ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνεχές διάβασμα, άπειρες ασκήσεις, πολλά όνειρα, ένας στόχος. Η ιατρική σχολή. Μία σύντομη περίληψη της ζωής μου τα τελευταία 7-8 χρόνια.. Ελάχιστος χρόνος για φιλίες, ανύπαρκτη προσωπική ζωή.. Στα 20 πλέον, έχοντας δώσει πανελλήνιες εξετάσεις 2 φορές, σπουδάζω βιολογία. Μία επιστήμη που είχα γνωρίσει και πριν ένα χρόνο καθώς και την πρώτη φορά είχα εισαχθεί σε τμήμα βιολογίας.. Αρκετή πίεση από τη σχολή, πολλά εργαστήρια και εγώ να προσπαθώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις μία σχολής που δεν με ενδιαφέρει.. Υποχρεώνω τον εαυτό μου να διαβάζει οικολογία, βοτανική και ζωολογία, αντικείμενα που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου.. Το βράδυ κλάμα.. Σχεδόν κάθε βράδυ.. Να με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου και να λέω ότι όλα πηγαίνουν καλά, ότι είμαι ικανοποιημένος από τη σχολή, και μόλις το κλείνω να κλαίω.. Δεν μπορώ να κάνω φιλίες, δεν θέλω να βγαίνω έξω.. Έχτισα όλη μου τη ζωή πάνω σε ένα όνειρο το οποίο δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω.. Έμειναν τα απωθημένα, να τριβελίζουν το μυαλό.. Δυστυχώς δεν μπορώ να βρω κανένα ενδιαφέρον στη σχολή που πέρασα, ούτε στις επαγγελματικές διεξόδους που δίνει.. Ακούω τον κόσμο να λέει " δεν πειράζει, θα κάνεις έρευνα ως βιολόγος".. Ξέρετε τι είναι έρευνα; Με ρωτήσατε αν θέλω να γίνω ερευνητής; Τα παραπάνω σε συνδυασμό με κάποια άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζω θεωρώ ότι έχουν βλάψει σημαντικά την ψυχική μου υγεία και τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να επισκεφτώ κάποιον ψυχίατρο, καθώς ορισμένα φορές μου περνούν πολλά από το μυαλό.. Αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν το έχω καταφέρει ακόμη.. Πιστεύω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να πετύχω τον στόχο μου. Το εξωτερικό φαντάζει αδύνατον προς το παρόν και οι κατατακτήριες ένα μακρινό όνειρο που και πάλι δεν μου εγγυάται την επιτυχία.. Στη φάση που είμαι τώρα το μόνο που θέλω είναι να τα παρατήσω όλα και να φύγω.. αλλά δεν έχω το κουράγιο να πληγώσω τους ανθρώπους που με αγαπούν.