ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο σπίτι μου...Είμαι αγόρι στα 22!Δούλευα επαρχία κάποια περίοδο και με φιλοξενούσαν συγγενείς.Η δουλειά τελείωσε και με έδιωξαν.Έτσι γύρισα στο σπίτι των δικών μου στην Αθήνα.Κάτι παθαίνω σε αυτό το σπίτι.Χάνω την όρεξη για ζωή.Χάνω το χιούμορ μου.Χάνω την θετική ενέργεια...Χάνω γενικά τον εαυτό μου.Φίλους δεν έχω πολλούς και αυτοί οι λίγοι περνάνε συνέχεια τον χρόνο τους με την κοπέλα τους.Έχω να βγω 3 μέρες.Έχω σαλέψει.Κοιτάω τους τοίχους και δεν ξέρω τι να κάνω.Μου φεύγει η όρεξη για τα πάντα.Βγαίνω έξω και αισθάνομαι περίεργα ανάμεσα στον κόσμο(Λίγο ντροπαλότητα) και όλα αυτά τώρα που γύρισα πάλι στο σπίτι.Όσο καιρό ήμουν μακριά ήμουν μια χαρά.Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό?Φυσικά φταίει και το ότι δεν έχω φίλους να βγαίνω αλλά και εκεί που ήμουν έτυχε να μείνω μέσα στο σπίτι αρκετές φορές και ήμουν μια χαρά.Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει πραγματικά.Το ότι δεν μου αρέσει να μένω με τους δικούς μου το καταλαβαίνω και μακάρι να ξαναβρώ δουλειά να πάω σε άλλο σπίτι.Όμως γιατί επηρεάζομαι και έξω όσο ζω σε αυτό το σπίτι?