Σήμερα έκλεισα ένα μεγάλο κεφάλαιο...2 χρονια τοξικοτητας...τον αγάπησα πολύ.. τον ερωτευτηκα παράφορα...2 χρονια μια σχεση on off..πάντα με είχε στο περιμενε...πάντα δεν ήταν σίγουρος για μας..4 μηνες περασε και μια κατάθλιψη..
Του στάθηκα,τον στηριξα,τον διεκδίκησα,επέμεινα και όταν έγινε Καλά ξεκίνησε παλι την καραμέλα δεν ξέρω αν θελω σχέση...οποτε αποφασιζα να φυγω έτρεχε και ζητούσε συγνωμη...χωριζαμε για 2-3 μηνες και κάθε βδομάδα επικοινωνούσε μαζί μου...με σκότωνε όλο αυτό...προσπαθούσα να προχωρήσω και δεν μπορούσα...πολυ παθος αυτή η "σχεση" αλλα και πολύ πόνο...Δεν άντεξα...τον μπλοκαρα από παντού...Δεν είναι αδυναμία...είναι ένας τρόπος για να φύγω από όλο αυτο...δε θέλω ν με ενοχλεί...Δεν θέλω αλλά πισωγυρίσματα.. είναι συναισθηματικά ανώριμος και ποτε δε θα ναι στήριγμα για μένα...με γέμισε κόμπλεξ.. ξερει μονο να παιρνει οχι να δινει..άντρας 7 χρονια μεγαλύτερος μου με πολλά χρηματα και όντας φοιτήτρια ζητούσε να πληρώνω φαγητα καφεδες ποτα..ενα δωρο δεν πήρα από αυτόν.. είχε χρόνο για όλα εκτος απο μένα.. παραπονα ολη την ωρα Για το σωμα μου, για τη στάση μου, για τη ζωή μου...Για όλα...όχι να το παινευτω αλλα ειμαι πολυ εμφανισιμη, μορφωμένη και πλεον με πολλή καλή δουλειά...ειχα φτσσει σε σημείο να μην έχω καθόλου αυτοεκτίμηση...Δεν μου έδινε ουτε τα βασικά...έφυγα...ημουν πολυ θυμα σε ολο αυτο...αργησα αλλα το καταλαβα...και επειδη δεν εχω μαθει ν φευγω σαν κλεφτης εστειλα ενα τελευταιο μηνυμα και τον μπλοκαρα απο παντού...θα αλλαξω κ σπιτι συντομα..δε θελω να τον ξαναδω..ειλικρινα δεν ξερω τι ερωτευτηκα αλλα στα 25 χρονια μου δε ειχα ξαναζησει ουτε νιωσει έτσι...θα δουλεψω με τον εαυτο μου γιατι για να με ελκύει ενας τοσο τοξικος χαρσκτηρας και να μενω, φταιω καπου και εγω..εύχομαι πραγματικά να μην αφήνετε ανθρώπους που αξίζουν να σας φεύγουν μέσα από τα χέρια...Και θεωρώ άξιζα και αξίζω πολλά..
