείνεις για να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση και να μάθω και κάτι από την εμπειρία;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή ο οποιοσδήποτε προτιμάει μια άλλη από εσένα, αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ δεν είσαι τόσο χαρισματική όσο εκείνη. Είναι ζήτημα γούστου, είναι ζήτημα υπαρξιακό, είναι ζήτημα βαθύ και ανεξερεύνητο το ποιος μας τραβάει, και ελπίζω να ξέρεις πια ότι δεν μας τραβάνε πάντα αυτοί που θα έπρεπε να μας τραβάνε· αντιθέτως μερικές φορές μας τραβούν οι πλέον ακατάλληλοι. Επίσης, και έτσι να ήταν, ποιος έβαλε αυτόν αλάνθαστο κριτή ανθρώπων; Εσύ. Γιατί; Επειδή άφησες αχαλίνωτη την φαντασία σου. Δεν τον ξέρεις καλά. Δεν τον εκτιμάς τόσο βαθιά για τον χαρακτήρα του. Αυτό που θέλεις είναι να τον ρίξεις στο κρεβάτι, και δεν είναι κακό, κακό είναι όταν έχεις κάνει την τρίχα τριχιά για το πόσο τον εκτιμάς για να μην παραδεχτείς ότι σε ανάβει, και ακόμη χειρότερο είναι όταν νιώθεις ανταγωνιστικά με τους ανθρώπους που συμπαθείς επειδή φοβάσαι ότι πάντα υστερείς, όπως κάνεις με αυτή την κοπέλα.


Το άλλο που πρέπει να μάθεις από την εμπειρία είναι ότι είναι κακή ιδέα να γουστάρεις ανώτερους σου στη δουλειά επειδή δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία για μια προσέγγιση σε ίσους όρους – ακόμα και όταν υπάρχει ανταπόκριση.


Τέλος, αν αυτή η κοπέλα είναι σε σοβαρή σχέση, πώς συμβιβάζεις μέσα σου το βάθρο που τον έβαλες και το ακέραιο του χαρακτήρα του με το δεδομένο ότι την πέφτει σε μια δεσμευμένη γυναίκα που μάλιστα είναι και υφισταμένη του και θα δυσκολευτεί πολύ να τον αποκρούσει;


__________________
6.


Είναι 47 είμαι 24 χωρισμένος με 2παιδια υπέροχος άνθρωπος με έχει βοήθησει πολύ στην δουλειά και γενικός σε όλα οντασ Και διευθυντής μ δεν θέλω όμως αυτήν την ζωή για εμενα να κρύβομαι να έχω τύψεις να είμαι αυτή η κοπέλα .απτην άλλη όταν είμαι μαζί του είναι όλα τόσο φυσικά δεν μπορώ να το αποφύγω είναι καθημερινή η τριβή βοηθειαααααααααα
-Κωσταντινα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρες άλλη δουλειά. Μην αρχίσεις τα μα και τα μου. Αυτή είναι η λύση. Αν έχεις πολλές αντιρρήσεις, αν αρχίσεις να εξηγείς γιατί αυτό είναι δύσκολο (δεν είπα ότι είναι εύκολο), τότε ίσως και να είσαι «αυτή η κοπέλα», ό,τι κι αν εννοείς με αυτό μέσα στο κεφάλι σου.


_________________
7.


Γεια σου Α μπα, γεια σας παιδιά! Στο σχολείο κάθε φορά που άλλαζε ο καθηγητής θρησκευτικών έκανα την ίδια ερώτηση χωρίς να πάρω ποτέ απάντηση. Γιατί μετράμε τη χρονολογία από τη γέννηση του Χριστού; Εφόσον υπάρχουν τόσες θρησκείες και μάλιστα με εξίσου μεγάλα ποσοστά πιστών, πώς δέχτηκαν να υπολογίζεται ο χρόνος με βάση τη γέννηση κάποιου στον οποίο δεν πιστεύουν;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν έπαιρνες την απάντηση γιατί ούτε οι καθηγητές είχαν σκεφτεί να ψάξουν στο google.

70

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4. Να χαρτζιλικώσεις έναν πιτσιρικά, να του τηλεφωνά κάθε Σαββατοκύριακο πρωί-πρωί, ότι είναι από εταιρεία τηλεφωνίας και έχει μία προσφορά για το κινητό του.
