Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις. Αλλαγές. Σε εσένα, στους γύρω σου.. στη ζωή. Κάποιες φορές προσαρμόζεσαι, κάποιες είναι απλά είναι αδύνατο. Αναρωτιέσαι τι συνέβη, τι πήγε λάθος, τι δεν έκανες, τι δεν είδες... Τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, τις περισσότερες φορές απλά συμβαίνει... Ο χρόνος σταματάει σε στιγμές και όταν τελικά ξεκινήσει πάλι έχουν χαθεί χιλιάδες άλλες στιγμές που δεν έδινες σημασία, που προσπερνούσες, που δεν μπόρεσες να διαβάσεις το νόημά τους. Φτάνεις τελικά στο σημείο που η αλλαγή σε τρομάζει, μα πιο πολύ τρομάζεις όταν συνειδητοποιείς ότι τα σημάδια της αλλαγής που ερχόταν ήταν μπροστά σου τόσο καιρό και απλά τα αγνοούσες... Ήσουν πολύ απασχολημένος για να τα δεις...
Σκέφτεσαι την πορεία σου, σκέφτεσαι τις αλλαγές, τους ανθρώπους που ήρθαν και πέρασαν από την ζωή σου αφήνοντας σημάδια που προσπαθείς μάταια να αποβάλεις τόσο καιρό, μα ξέρεις την αλήθεια. Τα σημάδια των ανθρώπων στη ζωή σου δεν θα σβήσουν ποτέ. Αυτά τα σημάδια σε κάνουν αυτό που είσαι σήμερα.
Οι τρελοί ρυθμοί, ο θόρυβος, η πόλη, η δουλεία, το άγχος σε κρατάνε δέσμιο και στο τέλος μένεις μόνος, γεμάτος ερωτήματα αναπάντητα για το τι απέγιναν τα όνειρα σου, τι απέγιναν οι άνθρωποι, τι απέγινες εσύ... Σε μια ζωή στοιβαγμένη σε τρένα, μετρό, λεωφορεία, σε μια μέρα που δεν είναι αρκετή, σε ένα σωρό με αναμνήσεις έχασες τον ίδιο σου τον εαυτό. Παιδικά όνειρα που μένουν εγκλωβισμένα σε παλιές φωτογραφίες και στιχάκια σχολικών βιβλίων σου θυμίζουν πως έχασες και το χειρότερο είναι ότι έχασες χωρίς καν να παίξεις... Έχασες σε ένα παιχνίδι που αποφάσισες να μείνεις αμέτοχος, ήσουν απλός θεατής της ίδιας της ζωής σου και αυτό κάνει την ήττα ακόμη πιο επώδυνη.
Σκέφτεσαι την πορεία σου, σκέφτεσαι τις αλλαγές, τους ανθρώπους που ήρθαν και πέρασαν από την ζωή σου αφήνοντας σημάδια που προσπαθείς μάταια να αποβάλεις τόσο καιρό, μα ξέρεις την αλήθεια. Τα σημάδια των ανθρώπων στη ζωή σου δεν θα σβήσουν ποτέ. Αυτά τα σημάδια σε κάνουν αυτό που είσαι σήμερα. Εκεί γεννάται το μεγάλο ερώτημα της ύπαρξής σου. Είσαι ευτυχισμένος βλέποντας τον εαυτό σου; Βλέπεις το μεγαλείο από τα σημάδια και τις πληγές που έχει αφήσει ο χρόνος πάνω σου;
Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ταξίδι. Στην βαλίτσα που κουβαλάς μαζί σου, αποθηκεύεις στιγμές. Η ζωή όμως δεν έχει στάσεις, δεν έχει χρόνο αναμονής και σε αντίθεση με τα κενά αέρος, έχει κενά στιγμών. Το τι θα πάρεις στην βαλίτσα σου, το ποιες στιγμές θα επιλέξεις να κρατήσεις και να αποθηκεύσεις, εξαρτάται από εσένα. Θα υπάρξουν άνθρωποι όμως που θα έχουν το ρόλο του ελεγκτή. Θα προσπαθήσουν να ελέγξουν την βαλίτσα σου και να αφαιρέσουν στιγμές. Θα προσπαθήσουν να υπερφορτώσουν την βαλίτσα με άχρηστες, ανούσιες στιγμές και μνήμες και αν τους αφήσεις θα μείνεις στο τέλος με μια βαλίτσα άδεια από νόημα και περιεχόμενο, σαν την ψυχή σου. Έτσι το ταξίδι θα χάσει την ουσία και τον σκοπό του και συ θα αναρωτιέσαι πως άφησες τις στιγμές σου να χαθούν, αφήνοντας τες σε λάθος χέρια.
σχόλια