9.7.2014 | 01:09
Τα αστερια για' μενα...
ειναι αμετρητες πολυ πολυ μικρες τρυπιτσες με φως!Σαν καποιος να τρυπησε με μια βελονα το μαυρο χαρτονι που μας περιβαλλει.Ναι, αυτο που λεμε ουρανο.Και μεσα απο αυτες τις τρυπιτσες περναει το φως κι εμεις το χαζευουμε, το βλεπουμε και ηρεμουμε ,ευχομαστε, δακριζουμε, ερωτευομαστε... Και πως να μην νιωσεις τοσα πολλα οταν μιλαμε για το φως? Εγω νιωθω τοσο μικρη οταν κοιταζω τα αστερια..τις τρυπιτσες δηλαδη...τοσο μικρη που θελω καποιος να μου πιασει το χερι! Αρχιζω να ξεχναω πως ειναι η τρυφεροτητα και το αγγιγμα που σου ''τρυπαει'' γλυκα την ψυχη σου και σου βγαινει κι εσενα λιγο φως! Δεν μπορω να καταλαβω αν αφηνω τους λαθος ανθρωπους να με πλησιασουν και δεν λαμπω κι εγω λιγο. Παντως δεν θελω να σβυσω. Ουτε να μεινω ετσι. Θελω να μεινω να κοιταζω τον ουρανο με καποιον που να βλεπει και το φως απο τις τρυπιτσες οπως το βλεπω εγω και το δικο μου!...καληνυχτα!
