ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το καημένο το πληχτρολόγιο, τρώει φωνήεντα.

Να το ταΐζεις πιο συχνά

Τρομερό χιούμορ αυτό με τα φωνήεντα.
Ακόμα κι αν κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται σε τέτοιο σημείο ώστε ένα μεταμεσονύχτιο Σαββατόβραδο που οι υπόλοιποι περνάμε υπέροχα, με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας, εκείνοι αναγκάζονται για να νιώσουν έστω ελάχιστη αίσθηση διασκέδασης να μπουν τόσο αργά και να σχολιάσουν και μάλιστα σε εξομολογήσεις που γράφτηκαν προ τετραημέρου, θα έπρεπε να δείχνουν τη στοιχειώδη ευγένεια που είναι θέμα ανατροφής αλλά και προσωπικής επιθυμίας.
Περί των φωνηέντων λοιπόν που κοροϊδεύετε τον χρήστη Gatos (αγνοώντας ότι ΄πάντα έτσι γράφει στα σχόλιά του) θα ήθελα να σας μάθω μια παροιμία σοφή: ''Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τα μούτρα του''.
Και για του λόγου το αληθές ξαναδιαβάστε το ακριβώς από πάνω σχόλιό σας όπου αντί της λέξης ''εξομολογήσεων'' γράφετε ''ξομολογήσεων''.

Ούτε στις δικές μου εξομολογήσεις απαντάω επιθετικά ούτε στων άλλων.
Το αν το στυλ με καθιστά αναγνωρίσιμο στις εξομολογήσεις και καταλαβαίνεις πως είναι δικές μου όπως λες δεν έχω να πω κάτι παραπάνω γι' αυτό παρά μόνο να σε παραπέμψω στο παραπάνω σχόλιό μου στο απόσπασμα που αναφέρω για την επίθεση που δέχτηκα για δήθεν εξομολόγησή μου του 2021 όπου απείχα ολόκληρη χρονιά από τη στήλη.
Καθόλου αγενής δεν είμαι με κάποιον που αφιερώνει χρόνο να γράψει κάτι ακόμα κι αν διαφωνεί αν το κάνει με όμορφο τρόπο.
Δεν δίνονται συμβουλές, λέγονται ακατάσχετες σαχλαμάρες.
Όσο για εκείνη την απάντηση που γράφεις εσύ πως προτείνει τρόπους γνωριμίας που δεν συμφωνώ κι ότι είμαι εγώ προσβλητικός απέναντι σε αυτή την απάντηση να θυμίσω απλώς πως ξεκινούσε με την ''ευγενικότατη'' φράση: Χίλια χρόνια κλάψα.
Και συνέχιζε με τη φράση: Κάνει κρα ότι ψάχνεις να προσκολληθείς.
Αυτό είναι πολύ ευγενικό, ε; Και κατά τ' άλλα εγώ είμαι ο προσβλητικός.
Και συνέχιζε με τις σαχλαμαρομπούρδες περί ομιλίας σε διπλανή παρέα.
Κι εγώ απλά απάντησα ότι υπάρχει αντίφαση στα λεγόμενα.
Ότι προτείνει προσκόλληση ενώ κατηγορεί για προσκόλληση.
Δεν αναφέρθηκα καν στα περί κλάψας ή το κάνεις κρα που έγραφε.
Όσο για το αν με απασχολούν άλλα θέματα, επειδή αναρωτιέσαι δηλαδή παραπάνω, όχι δεν έχω άλλα θέματα.
Είμαι πάμπλουτος γόνος ευγενών και κληρονόμος αμύθητης περιουσίας οπότε μόνο η μοναξιά με απασχολεί.
Τα σχόλια δεν κλείνουν σε κάποιες εξομολογήσεις για να μην γράφονται συμβουλές όπως νομίζεις εσύ αλλά για να μην γράφονται προσβολές μαζί με σαχλαμαρομπούρδες και ψέματα που παριστάνουν τις συμβουλές.
Και για να τελειώνουμε ωραία και καλά:
Κανένα θέμα μοναξιάς δεν απασχολεί τον κόσμο. Ούτε ταλανίζει πολύ κόσμο όπως χαρακτηριστικά γράφεις.
Μια χαρά καλοπερνάνε όλοι.
Δεν ζω σε γυάλα, από τα είκοσι ένα μου χρόνια είμαι μέσα στη ζωή και κύριος του εαυτού μου.
Το ''δεν θέλω αυτή τη γκόμενα που έχω αλλά την άλλη που κυνηγάω και δεν με θέλει'' ή ''δεν θέλω αυτό τον γκόμενο ή τον σύζυγο που έχω αλλά το παλιό μου απωθημένο'' ή το ''πώς να την/τον κερατώσω χωρίς να γίνω αντιληπτός;'' ή άλλες φούσκες-προβλήματα που δημιουργούν τα social media στον κόσμο (κάνε μου like, με έκανε unfollow ) και τέτοια δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα αξιοπρεπή σπάνια άτομα που βιώνουν
μοναξιά. Για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα.
Ούτε το πρόβλημα των γιορτών που έρχονται είναι το ''αχ, με κάλεσαν σε τραπέζι ή σε έξοδο που δεν θέλω να πάω'', εξομολογήσεις από τις οποίες πήζουμε τις γιορτινές μέρες κι εδώ μέσα κι εκεί έξω.
Απλή αχαριστία είναι που μόνο αν χαθούν όλα τα προνόμια από κάποιους μόνο τότε θα μάθουν να εκτιμούν όσους έχουν στη ζωή τους, τις περισσότερες φορές μάλιστα χωρίς να τους αξίζουν κιόλας.

