"Νιώθω ότι δεν θα βρεθεί ένας νορμάλ άνθρωπος που να μην έχει κουσούρια, red flags ή προβληματική συμπεριφορή." Μην το κάνεις μόττο σου αυτό, σε παρακαλώ, γιατί όταν το γράφεις ή το λες αυτό, το μυαλό σου ακούει και αρχίζει να σκέφτεται έτσι. Και πολλές φορές ό,τι σκεφτόμαστε, υλοποιείται, κι αυτό δεν είναι μαγεία, είναι η υποσυνείδητη τάση να προσπαθούμε να βρίσκουμε γύρω μας οτιδήποτε επιβεβαιώνει τις σκέψεις μας. Αν, λοιπόν, σκέφτεσαι ότι κάθε σχέση έρχεται με προβλήματα, δράματα και εν τέλει έναν προβληματικό σύντροφο, δυστυχώς υποσυνείδητα θα αναζητάς και θα βρίσκεις επιβεβαίωση της θεωρίας σου, οπότε θα καταλήξεις να προσελκύεις προβληματικούς συντρόφους. Αντίθετα, προσπάθησε να εστιάσεις στις θετικές ποιότητες που επιθυμείς να έχει ο άνδρας για σένα: να θέλει έναν ευλογημένο γάμο, να μπορεί να παρέχει, να είναι συναισθηματικά ώριμος... Αν ο πιο πρόσφατος που γνώρισες τη μια στιγμή έβγαινε μαζί σου και την άλλη εμφανίστηκε σε σχέση με κάποια άλλη, οι κυνικοί θα σου πουν ότι όποιος είναι ελεύθερος, έχει το δικαίωμα να βγαίνει και με δέκα παράλληλα ώσπου να κατασταλάξει στη μία και να το επισημοποιήσει. Κι ωστόσο, εγώ θα πω ότι αυτός ο άνδρας μάλλον δεν έψαχνε κάτι σοβαρό, για να κανόνιζε σχέδια β' (και γ' και δ' αν μπορούσε), και δεν ξέρεις κιόλας με τι κριτήρια έκανε σχέση με την άλλη κοπέλα (ίσως ήταν πιο "βολική" και "εύκολη," οπότε σιγά το κελεπούρι που χάνεις). Παραδόξως, όσοι εστιάζουν στο να ψάχνουν αμέσως κουσούρια στον άλλον, τυφλώνονται πιο εύκολα από απλές χειρονομίες όπως το να σου πιάνει κουβέντα ο άλλος ή το να σε πάει σε ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά μετά όταν βγει στην επιφάνεια κάτι σαν αυτό που έκανε ο άλλος (φλέρταρτε και έβγαινε τουλάχιστον με δύο παράλληλα), έρχεται η οικτρή απογοήτευση. Γι' αυτό έχε στο μυαλό σου τα στάνταρ σου, τα κριτήριά σου. Έτσι θα είναι πιο δύκολο για κάποιον να πετάξει αστερόσκονη στα μάτια σου και να σε αποπροσανατολίσει με πράξεις που δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτα, αλλά θα πρέπει να αποδείξει ότι σε αξίζει και ότι είναι ο άνδρας που θέλεις.
31.7.2023 | 00:19
Ολο ατυχιες
Μετα απο αμετρητες αποτυχημενες γνωριμιες που δεν κατεληξαν καλα επειδη του ταδε του εφυγε γρηγορα ενθουσιασμος ή ξερω γω εξαφανιζοταν ή ηταν σε σχεση ή δν ηξερε τι ηθελε και ουτω καθεξης.
Ειδικα με τον τελευταιο πριν μισο χρονο, μετα απο 3 φορες που ειχαμε βγει, ξαφνικα εξαφανιστηκε και μετα απο μερες μου εστειλε ενα κατεβατο μηνυμα γεματο ακαταλαβιστικα που δεν εβγαζαν κανενα νοημα. Ειχα ξενερωσει τοσο ασχημα που δεν του απαντησα ποτε ξανα.
Ετσι αποφασισα να μεινω μονη, παρεα με τη μοναξια μου, καθως ειχα σκεφτει οτι κοντευω τα 30, οποτε ηταν ευκαιρια για μενα να ασχοληθω πλεον με αλλα πραγματα.
(παντα ειχα παρεα τη μοναξια μου, παντα ενιωθα καλα οταν με συντροφευε η μοναξια διοτι παντα εκανα πραγματα που με ευχαριστουσαν π.χ το να γραφω βιβλιο, να διαβαζω h/y για τις εξετασεις κοκ)
Απλα αυτη τη φορα ηθελα να μεινω για τα καλα μονη, εντελως μακρια απο τετοια προβληματα και δραματα.
Μισο χρονο αργοτερα ομως ετυχε να γνωρισω καποιον, ο οποιος αρχικα που και που μου επιανε κουβεντα και ηθελε να με γνωρισει, αλλα εγω επειδη δεν ημουν σε φαση για γνωριμιες, απλα ημουν τυπικη μαζι του αλλα με τον καιρο πηγαινε καλα το ολο πραγμα διοτι εβλεπα μια ομορφη επικοινωνια. Ομως μετα τη 1 φορα που βγηκαμε και ειχε παιχτει κατι μεταξυ μας, εμαθα οτι τα εφτιαξε με μια κοπελα (ειτε ηταν πριν βγουμε ειτε αφοτου βγηκαμε, διοτι συναψαν σχεση το ιδιο σ/κ που βγηκαμε) Ξενερωσα τοσο ασχημα που δεν ξανα ασχοληθηκα μαζι του. Ειχα καταλαβει επιτοπου οτι επαιζε μαζι μου και ταυτοχρονα λυπηθηκα την αλλη κοπελα γιατι δεν φαινεται να γνωριζει τιποτα απο αυτα.
Νιωθω οτι δεν θα βρεθει ενας νορμαλ ανθρωπος που να μην εχει κουσουρια , red flags ή προβληματικη συμπεριφορα. Δεχομαι να τυχουν διαφωνιες κτλ σε μια σχεση καθως ολοι οι ανθρωποι εχουμε και τα θετικα και τα αρνητικα μας, αλλα δεν δεχομαι ο αλλος να συμπεριφερεται σαν μαλακας και να μην ξερει τι θελει ή να παιζει με τα συναισθηματα του αλλου.
Δεν ειχα ποτε σχεση, ειδικα μακροχρονια σχεση και ποτε δεν εχω παει διακοπες με την σχεση μου ή να συγκατοικησουμε μαζι. Η αδερφη μου που ειναι 3 χρονια μικροτερη μου, το ζει ολο αυτο και χαιρομαι για αυτην, αλλα παραλληλα με λυπει που εγω μπορει να μην το ζησω ποτε.
Με τοσα που εχω περασει, με τρομαζει πλεον και η σκεψη του να γνωρισω καποιον διοτι παρατηρω οτι ειναι εξαιρετικα δυσκολο να ταιριαξετε με καποιον και να υπαρχει αμοιβαια θεληση και ενδιαφερον και αλλα πολλα πραγματα.
4