@4 Θα προτείνω κάτι ακραίο, αλλα αυτο που περιγράφεις ειναι μια απο τις καταστάσεις που εγώ λέω "τον άλλον τον πολεμάς με τα δικά του όπλα". Λοιπόν, γιατί ένα ΣΚ μόλις ξυπνήσει, δεν κανεις εσύ αυτο που κάνει εκείνος? ξέσπασε πάνω του έτσι, χωρις λογο να δεις αντίδραση και να δεις αν θα του αρέσει. Όχι να απαντήσεις σε ξέσπασμα του, να τον προλαβεις και να αρχίσεις πρώτη. Το να φεύγεις ειναι μια πολύ προςωρινη λύση και σίγουρα δε θα μπορείς να φεύγεις κάθε φορά. Πάντως..κάτι παει πολύ στραβά και θα συμφωνήσω με το σύννεφο που σχολίασε πιο πριν τη λέξη "φοβάμαι". Έπαθα κ γω ένα σοκ διαβάζοντας το. Και το χεις περάσει στο ντούκου.. Κατα τα αλλα λες, ειναι μια χαρά κλπ κλπ. Σοβαρά τωρα?? δηλαδή τι έπρεπε να κάνει για να αρχίσεις να ανησυχείς? να σε αρχίσει τα χαστούκια? θεωρώ οτι ο φίλος σου εχει μεγάλο θέμα κι αν δεν απευθυνθεί κάπου,τα πράγματα δε θα ειναι καλά. Με προβληματίζει παρα πολύ η σχετικά χαλαρή στάση σου σε αυτή την κατάσταση.. Το ρήμα φοβάμαι ειναι μεγάλη καμπάνα..
#2 δεν είμαι ειδική στα θέματα του στρατού πολύ περισσότερο του αμερικανικού τυχαίνει όμως να γνωρίζω ένα δυο πράγματα. Καταρχάς όλη η δόμηση αλλά και ο τρόπος προαγωγής στον αμερικανικό στρατό είναι διαφορετικός από τον δικό μας. Οι στρατιωτικοί καριέρας εκεί παίρνουν βαθμό που δεν είναι αποκλειστικά συναφής με τα χρόνια υπηρεσίας όπως είναι στον ελληνικό στρατό που ακόμη κι εκατό παράσημα να έχεις θα προαχθείς όταν ηλικιακά έρθει η σειρά σου. Οι άνθρωποι που περιγράφεις από τις ταινίες είναι μισθοφόροι οι οποίοι είτε πήγαν εθελοντικά διότι η πατρίδα τους καλούσε είτε διότι όπως λες δεν είχαν άλλη διέξοδο επαγγελματική και κατετάγησαν με το σκεπτικό ενδεχομένως να αποκτήσουν εμπειρία σε κάτι (π.χ. πτήση ελικοπτέρου όπου όταν το κοίταξα η συμβουλή ήταν είναι ακριβή η εκμάθηση κι ένας φθηνός τρόπος είναι να καταταγείς στο στρατό κι όταν απολυθείς να σου έχει μείνει η γνώση) είτε απλά λόγω έλλειψης επιλογών. Αυτοί οι άνθρωποι προφανώς γνωρίζουν το συμβόλαιο που υπογράφουν και πως μετά από πέντε ας πούμε έτη υπηρεσίας δε θα δικαιούνται τίποτα. Οπότε αν έχουν την ατυχία και αποστρατευτούν με αναπηρία φαντάζομαι βασίζονται στα πενιχρά προνοιακά επιδόματα. Αυτό το οποίο δυστυχώς πολλοί δεν υπολόγισαν ήταν το γνωστό ptsd, η διαταραχή μετατραυματικού στρες, από την οποία υπέφεραν κυρίως άνθρωποι που υπηρέτησαν στο βιετνάμ και στον πόλεμο του κόλπου. Εξού και οι ταινίες στις οποίες αναφέρεσαι. Θεωρώ απίθανο αξιωματικοί καριέρας να αφήνονται στην τύχη τους διότι ξέρω πως οι στρατιωτικοί χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στην αμερική. Κι αυτό που οπωσδήποτε γνωρίζω είναι πως ο μισθός μηχανικού του αμερικανικού στρατού υπεύθυνου για καθαρισμό περιοχής από νάρκες είναι πολλαπλάσιος από τον αντίστοιχο μηχανικό του ελληνικού στρατού ο οποίος αμοίβεται πολύ χαμηλά. Ανάλογο παράδειγμα των μισθοφόρων που αναφερω παραπάνω φαντάζομαι πως είναι οι δικοί μας επαγγελματίες οπλίτες οι οποίοι είναι αρχικά πενταετούς υποχρέωσης. Αν κάποιος αποφασίσει να φύγει ατα πέντε χρόνια της υποχρεωτικής θητείας φαντάζομαι το ελληνικό κράτος δε θα του δώσει σύνταξη ούτε επίδομα. Επίσης οι συντάξεις των στρατιωτικών ήταν ανάλογες των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων. Και οι μειώσεις τους επίσης. Για παραπάνω πληροφορίες ρώτα κάποιον ειδικό αν έχεις. Οι ταινίες δεν είναι πηγές.