Γράφεις: Ξέρεις πολλοί ρίχνουν τον πήχη πάρα πολύ χαμηλά προκειμένου να μην είναι μόνοι τους. Αυτό μπορείς να το κάνεις και εσύ ή οποιοσδήποτε έχει θέμα μοναξιάς.

Απαντώ: Αυτό ακριβώς φταίει. Το βρήκες. Ο πήχης που έχω ανεβάσει πολύ ψηλά. Με θεωρώ τέλειο οπότε ψάχνω το αντίστοιχο και απορρίπτω όλες τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στο δρόμο μου.
Ενδιαφέρονται πολλές και πολλοί για μένα αλλά σνομπάρω δυστυχώς, είμαι στον κόσμο μου και πληγώνω κόσμο που με θέλει διακαώς.
Όχι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα, αλοίμονο.
Ο πήχης φταίει, που ψάχνω μοντέλα, όχι έναν άνθρωπο να μοιραστούμε μια αγκαλιά κι ένα βλέμμα.
Καταραμένος πήχης.
Και μόνο το γεγονός ότι αναφέρεσαι σε πήχη που πρέπει να ρίξω δείχνει πως δεν έχουν ιδέα οι άνθρωποι από πραγματική μοναξιά που βιώνουν κάποιοι άλλοι, νομίζουν ότι είναι σνομπάρισμα προς τους άλλους.

Γράφεις: Να σε ενημερώσω πως προσωπικά γνωρίζω 2 ανθρώπους που είναι όπως εσύ. Ολομόναχοι.Χωρις οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς ταίρι, χωρίς τίποτα. Ο ένας μόνο έχει μια αδελφή, η οποία όμως έχει τη δική της ζωη και πάει και τον βλέπει οπότε τον θυμάται. Άμα λοιπόν μόνο εγώ, γνωρίζω 2 τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνεις πόσο άτοπο και επιπόλαιο είναι το πόρισμα σου, πως όλοι έχουν παρέες και δεσμούς.

Απαντώ: Δεν είπα πως δεν υπάρχουν, είπα ότι είναι σπάνιοι.
Επίσης από ποιά ηλικία είναι μόνοι; Πόσα χρόνια; Από τα πενήντα τους και μετά; Πιο νωρίς; Εκ γενετής; Από πότε;
Πόσα χρόνια έχουν να μοιραστούν ένα φιλί και μια αγκαλιά μ΄ έναν άνθρωπο;
Δέκα χρόνια; Ή λίγους μήνες;

Γράφεις: συμβιβασου με τη μοναξιά σου, εξασκήσε τις κοινωνικές σου δεξιοτητες, και κυρίως κάνε και μια αυτοκριτική και ενδοσκοπιση και σκέψου και τα δικά σου λάθη που σε οδήγησαν σ αυτή την κατάσταση. Γιατί σίγουρα έχεις κάνει λάθη. Δεν φταίει μόνο η κακή μας μοίρα, μέχρι ενός σημείου και η τύχη, αν μια κατάσταση είναι συνεχόμενη κάπου φταίμε και εμείς.

