ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντοτε ήταν εκεί αλλά πάντα σαν μία αόρατη παρουσια. Δεν μπορούσε να καταλάβει πότε τι αισθάνονται τα παιδιά του,τους φόβους τις ανησυχίες τους. Ήταν και είναι ανικανός να κάνει διάλογο μαζί τους, να δώσει μία συμβουλή και να τα προστατεψει κυρίως από τη μητρική του οικογένεια (τη μάνα, τον αδερφό και τη νύφη του). Στη Καινή διαθήκη γράφει ότι όταν 1 άντρας παντρευεται φεύγει από την οικογένεια του και προσκολλάται στη γυναίκα του και στη καινούργια του οικογενεια. Γιατί λοιπόν αφού καποιος μένει προσκολλημένος στη μητρική του οικογένεια κάνει μία καινούργια οικογένεια αφού είναι ανικανός να τη στηρίξει και να την υπερασπιστεί? Γιατί βάζει τα παιδιά του στη διαδικασία να μισούν και να σκέφτονται αρνητικά για τη γιαγιά και το θείο τους επειδή είναι ανίκανος να τα υποστηρίξει και να βάλει τους δεύτερους στη θέση τους? Γιατί πάντοτε για όλα τα άσχημα περιστατικά πάντοτε φορτώνει το βάρος της ευθύνης στα παιδιά και στη γυναίκα του και ποτέ στη μάνα του και στον αδερφό του? Γιατι στην Ελλάδα συνηθίζεται εγωκεντρικές μάνες να γεννούν και να ανατρεφουν γιους συναισθηματικά ανάπηρους που μετά τους παντρευουν. Για μένα λοιπόν τέτοιοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παντρεύονται ΠΟΤΕ ούτε να κάνουν παιδιά γιατί τα κάνουν δυστυχισμένα.