#4.Έτσι είναι κι ο πατέρας μου.Κάτι μούτρα λες και του χρωστάει η χώρα.Δε θα έλεγα,ότι ψάχνεται για καυγά.Άντε καμιά φορά να τα βάλει με το βραστήρα.Αρκεί να μην του μιλήσεις για λίγο.Δε θέλει κουβέντες και πολύ έντονους θορύβους.Θέλει το χρόνο του,για να συνέλθει απ'τον ύπνο.Αν δεν το λάβεις υπόψη σου αυτό,θα σου την πει για μια εντελώς άκυρη μπούρδα ή θα σου μιλάει απότομα,χωρίς να καταλαβαίνεις και το γιατί.Από το πουθενά.Σε κανένα τεταρτάκι είναι ήρεμος,όπως τις υπόλοιπες ώρες.Παλιότερα πίστευα,ότι δουλεύει τόσο πολύ,που δεν προλαβαίνει να ξεκουραστεί.Και τώρα όμως που έχουν πέσει οι μηχανές,το ίδιο βιολί.Έτσι ήμουν κι εγώ μέχρι τα 6-7 περίπου.Επίσης άνθρωπος με ελάχιστες εκρήξεις γενικά.Πέρα από έναν ανεξήγητο εκνευρισμό,δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να μου συνέβαινε.Σε αντίθεση με τον πατέρα μου,αποφάσισα να το ελέγξω.Δε θυμάμαι να μου είχε γίνει κάποια παρατήρηση.Απλά στεναχωριόμουν,που στεναχωρούσα τους άλλους και δεν το ήθελα.Γινόμουν κακότροπη,οξύθυμη,εριστική και δεν ήξερα το γιατί.Μπορεί και τώρα να με πιάσει καμιά φορά και να νιώσω,ότι θα ξεφύγω,αλλά λέω ευγενικά,ότι θέλω να μείνω λίγο μόνη.Ο μόνος άνθρωπος.που δεν το καταλαβαίνει,είναι η μάνα μου.Αφού ξέρει και τον πατέρα μου κι εμένα,αν αποφασίσει,ότι θέλει να πει κάτι,θα το πει οπωσδήποτε.Εννοείται,ότι δεν πρόκειται ποτέ για κάτι σημαντικό,που δεν μπορεί να περιμένει μερικά λεπτά.Κι άμα γίνει σκηνικό,θυμώνει."Δεν μπορεί άνθρωπος να σας πει κουβέντα και τσιτάτε σαν τ'αλάτια.Πότε θα σας βρω να σας μιλήσω";Για τον πατέρα μου,αφού ξέρει,ότι δε θα μείνει ήσυχη,και θα μιλήσει και θα βροντήξει ακριβώς εκείνη την ώρα ό,τι τσουκαλικό βρει εύκαιρο,κάνει μια προσπάθεια.Τον αποφεύγει.Για μένα δεν κάνει τέτοιες υποχωρήσεις,οπότε την αποφεύγω εγώ.Αν δεν μπορούσα να το κοντρολάρω,θα έψαχνα οπωσδήποτε κάποια ιατρική λύση.Δεν μπορεί,κάτι θα υπάρχει και γι'αυτό.Είναι κουραστικό και να σου συμβαίνει και για τους υπόλοιπους.