Απαντώ: Το ''συμβιβάσου με τη μοναξιά σου'' επίσης εξαιρετική προτροπή. Ειδικά σε άνθρωπο που μένει έτσι από την ενηλικίωσή του μέχρι τα μεσήλικά του χρόνια. Κι εξακολουθεί να συνεχίζει έτσι. Και ξέρει ότι κάθε χρόνο έτσι θα 'ναι. Είναι θέμα συμβιβασμού ας πούμε, ότι το κρατάω μανιάτικο και δεν συμβιβάζομαι.
Γι' αυτό ακριβώς λέω ότι η πλειοψηφία των ατόμων που λέει ανόητες συμβουλές δεν έχει την παραμικρή ιδέα ούτε στο απειροελάχιστο ποσοστό για ποιό πράγμα μιλάει.
Αυτό το ''συμβιβάσου'' είναι που λείπει. Ότι είμαι ασυμβίβαστος. Όχι ότι υπάρχουν στιγμές που ο ίδιος σου ο οργανισμός αντιδράει στη μοναξιά, η ίδια σου η ερημιά σε κάνει να σκοτεινιάζεις. Ότι νιώθεις σωματικό πόνο από την έλλειψη τρυφερότητας. Επειδή δεν κάνεις και δεν έχεις έρωτα. Όχι καλέ, δε συμβαίνουν αυτά. Ότι δακρύζεις και θλίβεσαι χωρίς να το επιθυμείς.
Το ασυμβίβαστο φταίει, έχεις δίκιο. Όπως τα λες.
Το ''εξάσκεισαι τις κοινωνικές σου δεξιότητες'' ασχολίαστο. Θα προτιμούσα να μου πεις πώς τις εξασκείς εσύ.
Γιατί είναι πολυφορεμένη κι αυτή η καραμέλα. Γιατί προσωπικά δεν μένω σε καμιά γυάλα το ξαναλέω. Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πάω να προσκολληθώ σε άγνωστες κι αγνώστους. Αν τύχει κάτι, μια χαρά επικοινωνώ και συζητώ. Οπότε όλοι αυτοί που λένε περί εξάσκησης κοινωνικών δεξιοτήτων, ας δουν καλύτερα το πώς εξασκούν τις δικές τους και αν τις εξασκούν.
Αν μόνοι τις εξασκούν. Όχι το να έχουν κοινές παρέες από δουλειά, αδέρφια, οικογένεια, φίλους. Ούτε το να τους γνωρίζουν καινούρια άτομα οι παρέες τους και οι κολλητοί τους.
Με ενδιαφέρει πολύ να μάθω πώς τα άτομα που λένε για κοινωνικές δεξιότητες το πράττουν αυτό στην καθημερινότητά τους.
Όταν γεννήθηκαν μοναχοπαίδια, χωρίς αδέρφια, όταν φίλοι τους πήγαν στο εξωτερικό ή χάθηκαν με το πέρασμα των χρόνων από παλιές παρέες, όταν δεν έχουν κοντινούς συγγενείς κι έναν αγαπημένο συγγενή που είχαν πήγε για πάντα στο εξωτερικό και οι υπόλοιποι μένουν μακριά και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ γι' αυτούς ούτε ταίριαξαν μαζί τους κι αδιαφόρησαν.
Όταν οι γονείς τους είναι πεθαμένοι και δεν έχουν την ασφάλεια του να περάσουν απ' το σπίτι της μαμάς και του μπαμπά.
Όταν ακόμα κι ένας αγαπημένος φίλος που περάσαμε πολύ όμορφα τα τελευταία αρκετά χρόνια μαζί, πέθανε το περασμένο καλοκαίρι.
Για πες μου λοιπόν, εσύ πώς εξασκείς τις κοινωνικές σου δεξιότητες;
Με την επιμονή που καταντά ενόχληση κι είναι τέρμα απαίσια κι ενοχλητική; Πώς ακριβώς;
Δεν κάνω ενδοσκόπηση, δεν έχω κάνει λάθη. Είμαι τέλειος. Δεν πλήγωσα ανθρώπους. Πέρασα από αυτόν τον κόσμο αόρατος. Και βασικά δεν βρίσκομαι σε καμία κατάσταση, μια φυσιολογική καθημερινότητα ζω άπειρα χρόνια τώρα. Αν δεν είσαι ελκυστικός ερωτικά ποτέ σε όλη σου τη ζωή, δεν φταις σε κάτι. Όσο κι αν αλλάξεις εμφάνιση. Απλά σέβεσαι την επιθυμία των άλλων που είναι να μην σε επιθυμούν. Ξεκάθαρα.
