ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγορι μου εχει τοσο κακη σχεση με το χρονο, που πραγματικα σκεφτομαι οτι δεν αντεχω αλλο να ειμαι μαζι του, μονο κ μονο γι αυτο. Ακουστε σημερινο σκηνικο: τον παιρνω 12 η ωρα το πρωι, για να παμε για καφε. Μου λεει οτι θελει να παει πρωτα σουπερμαρκετ κ οτι σε καμια ωρα που θα εχει γυρισει, μπορουμε να παμε για καφε. Ετοιμαζομαι λοιπον κ γω, ντυνομαι κ περιμενω να με παρει. Περναει μια ωρα, μιαμιση, ουτε φωνη, ουτε ακροαση. Του στελνω μηνυμα στο viber, για να τον ρωτησω αν ειναι ετοιμος κ αυτος δεν απανταει στην ερωτηση μου κ μου στελνει κατι ασχετο,μια αστεια εικονα(αυτο στη δικη του γλωσσα, την οποια εχω καταφερει μετα απο τοσο καιρο να αποκρυπτογραφησω, σημαινει οτι δεν ηταν ετοιμος κ δεν ηθελε να μου το πει, οποτε μου το ειπε πλαγιως, με το να μην μου απαντησει στην ερωτηση). Του απανταω ενα "χαχαχα", κ δεν λεω τιποτα αλλο. Λεω ας τον αφησω, να δω ποτε θα αξιωθει να με ενημερωσει οτι ειναι ετοιμος. Για να μην τα πολυλογω, με πηρε στις 4 το μεσημερι και, αφου μου μιλαγε για κανα 10λεπτο για τον τσακωμο ενος φιλου του με την κοπελα του(λες κ με ενδιεφερε!!), μου λεει στο τελος "λοιπον, εγω ειμαι ετοιμος, θα παμε για καφε?". Ειλικρινα εκεινη τη στιγμη δεν ξερω πως κρατηθηκα κ δεν τον εβρισα. Περιοριστηκα στο να πω κατι απλο "τωρα αστο, μεσημεριασε, θα κατσω να φαω", γιατι αν ελεγα αυτα που πραγματικα ηθελα, δεν θα το γλιτωνε το βρισιδι. Ρε παιδια, ειμαι παραλογη που τσαντιζομαι?? Αυτο το πραγμα γινεται συνεχεια. Κανονιζουμε να κανουμε κατι την ταδε ωρα κ αυτος, χωρις να υπαρχει καποιος λογος, καταληγει να ειναι ετοιμος κανα τριωρο μετα απ την ωρα που εχουμε πει. Κ εγω καθομαι ολη αυτη την ωρα σαν ηλιθια κ περιμενω ποτε ο κυριος θα με παρει τηλ!! Κ αυτο που μου τη δινει πιο πολυ ειναι οτι αργει, οχι επειδη εχει κατι σημαντικο να κανει, απλα ετοιμαζεται με το πασο του. Χαζευει κ λιγο στο fb, βλεπει κ λιγο τηλεοραση κ γενικα καθυστερει χωρις λογο!!! Κ φυσικα δεν μπαινει καν στον κοπο να με παρει κ να μου πει οτι "ξερεις, γινεται να παμε πιο μετα για καφε?". Προτιμαει να με αφηνει να περιμενω, λες κ δεν εχω αλλη δουλεια να κανω. Ειλικρινα πλεον εχω φτασει στο σημειο να σκεφτομαι να του προτεινω να κανουμε κατι κ μετα να λεω αστο, γιατι παλι θα γινουν τα γνωστα κ θα εκνευριστω. Απ οσο ξερω κ οι φιλοι του εχουν θεμα με αυτη την συνεχη αργοπορια του, δηλαδη δεν το κανει μονο σε μενα. Ειναι κουραστικο, εχω φαει τη μιση ζωη μου να καθομαι κ να τον περιμενω. Κ βασικα με εκνευριζει αυτο που κανει, γιατι δειχνει οτι δεν με σεβεται. Ναι ρε φιλε, γιατι οταν εγω σου λεω να παμε για καφε στις 12, δεν εννοω οτι θελω να πιω καφε 4 ωρες μετα, εννοω οτι θελω εκεινη τη στιγμη! Αν δεν μπορεις την ωρα που σου λεω, πες μου εξ αρχης οτι δεν μπορεις, για να κανονισω κ γω με καποιον αλλον. Αλλα οοοοχι, εσυ προτιμας να με κρατας κλεισμενη στο σπιτι με το κινητο στο χερι κ να περιμενω ποτε θα αξιωθεις να με παρεις. Κ στ αρχιδια σου που την ωρα που θα με παρεις, εγω μπορει να μην γουσταρω να πιω καφε. Δεν σε νοιαζει το τι θελω εγω, μονο το τι θες εσυ. Δεν με ρωτησες ποτε αν εχω προβλημα ας πουμε που, αντι να παμε για φαγητο στις 2, πηγαμε στις 4(εξαιτιας σου φυσικα). Κ ναι, μπορει να μου πειτε γιατι δεν του το λεω. Ε γιατι ρε παιδια θεωρω αυτονοητο πως καθε νοημων ανθρωπος πρεπει να σκεφτεται καποια πραγματα μονος του. Δηλαδη δεν το καταλαβαινει οτι δεν ειναι ευγενικο να κανονιζουμε καθε φορα κατι μια συγκεκριμενη ωρα κ εκεινος ποτε να μην ειναι στην ωρα του?? Πρεπει να του το πω εγω?? Του δειχνω αλλωστε οτι με ενοχλει αυτο που κανει,του πεταω κ σποντες του τυπου "ναι ομως μην αργησεις να ετοιμαστεις" κ πολλες φορες του το ακυρωνω κιολας, αν αργει πολυ, για να του δειξω οτι μ αυτο που κανει εγω χανω τη διαθεση να βγω τελικα. Αλλα δεν ειναι κ 5 χρονων παιδι, ουτε εγω ειμαι η δασκαλα του, για να του κανω υποδειξεις για πραγματα που για μενα κ για τον καθενα νομιζω ειναι αυτονοητα. Κουραστηκα...