Πολύ ωραίες και βοηθητικές οι απαντήσεις στο #1 σήμερα :)Δεν έχω πολλά να προσθέσω γιατί συμπάσχω κατά κάποιο τρόπο με την κοπέλα της ερώτησης. Δουλεύω στο σπίτι, χτυπώντας 10ωρα πολλές φορές, το οποίο σημαινει ότι η δική μου βαρεμάρα ντυσίματος συχνά παίρνει επικές διαστάσεις, καθώς τις περισσότερες μερες δεν έχω λόγο/κίνητρο/διάθεση να ντυθώ "κάπως" για να βγω έξω. Και επειδή έτσι είναι εξαιρετικά εύκολο να σου χαλάσει η διάθεση (δηλ. να πάθεις ατελείωτη μιζέρια), προσπαθώ κάπως όταν βγαίνω να μην είμαι τελείως χύμα, ακόμα και με τα ίδια, λίγο-πολύ "βασικά" ρούχα (φοράω σχεδόν πάντα γκρι/μαύρο/άσπρο) πχ διαλέγω κανένα διαφορετικό παπούτσι (μου αρέσουν πχ οι γόβες και σε άλλα χρώματα πέραν του μαύρου, αν δεν βολεύουν και οι μπαλαρίνες μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά), αλλάζω κραγιόν ανάλογα με τη διάθεση/ντύσιμο/περίσταση κλπ. Τα πουκάμισα (και οι πουκαμίσες) σε διάφορα κοψίματα είναι επίσης μια καλή λύση και μου φαίνονται αρκετά πιο κομψά από τα πουλόβερ.Συμφωνώ πάντως με τα σχόλια για τα αξεσουάρ - προσωπικά δεν είμαι πολύ φαν αλλά σίγουρα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο συνολικό στυλ. 'Εχω φίλη που ντύνεται πάρα πολύ απλά αλλά πάντα εντυπωσιάζει γιατί επιλέγει κάθε φορά κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο είτε σε κόσμημα (εννοώ απλά και νεανικά, όχι αναγκαστικά χρυσαφικά) είτε σε τσάντα κλπ.
#2 Θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου το μεγαλύτερο μέρος της άμυνας των ΗΠΑ πέρασε στα χέρια ιδιωτών. Πρόεδρος ήταν ο Τζωρτζ Μπους και Υπουργός Άμυνας ο Ντόναλντ Ράμσφελντ. Οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετέχουν πλέον στους πολέμους συμμετέχουν μέσω ιδιωτικών εταιρειών στρατού και λίγοι πια είναι αυτοί που συμμετέχουν με τον κρατικό στρατό. Στο Iράκ, για παράδειγμα, δρούσαν η Blackwater, η Halliburton και άλλες ακόμα ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες επιδόθηκαν σε έκτροπα στο κατεχόμενο Ιράκ. Για τα υπόλοιπα που ρωτάς εξαρτάται από την ασφάλιση και αν έχουν καταταγεί μέσω του κράτους ή ιδιωτικών εταιρειών και τι συμβόλαιο είχαν κάνει.
#1Εγώ θα σου προτείνω να εστιάσεις στην καλή εφαρμογή, στο κλασσικό κόψιμο και την ποιότητα των ρούχων. Τζιν και πουλόβερ έχει διαφορά από τζινάκι και πουλοβεράκι. Πολλές φορές στην αναζήτηση ενός άνετου ντυσίματος υπάρχει κίνδυνος να πέσεις στην παγίδα του τσαπατσούλικου και να φαίνεσαι σαν 15χρονο που πάει για πρώτη ώρα Άλγεβρα αντί για γυναίκα που πηγαίνει στη δουλειά της. Απέφυγε τα πολύ τρέντι και περίεργα ρούχα, στην περίπτωση της "στολής" όσο πιο απλό τόσο πιο καλό, γιατί δεν τονίζεται τόσο η επανάληψη. Πάρε απλά μονόχρωμα κομμάτια με πολύ καλό όμως κόψιμο και ύφασμα. Πάρε και αξεσουάρ επίσης κλασσικά, αλλά λίγο πιο εντυπωσιακά (ένα τόσο απλό ντύσιμο ακόμη και πρωί τα σηκώνει). Μη φοβάσαι τα πιο σοβαρά κομμάτια, δείχνουν πιο νεανικά και πιο μοντέρνα και δεν θα τα βαρεθείς γρήγορα. Μη πέφτεις στην παγίδα του "εφηβικού" ντυσίματος, πέρνα στο κλασσικό.
Ευχαριστώ πολύ. (Πάντως πρέπει να περιορίσω αυτά τα αυθόρμητα ψυχοβγάλματα, διότι η διάθεση βρίσκεται σε ασταθή ισορροπία... εκτός του ότι καταλήγω, εν μέρει, μόνο, σαφής με τις "3" γραπτές λέξεις ενός σχολίου, ενώ στο υπόβαθρο παίζουν "3.000", που μάλλον κάνουν drain. Or maybe i'm just under the weather, κυριολεκτικά και μεταφορικά).Ένα αγαπημένο μου πολύ από μικρό βλαχάκι. Did you see them? Did you see them?https://m.youtube.com/watch?v=uW_ND105WfEΚαλό υπόλοιπο Κ!