Χωρίς ανθρώπους. Αν γνωρίσω κάποιους, έχει καλώς. Κι έχω γνωρίσει ήδη αρκετούς, πολλοί γνωστοί, δεν θέλω άλλους.
Όσο για το ''κάπου φταίμε κι εμείς'' που αναφέρεις περί συνεχόμενης κατάστασης, πραγματικά δείχνει πως δεν έχεις ιδέα για τι μιλάς και δεν είσαι το μόνο άτομο φυσικά.
Δηλαδή αν ακόμα και η απάντηση σε αγγελίες γνωριμιών που βάζεις είναι ''δεν θέλω να συναντηθούμε, μου άρεσε ο τρόπος γραφής και απάντησα, να 'σαι καλά, να βρεις αυτό που ψάχνεις'' κι εσύ πράττεις σωστά και δεν επιμένεις και πολύ ορθά γιατί απεχθάνεσαι την πίεση και το με το ζόρι, για πες μου ακριβώς ποιά ενδοσκόπηση κάνεις για τη συνεχόμενη κατάσταση ώστε να δεις τα λάθη σου όταν ο άλλος δεν θέλει να σε γνωρίσει καν; Χωρίς να φταίει, χωρίς να φταις.
Δεν έχουν ιδέα από μοναξιά όσοι εκφέρουν άποψη και μάλιστα με στόμφο κιόλας.
Αυτά από μένα. Τα υπόλοιπα σε επόμενη απάντηση σχόλιού σου που φαντάζομαι θα μου προτείνεις ψυχολόγο και ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση και τέτοια. Γιατί εκεί οδηγείται το πράγμα από ανθρώπους που δεν ξέρουν την πραγματική μοναξιά προς αυτούς που την γνωρίζουν.
Ψυχανάλυση, ψυχοθεραπεία, πενηντάευρα κολλαριστά χαρτονομίσματα να πληρώνεις σε κάθε συνεδρία για να σου πουν οι ψυχαναλυτές-super experts ''πιες, τραγούδησε και γέλα, κάνε κάθε είδους τρέλα, τράβα μπρος και μη σε νοιάζει, τράβα μπρος και χαμογέλα''. Με πιο επιστημονικούς όρους βέβαια, αλίμονο, αλλά η ουσία των λεγομένων τους συνοψίζεται στο παραπάνω τετράστιχο του ναζιάρικου βουγιουκλακικού άσματος.
Και να δείχνεις τις επιθυμίες σου με κατανοητό τρόπο, να ξεκαθαρίζεις τις προθέσεις σου, να ακούς τους άλλους, να σέβεσαι τις αποφάσεις τους, να νοιάζεσαι και να προσπαθείς για ισότιμη σχέση, να ακούς κι όχι μόνο να μιλάς, να αποφορτίζεσαι, να ρισκάρεις κι άλλες τέτοιες συμβουλές (γιατί έχω περάσει κι από ψυχολόγο) ενώ περνάει η ώρα στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι, έρχεται το τέλος της συνεδρίας, φεύγεις από το γραφείο κι επιστρέφεις στη στάση του λεωφορείου περιμένοντας να έρθει για να πας σπίτι σου, ''χαρούμενος'' μείον ένα όμορφο πενηντάευρο που θα το στερηθείς από τα ψώνια του σούπερ-μάρκετ ξέροντας πως δεν υπάρχει κανείς να στο δανείσει και θα την βγάλεις πάλι όπως μπορείς.
Την ώρα που η πλειοψηφία φιλιέται κι αγκαλιάζεται γύρω σου. Χαρούμενα ζευγαράκια.
Αλλά ξέχασα, αυτοί όλοι έχουν αποφοιτήσει με άριστα από τις ψυχαναλυτικές συνεδρίες και το αξίζουν να έχουν σχέσεις ενώ εσύ όχι.
Τέλος, ξαναδιάβασε αυτή την πανέμορφη εξομολόγηση και δες και τα σχόλιά μας από κάτω. Μια πανέμορφη εξομολόγηση ούτε με θυμό ούτε τίποτα τέτοιο, παρά μόνο έκφραση ψυχής και δες και τα σχόλια και κυρίως το πρώτο από αυτά που ξεκινά με επίθεση εναντίον μου.
Αλλά κατά τ' άλλα εγώ φταίω που απάντησα στις επιθέσεις, όχι ότι τόσο άκυρα και άσχημα σχόλια χάλασαν μια γλυκιά κι ωραία εξομολόγηση, όπως έχει συμβεί και σ' άλλες τέτοιες εξομολογήσεις. Γιατί αυτό συμβαίνει εδώ ξεκάθαρα.