ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο άντρας μου απο τον Απρίλιο χωρίς δουλειά. Εγω δεν δουλευω μιας που ηταν κοινη μας αποφαση να μεγαλώσουν τα παιδια με τη μαμα τους και οχι με γιαγιά, νταντά κτλ.Μας βοηθάνε οι γονείς μου οικονομικα, να ναι καλά οι ανθρωποι, χωρις αυτους τωρα θα χρωστουσαμε παντου και θα μας ειχαν διωξει και απ το σπίτι, αφου ειναι με ενοικιο.Πόσο ομως θα συνεχιστει αυτό; Σ αυτη τη χωρα νιωθω τοσο μα τοσο εγκλωβισμενη. Και τα παιδια; Τι φταινε αυτα να ζουν σε μια χωρα που απο τώρα τους εχει κλεψει το μέλλον; Καθε μερα παρακαλώ να γινει ενα μαγικό και να φυγουμε εξωτερικό για μερικα χρονια. Να ζησουμε σ ενα υγιες περιβάλλον και οχι καπου που βασιλευει το "ο,τι φαμε, ο,τι πιουμε και ο,τι αρπαξει ο κ@@@ς μας". Ευτυχως ειναι τετοια η φυση της δουλειας του άντρα μου που μπορουμε να κοιταμε για εκτος Ελλάδας. Δεν ξερετε πόσο θα θελα να σας ξαναγραψω σε λιγο καιρο και να φωναξω φευγωωωωωω! Ευχηθειτε μου να γινει πραγματικοτητα αυτο το ονειρο. Οχι μονο για μενα, αλλα για τα παιδιά.