Aμάν! Πώς βρέθηκα εδώ στα ύψη; ... αυτά παθαίνει, κανείς, όταν γράφει και περπατάει στο δρόμο....και επειδή η πολλή σοβαροφάνεια είναι μπανάλ, οφείλω να ομολογήσω ότι ως παιδικό βλαχάκι την κασέτα την άκουγα:https://www.youtube.com/watch?v=47jiJBPYaU4
σε τέτοιο πράγμα https://goo.gl/images/iq6F5fχαχα ναι, και μιας και θίξαμε την ντίσκο, ας ακούσομε αυτό το τρελό μπαστάρδεμα, το οποίο δεν είναι half bad, για τε δεδομέναhttps://www.youtube.com/watch?v=-ZGWKDH1kA8τσοπανάκος ήμανε προβατάκια έβοσκα...
#1 Επειδή αναφέρεις τζην και πουλόβερ (και καλά τα ψέματα, σε πολλές δουλειές που έχεις μετακίνηση, σκάλες, πέρα-δώθε κλπ δεν μπορείς να είσαι με την pencil φουστίτσα και τις γόβες), θα σου πρότεινα να αγοράσεις 4-5 όμορφα φουλάρια (κάτι σε ασπρόμαυρο, ένα με γεωμετρικά σχέδια, ένα φλοράλ για όταν ανοίξει λίγο ο καιρός, αν είσαι πιο τολμηρή με animal print ή ένα με έντονο χρώμα, πορτοκαλί, κίτρινο...ανάλογα και με τα μαλλιά σου και με την επιδερμίδα σου). Τα φουλάρια με έχουν σώσει, γιατί αλλάζουν τελείως την εικόνα ενός ρούχου. Δοκίμασε να βάλεις ένα τζην και ένα απλό μπλε πουλόβερ, πήγαινε σε ένα μαγαζί και δοκίμασε πάνω σου διαφορετικά φουλάρια: θα ενθουσιαστείς με το πόσο διαφορετικό θα σου φανεί κάθε φορά το αποτέλεσμα!Και με τον συνδυασμό τζην-πουλόβερ να δοκιμάσεις και πολλά μακριά κολιέ, να παίξεις με το μήκος και τον όγκο τους μέχρι να βρεις αυτό που σου αρέσει περισσότερο.Και όπως ήδη γράφτηκε, τα ρούχα και τα αξεσουάρ πάντα να τα ετοιμάζεις απ'το βράδυ! Και όταν είσαι έτοιμη, selfie σε ολόσωμο καθρέφτη :-). Άσε την στο κινητό σου και στο τέλος πχ της εβδομάδας, ξανακοίταξέ τις όλες και κάνε τις διορθώσεις σου.(Συμβουλές από άνθρωπο που κάποτε βαριόταν πολύ παρομοίως ;-) )
# 1Στην αρχή διάβασα μόνο το "τζιν/πουλόβερ", λέω λογικό τι να φορέσει...Μετά διαβάζω για τις γόβες και λέω "Μπράβο... Μερακλής"Μην παίρνεις τζιν παντελόνια μόνο, πάρε και υφασμάτινα ή βαμβακερά και θα δεις διαφορά, φαίνονται πολύ πιο ωραία και είναι και πολύ πιο άνετα. Βάλε και ένα πουκαμισάκι από μέσα και θα είσαι tres chique
Eλπίζω κι εύχομαι το "chique" να έχει αποτυπωθεί από ΜΙΑ λανθασμένη πηγή μόδας (εικάζω ως προσπάθεια να αποδοθεί στο θηλυκό καταληκτικό σύστημα της γαλλικής η λέξη chic;) επειδή αν είναι περισσότερες εκεί έξω στο μεγάλο Διαδίκτυο υπάρχει θέμα... To chic δεν έχει γένος ενώ το chique είναι είτε τσιχλόφουσκα (στο Βέλγιο) ή ταμπάκος για μάσημα (τύπου μασάω-φτύνω Άγρια Δύση.)Pas du tout chic. (=καθόλου σικ)
Αυτό δεν θα ήταν επαρκής τιμωρία Dex για ένα τέτοιο ατόπημα! Τιμωρία θα ήταν η δια βίου καθημερινή παρακολούθηση ΟΛΩΝ των πρωϊνάδικων σε όλα τα κανάλια (με ψηφιακή εγγραφή) και γραπτή εξέταση κατόπιν στα στυλιστικά κι αισθητικά προτεινόμενα. :D
