ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,μπαίνω συχνά και διαβάζω τις εξομολογήσεις σας γιατί θέλω να δω τι σκέφτονται οι άνθρωποι γύρω μου,τις ανησυχίες και τους φόβους αλλά και τις χαρές,τους ενθουσιασμούς. Όταν βλέπω εξομολογήσεις με έρωτες νιώθω τόσο όμορφα,ενώ όταν βλέπω εξομολογήσεις περί μοναξιάς και δυστυχίας νιώθω την ανάγκη να μίλησω. Είναι καλό να τα λέμε από δω αλλά γιατί δεν μιλάμε μεταξύ μας από κοντά; Γιατί δεν επικοινωνούμε; Γιατί κρυβόμαστε και εθελοτυφλούμε; όταν βρίσκομαι έξω,στον δρόμο,στο μετρό κλπ βλέπω ανθρώπους που φαίνονται τόσο δυστυχισμένοι,κουρασμένοι,απογοητευμένοι.Θέλω τόσο να τους μιλήσω,αλλά και εγώ δειλιάζω για διάφορους λόγους.Πρόσφατα έπιασα κουβέντα με έναν άγνωστο,αράξαμε σε έναν λόφο και συζητήσαμε.Ήταν πανέμορφα,ένιωσα ότι για αυτό το λόγο υπάρχουμε εκτός των άλλων.Για να μιλάμε,να χαιρόμαστε,να ανταλλάζουμε απόψεις και ανησυχίες.Ας το κάνουμε λοιπόν.Ας μην χάνουμε την επικοινωνία μεταξύ μας.Μιλήστε,κλάψτε,γελάστε,ερωτευτείτε.Κάντε το σήμερα! Δεν έχετε να χάσετε τίποτα,θέλω να βλέπω κόσμο χαρούμενο,να λάμπει,να μην μπορεί να κρύψει την χαρά του! Έτσι πρέπει να είμαστε,όχι πια μίζεροι και κατσούφιδες. Καλό βράδυ!