ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά τα ίδια προβλήματα,να περιμένω να ξημερώσει για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ ,μέχρι τοτε είμαι στη τσίτα γιατί φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μου επειδη κάθε φορά νομίζω πως κάποιος είναι μέσα στο δωμάτιο και με παρακολουθεί.Και εκεί που μπορεί να με πάρει σιγά σιγά ο ύπνος μόλις ακούσω τον παραμικρό θόρυβο η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, μουδιαζω σε όλο μου το σώμα παραλυω από τον τρόμο ,με πιάνουν τα κλάματα όπως όταν ήμουν παιδί και την επόμενη μέρα το πρωί με ποιανούν κάτι πόνοι στο θώρακα από το άγχος και το φόβο της νύχτας. Δεν ξέρω γιατί αντιδρώ έτσι μα πραγματικα δεν μπορώ να το ελέγξω χάνω τη λογική μου ,νομίζω ότι ακούω συνέχεια ήχους μα βασικά ακούω ήχους πιστεύω ότι όλα γίνονται επίτηδες για να μην μπορώ να κοιμηθώ δεν γίνεται όλα να είναι ιδέα μου .Αλήθεια υποφέρω και φοβάμαι πάρα πολύ. Νιώθω τόσο μόνη...