Με βρήκες μπόσικο ε; Ναι ήταν η στιγμιαία ενστικτώσης αντίδραση από τα μαθήματα γαλλικών χρόνων που δεν μπου επέτρεψε να το γράψω chic, αλλά ούτε να το ψάξω κιόλας.Προφανώς, δεν τη χρησιμοποιώ και τη λέξη τόσο συχνά... Αλλά επειδή την χρησιμοποίησα σε ελληνική φράση, γραμμένη στα γαλλικά και συντακτικά ως κατηγορούμενο ΔΕΝ ΜΠΟΡEΣΑ να μη βάλω την κατάληξη -que.ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΤΟΣΑλλά μετά από λίγο ψάξιμο διαπίστωσα ότι τελικά δεν είχα και τόσο άδικο. Τουλάχιστον αν φτάσουμε μέχρι τον 19ο αιώνα: Aussi écrit chique au dix-neuvième siècle, de l’allemand Schick (« adresse », « habileté »), dans cette langue, le sens de « élégance » est un ré-emprunt au français.https://fr.wiktionary.org/wiki/chicChique, ce n'est pas chic mais c'est rock (et rauque)
#1: Αφού βαριέσαι να ντυθείς ωραία για να πας στη δουλειά, να τα ετοιμάζεις από την προηγούμενη ημέρα αυτά που θα ήθελες να φορέσεις. Το πρωί δεν υπάρχει συνήθως πολλή όρεξη, ούτε χρόνος. Δεν είναι μόνο τα τζιν άνετα, υπάρχουν κι άλλα παντελόνια. Όταν ντυνόμαστε ωραία στη δουλειά δείχνουμε περισσότερο επαγγελματίες, κατά τη γνώμη μου. Αν κάθε μέρα πηγαίνεις με τα ίδια και τα ίδια, φαίνεται η βαρεμάρα σου στους άλλους.
#1 Κι εγώ έχω το ίδιο πρόβλημα, ειδικά από τότε που γέννησα και πάχυνα! Όλα τα ρούχα πάνω μου φαίνονται.. κάπως και καταλήγω κι εγώ σε ΕΝΑ (κυριολεκτικά) τζιν και από πάνω πουλόβερ-κελεμπία! Έχω σκεφτεί να πάω σε στυλίστα αλλά φοβάμαι μήπως μου ζητήσει της παναγιάς τα μάτια από χρήματα. Επίσης, φοβάμαι μήπως πάμε στα μαγαζιά και μου προτείνει ότι να ναι και γενικά φαντάζομαι την αμηχανία πηγαίνοντας για ψώνια με έναν άγνωστο. Αυτά από εμένα...
#7Αλήθεια; Και ποιος σου είπε ότι όλοι μετράμε το ίδιο; Ακόμη και οι ορθόδοξοι Χριστιανοί διαφέρουν! Κάνε το Google φίλο σου, και γρήγορα :)Θεωρώ ότι πρέπει να είσαι πολύ νεαρ@ πάντως, και ότι διψάς να μάθεις, αλλά δεν σου έδειξε κανείς πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις σημερινές ασύλληπτες δυνατότητες που μας παρέχονται. Γι'αυτό και θα προτείνω την εξής μέθοδο:Η Wikipedia συγκεντρώνει πηγές που δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να κοιτάξεις. Αφιέρωσε προκαθορισμένο (θα καταλάβεις γιατί) χρόνο, πες μια ώρα, αρχίζοντας από ένα λήμμα και ανοίγοντας ό,τι σου τραβήξει την προσοχή από τους συνδέσμους που αναφέρει σε άλλες καρτέλες, ενώ διαβάζεις το ίδιο λήμμα. Μετά κάνε το ίδιο σε κάθε λήμμα ή πηγή που άνοιξες. Αν λειτουργείς με σημειώσεις, κράτα τι πιστεύεις, τι απορρίπτεις. Στο τέλος του καθορισμένου χρόνου σου, κλείστα όλα αλλά σημείωσε ποια καρτέλα θα διάβαζες ως επόμενη. Επανάλαβε όταν ξαναβρείς μια καλή χρονική στιγμή. Έστω και μια ώρα μπορεί να σου προσφέρει πακτωλό πληροφοριών. Βέβαια, πρέπει εσύ να τις αφομοιώσεις και να τις μετατρέψεις σε γνώση, αφού αναπτύξεις την κριτική σου ικανότητα ώστε να μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι αλήθεια και τι υποστηρίζεται από κάποιον χωρίς έρεισμα. Αλλά αν επιμείνεις, θα δεις ότι ξεκαθαρίζει το τοπίο όσο διαβάζεις και απαιτείς να δεις επιχειρήματα για να πειστείς. Και θα κλείνεις γρήγορα ό,τι είναι εμφανές πως δεν υποστηρίζεται. Καλό κυνήγι γνώσης σου εύχομαι!
