ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόφοιτη λυκείου πριν 15 χρόνια, σε μια εποχή που όλοι κάνουν μεταπτυχιακά και εγω να έχω μείνει μόνο με το απολυτήριο, μισά αγγλικά και τώρα να ζητάνε ένα σωρό λεφτά για να τα τελειώσω, ελάχιστες δουλειές...Πόσες φορές σκέφτομαι τι θα είχε γίνει αν ξεκίναγα να δουλεύω απο τα 18 μου, σε οποιαδήποτε δουλεια αρκεί να έπαιρνα έναν μισθό, να είχα το δικό μου αυτοκίνητο, να έμενα μόνη μου και γενικά να ήμουν ανεξάρτητη ενώ τώρα με ταϊζει ακόμα ο πατέρας μου επειδή δεν μπορώ να βρω εργασία μόνο με το απολυτήριο, να μην μπορώ να πάω διακοπές με κάποιον άνδρα επειδή δεν έχω τόσο χρήματα για να ξοδέψω αλλά αρκούν για κανά καφέ ή φαγητό.Μπορεί κάποιος να πει οτι ποτέ δεν είναι αργά και να ξεκινήσω τώρα να φτιάχνω την ζωή μου αλλά να σας θυμήσω οτι είμαι ήδη 33.. Και εδω που τα λέμε, ποιος άνδρας να ασχοληθεί σοβαρά μαζί μου όταν δεν μπορώ ούτε μόνη μου να ζήσω; Θα νομίζει οτι ψάχνω για χορηγό, για να με ταϊζει και αυτός μετά τον πατέρα μου, και ας μην μιλήσω καθόλου για σύνταξη, βασικά ούτε ασφάλεια δεν έχω τώρα επειδή δεν έχω τα απαρραίτητα ένσημα για την ηλικία μου...Απορώ και εγω η ίδια πως πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια απο την ζωή μου χωρίς να νοιαστώ για το μέλλον μου για το τι επάγγελμα θα ακολουθήσω, για το τι θα κάνω στην ζωή μου. Και τώρα ήρθε ο καιρός να τα σκεφτώ όλα αυτά και τώρα βλέπω πεντακάθαρα οτι απλά είναι μια χαμένη ζωή....