Περίπου δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν, οι πανεπιστήμονες θεωρούνται ανίκανοι στα πρακτικά ζητήματα, οι φιλόσοφοι φτωχοί και οι ρήτορες απατεώνες. Εν έτι 2017 τα προαναφερθέντα πορίσματα συνεχίζονται. Δειγματοληπτικά, ο άνθρωπος που ασχολείται με τα Ανώτερα Μαθηματικά θεωρείται πρακτικά άχρηστος γιατί «τι να σου κάνουν οι παραμετρικές εξισώσεις, τα όρια και οι συναρτήσεις στη ζωή σου μωρέ!» και ο άνθρωπος που ασχολείται με την Φιλοσοφία θεωρείται κακόμοιρος και ασήμαντος γιατί «όλα αυτά είναι αμπελοφιλοσοφίες!». Επόμενη ερώτηση στους ανθρώπους που ὀρέγονται του εἰδέναι είναι φυσικά το «να δω τι φαγητό θα σου φέρει στο πιάτο σου η Οντολογία-Μεταφυσική, η Γεωμετρία ή η Πολιτική Φιλοσοφία». Η αλήθεια είναι πως η ενασχόληση με τις επιστήμες δεν φέρνει φαγητό έτσι ως δια μαγείας σε ένα πιάτο. Αρχικά σου χαρίζει τη γνώση για το πόσες θερμίδες χρειάζεσαι ως άνθρωπος για να ζήσεις ποιοτικά, για τις μεθόδους καλλιέργειας και συγκομιδής που θα χρησιμοποιήσεις και τέλος απολαμβάνεις τα γαστριμαργικά επιτεύγματα της σύγχρονης κουζίνας υψηλής τεχνολογίας.
«Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) αφηγείται ότι ο κόσμος κατηγορούσε τον Θαλή για τη φτώχεια του , που γινόταν αντιληπτή σαν μία απόδειξη ότι η Φιλοσοφία δεν είναι χρήσιμη για κανέναν.» Στο Θαλή το Μιλήσιο θρυλείται ότι οι Φιλοσοφικές του γνώσεις περί Αστρονομίας και in extenso Μετεωρολογίας καθώς και Μαθηματικών (Άλγεβρας και Γεωμετρίας) του απέδωσαν όχι απλά ένα πιάτο φαγητό αλλά και μία μικρή περιουσία. Ήταν μία ευνοϊκή χρονιά για να καρποφορήσουν τα ελαιόδεντρα της πόλης του σύμφωνα με τις μελέτες του. Έτσι ο φιλόσοφος προέβη σε αγορά όλων των ελαιοτριβείων (προφανώς παίρνοντας δάνειο) και έκανε περιουσία όταν οι αποδόσεις ανταποκρίθηκαν στις εκτιμήσεις του. Αν και πολλοί φιλόσοφοι (όπως ο προαναφερθείς Θαλής ή ο Σωκράτης) λοιδορήθηκαν για τη φτώχεια τους δεν είναι η Φιλοσοφία που καθιστά κάποιον ανεπαρκή για να τα καταφέρει στα πρακτικά πράγματα και δη στα οικονομικά, αλλά η ιεράρχηση των αναγκών ως πρωταρχικών ή δευτερευόντων ή αλλιώς η επιλεκτική προσοχή.
Η συζήτηση γύρω από τις πρακτικές δυνατότητες των επιστημόνων στην καθημερινότητα τους αποτελεί ένα μύθο ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο καθώς σύμφωνα με μία θυμοσοφία «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Από την άλλη ίσως θα ήταν καλό η αλεπού να μάθει να πηδάει και να τα φτάνει!
σχόλια