2.Έτυχε να γνωρίσου αρκετούς Αμερικανούς αερομεταφερόμενους κατά τη διάρκεια κοινής άσκησης στη θητεία μου. Απ' όσο κατάλαβα στις ΗΠΑ οι πρώην στρατιωτικοί χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από το κράτος και τους πολίτες και φυσικά υπάρχει πρόνοια (κρατική και ιδιωτική) ανάλογη με το βαθμό, την ειδίκευση τα χρόνια υπηρεσίας κτλ.Πολλοί άστεγοι στις ΗΠΑ επικαλούνται το στάτους του βετεράνου, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα για τη στρατιωτική τους καριέρα. Ένας που εργάστηκε 5 χρόνια σε μονάδα επιμελητείας σε αμερικανικό έδαφος, μόλις έληξε το συμβόλαιό του αποστρατεύθηκε και μετά δεν έβρισκε άλλη δουλειά φυσικά και δεν έχει τις ίδιες παροχές με έναν που πέρασε 20 χρόνια στο στρατό (το ελάχιστο όριο για να δικαιούται σύνταξη, 15 χρόνια σε ειδικές περιπτώσεις) και βρέθηκε σε Καμπούλ και Φαλούτζα. Τυπικά και δυο είναι "βετεράνοι".
#4Να φανταστώ δεν έχει σκοπό να το ψάξει και να βρει τι φταίει, ε; "έτσι ήταν πάντα";Καλά τα λέει η Λένα. Απομακρύνσου μόλις αρχίσει το βιολί, αλλά μην εξαφανίζεσαι πριν ξυπνήσει. Αλλιώς απλά τον διευκολύνεις και κάνεις τη συμπεριφορά φυσιολογική και αναμενόμενη. Ας καταλάβει ότι εσύ δεν θα είσαι ο σάκος του μποξ και ει δυνατόν, ας προβληματιστεί που δεν έχεις διάθεση να είσαι.
#1Πρόταση νο.1: Αξεσουάρ και εναλλαγή παπουτσιών/τσάντας. Δεν χρειάζεται γόβες, κομψά ίσια μποτάκια ή loafers είναι πολύ στη μόδα και πρακτικά, και για όλες τις σεζόν. Πρόταση νο 2: πουλοβεράκια με άποψη, εκκεντρικό κόψιμο, ή και χάντρες, πούλιες, σχέδια - 2 σε 1! https://goo.gl/images/r9pHGVΠρόταση νο 3: Εισάγεις πουκαμίσες (που συνδυάζονται και με κοντά πουλόβερ) και μακριές ζακέτες/γιλέκα για ποικιλία. Επίσης βολικά και χουχουλιάρικα, ή ακόμη πιο δροσερά για άνοιξη/καλοκαίρι. Πάνε ωραία με χαλαρά μακριά κολιέ, χάντρες, πλεκτά κοσμήματα και χρειάζεσαι 2-3 καλά πουκάμισα σε άσπρο, μαύρο, μπλε ή διακριτικά ριγέ. πχ. https://goo.gl/images/TraqGkhttps://goo.gl/images/Vm8vBZΔιαλέγεις και παίρνεις!
