ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω κάτι ζευγαράκια σινεφίλ στα όμορφα φεστιβάλ της πόλης μας, ένα καθόταν και μπροστά μου αλλά γενικά μιλάω. Προφανέστατα η γυναίκα πρότεινε στον άντρα. Τουλάχιστον σε αυτά που έχω δει εγώ μπροστά μου. Κι είναι ο άντρας δίπλα της αδιάφορος για την ταινία, αδιάφορος για το κλίμα γενικά, μόνο πού και πού να τη φιλάει λίγο στο λαιμό, να γελάει και να συνεχίζει μετά το τσατάρισμα στο κινητό. Κι είναι η κοπέλα τώρα και βλέπει με απόλυτη προσήλωση. Και στο τέλος (το είδα κι αυτό) της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί ο τύπος, ότι βαρέθηκε π.χ. ή ότι θα βγει με φίλους ξέρω γω και την παρατάει μόνη της στο σινεμά και φεύγει. Έχω ζήσει κι εγώ παρόμοια εμπειρία, εννοείται χωρίς κινητά αλλά γενικά είμαι μόνος. Και ζηλεύω. Θα μου πείτε πως είναι και θέμα εμφάνισης ή χαρακτήρα, δεν κάνουν σχέσεις οι άνθρωποι μόνο για να πηγαίνουν σε θεάματα. Συμφωνώ. Αλλά αυτή τη φάτσα μού έδωσε η φύση, τι να κάνω; Θα πουν πολλοί τα γνωστά. Πρόσεχε την εμφάνισή σου. Λοιπόν το έχω παρατηρήσει και γίνεται στάνταρ. Όταν καλοντύνομαι, με πολύ ωραία ρούχα, βλέπω γύρω μου όλο ζευγαράκια casual η με αθλητικά ρούχα και φιλιούνται και μες στα μέλια είναι κι όλα καλά (γι' αυτά, για μένα ποτέ). Όταν αποφασίζω εγώ εγώ να βγω με σορτσάκι ή απλά ρούχα casual τότε πετυχαίνω όλο γύρω μου ζευγαράκια καλοντυμένα, πουκαμισιές και φορέματα. Και νιώθω εγώ ο παρακατιανός κι ο κακοντυμένος. Τέλος πάντων.