ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τοσο μονη. Οι φιλες μου δεν με καταλαβαινουν. Ειμαι οσο γινεται προσχαρη και ευδιαθετη και αυτες εχουν μια φατσα..τοσο μιζερια πια ρε παιδια? Δεν τους θελει ο λεγαμενος; ε και? Ουτε μενα. Κλαιω μονη μου ομως. Δεν βγαινω εξω και κλαψουριζω οτι δεν με θελει. Συγγνωμη κοπελα μου αμα τον γουσταρες να του το λεγες; εγω που το πα και ξεφτλιστηκα αρα να παω να αυτοκτονησω;.Σιγα και δε. Η ζωη συνεχιζεται. Μεσα σε εναν χρονο εχει αποδεκατιστει η μιση μου οικογενεια με αποτελεσμα να μην γραψω στις εξαιτασεις..ΕΕΕ ΚΑΙ?τι να κανω. Να κλαιω ολη μερα? Δεν μπορω πια τις γκρινιες για βαλακιες. Ποναω μεσα μου καθε μερα και φοβαμαι οτι θα θαψω τους παντες απο τα ατομα που αγαπω. Αλλα βαζω το πιο ομορφο και αληθεινο μου χαμογελο και κοιταω μπροστα. Υγεια να χουμε και λιγη θετικη σκεψη