#7.Ψάχνοντας μπορείς να βρεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά.Χοντρά-χοντρά,γιατί αλλιώς θα γράφω μέχρι αύριο,μπορώ να σου πω,ότι δεν καθιερώθηκε το ημερολόγιο,που χρησιμοποιούμε κι έχει ως ορόσημο τη γέννηση του Χριστού,γιατί οι χριστιανοί είναι οι πιο γαμάτοι,ας πούμε,και οι υπόλοιποι υποτάχτηκαν στο μεγαλείο της θρησκείας τους.Το επέβαλλε η ανάγκη για ένα κοινό σύστημα μέτρησης του χρόνου σε παγκόσμιο επίπεδο.Το εμπόριο,οι διεθνείς σχέσεις.Αυτό ήταν το πιο ακριβές,αυτό χρησιμοποιούσαν από αιώνες δυνατοί παίχτες γεωπολιτικά και οικονομικά,οπότε επικράτησε.Παράλληλα πάντως υπάρχουν κι άλλα ημερολόγια.Γκούγλαρε π.Χ-μ.Χ,Ιουλιανό-Γρηγοριανό ημερολόγιο και θα βρεις τα πάντα όλα.Μετά μπορεί να αναρωτηθείς και για την ώρα Γκρινουιτς.
#7Έφτασες σε ηλικία να ψηφίζεις (εγώ εκεί! κολλημένη!) και δεν γνωρίζεις ότι ο πλανήτης όλος δεν υπολογίζει την χρονολόγηση ενιαία; Σκέψου πόσο μεγάλο μέρος αποτελεί ο μουσουλμανικός κόσμος που μετράει από την Εγίρα (δηλ.μετάβαση του προφήτη Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα) και δώθε.
Μη μου το αποπαιρνετε το παιδί, γιατί όταν η κυβέρνηση ήθελε να κάνει τα θρησκευτικά θρησκειολογία, ετσι ώστε να μη μεγαλώνουμε μαθαίνοντας πως είμαστε το κέντρο του κόσμου, ξεσηκώθηκαν οι τραγ...εχμ οι παπάδες κ οι χριστιανοταλιμπάν κι εκαναν επανασταση
Ευτυχώς όμως με την ακλόνητη δέσμευση στις προεκλογικές διακηρύξεις έχουμε διαχωρίσει το Κράτος από την Εκκλησία κι έτσι δεν θα ξανασηκωθούν οι τραγ...εχμ οι παπάδες! [Θυμάμαι την παλιά ύλη θρησκευτικών της Β'Λυκείου τότε παλιά στον Μεσοζωϊκό αιώνα που υποτίθεται ήταν γνωριμία με άλλες θρησκείες. Επωδός σε ΚΑΘΕ κεφάλαιο ήταν "όμως η ορθοδοξία είναι καλύτερη επειδή μπλα μπλα μπλα". Πάν'απ'όλα μέλημα η κριτική σκέψη των παιδιών διαχρονικά!]
Ω μαι ναι,Καραβαν, η κυβέρνηση στάθηκε τόσο ακλόνητη όσο και με αυτούς που θα χόρευε στο ταψι (ή κάτι τετοιο τελος πάντων)Πού να δεις τι λένε τα βιβλία για τους άθεους (έχε χαρη που δεν θυμαμαι να παραθέσω)
Το βλέπω σε οικονομικούς απολογισμούς εταιρειών αραβικών κρατών. Βιβλία-κοσμήματα ("αραβουργήματα"), πανάκριβες υπερπαραγωγές, λυπάσαι να τα πετάξεις. Μαζί με την δυτική χρονολόγηση και η δική τους.
Μιας και πιάσαμε την εκπαίδευση,να πω,ότι αυτό με τα ημερολόγια θα μπορούσε να διδαχτεί προσεγγίζοντας το από πολλές πλευρές.Έχει ένα κομμάτι,που αφορά τη θρησκεία,αλλά είναι και ιστορία,γεωγραφία,οικονομία.Δεν έχουμε μαθήματα,που να αντιμετωπίζουν κάποια θέματα,το χρόνο στην προκειμένη περίπτωση,σφαιρικά.Απ'την άλλη μην τα ρίχνουμε όλα στο σχολείο.Δεν μπορείς να μάθεις τα πάντα εκεί.Κι ύστερα όλοι το ίδιο σχολείο τελειώσαμε.Ωστόσο κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν κι αναζητούν τη γνώση,ψάχνονται,κοπιάζουν για αυτή κι άλλοι όχι.Επίσης,από τις πληροφορίες,που περνάνε από τα μάτια και τα αυτιά μας,χωρίς να το συνειδητοποιούμε καν,ο καθένας μας επιλέγει να συγκρατήσει διαφορετικές.Το καλό στις μέρες μας είναι,ότι έχουμε μια τεράστια βιβλιοθήκη πια με πανεύκολη πρόσβαση.Όρεξη να υπάρχει.