ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα χρειαστείς σίγουρα βοήθεια ειδικού! Θα σε βοηθήσει πολύ! Μην απελπίζεσαι η ζωή προχωράει και μαζί της προχωράμε και εμείς!

Καλό μου κορίτσι εγώ πιστεύω πως στη ζωή έχουμε πολλά βάρη και υποχρεώσεις. Αλλά σε μια σοβαρή σχέση (όπως ο γάμος) προτεραιότητα σου πρέπει να είναι ο σύντροφος που επέλεξες να έχεις στη ζωή σου. Δηλαδή αν κάνατε παιδί που ο χρόνος για σας ως ζευγάρι θα περιοριζόταν ακόμα πιο πολύ τι θα γινόταν; Τι νόημα έχει να είσαι σε μια σχέση και να εισαι μόνος; Θα σου πω να μην αγχωνεσαι, ο χωρισμός πονάει και είναι λογικό, αλλά πλέον είχατε διαφορετικές προτεραιότητες.

Καλά έκανες που έφυγες από τη στιγμή που οι ανάγκες σου δεν συναντούσαν τις δικές του. Μην αισθάνεσαι άσχημα γιαυτό! Επικεντρώσου σε εσένα και στα δικά σου θέλω και ο κατάλληλος άνθρωπος θα έρθει για εσένα αργά ή γρήγορα.

Κάποια στιγμή θα προχωρήσεις. Θα μπει ένας νέος έρωτας στη ζωή σου.
Έτσι γίνεται συνήθως.
Πρώτα όμως κάτι βασικό: Αν το πρόβλημά σας ως ζευγάρι είναι μόνο αυτό (κι όχι πρόσχημα ώστε να κρυφτούν κάτω απ' το χαλί άλλες διαφωνίες ή εντάσεις) τότε ίσως θα έπρεπε να συζητήσετε και να τον κάνεις να καταλάβει ότι το σημαντικότερο είναι η παρουσία του στη ζωή σου κι όχι η εργασία.
Θα μου πεις αν είναι εθισμένος στην εργασιομανία τότε δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα. Τότε δυστυχώς ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος.
Δεν ξέρω την περίπτωσή σας αλλά γενικά θα πω ότι γι' αυτό δεν πρέπει ο έρωτας και η συμβίωση να μπλέκουν με τα οικονομικά.
Θα μου πείτε, πώς να κάνουν παιδί αν δεν υπάρχουν έσοδα;
Σωστό κι αυτό αλλά πρώτα να δει το ζευγάρι τι πραγματικά επιθυμεί στη ζωή του, πώς θέλουν να είναι, όχι να φτιάξουν άλλη μία τυπική οικογένεια με παιδιά επειδή έτσι είναι το μοτίβο και δεν θέλουν να ξεφύγουν από αυτό.
Ναι υπάρχουν πραγματικά αναρχικά ζευγάρια με ελεύθερη σκέψη που γράφουν τα φράγκα και την αύξηση μισθού στα παλιά τους τα παπούτσια.
Ξέρω και με ονοματεπώνυμο να πω τέτοιο ζευγάρι αλλά δεν το λέω για να μην τους εκθέσω χωρίς την άδειά τους.
Και δεν είναι το μοναδικό ζευγάρι, κι άλλα ζουν με πόθο, έρωτα, ευτυχία και περιορισμένα έξοδα. Αν πραγματικά υπάρχει έρωτας δεν στέκεσαι σε αυτά. Ούτε στο μέσο μεταφοράς, ούτε στο μακρινό ταξίδι, ούτε στην έλλειψη εξοχικού ούτε σε τίποτα. Πας σε κάμπινγκ ή σε μια πανσιόν, κάνετε έρωτα και βόλτες όλη μέρα και περνάτε πρίμα. Ένα απλό παράδειγμα έφερα από τόσες λύσεις που υπάρχουν για διάφορα θέματα.
Και η περίπτωση της εξομολογούμενης δεν ξέρω πώς είναι ακριβώς, αν φταίει το γεγονός ότι ο σύντροφός της δουλεύει νύχτα, τι δουλειά κάνει ακριβώς, μπορεί κι αυτά να παίζουν το ρόλο τους.
Αλλά οχτώ χρόνια μαζί δεν είναι λίγα.
Υπάρχουν δυστυχώς πολλά ζευγάρια με έλλειψη χρόνου, έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις, που δεν βλέπονται σχεδόν ποτέ ή βλέπονται πολύ λίγο μέσα στην εβδομάδα, ακόμα και παιδιά να έχουν μεγαλώνουν με απουσία των γονέων, με μπαμπάδες και μαμάδες του Σαββατοκύριακου, όπως χαρακτηριστικά λέγονται.
Δηλαδή μόνο τότε βρίσκουν χρόνο για τα παιδιά τους.
Κι όλα αυτά γιατί;
Γιατί πλήθος ανθρώπων είναι θύματα του καταναλωτισμού και πιστεύουν ότι την ευτυχία τη φέρνει η προαγωγή στην εταιρεία, το κλείσιμο στο γυάλινο κλουβί του γραφείου και ο παχυλός μισθός.
Ενώ ο περιορισμός των εξόδων είναι καλύτερος.
Ο έρωτας και η συμβίωση δεν θα έπρεπε να επηρεάζονται από οικονομικούς παράγοντες. Σε μια ιδανική κοινωνία.
Να ήταν κανόνας αυτό κι όχι εξαίρεση.