Όταν ήμασταν παιδιά, με την ξαδέλφη μου τη Μαρία λύναμε μυστήρια (που στην πραγματικότητα εμείς δημιουργούσαμε).
Η ξαδέρφη μου ήταν το οργανωτικό μυαλό. Εγώ, ως μικρότερος δεχόμουν και ακολουθούσα. Η μυστική μας ομάδα ήταν βασισμένη στους Μυστικούς Εφτά και στις περιπέτειες του Πουαρό και της Μις Μαρπλ. Λεγόμασταν «Τα Σκιουράκια», απ' τους ήρωες Τσιπ και Νταίηλ, ιστορίες των οποίων εμφανίζονταν πότε-πότε στα Μίκυ Μάους. Εγώ ήμουν ο Τσιπ και η Μαρία ο Νταίηλ.
Κάθε καλοκαίρι στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, στο εξοχικό μας, καταφέρναμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως κάποιο μυστήριο συνέβαινε κάπου εκεί κοντά. Και μερικές φορές, για εξάσκηση, φτιάχναμε μυστήρια που έπρεπε να λύσει ο άλλος. Ας πούμε, είχα στήσει μια περίπλοκη περιπέτεια με φόνο, είχα αφήσει στοιχεία σε όλο το χωριό, είχα δώσει ρόλους και είχα δασκαλέψει τους συγγενείς μας πώς να απαντούν στις ερωτήσεις της Ντετέκτιβ Μαρίας. Και της έδωσα ένα πακέτο με στοιχεία, που αν τα αποκρυπτογραφούσε θα τη βοηθούσαν να βρει τον δολοφόνο.
Διάφορες ατυχίες συνέβησαν εκείνη την ημέρα. Τα αποτσίγαρα που είχα σκορπίσει προσεκτικά στο διπλανό σπίτι (που η μάρκα τους θα βοηθούσε την Ντετέκτιβ να βρει τον ένοχο) κάποιος τα σκούπισε πριν φτάσει εκεί η Μαρία. Μια ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα σκόρπισε κάποια χρήσιμα χαρτάκια-αποδείξεις που είχα τοποθετήσει στο χωράφι. Οι συγγενείς μπέρδεψαν τους ρόλους τους και είπαν άλλα αντ' άλλων.
Ήταν μια ωραία μέρα.
Κι αυτήν ακριβώς τη μέρα θυμήθηκα ακαριαία, πριν λίγο, όταν άνοιξα το δέμα που μου ήρθε απ' τη Διοπτρα.
Σακουλάκια με στοιχεία, σημειώματα της ΓΑΔΑ, αποκόμματα εφημερίδας, ένας φάκελος αυστηρά προσωπικός, και ένα επτασφράγιστο ματωμένο τριαντάφυλλο για να σταλεί προς εξέταση σε εργαστήριο.
Και μαζί, το πρώτο μυθιστόρημα της Έλενας Ακρίτα, Φόνος 5 Αστέρων, το μυστήριο του οποίου θα μας βοηθήσουν τα στοιχεία να λύσουμε.
Άνοιξα το αεροστεγώς κλεισμένο σακουλάκι με το τριαντάφυλλο, νομίζοντας ότι ήταν ψεύτικο, η μυρωδιά του όμως -μυρωδιά σήψης- ξύπνησε ακόμα και τις γάτες μου που τρέξαν να δουν τι συμβαίνει.
Το δέμα στάλθηκε περίπου πριν από ένα μήνα στη LIFO στην Αθήνα, από εκεί μου το έστειλαν σπίτι εδώ στη Θεσσαλονίκη, έλειπα όμως στο εξωτερικό, γύρισα, με έψαξε το κούριερ τρεις φορές, τελικά το έλαβα κάποτε, και μόλις σήμερα εδέησα να το ανοίξω. Πιθανότατα όταν στάλθηκε, το τριαντάφυλλο να ήταν ολόφρεσκο.
Τώρα όμως, με τη μαραμένη μάζα που κάποτε ήταν φρέσκο τριαντάφυλλο, η φάση ήταν πολύ πιο ανατριχιαστική και ατμοσφαιρική.
Kαι η έκπληξη ακόμη πιο ευχάριστη.
