ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έφταιγες εσύ που απέτυχες, αλλά τα ίδια τα όνειρα, οι φιλοδοξίες και οι στόχοι που έβαζες. Άλλαξε "πρέπει" και όνειρα και ας είναι και πιο "ταπεινά", αρκεί να δεις ότι τα καταφέρνεις. Και όταν τα πραγματοποιήσεις, προχωράς παρακάτω.

Καταλαβαίνω πως νιώθεις, δεν είναι εύκολο στην χώρα αυτή να κάνεις όνειρα, ιδιαίτερα από ένα σημείο της ιστορίας και μετά. Θα σε ρωτήσω κάτι: Πως ορίζεις την επιτυχία; Μήπως ζητάς υπερβολικά πολλά από τον εαυτό σου; Μήπως τα λίγα που θα σε κάνουν ευτυχισμένο άνθρωπο είναι επιτευξιμα με καλή στρατηγική;
Μήπως να μην αναβάλλεις αυτά τα 3,4,5 πράγματα για αύριο αλλά να τα βάλεις σήμερα μέσα στην ζωή σου;
Μέσα στη μέρα σου.
Ώστε εσύ να νιώθεις καλά, όχι όσοι κρίνουν το αν είσαι επιτυχημένη ή όχι.
Βήμα βήμα πετυχαίνεις στόχους και τα μικρά βήματα σταδιακά γίνονται τεράστιες δρασκελιες.
Και ο εαυτός μας.παιδο χοροπηδάει από χαρά όσο η κοινωνία λέει ειρωνικά: να ένας αποτυχημένος.
Το θεμα είναι
1. Να νιώθεις όμορφα με ο,τι κάνεις
2. Να καταφέρνεις να ζεις επαρκώς, όχι πλουσιοπάροχα
Οτιδήποτε δεν σου αρέσει μπορείς να το αλλάξεις καθώς, μάντεψε. Εσύ κρατάς το τιμόνι της ζωής σου και εσύ αποφασίζεις αν θα πάρεις κάποιο ρίσκο ή αν δεν είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο ακόμα.
Προσωπικά νιώθω επιτυχημένη σε μικρές στιγμές μέσα στη μέρα, που εκφράζω ιδέες και φτιάχνω κάτι καινούργιο. Αλλά δεν πληρώνομαι ακόμα για αυτό.
Όχι πάντα, τουλάχιστον.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι έχω αποτύχει, εγώ νιώθω ότι μάζεψα όλα όσα χρειαζόμουν, όλα τα υλικά, για να φτιάξω αυτό το κάτι δικό μου, που να με εκφράζει, να με αντιπροσωπεύει.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πως θα ήταν τα πράγματα αν πορευομουν με κριτήρια επιτυχίας τρίτων.
Θα ήμουν δυστυχισμένη με κάποιες έξτρα εμπειρίες σε κάτι που δεν θα με εξέφραζε.
Και αυτό δεν αξίζει.
Βρες εσύ πώς θες να είσαι ευτυχής και κάνε το πράξη.
Είναι πολύ απλό.
Έτσι είσαι ταυτόχρονα και επιτυχημένη.
Χωρίς κοινωνικά στεγανά.
Μόνο με πάθος και αγάπη για ο,τι κάνεις.

Καθε επιτυχια κρυβει μεσα μια αποτυχια σε καποια πτυχη της ζωης του ατομου που την φερει. Καθε φτασμενος και καταξιωμενος (αμα εξαιρεσουμε τους γονους πλουσιων οικογενειων, για αυτοδημιουργητους μιλαω) στερηθηκε απο κατι. Αλλος δεν εβγαινε με κοπελες και εμενε σπιτι να διαβαζει μεχρι τις 1 το βραδυ για μαθηματα σχολειου, αλλος στον αθλητισμο δεν ετρωγε απεξω και μια ζωη διαιτα και διατροφη. Ολοι επενδυουν καπου, ολοι χανουν και κερδιζουν κατι στο παιχνιδι της ζωης. Μπορει ο 40αρης εαυτος σου καποτε να διαβασει την εξομολογηση σου και να λεει επιδοκιμαστικα "κοιτα δω που χαλιομουν τοτε για αυτα και κοιτα τωρα που ειμαι" Σκεψου θετικα λοιπον.

Αν σου γίνουν έντονες αυτές οι σκέψεις δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις.
Πρέπει να τις θάψεις βαθιά στο πίσω μέρος του μυαλού σου κι όταν πάνε να βγουν να τις κλειδώνεις πίσω.
Να ξεριζωθούν δε γίνεται αλλά πρέπει να μην τις αφήνεις να έρχονται μπροστά.
Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και ξέρω πολύ καλά τι λέω.
Η ενασχόλησή σου με κάτι που πραγματικά αγαπάς, κάποιο χόμπυ ίσως βοηθήσει.
Σκέψου ότι είσαι ζωντανή κατ' αρχάς και δώσου στην απασχόληση με κάτι που θα γεμίζει την ψυχή σου και θα σε κάνει να ξεχνάς τα άσχημα.
Δεν είναι κούφια λόγια αυτά που λέω, είναι μια λύση που ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω.
Καλή δύναμη.