ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.11.2017 | 04:54

ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗ

Έτσι ονόμασα το στενό, που μένουν δύο πρώην κολλητές μου φίλες. Η μία την έπεσε και στον δικό μου, αφού έκατσε στα πόδια του, δεν κάκιωσα ούτε γι αυτό. Η απώλεια της φιλίας με έκανε να ξεπεράσω τις φίλες μου δύο χρόνια και παραπάνω. Δύο χρόνια ένιωθα ορφανή. Κάποιες φορές ένιωθα κενή και άδεια, είχα χάσει ανθρώπους που θεωρούσα πραγματικούς φίλους, λες και δεν είχε νόημα. Δύο κολλητές είχα, μέχρι που άρχισαν να κρίνουν πόσα λεφτά έπαιρνε η καθεμιά από τη δουλειά της, ποια πήρε αυτοκίνητο καινούργιο ή μεταχειρισμένο, σε τι σπίτι μένουμε.Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα φτάναμε σ αυτό το σημείο, λέγαμε για πάντα μαζί, δεκατέσσερα χρόνια φιλίας, από 13 χρονών μαζί.Η άλλη συμφεροντολόγος, πάντα και μόνο για το όφελός της. Το πιο υπέροχο όταν η μία "κολλητή" η Γ πήγε στο γάμο της άλλης της Κ και εμένα δεν με είχε καλέσει και η Γ ενώ ήξερε πόσο είχα πληγωθεί συνέχιζε να μου μιλάει για την Κ. Κατάλαβα ότι με κουτσομπόλευαν κιόλας. Δεν έχει νόημα πια.Η Γ μου είχε πει κιόλας, σε αντιπαράθεση που είχαμε κάποια στιγμή, ότι δεν είχα εκτιμήσει το γεγονός ότι μου είχε κάνει το τραπέζι σε κάποιες γιορτές, λες και ήμουν καμιά ζητιάνα. Πράγματι απορώ πως δεν είχα καταλάβει πόσο χαμηλού ήθους φίλες είχα. Όταν έτρεχα για όλες τις δουλειές της όμως ήταν όλα τέλεια. Βέβαια αφού ήμουν εκείνη η φίλη που έτρεχε πάντα γι αυτήν όπου δεν φτάνουν οι υπόλοιποι. Πριν δεκαπέντε χρόνια η Γ είχε ξεχάσει το πορτοφόλι της στη φοιτητική πόλη που ήταν. Ο πατέρας της ήρθε στο σπίτι μου, για να ρωτήσει μήπως το είχα πάρει "καταλάθος", ο πατέρας μου και ο αδερφός μου ίσα που κρατιόνταν μη του ορμήσουν. Πότε δεν της είχα πει και( ΠΟΤΕ δεν θα το λεγα) αυτό το γεγονός για να μη χαλάσω τη σχέση με τον πατέρα της και να μην την πληγώσω. Εκείνη όμως πήγε να μιλήσει άσχημα για τη μητέρα μου που δεν της είχε κάνει και τίποτα. Συγγνώμη που το κείμενό μου είναι σε σύγχυση αλλά γράφω αμήχανα και νευρικά.Έτσι κι αλλιώς έχουμε χαθεί με τη μία οριστικά, η άλλη κάνει παρέα με όλον τον κόσμο, (αφού τους κουτσομπολεύει μετά, κάνει παρέα ακόμα κι αυτούς που δεν συμπαθεί)σπάνια την πετυχαίνω, αλλά είμαι απόμακρη.Το ρομαντικό της υπόθεσης είναι το σπίτι της μίας είναι απέναντι από το σπίτι της άλλης,όπου όταν περνάω καμιά φορά με το αμάξι ή βγάζω το σκύλο βόλτα λέω εδώ είναι το στενό της ΣΚΥΛΑΣ και της ΧΑΡΥΒΔΗΣ.
2
 
 
 
 
σχόλια
Μακριά από τέτοιους ανθρώπους. Δεν τους χρειάζεσαι και δεν σου κάνουν καλό. Δεν αξίζει να ασχολείσαι καθόλου, ούτε να στεναχωριέσαι ούτε καν να τις θυμάσαι.Όλα όσα περιγράφεις δείχνουν ανθρώπους που δεν ξέρουν να σέβονται, να συμπεριφέρονται και είναι απαράδεκτοι. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι το σκηνικό με τον πατέρα και το πορτοφόλι. Μου φαίνεται εξωφρενική προσέγγιση ανεξαρτήτως ηλικίας (είτε ως έφηβες, είτε ως φοιτήτριες, είτε ως ενήλικες γυναίκες είναι απλά γελοίο αυτό που έκανε). Και με τρελαίνει που κάποιοι γονείς δεν καταλαβαίνουν τί παιδιά έχουν. Όσο για το όνομα του δρόμου, είναι ευρυματικό και τους ταιριάζει γάντι :)