ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχω μιαν μανα μου για λογους διάφορους πρεπει να ζω μαζί της . ειναι συνεχως παραπονεμενη ολλα της φταιν ας απαιτει μονιμος την προσοχή μου . εγω της την δινω μα αυτη ποτε δε ειναι ικανοποιημένη. Έχει απαίτηση σα μωρο να της φέρομαι και να την νταντεύω να την εχω σα να ειναι το παιδι μου . και οκ ως ενα σημειο πες ωραια οσο μπορω το κανω . αυτη οταν εγω ημουν παιδι το τι γυμνάσια που εκανε και σε τι λουκια με έχωνε ψυχικα αν δε ημουν οπως αυτη ήθελε και της αρεσε να ειμαι . το καλοβολο καλο κοριτσάκι που ακουει την μανουλα . μου λεει οτι κανεις τωρα στα 37 δε θα με παρει γιατι δε αξιζω σα άνθρωπος ονον αν τον καλοπιάσουμε με τρόπους πλάγιους . ειμαι στο παραπέντε στο να κάτσω στο ράφι . οκ πρόβλημα μου .την αγαπαω μα νιωθω οτι εγω πια πουθενά δε υπάρχω .