ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δούλευα μια ζωή στο χωριό μου . Κάποια χρόνια στο μαγαζί των δικών μου και αργότερα όταν το κλείσαμε σε άλλα συνοικιακα μαγαζιά. Στο χωριό όσο κ να πεις δεν έχει ζόρια..όλα κυλούν κάπως διαφορετικά χωρίς πίεση και άγχος. Το μόνο κακό είναι ότι τα χρήματα είναι λιγοτερα και μαύρα οπότε ένσημα πουθενά. Μου φαγαν όλοι το κεφάλι (γονείς+ ο φιλος μου)να σηκωθώ να φύγω απ το χωριό κ να βρω κανονική δουλειά με ένσημα κτλπ. Βρήκα κ είμαι εκεί εναμιση χρόνο. Εφαγα κ τρώω ακομα πολύ πίεση, άγχος, κατάθλιψη και στεναχώρια. Στόχοι για την δουλειά, πίεση από υπεύθυνους,δυστροποι πελάτες κ χίλια δυο. Έχω χάσει πολλα κιλά ,ζορίζομαι κ έχω χάσει τον ύπνο μου. Ο φίλος μου λέει ότι όλα οφειλονται στο ότι άργησα να ψηθω στην δουλειά γιατί ήμουν στο χωριό κ είχα επαναπαυθει. Σορυ κιόλας αλλα για ποιό λόγο να ψηθω κ να ζοριστω; για τα 100 ευρώ παραπάνω που βγάζω ; που κ Αυτά τα τρωω σε βενζίνες πήγαινε ελα; το βασικό βγάζω με ενσημα που Ούτε καν θα προλάβω να δω σύνταξη. Άγχος πίεση, περιμένοντας μια Κυριακή να πάρω ανάσα κ άντε ξανα απ την αρχή. Κ να σας πω κ κάτι; προτιμώ λιγότερα χρήματα με ψυχική ηρεμία στο χωριό παρά όλη αυτή η παράνοια για 100 ευρώ παραπάνω!! Είμαι παράλογη;